Θέματα

1

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / ΟΙ ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ . . . !

« στις: 05/01/10, 12:44 »

Οι αναμνήσεις οι παλιές
δε μπαίνουν σε τεφτέρια,
είναι στου νου τη σκοτεινιά
κρυμμένες σε λημέρια.
**********
Σαν τους παράνομους κρυφά
κουρνιάζουν στο μυαλό μου,
κάθε που πέφτει η νυχτιά
κλέβουν το λογικό μου.
**********
Ζωή σκληρή χέρια σκληρά
κρατούν το μερτικό μου
κ’ ένα χαμόγελο πικρό
σκιάζει τον ουρανό μου.
**********
Στιγμές καλές και φωτεινές
που τώρα πια δε ζούνε,
στιγμές πικρές και δύσκολες
που σήμερα πονούνε.
**********
Αλλοτινές μου θύμισες
γιατί με τριγυρνάτε,
με νύχια που μεγάλωσαν
καρδιές να γρατζουνάτε.
**********
Οι αναμνήσεις οι παλιές
πονάνε σα θα ρθούνε.
Άστες στου νου την καταχνιά
να πάνε να χαθούνε. .  !
 

2

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / ΖΩΓΡΑΦΙΣΕ ΜΟΥ. . !

« στις: 05/01/10, 12:40 »

Ζωγράφισέ μου ουρανό
γαλάζια θάλασσα ν’ αφρίζει,
ρίξε καράβι στο γιαλό
καμάρωσέτο ν’ αρμενίζει.
**********
Ζωγράφισέ μου γερανό
πάνω ψηλά να φτερουγίζει,
βάρκα στο μώλο τον παλιό
γέρο βαρκάρη να πλευρίζει.
**********
Ζωγράφισέ μου μια φωλιά
τον κυνηγό να βηματίζει,
κρύα πηγή μεσ’ το βουνό
το μονοπάτι να ξακρίζει.
**********
Ζωγράφισέ μου μι’ αμμουδιά
μια φοινικιά να τη δροσίζει,
βγάλε μια βάρκα στη στεριά
κύμα γλυκά να μουρμουρίζει.
**********
Ζωγράφισε μι’ ανατολή
και γκρίζο φως να τη στολίζει,
βγάλε στο δρόμο ένα παιδί
βάλτο στο χώμα να σκαλίζει.
**********
Δώσε στο χρώμα σου φωτιά
το δειλινό να ζωγραφίζει,
δώσε στον ήλιο μια σπρωξιά
κ’ άσε τη νύχτα να σ’ αγγίζει. .  !

3

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / ΤΟ ΚΑΠΗΛΕΙΟ. . !

« στις: 05/01/10, 12:37 »

Όταν μόνα τα λόγια κυλάνε
για παλιές ιστορίες μιλάνε.
Το κρασί λύνει γλώσσες που λένε
ότι κάνει φαντασίες να καίνε.
**********
Γύρω πρόσωπα π’ ο χρόνος χαράξει
κ’ ότι έγινε παραμύθι φαντάζει.
Ο καπνός που τα φώτα θολώνει
γκρίζο όνειρo καρδιά να ματώνει.
**********
Είναι άνθρωποι που νοιώθουνε μόνοι,
είν’ εκείνοι που ο πόνος πληγώνει.
Είναι κάποιοι που με πάθος μιλάνε
και τα πίνουν γιατί λέει ξεχνάνε.
**********
Όλ’ οι δρόμοι εκεί οδηγάνε
κάθε βράδυ ελπίδες τρυγάνε,
όλοι γύρω για κάτι μιλάνε
κ’ οι καημοί τραγουδούν και γελάνε.
**********
Καπηλειό γειτονιάς ξεχασμένο
στο πλακόστρωτο δίπλα στημένο.
Κάποιος ήρθε και σήμερα πάλι,
κυρτοί ώμοι, σκυφτό το κεφάλι. . !

4

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / ΘΕΕ ΜΟΥ . . .

« στις: 01/03/09, 13:45 »

Ξημέρωμα χθές και περπατούσα
στις γκρίζες τις σκιές κρυφομιλούσα.
Ο ήλιος σαν ξεπρόβαλ’ απορούσα,
που πήγαν οι σκιές π’ ακολουθούσα.
**********
Θεέ μου θα θελα να μάθω
ακόμα τι μου μένει για να πάθω;
Πως έφτιαξες τον κόσμο σου Θεέ μου;
Που έκρυψες τους φίλους μου; Για πε μου.
**********
Μου έκρυψες το όνειρο που ζούσα
και μέρα μα και νύχτα το ζητούσα.
Μου πήρες το χαμόγελ’ απ’ τα χείλη
και μ’ άφησες σβησμένο το καντήλι.
**********
Δε μ’ άνοιξες την πόρτα που χτυπούσα
και πάγωσα στους δρόμους που γυρνούσα.
Το ξέχασες πως μ’ έφτιαξε μια μάνα,
δε μ’ άφησες ν’ ακούσω την καμπάνα.
**********
Που ήσουνα Θεέ μου σα βογκούσα,
σαν έκλαιγα και γύρω σε ζητούσα ;
Με ξέχασες ΜΕΓΑΛΕ και ρωτούσα,
τι έγινε ΕΚΕΙΝΟΣ  π’ αγαπούσα ;

5

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / ΤΙ ΕΓΙΝΕ;

« στις: 01/03/09, 13:41 »

Τι έγινε και χάθηκαν
όλα τα όνειρά μας,
ποιος γκρέμισ’ ότι χτίσαμε
από τα παιδικά μας.
**********
Τα όνειρα που θα ‘ταν
νόημα στη ζωή μας,
όνειρα που στη σκέψη τους
φτερούγιζ’ η ψυχή μας.
**********
Χαμόγελα που θ’ άνθιζαν
μαζί με τη χαρά μας,
ζωή που θα τη ζούσαμε
μόνο στα όνειρά μας.
**********
Ποιος ήταν που ξημέρωσε
τη φωτεινή νυχτιά μας
και τ’ όνειρο ξεστράτισε
από την αγκαλιά μας.
**********
Τι έγινε και χάθηκαν
όλα τα όνειρά μας,
ποιος τόλμησε και έκλεψε
κομμάτι απ’ την καρδιά μας . !

6

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / ΟΝΕΙΡΟ ΑΓΑΠΗΜΕΝΟ . . !

« στις: 01/03/09, 13:40 »

Σκεπτόμουνα πως ήμουνα
πάνω σε μια φρεγάτα,
της θάλασσας τα όνειρα
τ’ αρμένιζα φευγάτα.

**********

Σκεπτόμουνα πως έφτανα
σε άγνωστ’ ακρογιάλια,
ίδρων’ απ’ τον  ήλιο τους,
ένοιωθα μαϊστράλια.

**********

Σκεπτόμουνα πως έπαιζα
μια νύχτα με τ’ αστέρια
και το φεγγάρι κόλλησα
σ’ όλα τα μεσημέρια.

**********

Σκεπτόμουνα και χάθηκα
σ’ όνειρο αγαπημένο
καθώς χειμώνας ήτανε,
τοπίο χιονισμένο. . !

7

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / ΝΑ ΖΩ . . !

« στις: 01/03/09, 13:37 »

Κάποιοι αποφασίσανε
χωρίς να με ρωτήσουν,
στα γρήγορα και πρόχειρα
ζωή να μου χαρίσουν.

**********

Κ’ αφού μου την εδώσανε
με μάθαν ν’ ανασαίνω,
μου δείξανε να ντύνομαι,
να τρώω, να σωπαίνω.

**********

Έτσι αφού μου φτιάξανε
τη φυσιογνωμία,
με βάλαν μ’ ένα σπρώξιμο
μέσα στην κοινωνία.

**********

Άλλο καλούπωμα εδώ
μια γκρίζα ιστορία.
Εδώ το ψέμα είν’ αρετή,
μόδα η υποκρισία.
Μ’ εφόδια λοιπόν απλά
με γνώση και ιδέες
με μάθανε πως θα τις δω
τις άσχημες ωραίες.

**********

Γεμίζει η σκέψη μου ξανά
με μια μελαγχολία,
όσο με πείθουν πως θα ζω
σε μια φτηνολογία.

**********

Όσο του νου η ομορφιά
σκορπάει τη φοβία,
τόσο τα φώτα κλείνουνε
να κρύψουν την κακία.

**********

Αν ξαναγεννηθώ λοιπόν
δε θάταν ουτοπία,
αν αποφάσιζα να ζω
σε άλλη κοινωνία. . !

8

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / ΗΘΕΛΑ . . . !

« στις: 01/03/09, 13:34 »

Όσο κ’αν πάω στα παλιά
στον κόσμο που θυμάμαι,
πάντα νομίζω ήθελα
αλλού, αλλιώς ή άλλος νάμαι.
**********
Ήθελα νάμουν αετός
να σκίζω τον αέρα,
γρήγορος σαν τον άνεμο,
να μη με φτάνει σφαίρα.
**********
Ήθελα νάμουνα αλλού
πάνω σ’άλλον πλανήτη,
να κάνω βόλτα μια φορά
πάνω σ’ ένα κομήτη.
**********
Ήθελα νάμουνα σοφός
να ξέρω τι δεν έχω,
τι να την κάνω τη ζωή
όταν δεν την αντέχω.
**********
Ήθελα νάμαι κύριος
σαν ήμουνα μικράκι
ενώ όταν μεγάλωσα,
το έπαιζα παιδάκι.
**********
Ήθελα κάπως να περνώ
αλλού τα καλοκαίρια
κοντά στη φύση, το νερό,
τον ήλιο και τ’ αστέρια.
**********
Ήθελα κάποτε και γω
να ζήσω ένα χειμώνα,
χωρίς το άγχος της δουλειάς
στα παγωμένα χιόνια.
**********
Ήθελα τάχα να μπορώ
να πάρω ή να δώσω,
από τα δώρα της ζωής
χωρίς να το πληρώσω.
**********
Ήθελα κάποτε και γω
να κάνω ότι θέλω,
να μη με βάζουν σε κουτί
από ψηλό καπέλο.
**********
Ήθελα νάμαι διάβολος
μη μ’ έχουνε της πλάκας,
αν και θεός να ήμουνα
δε θάμουνα και βλάκας.
**********
Τέλος, να ήμουνα χαζός,
να μην καταλαβαίνω,
ότι τα δώρα της ζωής
ήταν σε άλλο τρένο. . !