Ο μικρός Πρίγκηπας

[Ιππαρχος]

Πρέπει να ανέχεσαι δυο-τρεις κάμπιες αν θες φιλία με τις πεταλούδες, Ο μικρός Πρίγκηπας, Αντούαν ντε Σαιντ Εξιπερύ

Έναν ελέφαντα μες στην κοιλιά του βόα
έψαχνες άνθρωπο που μπόραγε να δει
ώσπου συνάντησες στην έρημο ένα παιδί
που ‘χε δυο μάτια γαλανά και τόσο αθώα

Ατίθασο ήταν το μαλλί του, ανάκατο, ξανθό
και στο λαιμό του περασμένο ένα φουλάρι
μόνη του έγνοια είχε καημό του και καμάρι
τον όμορφο που άφησε στον κόσμο του ανθό

Τα βράδια ακούραστος μπορούσε να μιλά
ώρες ατέλειωτες για το μικρό του σπίτι
σε κάποιο μακρινό πολύ πλανήτη,
ήταν παράξενος ο τρόπος που ‘χε να γελά

Το ηλιοβασίλεμα του άρεσε να κοιτά
τριάντα φορές μέσα στην ίδια μέρα
τόσο μικρή ήταν του πλανήτη του η σφαίρα
που μπόραγε στη δύση συνεχώς να περπατά

Μονάχος ζούσε εκεί μια ήρεμη ζωή
με το λουλούδι του μοναδική παρέα
πόσο του άρεσαν τα χρώματά του τα ωραία
και η δροσιά που φύλαγαν τα φύλλα το πρωί!

Ώσπου βαρέθηκε την τόση μοναξιά
και θέλησε να δει και άλλους κόσμους
μια τελευταία έριξε ματιά πίσω απ’ τους ώμους
και βρέθηκε στο διάστημα απλά, με μια σπρωξιά

Ω, πόσο κόσμο γνώρισε μέχρι να ‘ρθει στη γη
τι αστρονόμους, φανοκόρους, βασιλιάδες
πολύ τους ζάλιζαν οι απορίες του οι χιλιάδες
με περιφρόνηση του φέρνονταν και με οργή

Ωσότου γνώρισε στη γη μια αλεπού
που του είπε πως θα είναι μοναχό του
πίσω στο σπίτι το τριαντάφυλλό του
και θέλησε να βρει έναν τρόπο γυρισμού

Συνάντησε ένα φίδι πρόθυμο πολύ
σε έναν τοίχο, δίπλα σ’ ένα πηγάδι
τον δάγκωσε στο πόδι ένα βράδυ
ίσως και να του έδωσε απλώς ένα φιλί


Πόσο το αγάπησες εκείνο το παιδί!
ποτέ δεν έμαθες αλήθεια το όνομά του
πέταξες ένα πρωί για συναπάντημά του
και δεν επέστρεψες, Αντουάν ντε Σαιντ Εξιπερύ