Όρτσα

[ivikos]

Ανήθικες οι νότες σου κι οι στίχοι σου έτσι κι έτσι
 μα υπέροχη η βραχνάδα σου με μπάσα τη φωνή
 αγάπης ψάχνεις είλωτα, και του έρωτα οι λέτσοι
 σε αγχόνη σε οδηγήσανε χωρίς υπομονή

 Όρτσα ν’ ανοίξουμε της νύχτας τα πτερύγια
 από τον ύφαλο να φύγουμε του όχι
 σε μιας αγάπης να βρεθώ τα καταφύγια
 σ’ ενός φιλιού να καρφωθώ σκληρά την λόγχη

 Νυχτιάς πελαγοδρόμια με ρίξανε σε βράχια
 βοήθησανε οι Μαϊστροι σου η αγάπη να κοπεί
 δεν ξεπερνιέται μάτια μου της νύχτας η μονάχια
 δεν μάτωσες για πάρτη μου κι ας έτσι μου ’χες πει

 Όρτσα στου έρωτα να βγω τον Πλαταμώνα σου
 ψηλά στου Όλυμπου ν’ ανέβω το φεγγάρι
 να ’ναι για μένανε θυσία ο αγώνας σου
 και τα δυό μάτια σου του Βόσπορου οι φάροι