Οι αλλόφυλοι

Των αλλοφύλων τα πουγκιά με δάδες σημαδεύεις
 και τα φιλιά των κοριτσιών δείχνεις ζωγραφιστά,
στα σανατόρια της γης σε αρνήσεις με ξοδεύεις
 κι ας έχω τους ανέμους σου δίπλα κι αντικριστά

 Το βλέμμα το αλαβάστρινο ποτέ μη χαραμίσεις
 μοιάζει με κρυφταγκάλιασμα μιας βεργολυγερής,
τα βλέμματα που δείχνανε τις σκοτεινιές της δύσης
 οι αλλόφυλοι τ’ αράδιαζαν, να φέγγουνε νωρίς.

Αν δεις όμως ν’ ανοίγομαι στου πέλαγου τα βάθη
 τα χρόνια να τραβολογώ, με δανεικές βραδιές
 με το φτερό του πελαργού, μ’ ενός καημού τ’ αγκάθι
 γράψε τη λέξη σ’ αγαπώ, και κέντρισε καρδιές.

Μα αν δεις να σβήνουν στο νοτιά αγάπης αμανέδες
 στων αλλοφύλων τις αυλές, μπες και για λάθη πες.
Μη περιμένεις μάτια μου να μ’ εύρεις στους μπαξέδες
 θα ‘μαι σε κόσμους λησμονιάς, με πίκρας εγκοπές