στ' άχυρα βελόνα

[Χρήστοςφλ]

[/font][/color]

[/color]Είχες στα μάτια σου του ηφαιστείου τη λάμψη κείνη την ατιθάσευτη φωτιά, της νιότης όταν ψιθύριζες στη μάνα σου « μην κλάψεις, θα είμαι πίσω πριν καλά καλά το νιώσεις» «είναι παράξενοι οι δρόμοι της θαλάσσης» σου είπε μονάχα και τα λόγια της μαχαίρια «σου ρίχνει η νύχτα πετονιά κι άμα δαγκάσεις ξεχνάς και χάνεται η ζωή απ’ τα δυο σου χέρια» «ψάχνω για εκείνο το ολοπόρφυρο κοχύλι μόλις το βρω την άλλη μέρα θα γυρίσω»... μα έχουν περάσει από τότε χρόνοι χίλιοι και ούτε η σκέψη σου ποτέ δεν ήρθε πίσω κι αργά κατάλαβες πολύ, σου πήρε αιώνα πως κυνηγώντας τ’ άπιαστα και τα μεγάλα έχανες την ουσία, στ’ άχυρα βελόνα την ώρα που έφευγε η ζωή στάλα τη στάλα [/color][/font][/color] [/t][/t]

[/td][/tr][/table]