Σελίδες:
  • #1 από dora στις 15 Sep 2004

  • Παει καιρος που τη ζωη ειχα αφησει να κυλαει,
    τη μοναξια μου μες τα ματια την κοιτουσα.
    Σαν πεταλουδα που το φως ψαχνει να βρει και τριγυρναει,
    τι κι αν δεν σ' ηξερα εγω σ' αναζητουσα.

    Εψαξα δρομους και στενα, μα η μορφη σου πουθενα
    ησουν για μενα ενα απιαστο αστερι.
    Ηρθε καρδια μου η στιγμη
    να παψεις να εισαι μοναχη
    μ' ενα ταξιδι που κοντα μου θα σε φερει.

    Ο δρομος είναι σκοτεινος μα δε φοβαμαι,
    για σενα θα εφτανα ως τ' ουρανου την ακρη
    Κρατησου ματια μου και μη ρωτας που παμε
    κρατησου πανω μου και σκουπισε το δακρυ.

    Ηρθε τη νυχτα μια αστραπη,
    μου ειπε καπου σ' ειχε δει
    κι εγω της ζητησα μαζι της να με παρει
    ετσι  και βρεθηκα εδω
    κοντα σε σενα που αγαπω
    μαζι να φτασουμε πιο πανω απ το φεγγαρι.

    Ο δρομος ειναι σκοτεινος μα δε φοβαμαι......
    .........



                                                 ...παραγγελιά!
Σελίδες: