Νεφέλη

[kuiper]

                                 Νεφέλη

 (Πλάσμα φυσικής και πνευματικής τελειότητας)

Ασύλληπτης ομορφιάς συστοιχία φεγγαριών.
Ανεπανάληπτες, υπέροχες ανταύγειες, ενός καταπράσινου
γαλήνιου  ωκεανού. 
Ξανθοί καταρράχτες, ουράνια τόξα.
Όνομα μυθικό, αόρατο, μα και πλάσμα γήινης υποστατής μορφής.

(Συνάντηση – γνωριμία)

Αναζήτηση της αλήθειας και της προσωπικής μοίρας.
Ζάλα αυγινά μέσα στη γοητεία του παράδοξου, σε ιδεατούς ουρανούς.
Κι’ όμως συνάντηση στο βυθό μιας θάλασσας.
Γνωριμία του απόλυτου.
Ιριδισμός ιδιαίτατων συναισθημάτων
Απαύγασμα μιας ανώτερης πραγματικότητας.
Απόδραση απ’ το ουράνιο παράθυρο – μαζί – σ’ ένα ταξίδι στο άγνωστο.
 
(Έρωτας)

Επαναστατική ερωτική θύελλα, σ’ ένα αιθέρα πνοής θεϊκής.
Χορός της έκτασης, σκιρτήματα αδάμαστα, 
στην αγκαλιά ενός υπεραισθητού ονείρου.
Ανθισμένα, υπέρλογα γαλάζια συναισθήματα.
Πολύχρωμες εικόνες, προέλαση της ευτυχίας.
Άλικα φιλιά η πεμπτουσία των αισθήσεων.

(Το τέλος)

Απόκρυψη, πλαστό όραμα σ’ ένα σύμπαν δίχως πνοή.
Φτώχεμα των οραμάτων.
Ξαναγεννιέται και ζωντανεύει το χάος της πολικής νύχτας.
Σκόρπια νεκρά άχρωμα φιλιά στις ερημιές των θυμαριών.
Τα λουλούδια του ονείρου διαπερνούν διαλύουν τα ουράνια τόξα.
Θάλασσες σκοτεινές με λάμψεις θνητές.
Στα βάραθρα της φωτιάς, αντηχούν τα καυτά δάκρυα του τέλους.

(Δάκρυα χωρισμού)

Ποια μάγισσα μπορεί να ορθωθεί πάνω στη λευκή δύση.
Ποια μενεξεδένια φυλλώματα θα κατέβουν με μια φωτιά ρόδινη,
μέσα από τα σύννεφα,
ποια σύλληψη,
θα πουν πως δεν είναι αλήθεια,     
πως είναι μια πλασματική πραγματικότητα.
Ποιες ερινύες θα πουν, πως δεν είναι δίκη στημένη
με ψευδομάρτυρα τη ζωή.

(Ανάμνηση)

Κι’ αν πέρασαν οι εποχές τα χρόνια
κι’ ας ξέρω πως, για να δε δω,
από τη φυλακή του χρόνου ν’ αποδράσω δεν μπορώ,
η σκέψη μου διαπερνά τη γη, τους ουρανούς, τις θάλασσες,
να βρω χνάρια που άφησαν τα δάκρυα σου.
Να νιώσω της ανάσας σου το χάδι.
Ν’ αφουγκραστώ τους χτύπους της καρδιάς σου.
Στους ποταμούς της σκέψης σου να βρω αναπολήματα
κι’ από του χρόνου τα φτερά να ξεπεζέψω
να το μπορούσα ομορφιά μου να παλέψω
να μπω στην καταπράσινη ματιά σου
να κλέψω όπως τότε τη φωτιά σου
στην αύρα του κορμιού σου να λουστώ
και να σου πω
εγώ χαρά μου και στα χιόνια του Σεπτέμβρη σ’ αγαπώ.


Αφιερωμένο στη - Νεφέλη - Στην ομορφιά, στην αναζήτηση, στον έρωτα, στο τέλος, στα δάκρυα, στην ανάμνηση ενός μεγάλου έρωτα.   
 

[Lo.Lee.Ta]

Η άκρη βρέθηκε. Εξηγηθήκαμε τον Justin οπότε πάει το σχόλιο κουβά.

[pinelopi]

Κάποιες φορές μου είναι πολύ δύσκολο να βρω τα λόγια για να κοινωνήσω το συναίσθημα που δημιουργείται στην ανάγνωση.
Ενα ταξίδι σε κόσμο πνευματικό και ψυχικό με αναβλύζουσες εικόνες ονείρου, υπεραισθητές, υπέρλογες.
(αλήθεια ποιά η διαφορά του υπέρλογου από το παράλογο; υπάρχει;)

Γιάννη η αναδρομή σε τέτοια φλέγοντα συναισθήματα δεν μπορεί ποτέ να αποτελεί ανάμνηση, πάντα είναι παρούσα.
 

[Ιππέας]

    Νεφέλη =  Ομορφιά, αναζήτηση,  έρωτας, δάκρυα και η ανάμνηση ενός μεγάλου έρωτα....  Φίλε μου εξαιρετικό το δημιούργημά σου...Εύγε...
    Πηνελόπη,συγνώμη για το "θράσος" αν μου επιτρέπεις, "αναβλύζουσες" εικόνες ονείρου...

[pinelopi]

Καθόλου θράσος ipeas, έχεις απόλυτο δίκιο. Ευχαριστώ για την παρατήρηση, σπεύδω να το διορθώσω

[papous]

(αλήθεια ποιά η διαφορά του υπέρλογου από το παράλογο; υπάρχει;)

Tο υπέρλογο και το παράλογο διαφέρουν ως προς την πρόθεση....

[kuiper]

XoLiDoXoS
Αγαπητέ φίλε, θαρρώ πως με μπέρδεψε το σχόλιο σου π.χ.
Τι υπονοείς με το (χαίρομαι για την ύπαρξη, εξίσου ρομαντικού και ελαφρόμυαλου.)
(θα πάρω να διαβάσω, Αρθούρο Ρεμπώ. Κάτι θα ξέρεις.)

Επειδή δεν γνωρίζω την ηλικία σου και τον τρόπο σκέψης σου μου είναι δύσκολο να καταλάβω. Εγώ πάντως σ’ ευχαριστώ πολύ.

Για τη Νεφέλη. Είναι πραγματικό όνομα και πραγματική ιστορία.
Τα κάγκελα της φυλακής. Εγώ δεν θέλω να δω πως είναι ύστερα από την επιδρομή του χρόνου, αυτό το ανεπανάληπτης ομορφιάς πλάσμα.

Όσο για τον Αρθούρο Ρεμπώ, έχω πει και άλλοτε πως μου αρέσει να τον διαβάζω που όμως δεν με επηρεάζει στο πως γράφω εγώ, ότι γράφω δηλαδή.  Διάβασε τον λοιπόν όπως λες και τα ξαναλέμε, αν και έχω την αίσθηση πως έχεις διαβάσει.

Pinelopi
Είναι δύσκολο και σ’ αυτόν που θέλει να χωρέσει σε μια σελίδα μια ιστορία μιας ζωής. Μια θάλασσα μελάνι φτάνει;

Ποια η διαφορά του υπέρλογου από το παράλογο. Κατά πως φαίνεται δεν υπάρχει, ή υπάρχει. το ένα δεν συμφωνεί με τη λογική και το άλλο στην προκειμένη περίπτωση ξεπερνά τα όρια της λογικής, εικόνες συναισθημάτων σ’ ένα ταξίδι στο άπειρο της ψυχής.

Όσο για το .. δεν μπορεί ποτέ να αποτελεί ανάμνηση, πάντα είναι παρούσα. Να σε ρωτήσω κι’ εγώ με τη σειρά μου. μπορεί μια δυνατή καταιγίδα του Σεπτέμβρη να γίνει ποταμός που να καλύψει να σβήσει ίχνη μιας άλλης καταιγίδας;

ipeas
Σ’ ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια. Να είσαι πάντα καλά.
   
 

[Lo.Lee.Ta]

Η άκρη βρέθηκε. Εξηγηθήκαμε τον Justin οπότε πάει το σχόλιο κουβά.

[kuiper]

XoLiDoXoS
Δεν μπορώ να απαντήσω σε ερμηνείες λέξεων κατά το δοκούν.
Ίσως και  να γράφονται συνειδητά, που όμως δεν θέλω να πιστεύω. 
Υπάρχουν ορθογραφικά λεξικά εάν πράγματι δεν γνωρίζουμε.
Λυπάμαι. 

[Lo.Lee.Ta]

Η άκρη βρέθηκε. Εξηγηθήκαμε τον Justin οπότε πάει το σχόλιο κουβά.

[kuiper]

Δεν είναι δυνατόν. Πλάκα μάλλον μου κάνεις και δεν είναι σωστό.
Για την ερμηνεία που έδωσες στη λέξη (ελαφρόμυαλος) μιλάμε και μη μου πεις πως δεν γνωρίζεις πως σημαίνει (ανόητος, ματαιόδοξος,
κουφιοκέφαλος)
εάν εγώ έγραφα άθελα μου κάτι παρόμοιο για κάποιον φίλο θα ζητούσα συγνώμη.
Μη ξεχνάς πως αυτά που γράφομε εδώ τα διαβάζουν πολλοί και όλοι κρινόμαστε.     

[pinelopi]

Αυτό που εννοώ Γιάννη είναι ότι τόσο έντονα συναισθήματα δεν είναι δυνατόν να αποτελούν ανάμνηση, η δύναμή τους τα καθιστά παρόντα.

Δεν γνωρίζω πως σβήνονται τα σημάδια μιας καταιγίδας, δεν θέλω και να γνωρίζω εδώ που τα λέμε...δε μ' ενδιαφέρει, δεν το προσπαθώ. Τα σημάδια τα κρατάω, και αυτά είμαι.

papou, τι εννοείς διαφέρουν στην πρόθεση; το υπερ - παρά; ή μήπως στην  πρόθεση ερμηνείας; (αχ μ αυτές τις εκδοχές...)

[Lo.Lee.Ta]

Η άκρη βρέθηκε. Εξηγηθήκαμε τον Justin οπότε πάει το σχόλιο κουβά.

[kuiper]

Η απάντηση σου ξεκάθαρη και κατανοητή.
Δεκτή η συγνώμη σου και πιστεύω πως θα τα ξαναπούμε.

Τότε ήμουν είκοσι δυο χρόνων κι’ εκείνη κάπου είκοσι.
Από τότε πέρασαν πολλά, πάρα πολλά χρόνια.

Καλό σου βράδυ.

[mati]

η απουσια ρηματων, δειγμα "δυνατης γραφης"...

[ilianthos-Kanlis]

Ποιητικό κομψοτέχνημα ! 10΄άριστα με τόνο !

[kuiper]

mati 
Δηλαδή απουσιάζει η ενέργεια το πάθος;
Δηλαδή το υποκείμενο δε δηλώνει αυτό για το οποίο γίνεται λόγος;
Τώρα αν μιλάγαμε για ψυχολογία θα μπορούσα να σου απαντήσω, εδώ κάτι θα ξέρεις παραπάνω για να το λες. Μπορείς να μου δώσεις αυτή την παραπάνω εξήγηση;
Ευχαριστώ για το δυνατό σχόλιο σου.


Αγαπητέ Γιώργο σ’ ευχαριστώ για το άριστα, που όμως δεν το αξίζω,  δεν είμαι ποιητής.

[papous]

papou, τι εννοείς διαφέρουν στην πρόθεση; το υπερ - παρά; ή μήπως στην  πρόθεση ερμηνείας; (αχ μ αυτές τις εκδοχές...)

pinelopi, μόλις τώρα είδα την ερώτηση. Και στα δύο. Είσαι μέσα. Οι προθέσεις δηλώνουν απλά και μόνο την ......πρόθεση. Το υπέρ-λογο γίνεται αυτομάτως παρά-λογο όταν το χρησιμοποιείς για να ερμηνεύσεις με βάση την λογική. Όταν καταστρατηγείς τους λογικούς τύπους γίνεσαι παράλογος. Η ίδια σου ιδέα όμως άνετα είναι υπέρλογη αν δεν προσπαθείς να χρησιμοποιήσεις λογικούς κανόνες για να πείσεις και απλά την πιστεύεις. Τότε όμως δεν σε ενδιαφέρει αν κάποιος συμφωνεί ή όχι!

Ένα παράδειγμα: Αυτό του Χολιδόχου με τον "άχρονο χρόνο" του. Αν παρέμενε στον "άχρονο χρόνο" σαν κάποιο προσωπικό βίωμα, τότε θα μπορούσε να πεί κανείς ότι είναι υπέρλογος. Λόγω του ότι όμως προσπαθεί να τον εντάξει σε μια λογική διαδικασία μέσω της ταύτισης, αγνοώντας τους κανόνες, τους συσχετισμούς και τα δεδομένα, με μόνο σκοπό να πείσει, γίνεται παράλογος!