Το δάκρυ τ'ουρανού

[elsint]

Μουσικές ντύνουν ένα ποίημα
που μιλά για φουσκωμένο κύμα,
στίχοι που χαμένοι μες τις στάχτες
μιλούν για τις δικές σου αυταπάτες.
Άγγελοι στις πύλες της Αβύσσου
προσπαθούν να ακούσουν την κραυγή σου,
λύπες από ψέματα κι απάτες
φτιάχνουν τους δικούς σου εφιάλτες.

Μη μιλάς, άκου το κλάμμα τ'ουρανού
στον θρήνο του αυτό η γη σωπαίνει,
μην κοιτάς, νιώσε την λύπη ενός Θεού
τον κόσμο όταν κοιτά να αργοπεθαίνει.
Δεν είναι βροχή αυτό που πέφτει στο χώμα
είναι το δάκρυ τ'ουρανού.

Προσευχές που έγιναν συνήθεια
των θνητών που ψάχνουν για βοήθεια,
λόγια θλιβερά, του πόνου μας σοφίες
ρωτούν για τις δικές σου αμαρτίες.
Δαίμονες της Κόλασης ενοίκοι
σπιλώνουν της ψυχής σου τον πλανήτη.
κρυμμένες απ'τον χρόνο προδοσίες
φέρνουν τις δικές σου ερινύες.