Τα ξόρκια και τα τάματα

[ivikos]

Μικρό το εκκλησάκι, μοσχοβολά κερί
τα μάτια βουρκωμένα, το βλέμμα σου βαρύ,
το τάμα σου να κάνεις σαν βέρος Αχαιός
ταχειά να περιμένεις, «και έχει ο Θεός».

Γλυκόπιοτο να φτιάξεις από κλαδί μυρτιάς
να βράσει, και να πάρει το χρώμα της φωτιάς,
κρυφά μες στο φλιτζάνι να στάξεις μια γουλιά
μπορεί να σ’ αγαπήσει ξανά όπως παλιά

Σε πλάτωμα ν’ ανέβεις, στις τρεις βουνοκορφές
να προσκυνάς τον ήλιο, και με ματιές κρυφές
καράβι αν αντικρίσεις με κόκκινο πανί
ο έρωτας θα ζήσει κι εκείνη θα φανεί.

Μικρό το εκκλησάκι μεγάλος καημός
ο χωρισμός νυστέρι, κι η πίκρα ποταμός,
αν δάκρυσε στο Αντίο, το λέει κι ο χρησμός:
καλό σημάδι είναι, θα ’ρθεί κι ο γυρισμός