Αποστολέας Θέμα: Χάραμα  (Αναγνώστηκε 3727 φορές)

0 μέλη και 1 επισκέπτης διαβάζουν αυτό το θέμα.

Αποσυνδεδεμένος Agar-agar

  • Επισκέπτης
  • **
  • Μηνύματα: 42
    • Προφίλ
Χάραμα
« στις: 30/10/05, 23:18 »
Ξημερώνει; Δεν ξέρω, κοιμηθήκαμε νωρίς
Ο καφετζής, καθώς περνούσαμε, το μαγαζί του
τ' άνοιγε ήδη, ή μήπως το 'κλεινε; Μήπως μπορείς
να φανταστείς; Τώρα ο φίλος μου κι εγώ μαζί του

- που μ' έχει κιόλας μετά θάνατον προδώσει -
στην αμμουδιά την άδεια, κάτασπροι απ' τ' αλάτι,
μάταια -μάλλον- περιμένουμε να ξημερώσει,
τ' άστρα μακριά κοιτάζοντας μ' αιώνιο μάτι

old_lion

  • Επισκέπτης
Απ: Χάραμα
« Απάντηση #1 στις: 31/10/05, 00:17 »
"...που μ' έχει κιόλας μετά θάνατον προδώσει..."

Αυτό σημαίνει πως δεν ορκίστηκε πίστη μετά θάνατο
ή ότι ήδη πρόδωσε εν ζωή οπότε και μετά θάνατο ?

Αποσυνδεδεμένος Agar-agar

  • Επισκέπτης
  • **
  • Μηνύματα: 42
    • Προφίλ
Απ: Χάραμα
« Απάντηση #2 στις: 31/10/05, 23:25 »
Αγαπητέ λέοντα,

Λογική η απορία σου. Παρατηρώ βέβαια ότι δεν δείχνεις να αμφιβάλεις ως προς το μετά από ποιανού (από τους δύο) το θάνατο αναφερόμαστε. Θα ήθελα τη γνώμη σου.
Δυστυχώς δεν μπορώ να σου πω την πραγματική αλήθεια (υπάρχουν και αλήθειες που δεν είναι πραγματικές), αλλά θα σου πω μια αλήθεια που κάνει κι αυτή μια χαρά τη δουλειά της:
Είναι προφανές ότι ο χρόνος του ποιήματος είναι η μετά θάνατον αιωνιότητα. Για άλλη μια φορά, εδώ μιλάνε και πάλι οι νεκροί. Η προδοσία, ασχέτως πότε συντελέστηκε, πιστοποιείται μόνο μετά θάνατον και οποιαδήποτε αναφορά στον προ θανάτου χρονο στερείται παντός νοήματος.
Πρόκειται για μια πραγματική ιστορία για την άρνηση της συγχώρεσης. Φαντάζομαι ότι καταλαβαίνεις γιατί. Εάν όχι, θύμησέ μου κάποια στιγμή να σου πω ένα πραγματικό σχετικό περιστατικό με τον Κάιν και τον Άβελ, όπως μου το διηγήθηκε κάποιος που τους γνώρισε προσωπικά και τους δύο.

...λέοντος τρόπον κατ' εμού κινούνται και γαρ οι εχθροί μου... (Αναβαθμοί β΄ ήχου)



old_lion

  • Επισκέπτης
Απ: Χάραμα
« Απάντηση #3 στις: 01/11/05, 02:41 »
"...Παρατηρώ βέβαια ότι δεν δείχνεις να αμφιβάλεις ως προς το μετά από ποιανού (από τους δύο) το θάνατο αναφερόμαστε..."

Πιστεύω ότι γράφεις για τον δικό σου.
Πέρα από αυτό , κατανόησα ότι μιλάς για μια προδοσία που περνάει στην αιωνιότητα .
Οπότε η άρνηση συγχώρεσης είναι και αυτή κατανοητή , τουλάχιστον από εμένα.
Η κάθε προδοσία είναι το πιο δύσκολο από όλα να συγχωρεθεί .


"...Εάν όχι, θύμησέ μου κάποια στιγμή να σου πω ένα πραγματικό σχετικό περιστατικό με τον Κάιν και τον Άβελ,
    όπως μου το διηγήθηκε κάποιος που τους γνώρισε προσωπικά και τους δύο..."

Αυτό πολύ θα με ενδιέφερε . 
Να μού το πεις .  :)

"...λέοντος τρόπον κατ' εμού κινούνται και γαρ οι εχθροί μου..."

Το άγαρ-άγαρ είναι ένα φυτό το οποίο αναφέρεται και στην Παλαιά Διαθήκη .
Κι έτσι περίμενα πως θα γνωρίζεις πολλά από την Ιερή Παράδοση .
Η πιο πάνω παράθεσή σου το αποδεικνύει .
Ευχάριστο αυτό για μια νέα γυναίκα .   :)


Αποσυνδεδεμένος Agar-agar

  • Επισκέπτης
  • **
  • Μηνύματα: 42
    • Προφίλ
Απ: Χάραμα
« Απάντηση #4 στις: 01/11/05, 23:00 »
Περί θανάτου και αιωνιότητας:
Γενικά έχεις δίκιο και σ' ευχαριστώ για την προσεκτική ανάγνωση.
Το θέτεις πολύ ωραία: ... μια προδοσία που περνάει στην αιωνιότητα.

Η ιστορία του Κάιν και του Άβελ, εν συντομία:
Όταν πέθανε ο Κάιν, βρήκε στον άλλο κόσμο τον Άβελ, ο οποίος είχε (φυσικά) πεθάνει πριν απ' αυτόν.
Ο Κάιν έχει μετανοιώσει για την πράξη του και νοιωθει τύψεις. Ντρέπεται λοιπόν να πλησιάσει τον Άβελ. Τελικά, μη αντέχοντας το βάρος της πράξης του και έχοντας έντονη την ανάγκη για συγχώρεση, πλησιάζει τον Άβελ και του λέει: "Αδελφέ μου κλπ, ... θα ήθελα να με συγχωρέσεις". "Για για ποιο πράγμα;" τον ρωτάει ο Άβελ. "Μα... επειδή σε σκότωσα...όταν ζούσαμε (σχήμα οξύμωρο)". "Αδελφέ" του λέει ο Άβελ, "τώρα που το λες, θυμόμουν ότι ένας από τους δυο μας σκότωσε τον άλλο, αλλά δεν μπορούσα να θυμηθώ ποιος ποιον". Τότε ο Κάιν χάρηκε, γιατί κατάλαβε ότι ο Άβελ τον είχε συγχωρέσει. Η μόνη πραγματική συγχώρεση είναι η λησμονιά.

Agar-agar:
Πηκτική ουσία-σκόνη, που προέρχεται από τα φύκια. Χρησιμοποιείται ως πηκτικό μέσο / σταθεροποιητής στην παραγωγή πολλών τυποποιημένων τροφίμων (π.χ. παγωτό) και ροφημάτων. 

old_lion

  • Επισκέπτης
Απ: Χάραμα
« Απάντηση #5 στις: 03/11/05, 03:23 »
"...Η μόνη πραγματική συγχώρεση είναι η λησμονιά..."

Ναι , όταν με το καλό έρχεται , κι όταν με το καλό όλα ζυγίζονται δίκαια και σωστά .
Όταν δηλαδή το κάθε πρόσωπο αναλογιστεί αυτό που είπε ο Άβελ ότι :
θα μπορούσε αυτός να έχει σκοτώσει .
Αυτό είναι το αληθινά ανθρώπινο πρόσωπο τού Δικαίου , σε κάθε εποχή , αγαπητή Χριστίνα .  :)


Agar-agar:
Πηκτική ουσία-σκόνη, που προέρχεται από τα φύκια.

Συγκεκριμένα από ένα είδος άλγης που βρίσκεται στις ανατολικές θάλασσες .
< Ινδικό και Ειρηνικό ωκεανό , στις Φιλιππίνες , και γενικά εκεί γύρω >

Α , ναι , χρησιμοποιείται και σε πολλά γυναικεία καλυντικά .
Είναι εύοσμο αλλά και εύγευστο .
Και όχι δεν το έχω ποτέ δοκιμάσει έτσι σκέτο .
« Τελευταία τροποποίηση: 03/11/05, 12:55 από το λιοντάρι »

Αποσυνδεδεμένος Ektor_S

  • Επισκέπτης
  • **
  • Μηνύματα: 85
  • Φύλο: Άντρας
    • Προφίλ
Απ: Χάραμα
« Απάντηση #6 στις: 03/11/05, 09:16 »
Έντονη εικόνα δίνεις σε ένα κατά τα λοιπά ''περιορισμένο'' ποιήμα.
Η αίσθηση της προδοσίας κυρίαρχη. Καταφέρνεις να την κάνεις να ''πλανάται''.


"...Η μόνη πραγματική συγχώρεση είναι η λησμονιά..."

Ναι , όταν με το καλό έρχεται , κι όταν με το καλό όλα ζυγίζονται δίκαια και σωστά .
Όταν δηλαδή το κάθε πρόσωπο αναλογιστεί αυτό που είπε ο Άβελ ότι :
θα μπορούσε αυτός να έχει σκοτώσει .
Αυτό είναι το αληθινά ανθρώπινο τού Δικαίου , σε κάθε εποχή , αγαπητή Χριστίνα .  :)

Η μόνη πραγματική συγχώρεση είναι η απόλυτη συναίσθηση και όχι η λησμονιά. Ξεχνώντας δεν συγχωρείς, απλώς ξεχνάς.
Όλοι θα μπορούσαμε να κάνουμε τα πάντα θ ε ω ρ η τ ι κ α. Μεταξύ της θεωρίας και της πράξης βρίσκεται όλη η ουσία όμως.
Δως μου ένα όραμα ν' αντισταθώ

old_lion

  • Επισκέπτης
Απ: Χάραμα
« Απάντηση #7 στις: 03/11/05, 12:26 »
"...Η αίσθηση της προδοσίας κυρίαρχη. Καταφέρνεις να την κάνεις να ''πλανάται''..."

Μα , φίλε αγαπητέ , δεν είναι "επαγγελματίας" ποιήτρια η κοπέλλα .
Γράφει για τα αισθήματά της σε ένα όμορφο site το οποίο είναι μάλλον τής παρέας , τής συντροφιάς .
Και ναι , πράγματι τα καταφέρνει θαυμάσια σε αυτό .
Μια ποίηση που εξαντλείται στη στιχοπλοκία ή λεξιπλοκία δεν είναι ποίηση για την εποχή μας .
Για τούτο και όλοι οι πάλαι ποτέ μεγάλοι Έλληνες ποιητές ,
όπως π.χ ο Δροσίνης ή ο Δ. Σολωμός κι ένα σωρό άλλοι παρόμοιοι ,
πέρασαν σήμερα στην αφάνεια και τα βιβλία τους γεμίζουν σκόνη στα ράφια τών μικροαστικών σπιτιών .
Πάλευαν πολύ με τις λέξεις , λεξιπλοκούσαν , δεν έγραφαν ποίηση , δεν είχε συναίσθημα το κείμενό τους .
Μπορεί να ήταν σχεδόν τέλεια η λεξιπλοκία τους αλλά τους έλειπε το συναίσθημα .
Δεν έγινε κάτι διαφορετικό και με τους μεταγενέστερους , τους "μοντέρνους" ,
όπως οι Εγγονόπουλος , Σεφέρης , και πολλοί άλλοι παρόμοιοι .
Αυτοί έκαναν τέχνη για την τέχνη και όχι για τον άνθρωπο .
Ο Σεφέρης ήταν διπλωμάτης , άρα χωμένος στα ψέμματα ,
άρα καμμιά σχέση με την αληθινή ποίηση που ωφείλει να μιλάει με πηγαίο συναίσθημα .
Όσο όμορφα λεκτικά ποιήματα κι αν έγραψε ο Σεφέρης μοιάζουν και είναι ψυχρά , δίχως συναίσθημα .
Λογικό , θυμίσου πως δε γίνεται να γράψεις αληθινή ποίηση εάν δε βιώνεις αυτό που γράφεις .
Στην εποχή μας δεν έχει απολύτως κανένα νόημα να παλεύει ένα πρόσωπο
για να συνθέσει ένα κείμενο με όμορφες λέξεις , όμορφα και σωστά βαλμένες .
Η ρομαντική αλλά και η μετα-ρομαντική εποχή πέρασαν ανεπιστρεπτί , ευτυχώς .

Στις παλαιότερες εποχές οι άνθρωποι είχαν ανάγκη από εντυπώσεις , από ερεθίσματα .
Σήμερα και οι εντυπώσεις και τα ερεθίσματα έγιναν μια συνεχής πλημμύρα .
Σήμερα αυτό που λείπει αφάνταστα από την κοινωνία μας δεν είναι , στα σίγουρα ,
μια ποίηση η οποία αυτάρεσκα , ναρκισσιστικά , εξαντλείται λεκτικά στον εαυτό της .
Μια ποίηση ναρκισσιστική δεν είναι καν ποίηση .
Είναι άλλη μια προσπάθεια αυτοπροβολής , έτσι για να ελκύσει την προσοχή κάποιων ,
έτσι για να έχει ένα μικρό κομμάτι διασημότητας , έστω και μέσα σε ένα site τής συντροφιάς .
Τι να την κάνουμε τέτοια ποίηση και τι έχει να μάς προσφέρει πέρα από μια μορφή , μια φόρμα ?

Σημασία έχει όταν γράφει κάποιο πρόσωπο να έχει το χέρι και τον νου και την ψυχή  στην καρδιά .
Αυθόρμητα , πηγαία , με την πέννα να τρέχει στο χαρτί ,
και όχι να κοντοστέκεται για να λεξιπλοκήσει .
Τότε και μονάχα τότε έχει κάτι να πει σε σένα , σε μένα , σε όλους .
Σήμερα η μόνη ποίηση που έχει κάποιο νόημα και κάτι ουσιαστικό να μάς προσφέρει
είναι η ποίηση που καταθέτει την ψυχή τού συγγραφέα της .
Σήμερα θέλουμε μια γυμνή ψυχή να μιλήσει στην ψυχή μας και όχι στον νου μας ,
στον νου μας μιλούν και οι διαφημίσεις , και τι με αυτό .
Είναι ήδη πολύ εγωκεντρική η εποχή μας , δε χρειαζόμαστε κι άλλη εγω-λατρεία ,
στον πυρήνα , στον πυρήνα μας έχουμε ανάγκη να μάς μιλάει κάτι .

Η φίλη Χριστίνα με το χέρι στην καρδιά έγραψε , και για τούτο τράβηξε την προσοχή μου .
Δε λεξιπλόκησε μήτε έγραψε κάτι για εντυπωσιασμό και για να εισπράξει τα "μπράβο" .
Η προδοσία είναι κάτι που πονάει πολύ ,
και η Χριστίνα για τον πόνο τής προδοσίας που γράφεται στην αιωνιότητα μίλησε .
Με απλά λόγια , δίχως περιττές λεκτικές εξάρσεις .

"...Η μόνη πραγματική συγχώρεση είναι η απόλυτη συναίσθηση και όχι η λησμονιά.
    Ξεχνώντας δεν συγχωρείς, απλώς ξεχνάς..."

Ξέρεις , φίλε Έκτορα , αυτό έγραψα κι εγώ πιο πάνω αλλά με άλλα λόγια .
Ξαναδιάβασέ με εάν έχεις την καλωσύνη .
Η λησμοσύνη δεν είναι αληθινή συγχώρεση ,
είναι απλώς το ότι με κάτι άλλο απασχολιόμαστε και τελικά ξεχνιόμαστε .
Με την ίδια έννοια μπορούμε να ξεχάσουμε και λόγους που δώσαμε
αλλά δε θέλουμε πια να τους κρατήσουμε κι έτσι σε άλλα ξεχνιόμαστε .
Όπως πάρα πολύ σωστά το έκφρασες συγχώρεση είναι η συν-αίσθηση.
Αυτο το :  συν  τα αλλάζει όλα .  :)

Συγχώρεση είναι η επιστροφή και το αγκάλιασμα τού προσώπου που θέλεις να συγχωρέσεις .
Μα όμως πρέπει την ίδια ανοιχτή αγκαλιά να έχει και το άλλο πρόσωπο .
Συγχώρεση είναι η κατάργηση τον λόγων που δημιούργησαν το κακό ,
η κατάργηση τής όποιας δικής σου ικανοποίησης που πήρες εις βάρος τού άλλου .
Εάν δε συμβεί αυτό , τότε η συγχώρεση δε μπορεί να δοθεί ίσως ούτε μετά θάνατο .
< όπως πολύ όμορφα το έγραψε η Χριστίνα >
Μια τέτοια συγχώρεση είναι μαζοχιστική , είναι παράδοση στους εχθρούς σου .

"...λέοντος τρόπον κατ' εμού κινούνται και γαρ οι εχθροί μου... (Αναβαθμοί β΄ ήχου)..."
έγραψε η Χριστίνα .
Αυτό ακριβώς , φίλε Έκτορα ,
σαν λιοντάρια κινούνται να σε κατασπαράξουν οι εχθροί .
Τότε δε μπορείς να μιλάς για συγχώρεση , κι αυτό είπε η Χριστίνα .
Σαν λιοντάρι θα κινηθείς και εσύ .



« Τελευταία τροποποίηση: 03/11/05, 12:54 από το λιοντάρι »

Αποσυνδεδεμένος Ektor_S

  • Επισκέπτης
  • **
  • Μηνύματα: 85
  • Φύλο: Άντρας
    • Προφίλ
Απ: Χάραμα
« Απάντηση #8 στις: 04/11/05, 09:02 »
Αγαπητέ φίλε, λιοντάρι, κατ' αρχάς να σου πω ότι εντυπωσιάσθηκα απο το γεγονός πως από τρεις δικές μου φράσεις κατέληξες σε ταχύτατα συμπεράσματα για θέματα στα οποία δεν αναφέρθηκα γράφοντας ένα καθόλου ευκαταφρόνητο ποσοτικά απαντητικό(;) κείμενο.

Κατά δεύτερον θα ήθελα να θέσω κάποιες ερωτήσεις , αφού πρώτα ζητήσω συγνώμη απο το μέλος agar-agar , στου οποιου το θέμα φιλοξενούμαστε και αφού και οι δυο (πλέον) είμαστε εκτός θέματος, και αν έχεις τον χρόνο και τη διάθεση μου απαντάς.

Που μίλησα για επαγγελματισμό ή ερασιτεχνισμό της γράφουσας;
Υποθέτω, απο τη στιγμή που δεν έχω τη δυνατότητα να γνωρίζω, πως ''ερασιτέχνες'' γράφουν στο σαιτ αυτό, και χρησιμοποιώ τον όρο αυτό επειδή το έκανες και εσύ προκειμένου να συνεννοηθούμε, κατά τα λοιπά καθόλου δεν πιστεύω στην ύπαρξη ''επαγγελματιών'' ποιητών.

Με τίνος τα κριτήρια διαχωρίζεις και απορρίπτεις ή επιδοκιμάζεις τους ποιητές που ανέφερες αλλά και γενικότερα;
Υποθέτω (ξανά) με τα προσωπικά σου. Σεβαστά μεν αλλά τα ''χρησιμοποιείς'' στο λόγο σου με έναν τρόπο σαν να ισχύουν για όλους. Το ότι έχω τα δικά μου κριτήρια τα οποία συμφωνούν ή διαφωνούν με άλλων δεν με καθιστά γνώστη, ειδικό κ.λ.π. όπως και τον καθένα μας.

Όλα γύρω μας αποδεικνύουν πως στον πυρήνα του καθένα απο εμάς ''μιλάνε'' διαφορετικά πράγματα. Ό,τι δε ''μιλάει'' στον δικό μας πυρήνα είναι για τα σκουπίδια;
Δυσκολεύομαι να παρακολουθήσω το συνειρμό σου επειδή στη συνέχεια του κειμένου σου καταδικάζεις τον εγωκεντρισμό υιοθετώντας ταυτόχρονα μια ιδιαίτερα εγωκεντρική άποψη.

Δεν είμαι σε θέση να γνωρίζω αν ο κάθε καλλιτέχνης, δημιουργός κ.λ.π. γράφει με το χέρι στην καρδιά ή αν τα γραπτά του αποτελούν και απόλυτο προσωπικό του βίωμα (είναι κανείς μας βέβαιος για κάτι τέτοιο και πόσο μεγάλη βαρύτητα έχει εν τέλει η διαπίστωση του;)
Είμαι σε θέση όμως να γνωρίζω τι ''μιλάει'' στην δική μου καρδιά, ψυχή και νοημοσύνη, αυτό και μόνο μου είναι αρκετό.

Στη δεύτερη παράθεσή σου θα επισημάνω μόνο πως η λέξη συναίσθηση σημαίνει απόλυτη επίγνωση και συνείδηση μιας κατάστασης. Το συν δεν έχει την έννοια τού μαζί στη λέξη αυτή όπως δεν την έχει και στο ρήμα συγχωρώ.

Η συγνώμη σαν θέμα  είναι πολύ μεγάλο και δεν θα ήθελα να καταχραστώ περισσότερο τη φιλοξενία του παρόντος θέματος.
Ευχαρίστως θα το συζητούσα σε ένα άλλο για τον σκοπό αυτό φτιαγμένο θέμα.

Φιλικά
Δως μου ένα όραμα ν' αντισταθώ

Αποσυνδεδεμένος Agar-agar

  • Επισκέπτης
  • **
  • Μηνύματα: 42
    • Προφίλ
Απ: Χάραμα
« Απάντηση #9 στις: 05/11/05, 14:50 »
Τι είναι αυτό που σπρώχνει τον άνθρωπο στην τέχνη, στην ποίηση, στο γάμο, στον έρωτα, στην πορνεία, στην αναχώρηση, στο φιλί, στον οίκτο, στην τροφή, στη μέθη, στο σαδισμό, στη φιλαργυρία, στην αυτοθυσία, στην εκμετάλλευση, στη δημιουργία της πόλης, στο μαζοχισμό, στον πόλεμο, στην ειρήνη, στην αναζήτηση της αλήθειας, στην άσκηση, στην άθληση, στη ζήλια, στο μίσος;
Η αγάπη, η αναζήτηση της ενότητας, ο μόνος τρόπος ύπαρξης. Που, απλά, καμιά φορά χάνει το δρόμο της, αλλοτριώνεται, διαστρέφεται.

Ξέχασε κάθε ιδέα. Κοίμισε το μυαλό. Κλείσε για πάντα τα μάτια και το νου και ζήσε. Και έτσι θα ζήσεις.

Ο Μεγάλος Αδελφός το ξέρει και το εκμεταλλεύεται.
Στην αρχή από την ανάποδη:

…και είπεν ο όφις τη γυναικί. Ου θανάτω αποθανείσθε. Ήδει γαρ ο Θεός, ότι ή αν ημέρα φάγητε απ’ αυτού, διανοιχθήσονται υμών οι οφθαλμοί και έσεσθε ως θεοί…

Στη συνέχεια από την καλή:
δεν πρέπει απλά να συμφωνήσεις ότι τα πέντε δάχτυλα του χεριού είναι έξι. Πρέπει να το ζήσεις, να το πιστέψεις.

Ξέχασε. Άδειασε για να γεμίσεις.
Μη ρωτάς. Έχε πίστη, δηλαδή εμπιστοσύνη. Με αφέλεια, αναίτια, χωρίς λόγο.
Βάδισε με τη σιγουριά του υπνοβάτη.

Βίωσε τα πράγματα και τον άλλο στη σιωπή και στο σκοτάδι.

… και είδεν η γυνή, ότι καλόν το ξύλον εις βρώσιν και ότι αρεστόν τοις οφθαλμοίς ιδείν και ωραίον εστι του κατανοήσαι, και λαβούσα από του καρπού αυτού έφαγε. Και έδωκε και τω ανδρί αυτής μετ’ αυτής, και έφαγον. Και διηνοίχθησαν οι οφθαλμοί των δύο, και έγνωσαν ότι γυμνοί ήσαν…

Συν-χώρεσε, δηλαδή κάνε τον εαυτό σου χώρο του άλλου.
Δώσε συν-γνώμη, δηλαδή άδειασε το μυαλό σου για να χωρέσει η γνώμη του άλλου.
Μην κρίνεις τον άλλο με τις δικές σου λέξεις. Μάθε τι σημαίνει η κάθε λέξη γι’ αυτόν. Την ημέρα που θα κρίνεις τον αδελφό σου, να την πετάξεις σα χαμένη.

old_lion

  • Επισκέπτης
Απ: Χάραμα
« Απάντηση #10 στις: 05/11/05, 21:26 »
Τίποτε , τίποτε επιπλέον από εμένα .
Είναι τόσο όμορφα και συγκινητικά τα λόγια τής Χριστίνας που απλώς τα παραθέτω ,
ως επανάληψη , ως ηχώ , ως κάτι πέρα από την αντίληψη , ως συν-νενόηση .
Ελάχιστα θα γράψω .

Η αγάπη, η αναζήτηση της ενότητας, ο μόνος τρόπος ύπαρξης.
Που, απλώς , κάποιες φορές χάνει το δρόμο της , αλλοτριώνεται , διαστρέφεται.

"...Ξέχασε κάθε ιδέα. Κοίμισε το μυαλό..."


"…και είπεν ο όφις τη γυναικί.
   Ου θανάτω αποθανείσθε.
   Ήδει γαρ ο Θεός , ότι ή αν ημέρα φάγητε απ’ αυτού, διανοιχθήσονται υμών οι οφθαλμοί και έσεσθε ως θεοί…"


"...δεν πρέπει απλά να συμφωνήσεις ότι τα πέντε δάχτυλα του χεριού είναι έξι
    Πρέπει να το ζήσεις, να το πιστέψεις..."

"....Ξέχασε.  Άδειασε για να γεμίσεις.
     Μη ρωτάς .
    Έχε πίστη, δηλαδή εμπιστοσύνη.
    Με αφέλεια, αναίτια, χωρίς λόγο.

"...Βίωσε τα πράγματα και τον άλλο στη σιωπή και στο σκοτάδι..."


"... Και διηνοίχθησαν οι οφθαλμοί των δύο, και έγνωσαν ότι γυμνοί ήσαν…"

Ναι , γυμνοί είναι και οι δύο .


"... Συν-χώρεσε, δηλαδή κάνε τον εαυτό σου χώρο του άλλου.
     Δώσε συν-γνώμη , δηλαδή άδειασε το μυαλό σου για να χωρέσει η γνώμη του άλλου.
     Μην κρίνεις τον άλλο με τις δικές σου λέξεις.
     Μάθε τι σημαίνει η κάθε λέξη γι’ αυτόν.
    Την ημέρα που θα κρίνεις τον αδελφό σου, να την πετάξεις σα χαμένη.

Γιατί είναι τόσο δύσκολο πια για γυναίκες και άντρες να κατανοήσουν τη σημασία αυτού τού  συν  ?
Και γιατί τόσο λίγα πρόσωπα , ανάμεσά τους και η Χριστίνα , το κατανοούν ?

Χριστίνα , κόρη , εξαρχής σε κατανόησα .  :)
« Τελευταία τροποποίηση: 05/11/05, 22:29 από το λιοντάρι »

old_lion

  • Επισκέπτης
Απ: Χάραμα
« Απάντηση #11 στις: 05/11/05, 21:58 »
"...κατά τα λοιπά καθόλου δεν πιστεύω στην ύπαρξη  ''επαγγελματιών''  ποιητών..."

Μα υπάρχουν και τέτοιες-οι  φίλε Έκτορα ?
Κι αν υπάρχουν δεν είναι αληθινές-οί  ποιήτριες-τές .
Είναι στιχοπλόκες -οι ,  λεξιπλόκες - οι .
Σωστά ?

"...Με τίνος τα κριτήρια διαχωρίζεις και απορρίπτεις ή επιδοκιμάζεις τους ποιητές που ανέφερες αλλά και γενικότερα;..."

Με τα κριτήρια μιας εποχής και μιας κοινωνίας ανθρώπων η οποία είναι στο μεταίχμιο , στο παρά πέντε ,
μα δεν το βλέπει , το αγνοεί , κλέινει τα μάτια , πηγαίνει όπου που την ευχαριστεί  ,
αποφεύγει φεύγοντας και τρέχοντας μακριά και ξεχνώντας ό,τι τη δυσαρεστεί ,
και τελικά μέσα σε φτηνές και ανόητες διασκεδάσεις ξεχνιέται .
Με αυτά τα κριτήρια κρίνω , Έκτορα .
Κι αν είναι αυστηρά , δεν είναι τουλάχιστον χαζοχαρούμενα ή ροζ . 
Δεν είναι Έκτορα , δεν είναι .
Δυσάρεστα  , ΝΑΙ  ,  είναι .


"...με έναν τρόπο σαν να ισχύουν για όλους..."

Κάποια πράγματα και χρειάζεται να ισχύουν και ισχύουν για όλους.
Διαφορετικά το κάθε πρόσωπο κάνει ό,τι μα ό,τι  τού   "γουστάρει"
και αυτό το βαφτίζει  "προσωπική ελευθερία"  αδιαφορώντας για το τι κάνει ,
το τι δημιουργεί , το ποια συναισθήματα φέρνει στα άλλα πρόσωπα ,
αδιαφορώντας τελικά για τις όποιες συνέπειες φέρνει με τις πράξεις του .
Συν - βιώνουμε  ξέρεις  , Έκτορα .
Και η μεταξύ μας αγάπη είναι το μόνο μέσο για να  συν-βιώσουμε όμορφα και αγαπημένα .

Εάν αυτό το : "κάνω ό,τι γουστάρω"  είναι  "ελευθερία" 
τότε εγώ είμαι γιαπωνέζα χορεύτρια
και τραγουδώ το "Σαπόρο"  αλλά και το  " Σαγιονάρα "  !!!

Σαγιονάρα , λοιπόν .
Σαγιονάρα .





« Τελευταία τροποποίηση: 05/11/05, 21:59 από το λιοντάρι »

Αποσυνδεδεμένος Ektor_S

  • Επισκέπτης
  • **
  • Μηνύματα: 85
  • Φύλο: Άντρας
    • Προφίλ
Απ: Χάραμα
« Απάντηση #12 στις: 06/11/05, 19:42 »
Φίλε μου, μου είναι πολύ δύσκολο να σε παρακολουθήσω. Το μόνο που κατάλαβα είναι ότι τα κριτήρια που χρησιμοποιείς για να αξιολογήσεις ποιήματα έχεις την ακλόνητη πεποίθηση πως είναι οικουμενικά (ή θα έπρεπε έστω).Κάτω απο αυτήν την ''λογική''  θα ήταν αφελές εκ μέρους μου να συνεχίσω οποιαδήποτε συζήτηση. Σε αφήνω λοιπόν στις πεποιθήσεις σου και στη ''βεβαιότητά'' τους.

Οι σκέψεις που αναφέρεις περί της ''ελευθερίας'' και του ''ότι γουστάρω'' δεν αντιλαμβάνομαι που ακριβώς κολλάνε. Αν καταλαβαίνεις εσύ...
Εκτός κι αν άλλα έχεις στο μυαλό σου (άσχετα με το θέμα) και τα κολλάς παντού.
Δως μου ένα όραμα ν' αντισταθώ

old_lion

  • Επισκέπτης
Απ: Χάραμα
« Απάντηση #13 στις: 07/11/05, 05:27 »
"...Το μόνο που κατάλαβα είναι ότι τα κριτήρια που χρησιμοποιείς για να αξιολογήσεις ποιήματα..."

Δεν αξιολογώ μήτε κρίνω ποιήματα .
Πρόσωπα   μονάχα αξιολογώ .

Ποιήματα δόξα τώ Θεώ έχουμε εκατοντάδες χιλιάδες από εδώ και χιλιάδες χρόνια .
Μεγάλη πληθώρα και δε μάς έλλειψαν .
Το ανθρώπινο όν μετράει .

Αυτά .

 

Σχετικά θέματα

  Τίτλος / Ξεκίνησε από Απαντήσεις Τελευταίο μήνυμα
6 Απαντήσεις
2017 Εμφανίσεις
Τελευταίο μήνυμα 09/05/06, 01:02
από eleos* (Βάλια πια....)