(ακτινογραφία μια όμορφης εφηβικής ζωής)


Ποια νυχτωδία ν’ ακουστεί, κι οπλές απ’ τα φεγγάρια
να ξαναφέρουνε στο νου της θύμησης τις λόγχες
τότε που με άσπρο και με μπλε, έντεκα παλικάρια
σε γήπεδα απλωνόμαστε, με χώμα και μολόχες

Ο Τάκης απ’ τα δεξιά, με άλμα και σουτ οβίδες
ο Τόλης άγριο θωρηκτό, τα δίχτυα οσμιζόταν
εγώ στην άλλη την πλευρά : « αέρας, δεν τον είδες; »
και του Ελ-Γκρέκο πίνακας ευθύς ζωγραφιζόταν

Με αϋπνίες έφτιαξα πανώριο κομπολοϊ
το πώς θα βγω στο γήπεδο, αν όμορφα θα παίξω
κι ως ν’ ακουστεί το σφύριγμα, πάγωνε το ρολόί
τ’ άγια μου τούτα ονείρατα ακόμα να ξεμπλέξω

Μ’ ευχή Αγγέλων έμοιαζε το δάκρυ απ’ τις ήτες
ήτες, που σφάζαν κι έκοβαν με μιας νυχτιάς λεπίδα,
η νίκη ήταν φτέρουγο σε ουράνιους πλανήτες
και κοριτσίστικες ματιές τα ζήτω απ’ την κερκίδα

Η νειότη στέφανο έπλεκε τα όνειρα τα φαιά μας
και στην αφάνεια πέταγε των κοριτσιών το βλέμμα
έρωτας, και λατρεία μας, η στρογγυλή θεά μας
που ο πυρετός της κόχλαζε στο εφηβικό μας αίμα

Το έντεκα στην πλάτη μου, όνειρο και θρησκεία
το φάλτσο, το στοπάρισμα, οι παίκτες ξαναμμένοι
σαν μονομάχος έμοιαζα σε αρχαία ξιφασκία
που αντίπαλος μου έπεφτε, με ντρίμπλα ονειρεμένη

Ποια νυχτωδία ν’ ακουστεί, κι οι οπλές απ’ τα φεγγάρια
να μη χαθούν, να θρονιαστούν, στης μνήμης μου το δώμα,
που οι φίλοι μου , τα’ αδέρφια μου, έντεκα παλικάρια
ίχνογραφούσαν ουρανούς, μες στο ξερό το χώμα

Πολύ όμορφο και προτότυπο !
ΑΕΚτζής είσαι ;Τότε δύο αστέρια παραπάνω...

Ivikos,είναι αυτό που λένε πως όλα στην ζωή είναι ποίηση.
Εσύ έγραψες ένα από τα ομορφότερα ποιήματα, βασισμένο σε ένα στοιχείο (ποδόσφαιρο) που δεν θα μπορούσα να φανταστώ ότι μπορεί να γίνει ποίημα.
Σκέψου ότι δεν παρακολουθώ καθόλου αθλητικά και γενικότερα με ξενίζει όλη αυτή η μανία με το ποδόσφαιρο.
Πίνακας και κέντημα μαζί η ακτινογραφία σου!

πρ.ωτα -πρώτα να σας ευχαριστήσω για τα σχόλιά σας
ilianthe αυτό ακριβώς.....  ΑΕΚτζής...
φίλε Xolidoxe , όπως το λες...τα πάντα είναι ποίηση...
Να είστε καλά!!!!!!!!!!!!

Ουτε κι εγω ειμαι φιλος γενικά με το άθλημα...
ο ''τρόπος'' σου όμως είναι άριστος...
Συγχαρητήρια... και καλή συνέχεια.

  Εγώ φορούσα το Νο 4 για 20 χρόνια περίπου στα γήπεδα και είναι αλήθεια ότι οι αντίπαλοι με το 11 με δυσκόλευαν αρκετά.
  Εδώ όμως έχουμε να κάνουμε με ένα έργο πολύ όμορφο και συγκινητικό ! Να είσαι καλά φίλε μου !

φίλοι μου σας ευχαριστώ
και με ικανοποιεί που και μή φίλοι του αθλήματος, που υπηρέτησα με αγάπη χρόνια, το βλέπουν κάπως συμπαθητικά!!

φίλε ipea,και μένα τα 4άρια, και τα 2άρια με δυσκόλευαν αρκετά!!!! Άγιες εποχές...........
Να είστε όλοι καλά!!!!

το ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο είναι τέχνη, συναίσθημα, χαρά, λύπη κ.α
και βέβαια, αναμνήσεις τις οποίες μου έφερες στο μυαλό και στην ψυχή
[γιατί υπήρξα και εγώ για χρόνια ερασιτέχνης ποδοσφαιριστής με το 10 στην πλάτη]
με το απίστευτα όμορφο ποίημά σου φίλε ivikos
μπράβο φίλε και από μένα

Το ποδοσφαίρο είναι όλη μου η εφηβεία η οποία μάλλον διαισθάνομαι πως έχει πια κλείσει τον κύκλο της .Φίλε μου σε ευχαριστώ για αυτό το υπέροχο συναίσθημα αναπόλησης μιας ολόκληρης εφηβείας !

καλοί μου φίλοι
πέρα από το ευχαριστώ, θα ήθελα να πω , πως το πολύ παρεξηγημένο άθλημα, και συνάμα απαξιωμένο(ελέω παραγόντων) οφείλουμε να το αναβαθμίσουμε, σαν σπορ-μαγεία.
«Όπιο του λαού, το έκαναν κακουργηματικές πράξεις ΕΧΘΡΩΝ του ΛΑΟΥ »
Σαν άθλημα είναι ΥΠΕΡΟΧΟ, και έτσι πρέπει να αντιμετωπίζεται
Να είστε καλά....

η μπάλα στις αλάνες, είναι μια εμπειρία που δοξάζω το θεό που την έζησα!  Ο βασιλιάς των δοκαριών 1997 του Λυκείου Παραλίας σε συγχαίρει!    Μπράβο!

Βασιλιά των δοκαριών σ' ευχαριστώ

βέβαια εν αρχή οι αλάνες,
μετά το κανονικό γήπεδο, το πρωτάθλημα κλπ........
Να 'σαι καλά φίλε μου, και να θυμόμαστε τις υπέροχες στιγμές από το παρελθόν