ΓΙΑΤΙ ΓΡΑΦΩ

Πολλές φορές αναρωτήθηκα γιατί γράφω.

Γιατί έχω την ανάγκη να ακουμπήσω τις σκέψεις μου σε ένα χαρτί.

Ίσως κάποιος να νομίσει πως η αιτία είναι ότι θέλω να φανώ σπουδαίος.

Εγώ πάλι το απορρίπτω αυτό γιατί ξέρω πως πιο πολύ εκθέτω τον εαυτό μου με τον μπακαλίστικο τρόπο της αδέξιας γραφής μου, παρά πείθω κάποιον να πάρει σοβαρά τα κείμενά μου.

Μία άλλη αιτία θα μπορούσε να είναι ο χρόνος που μου δίνει το γράψιμο να σκεφτώ και να εμβαθύνω

περισσότερο , από όσο χρόνο μου δίνει η ομιλία , και δεν έχω και την ανάγκη να υπερασπιστώ τα κείμενά μου , όπως την έχω για να υπερασπιστώ τα λόγια μου.

Επίσης δεν είναι και μικρό πράγμα να έχω το άλλοθι της ''ποιητικής αδείας'' .

Μόνο και να φανταστεί κανείς κάποιον , να μιλάει στην καθημερινότητά του με τον τρόπο που μιλούν οι ποιητές, νομίζω πως θα βάλει τα γέλια από το γελοίο του πράγματος .

Γιατί τα πιο όμορφα λόγια οι , πιο όμορφοι συλλογισμοί , δεν χωρούν σε αυτή την άθλια πραγματικότητα .

Θα μπορούσα να σκεφτώ και πολλούς άλλους λόγους για την ανάγκη που με κάνει να γράφω τους ρηχούς μου στίχους και τα χαζά μου κείμενα.

Όμως έχω καταλήξει ποιος είναι ο σπουδαιότερος και ο πιο σοβαρός λόγος.

Είναι η ελπίδα μου πως μια μέρα , τυχαία , θα διαβάσεις και εσύ ότι έχω γράψει.

Και εκείνο το ''σ' αγαπώ'' και εκείνο το ''μου λείπεις πολύ'' που κρύβονται ντροπαλά πίσω από τα γράμματα και φοβισμένα κάτω από τις λέξεις , θα χτυπήσουν την πόρτα της καρδιάς σου ... Και ποιος ξέρει... Ίσως ανοίξεις .
Α.Π.

Κατά την ταπεινή μου γνώμη, η συγγραφή/ποίηση είναι πρωτίστως εσωτερική ανάγκη του συγγραφέα/ποιητή για εξωτερίκευση συναισθημάτων, και δευτερευόντως ανάγκη ικανοποίησης από την αποδοχή του κοινού. Οπότε φίλε μου ελπίζω να είσαι κατά το μεγαλύτερο ποσοστό ικανοποιημένος

Η μητέρα μου έχει φοβερή πένα και στο ελεύθερο και στο έμμετρο. Εχει ασχοληθεί και με ζωγραφική πολυ επιτυχημένα αλλά στην πένα δεν την φτάνει κανείς (σύμφωνα με τα δικα μου κριτήρια που συνήθως ξοδεύω το 90% του χρονου μου με αυτήν σε βοήθεια στο σπίτι, ιατρικά θέματα, αρνητικά σχόλια γενικά για ότι λέει, κτλ, και 10% σε αυτό που είναι). Συγκρίνοντας με εμένα που είμαι σκέτο μουσικός, εσείς οι ποιητές είστε άλλη κράση, πιο νάρκισοι, πιο εξωστρεφείς, με μεγαλύτερη ανάγκη αποδοχής και αναγνώρισης και εν τέλει επικοινωνίας.