1
Επιστήμη και Τεχνολογία / Re:Eπιστημη: Ειναι ο Χρονος Κβαντισμενο μεγεθος?
« στις: 27/07/03, 03:22 »
Έβερτ ζείς, εσύ μας οδηγείς.
Τάσσομαι με το μέρος όλων σας. Ανακάλυψα όμως ενδόμυχα οτι όλοι προσπαθείτε να αμφισβητίσετε
τον ηγετικό ρόλο του Κάρολου Παπούλια στην εξωτερική πολιτική της χώρας.
Επίσης, πέρα απο τα παραπάνω - άκρως σημαντικά - θα ήθελα να αναφέρω μια ιστορία απο το βιβλίο του Bertolt Brecht "Ιστορίες του κύριου Κόυνερ" η οποία έχει ένα άκρως διαφωτιστικό περιεχόμενο περί του τί γνωρίζουμε και πόσο το γνωρίζουμε.
Σας παραδίδω στο κείμενο
" Σαν τελείωσε το διάβασμα ενός βιβλίου πάνω στην ιστορία της φιλοσοφίας ο κ. Κόυνερ μίλησε με περιφρόνηση για τις προσπάθειες που έκανα οι φιλόσοφοι να αποδείξουν οτι τα πράγματα δεν μπορούμε να τα πλησιάσουμε με τη γνώση. Όταν οι σοφιστές υποστήριζαν οτι γνωρίζουν πολλά δίχως να έχουν μελετήσει τίποτα, είπε ο κ. Κόυνερ, βγήκε ο σοφιστής Σωκράτης με τον αλαζονικό ισχυρισμό του εν οίδα οτι ουδέν οίδα. Θα περίμενε κανείς να συμπληρώσει τη φράση του λέγοντας οτι και τίποτα δεν έχει μελετήσει. (Για να γνωρίσουμε κάτι πρέπει να το μελετήσουμε.) Φαίνεται όμως οτι δε συνέχισε την ομιλία του, μπορεί ωστόσο και το τεράστιο χειροκρότημα που ξέσπασε ύστερα απο την πρώτη φράση του, και που κράτησε δυο χιλιάδες χρόνια, να έπνιξε τις υπόλοιπες."
Τα σχόλια είναι δικά σας. Απευθύνομαι κυρίως σε Εμίλιο και Freemind που αντιμάχονται.
Εγώ τα μόνα που θα ήθελα να συνεισφέρω στην όμορφη παρέα σας είναι τα εξής.
Ζητω ο οίκος των Λαβδακιδών και μαζικά είμαστε με το μέρος του νεκρού Πολυνείκη. Τιμή και δόξα στους νεκρούς που έπεσαν τίμια στο πεδίο της μάχης. Τα χέρια μου τρέμουν, η καρδιά μου χτυπά δυνατά, κλαίω απο συγκίνηση όταν βλέπω στα οράματά μου τον νεκρό Πολυνείκη να με καλεί στη μάχη.
Αντίο αγάπη μου στα φωτεινά μονοπάτια του παραδείσου. Εκεί θα έρθω να σε βρώ. "Θα πάρω τα τουρμπίνια μου στην τσέπη χαρτζιλίκι και απόψε τα μεσάνυχτα θα ρθώ Θεσσαλονίκη"
Τάσσομαι με το μέρος όλων σας. Ανακάλυψα όμως ενδόμυχα οτι όλοι προσπαθείτε να αμφισβητίσετε
τον ηγετικό ρόλο του Κάρολου Παπούλια στην εξωτερική πολιτική της χώρας.
Επίσης, πέρα απο τα παραπάνω - άκρως σημαντικά - θα ήθελα να αναφέρω μια ιστορία απο το βιβλίο του Bertolt Brecht "Ιστορίες του κύριου Κόυνερ" η οποία έχει ένα άκρως διαφωτιστικό περιεχόμενο περί του τί γνωρίζουμε και πόσο το γνωρίζουμε.
Σας παραδίδω στο κείμενο
" Σαν τελείωσε το διάβασμα ενός βιβλίου πάνω στην ιστορία της φιλοσοφίας ο κ. Κόυνερ μίλησε με περιφρόνηση για τις προσπάθειες που έκανα οι φιλόσοφοι να αποδείξουν οτι τα πράγματα δεν μπορούμε να τα πλησιάσουμε με τη γνώση. Όταν οι σοφιστές υποστήριζαν οτι γνωρίζουν πολλά δίχως να έχουν μελετήσει τίποτα, είπε ο κ. Κόυνερ, βγήκε ο σοφιστής Σωκράτης με τον αλαζονικό ισχυρισμό του εν οίδα οτι ουδέν οίδα. Θα περίμενε κανείς να συμπληρώσει τη φράση του λέγοντας οτι και τίποτα δεν έχει μελετήσει. (Για να γνωρίσουμε κάτι πρέπει να το μελετήσουμε.) Φαίνεται όμως οτι δε συνέχισε την ομιλία του, μπορεί ωστόσο και το τεράστιο χειροκρότημα που ξέσπασε ύστερα απο την πρώτη φράση του, και που κράτησε δυο χιλιάδες χρόνια, να έπνιξε τις υπόλοιπες."
Τα σχόλια είναι δικά σας. Απευθύνομαι κυρίως σε Εμίλιο και Freemind που αντιμάχονται.
Εγώ τα μόνα που θα ήθελα να συνεισφέρω στην όμορφη παρέα σας είναι τα εξής.
Ζητω ο οίκος των Λαβδακιδών και μαζικά είμαστε με το μέρος του νεκρού Πολυνείκη. Τιμή και δόξα στους νεκρούς που έπεσαν τίμια στο πεδίο της μάχης. Τα χέρια μου τρέμουν, η καρδιά μου χτυπά δυνατά, κλαίω απο συγκίνηση όταν βλέπω στα οράματά μου τον νεκρό Πολυνείκη να με καλεί στη μάχη.
Αντίο αγάπη μου στα φωτεινά μονοπάτια του παραδείσου. Εκεί θα έρθω να σε βρώ. "Θα πάρω τα τουρμπίνια μου στην τσέπη χαρτζιλίκι και απόψε τα μεσάνυχτα θα ρθώ Θεσσαλονίκη"