Θέματα

26

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Μοβ!

« στις: 11/12/08, 15:39 »

Μοβ

Οι ώρες περνούν μα δεν βαστούν οι μέρες…
Στη δύση γερνούν και χάνονται…
Μοβ βιολέτες βάφονται…
Κάτω απ’ τους μοβ ουρανούς σας.
Και ψάχνω μες τα παράταιρα της φύσης
Μια γωνιά καθώς πρέπει για να ζήσεις
Κάτω απ’ τους μοβ ουρανούς σας.

Σαν μοβ βιολέτα βάφεσαι
Και σαν της δύσης το μωβ χάνεσαι…
Μενεξεδένια πέταλα σε τυλίγουν
Και προσδοκώ θαύματα να γίνουν.

Σαν μοβ βιολέτα ντύνεσαι
Και σαν αγκάθι γδύνεσαι
Πορφυρές εικόνες οι στιγμές
Που ζήσαμε μαζί προχθές.


Οι ώρες αβάσταχτοι καημοί σε δείκτες θηλιές
Θηλιάζουν τη ζωή λες κι είναι από κλωστές
Σε μοβ αποχρώσεις κι αυτές…
Και ψάχνω τη δύναμη – κρατώ την πίστη
Ανθοί βιολέτας και όνειρα ν’ ανθίσει...
οι μοβ αποχρώσεις σκιές παλιές
Και με λευκά τα πέταλα να ζήσει!!!

27

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Εκλιπαρώ!

« στις: 07/12/08, 12:20 »

ΤΙΤΛΟΣ: Εκλιπαρώ 

Εκλιπαρώ δυο σύννεφα
Να έρθεις εδώ΄
Σαν βροχή να τρυπώσεις
Κι ας με πληγώσεις.

Εκλιπαρώ έναν άνεμο
Να σε φέρει εδώ΄
Σαν αγέρι να με τυλίξεις
Κι ας με σκορπίσεις.

Αν η αγάπη ήταν σκόνη
Θα σε φυσούσα
Αν η αγάπη σε σκοτώνει
Ποτέ δεν ζούσα

Κι είναι αυτό το λίγο
Που μοιάζει με πολύ...
Όσα κι αν μου δώσει
Θέλει κι άλλο για να νιώσει΄
Ατελείωτη
Αβίωτη
Ανίατη
Αγάπη…
Εκλιπαρώ…

Εκλιπαρώ δυο κύματα
Να σε φέρουν εδώ
Σαν νερό να σε κολυμπήσω
Κι ας μετά ναυαγήσω

Εκλιπαρώ το φεγγάρι
Εδώ να σε φέρει
Σαν φως πρώτο στα μάτια
Κι ας μετά ζω σε σκοτάδια…

Εκλιπαρώ...
 

28

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Θα Σαλτάρω!

« στις: 25/11/08, 22:25 »

ΘΑ ΣΑΛΤΑΡΩ

Ένα γκρίζο βλέμμα απ’ τα μάτια που μου πήρες
Κι ένας θεός από ψηλά να κυβερνά τις μοίρες
Να είναι παντοκράτορας κι εμένα μακριά η Τροία
Κι εγώ ένας άλλος Οδυσσέας βγαλμένος από μια ουτοπία.
Θα σαλτάρω…

Φτάνω κάπου μα δεν υπάρχει διαδρομή
Μια τυφλή εικόνα μπροστά μου γίνεται χλωμή
Να εικάζει αυτή τις ερινύες για κάποιο άβγαλτο κορμί
Κι εμένα η κούρσα μου να ‘ναι μια διαρκής στροφή
Θα σαλτάρω…

Εγώ μαζί με τον τρελό μου εαυτό
Στέκομαι και τον περιγελώ
Γέμισαν τα πλάνα σας μύθους
Μια ζωή να κουβαλάτε «λίθους»

Κι εγώ μαζί με τον τρελό μου εαυτό
Μια ζωή να τον περιγελώ
Έχω πάρει το δικό μου το βραβείο
Κι όλα τ’ άλλα για αστείο

Θα σαλτάρω.…

Στα μάτια σου έσβησε ακόμη ένα φεγγάρι
Κι εγώ περίμενα τον Αίολο ανέμους για να πάρει
Μια φάλαγγα να δίνει διαταγές σε λοχαγούς
Κι εγώ περίμενα να ανακρίνω υπουργούς
Θα σαλτάρω…

Είμαι εδώ που τα πόδια σου δε σε κρατούνε
Κι έρχομαι εκεί που στην παρέα σου με μισούνε
Εσύ μου λες κουράστηκές να δίνεις εξηγήσεις
Κι εγώ γελάω και σου στέλνω ενισχύσεις..
Θα σαλτάρω…

Εγώ μαζί με τον τρελό μου εαυτό
Στέκομαι και τον περιγελώ
Γέμισαν τα πλάνα σας μύθους
Μια ζωή να κουβαλάτε «λίθους»

Κι εγώ μαζί με τον τρελό μου εαυτό
Μια ζωή να τον περιγελώ
Έχω πάρει το δικό μου το βραβείο
Κι όλα τ’ άλλα για αστείο
Θα σαλτάρω
Κι αν θες αυτό γουστάρω…


Φωτεινή Μ.



 

29

Διασκέδαση / ΟΙ ΚΑΛΥΤΕΡΕΣ ΑΤΑΚΕΣ ΤΟΥ ΠΑΛΙΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΥ

« στις: 21/11/08, 16:38 »

Γεωργία Βασιλειάδου "Θεία από το Σικάγο"
Ρωτάει τον αδερφό της : «Ααααχ πως το λέτε εσείς εδώ, γιατί ξεχνάω και πως το λέμε εμείς εκεί?»

"Κίντρινα Γάντια" Μια πορτοκαλάδα απο πορτοκάλια...
((Έχουμε και πορτοκαλάδες από πορτοκάλια)
Σταυρίδης: Έχεις μια πορτοκαλάδα , ρε;
Γκιωνάκης: Πορτοκαλάδα θέτε;
Σταυρίδης : Ναι.
Γκιωνάκης : Από πορτοκάλια;
Σταυρίδης : Όχι , από μούσμουλα .Φέρε μια πορτοκαλάδα ρε.
Γκιωνάκης: Πορτοκαλάδα θέτε;
Σταυρίδης : Πορτοκαλάδα...λεμονάδα...
Γκιωνάκης : Λεμονάδα θέτε;
Σταυρίδης : Όντε λεμονάδα.
Γκιωνάκης : Από λεμόνια;
Σταυρίδης : Ω, ρε τι θα γίνω εγώ με δαύτονε; Ρε, έχεις μια γκαζόζα;
Γκιωνάκης : Γκαζόζα θέτε;
Σταυρίδης : Γκαζόζα ...,σόδα....
Γκιωνάκης : Σόδα θέτε;
Σταυρίδης : Μωρέ , τι θα γίνω εγώ με σένα;
Γκιωνάκης : Ε, τι; Μια μου λέτε λεμονάδα, μια πορτοκαλάδα, μια σόδα , τι θέτε;
Σταυρίδης : Όκου εδώ . Μια κι έξω ! Πορτοκαλάδα!
Γκιωνάκης : Πορτοκαλάδα θέτε;
Σταυρίδης: Αααα, σταμάτα μην τα πάμε απ την αρχή!)


Θανάσης Βέγγος: Γιατί, αν κρατήσω το πηρούνι με το δεξί, τι θα μου κάνουν; Φάκελο;
"Ένας τρελός τρελός Βέγγος"

30

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Ζεύζερα!

« στις: 21/11/08, 16:00 »

ΖΕΥΖΕΡΑ

Στου νησιού τις βόρειες εκκλησίες
Ασύχαστος αέρας έβρεχε αμαρτίες
Κι εσύ από κάμπια γίνεσαι νύμφη
Να σκάψεις στοές στων κλαδιών τη ρωγμή.

Ζεύζερα
Σε χάνω τη μέρα.
Στην νύχτα πιο πέρα
Σε νιώθω σαν αέρα

Ζεύζερα
Έρχεσαι επάνω μου σαν σφαίρα
Με τυλίγεις με χρυσόμαλλο δέρας
Και μου χαρίζεις της Αμάλθειας το Κέρας…

Ζεύζερα…

Σε σέρνει ο άνεμος με μια μεταξωτή κλωστή
Σε είδα να το σκας απ’ το κουκούλι την αυγή
Και έκλαιγα μες το δάσος μην καείς
Τις νύχτες σ’ έψαχνα σ’ αγριόξυλα να ‘ρθεις.

Ζεύζερα
Σε χάνω τη μέρα.
Στην νύχτα πιο πέρα
Σε νιώθω σαν αέρα

Ζεύζερα
Έρχεσαι επάνω μου σαν σφαίρα
Με τυλίγεις με χρυσόμαλλο δέρας
Και μου χαρίζεις της Αμάλθειας το Κέρας…

Ήσουν κάποτε ένα αυγό κι έγινες βασίλισσα
Πόσες φορές ήρθα γονατιστός και σου μίλησα
Κι όλα τα μαύρα λαμπερά στίγματα σου, μου χάρισες
Μα τέλη Αυγούστου, τέλειωσε ο καιρός και μ’ άφησες.

 Ζεύζερα
Σε χάνω τη μέρα.
Στην νύχτα πιο πέρα
Σε νιώθω σαν αέρα

Ζεύζερα
Έρχεσαι επάνω μου σαν σφαίρα
Με τυλίγεις με χρυσόμαλλο δέρας
Και μου χαρίζεις της Αμάλθειας το Κέρας…


12/06/2006 Στίχοι: Φωτεινή (Aganippi)

31

Μουσικά νέα και συζητήσεις / ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ: Ε. ΒΙΤΑΛΗ, Γ. ΜΑΚΡΑΚΗ, Γ. ΣΠΑΘΑ ΣΤΟΝ Ο. ΙΩΑΝΝΟΥ ΚΑΙ ΣΤΗΝ Κ. ΑΙΛΙΑ

« στις: 21/11/08, 15:45 »

Ραδιοφωνική: Στην Μελωδία 99,2 21/11/2008

 Την έχει κάποιος ηχογραφήσει; Ευχαριστώ!

32

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Αυτάρεσκος!

« στις: 19/11/08, 16:38 »

             "Οι αρετές χάνονται μέσα στο συμφέρον, όπως τα ποτάμια μέσα στις θάλασσες"
                                                                                       Λο Ροσφουκω

Στα κολονάτα τα ποτήρια
Και στα άδεια τα μπουκάλια
είχες σημαδέψει με τα χείλη
κόκκινα ίχνη, χνώτα απ' τη παγωνιά.

Στις κοινωνικές σου εκδηλώσεις
στις εξέδρες των γηπέδων, να κερδίσεις
κι όλα τ' άλλα έρχονται, σκεφτόσουν
έτσι αργά κατάλαβες ό,τι χανόσουν.

Χάθηκες σε μια σταλιά νερό
έγινες στον άνεμο φύλλο και φτερό
χάθηκες στο ύψος σου καταμεσής
και υπέγραψες με όνομα "Αυταρεσκής"

Στα εξώφυλλα των περιοδικών
και στα βιβλία ηρώων παιδικών
είχες αφήσει στίγμα με την παλάμη
όνομα έγραψες - εκπόρθηση ιδανικών.

Στις μουσικές σου διαδηλώσεις
στης ψυχής σου το σεισμό εκκενώσεις
κι όλα τ' άλλα έρχονται, σκεφτόσουν
έτσι αργά κατάλαβες ό,τι χανόσουν...

Χάθηκες σε μια σταλιά νερό
έγινες στον άνεμο φύλλο και φτερό
χάθηκες στο ύψος σου καταμεσής
και υπέγραψες με όνομα "Αυταρεσκής"...

33

Αθλητισμός / ΠΑΜΕ ΣΤΟΙΧΗΜΑ...

« στις: 19/11/08, 15:58 »

Τι να παίξουμε για σήμερα;
Σερβία (1,75) - Βουλγαρία (3,10)
Τι άλλο... (για σήμερα λέω)

34

Διασκέδαση / Τα μεγαλύτερα Φεστιβαλ στην ιστορία

« στις: 07/11/08, 16:19 »

Woodstock
Τέξας
Νιούπορτ
Ατλάντικ σιτι
Σιατλ
Αλταμοντ

Μαζεύω κάποια αρχεία μουσικής απο τέτοια φεστιβαλ. Κάποιο άλλο πολύ μεγάλο φεστιβαλ; 

Ευχαριστώ !

35

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Μεσολόγγι!

« στις: 07/11/08, 15:55 »

Κάθε ταξίδι αφήνει κάποια συναισθήματα... Κάθε πόλη έχει το δικό της άρωμα, κάθε μέρος είναι ζωγραφισμένο στην μνήμη κάθε ανθρώπου με διαφορετική εικόνα. Αυτό που ακολουθεί το έγραψα για την Πόλη που σπούδασα, την ημέρα που ξενοίκιαζα.

ΜΕΣΟΛΟΓΓΙ

Στα βαλτονέρια σε μια λίμνη αρχόντισσα
Πετούν κουνούπια και γλιστράνε χέλια
Σε μια πόλη γεννημένη των Θεών η κόμισσα
Που ηρώων ζωές βαστάει στα δυο της χέρια.

Σαν ζυγώνει το λιόγερμα στο λιμάνι
Και στα νερά απλώνεται μαγεία
Ο Άρης καρφώνει τη μέρα με δρεπάνι
Κι Αφροδίτη στο φεγγάρι κάνει θητεία.

Πατρίδα της γνώσης μου
Γλυκιά πατρίδα
Να ζωγραφίσω την εμορφιά σου
Την εμορφιά σου σε μια πυξίδα.
Να βρίσκουν δρό – Να βρίσκουν δρόμο οι ξένοι
Στο άστρο του ονείρου μου να πέφτει φως.
Να μορφωθούνε τα παιδιά στον πολιτισμό σου
Γλυκιά πατρίδα το λίκνο της ζωής!

Δίπλα στο άγαλμα του Παλαμά
Παίζουν παιδάκια με ποδήλατα
Σ’ αυτή την πόλη που ξέρει ν’ αγαπά
Και κατέχει νικηφόρα ιστορήματα.

Σε κάτι πεζόδρομους με πλάκες και πετράδια
Καθαρόαιμα άλογα σε μια γιορτή κάνανε πορεία
Και κάτι ιστορίες στα πεζούλια λέγαμε τα βράδια
Αχ! Άγιε Συμεών με νταούλια ευλογημένη ιστορία.

Πατρίδα της γνώσης μου
Γλυκιά πατρίδα...

36

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Η Χερσόνησος του Μπάρμπα - Ηλία!

« στις: 04/11/08, 16:00 »

Κατάμαυρη εικόνα στάθηκε μπροστά μου
Αγέρωχο το ύφος της, μου είπε επιβλητικά...
«αυτό σου ανήκει, κι έκανα ταξίδι να έρθω να σε βρω.
Κυλίστηκα σε ποτάμια, απ’ τον Ιορδάνη
Που βαφτίστηκα, ως αυτή την πόλη που θεριά με κλάψανε.»
Ανάσανα δυο φορές κι άλλη μια ρώτησα
«αν είναι οφθαλμαπάτη, μια ουτοπία της στιγμής…
Μήπως το κρασί ήταν πολύ, μήπως η λογική είχε χαθεί»
Ποτέ δεν πήρα απάντησα κι από τότε ένας τοίχος η μόνη θέα.
Άλλαζε χρώματα όταν άκουγα φωνές να ‘ρχονται.
Σκοτείνιαζε όταν μόνο το θρόισμα φύλλων απαντούσε...
Δεν υπάρχει ορίζοντας είχα ακούσει΄
Σ’ ένα κελί γεμάτο επαναστάτες
«Σπάσε μάγκα τα όρια σου, δοκίμασε τη δύναμη σου
Φτάσε στο τέρμα, στο τέρμα που προστάζει η ψυχή σου»

Και μια σκέψη
Σαν ερωμένη της στιγμής
Που στέκεται δίπλα μου 
Σαράντα χρόνια'
Δεν με άφησε ποτέ να κάνω ένα βήμα
Με παρέσυρε συνεχώς σαν να ‘μουνα κύμα.

Αυτή είναι η ιστορία που βγάλανε την Χερσόνησο
Μπάρμπα – Ηλία….

Φυλακισμένος! νιάτα πολλά σ’ ένα κελί
Που θεμέλια είχε αυτή τη νήσο.
Και θυμήσου όταν γυρίσω
Θα μετενσαρκωθώ σε σκνίπα
Κι αυτό το κελί...
Θα επιστρέψω…
Θα το κάψω…

Ένα φθινόπωρο στην Χερσόνησο
Του Μπάρμπα – Ηλία….
Θα εμφανιστώ κι εγώ σαν μια κατάμαυρη εικόνα...

37

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Στην Άσφαλτο Με Ουϊσκι

« στις: 24/10/08, 13:16 »

Άλλαξα απόψε ταυτότητα
Τα μαλλιά μου έβαψα κόκκινα
Ανεβαίνω στη μηχανή
Με ψυχή … ψυχή αδειανή

Άλλαξα απόψε διαδρομή
Φανάρια κόκκινα παραδρομή
Δείκτες θρύψαλα και κυβικά
Σε πονταρίσματα δανεικά.

Στην άσφαλτο με ουίσκι
Η χαραυγή με βρίσκει
Αίμα νοθευμένο… το πόρισμα
Τελευταίο τσιγάρο… το νόμισμα!

Άλλαξα απόψε την αλλαγή
Που χρόνια έκανε υπομονή
Ένας δαίμονας στα πεντάλ
Ξανθίσματα κόκκινα σε σχήμα οβάλ.

Άλλαξα απόψε είπα συγνώμη
Μα η μοίρα δεν άλλαξε γνώμη
Τελευταίο πορτοκαλί φανάρι
Κι όλα για μια ξένης τη χάρη…

Στην άσφαλτο με ουίσκι
Η χαραυγή με βρίσκει
Αίμα νοθευμένο… το πόρισμα
Τελευταίο τσιγάρο… το νόμισμα!

38

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Ο Γέροντας (Ο Σκληρός Στρατηγός)

« στις: 16/10/08, 13:07 »

Ο ΓΕΡΟΝΤΑΣ

- Αγέρωχο το βλέμμα σου
  Κατάρτι της σοφίας
  Χρόνια ένα νεύμα σου
  Αύρα της Σωτηρίας.

Δυο πόλεμοι στη πλάτη
τόσες μαρτυρίες
γυναίκα, εφτά παιδιά
αγώνες και πορείες.

Εκατόν χρονών ο γέροντας
άγγιξε τον αιώνα
στράτευε αγόρια, παίζοντας
στο λούκι του στρατώνα.

Εκατόν χρονών αγώνας
εκπαίδευση ζωής
βελόνια δε σκεπάζει ο αχυρώνας
μη δραπετεύει ο ποιητής!

Ποιός νικητής άφησε παιχνίδι;
Ποιός ηττημένος έμεινε στο σανίδι;

Έλεγε σιγαλό παραμύθι
"Κανείς μη φύγει"
Δεν φεύγουν οι ήρωες απ' το παραθύρι
το μόνο παιχνίδι είναι η λήθη.

Έπαιζε μ' ανημνήσεις στη φωτιά
Γέλαγε κατάματα στη Λήθη
και στης αυλής του τη γέρικη Ιτιά
είχε γράψει το δικό του παραμύθι.

Σε παραμύθια δε πίστεψε
μόνη πίστη συνάμα και λαχτάρα
του Ανθρώπου εξ΄Έυας να βγάλει τη κατάρα

39

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Στην Αυλή του Αλκίνοου!

« στις: 09/10/08, 19:20 »

ΤΙΤΛΟΣ: Στην Αυλή του Αλκίνοου
Στίχοι: Φωτεινή Μ.
Γράφτηκε: 3/1/2008
 : 23/3/2008

Χρόνια προσπαθώ να φτάσω στην Ιθάκη
Οι βροχές με πνίγουν -  νοτίζουν την ανάγκη
Ένας μάρτυρας παλαίμαχος μου δείχνει ένα δρόμο
Την ώρα που οι δείχτες μου κολλήσανε στο χρόνο.

Τα καράβια μου τα έχασα για μια σχεδία
Κι πυξίδα μου σταμάτησε προς Λυδία
Ήθελε να βρει τον Κροίσο να κάνει υποδείξεις
Κι εγώ τη χώρα των Φαιάκων ήθελα να δείξεις.


Άλλο τι θέλουμε κι άλλο τι μας ορίζει
Ένα καλό μετά από χίλιες συμφορές αρχίζει
Κι όλα τα ψέματα είναι της ψυχής αλήθειες
Που δεν τα κατάφερε – δεν την χρήσανε οι βοήθειες.

Κι όλα τα ψέματα είναι της ψυχής αλήθειες
Που δεν τα κατάφερε – δεν την χρήσανε οι βοήθειες.

Όλη την αλήθεια θέλω - θέλω και την πλάνη
Κι όσες αγάπες
Αγάπες κι αν έρθουνε καμιά δεν φτάνει
Χτυπώ με δύναμη το κεφάλι σ’ ένα τοίχο
Κι ακούω απ’ το κατάρτι μεθυστικό τον ήχο

Σαν το κρασί του Πολύφημου που κλάπηκε σ’ ένα ταξίδι
Μήπως εμείς το ήπιαμε; σαν ένα πότη λιξούρη.

Άλλο τι θέλουμε κι άλλο τι μας ορίζει
Ένα καλό μετά από χίλιες συμφορές αρχίζει
Κι όλα τα ψέματα είναι της ψυχής αλήθειες
Που δεν τα κατάφερε – δεν την χρήσανε οι βοήθειες.

Κι όλα τα ψέματα είναι της ψυχής αλήθειες
Που δεν τα κατάφερε – δεν την χρήσανε οι βοήθειες.

40

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Επί σκηνής - επί των Αλκυωνίδων Ημερών και Τα τοπία Μου1

« στις: 06/10/08, 12:56 »

ΕΝΩΠΙΟΝ ΣΤΗΝ ΣΚΗΝΗ ΤΩΝ ΠΕΝΤΕ...


Άντε πάμε για μια φούγκα
Κι πέντε πάνω στη σκηνή
Γιουκουλέλι και κιθάρα
Σε μια χασμωδία φθηνή.

Μες σ’ αυτή τη χάψη
Μάθαμε να ζούμε
Τώρα με της νότας
μας τη λάμψη
Βγήκαμε κάτι να πούμε.

Το ουράνιο τόξο κάποιας θεάς
Μας έβγαλε από εδώ εμάς
Τώρα ποιος θα μας κρατήσει;
Και ποιο τρίτο μάτι θα μας
παρακολουθήσει;

Άντε πάμε για μια φούγκα
Κι πέντε πάνω στη σκηνή
Γιουκουλέλι και κιθάρα
Σε μια χασμωδία φθηνή.

Κι αν τη ζωή τη βλέπεις θλιβερή
Μάθε πρώτα πως είναι μικρή
Η κόλαση είναι κοντά
Μα ο παράδεισος μακριά.

Γι’ αυτό μη μου χαρίζεις
Σοφίες λόγια κι εξηγήσεις
Αν θες τα όνειρα να τα πετάς
Καν’ το, μόνο μην τ’ απατάς.

Άντε πάμε για μια φούγκα
Κι πέντε πάνω στη σκηνή
Γιουκουλέλι και κιθάρα
Σε μια χασμωδία φθηνή.

Μαζεύτηκαν οι πότες
Κι ήρθαν και δυο ιππότες
Εμείς οι πέντε τραγουδούμε
Με σκέψεις που τις ζούμε.

Άντε πάμε για μια φούγκα
Κι πέντε πάνω στη σκηνή
Γιουκουλέλι και κιθάρα
Σε μια χασμωδία φθηνή.

41

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Εγώ φοβάμαι να στο πω!

« στις: 01/10/08, 10:52 »

ΕΓΩ ΦΟΒΑΜΑΙ ΝΑ ΣΤΟ ΠΩ

Εγώ φοβάμαι να στο πω
Αν είναι έτσι αυτό χρωστώ
Μην με κοιτάς μες το παράπονο
Και την νύχτα με βλέμμα άπονο.

Εγώ φοβάμαι να το πω
Διαλέγω κάτι στο τραγουδώ
Κι αν δεν το καταλαβαίνεις
Το ανώφελο περιμένεις.

Εγώ αυτό που κρύβω
Τα μάτια μου όταν ανοίγω
Το βλέπεις μην ξεγελιέσαι
 Γιατί άλλο αναρωτιέσαι;

Εγώ αυτό που κρύβω
Μ’ αυτό τη ψυχή σου αμείβω
Μια λεξούλα σου τραγουδώ
Όταν στο λαιμό σου περπατώ.

Εγώ φοβόμουν να το πω
Φοβόμουν μήπως εκτεθώ
Και μου ‘πες «δεν φτάνει να αγαπώ»
Δεν φτάνει ούτε να το πω.

Και τότε φοβήθηκα να δειχθώ
Δεν το έκανα για να αμυνθώ
Ήταν αλήθεια κάποτε το σ’ αγαπώ
Και τώρα χάθηκες, σε νοσταλγώ
Σε νοσταλγώ...

Και φοβάμαι - φοβάμαι - φοβάμαι


Εγώ αυτό που κρύβω
Τα μάτια μου όταν ανοίγω
Το βλέπεις μην ξεγελιέσαι
 Γιατί άλλο αναρωτιέσαι;

Εγώ αυτό που κρύβω
Μ’ αυτό τη ψυχή σου αμείβω
Μια λεξούλα σου τραγουδώ
Όταν στο λαιμό σου περπατώ.

42

Διασκέδαση / Β.Β. Κing

« στις: 30/09/08, 10:26 »

O B. B. King (Riley B. King) γεννήθηκε 16 Σεπτεμβρίου 1925 και είναι Αμερικάνος. Είδος: μπλούζ Κιθαρίστας και τραγουδοποιός. Σήμα κατατεθέν ε΄΄ιναι η κιθάρα του με το παρατσούκλι Lucille (ειδικής κατασκεύης Gibson που ξεκίνησε να χρησιμοποιήτε στη δεκαετία '50). Σήμερα είναι 83 ετών. Έχει άδεια πιλότου, τζογαδόρος, χορτοφάγος, δεν πίνει αλκοόλ και δεν καπνίζει. Πάσχει απο διαβήτη πάνω απο μια δεκαετία και έχει δώσει πολλές ομιλίες περί αυτής της ασθενείας.
Το 1949 ξεκίνησε να ηχογραφεί την πρώτη προσωπική του δουλειά. Ο King ήταν επίσης disc jockey στο Μέμφις, όπου και του δόθηκε το παρατσούκλι Beale Street Blues Boy, αργότερα γνωστό σαν B.B. Η πρώτη του επιτυχία πέρα από την καθαρή μπλουζ μουσική ήρθε με το κομμάτι The Thrill Is Gone το οποίο ήταν επανεκτέλεση, με πρώτο εκτελεστή τον Roy Hawkins. Το τραγούδι έγινε επιτυχία στα charts της R&B αλλά και τις ποπ, κάτι πρωτόγνωρο για έναν R&B καλλιτέχνη. Τα βλέμματα όλων κέρδισε όταν έκανε το άνοιγμα στις συναυλίες της περιοδείας των Rolling Stones το 1969. Η επιτυχία του King συνεχίστηκε τη δεκαετία του '70 με τραγούδια όπως τα To Know You Is to Love You και I Like to Live the Love. Από το 1951 έως και το 1985 εμφανίστηκε στον πίνακα των charts του Billboard για την R&B 74 φορές. Τις δεκαετίες που ακολούθησαν, δηλαδή αυτές του '80, του '90 και του '00, ο B. B. King ηχογραφούσε ολοένα και λιγότερα νέα τραγούδια. Αντ' αυτού, αφιερώθηκε σε εμφανίσεις σε τηλεοπτικές εκπομπές, κινηματογραφικές ταινίες αλλά και ζωντανές εμφανίσεις, οι οποίες μετρούσαν 300 νύχτες κάθε χρόνο. Το 1988 δημιούργησε μια νέα γενιά θαυμαστών με την κυκλοφορία του single When Love Comes To Town, με τη συνεργασία του με το Ιρλανδικό συγκρότημα U2, στο άλμπουμ Rattle and Hum. Το 2000, ο B. B. King συνεργάστηκε με τον κιθαρίστα Eric Clapton για την ηχογράφηση του Riding With the King. Εν έτη 2003 μοιράστηκε τη σκηνή για 30 ολόκληρα λεπτά με το ροκ συγκρότημα Phish στο Νοιου Τζέρσεϊ ενώ τον Ιούνιο του 2006 ο King ήταν παρόν στο Three Deuces Building στο Greenwood του Mississippi για την γιορτή που έγινε προς τιμή της πρώτης του ραδιοφωνικής μετάδοσης. Έως και σήμερα, πάνω από 100 συναυλίες του έχουν μεταδοθεί από το ραδιόφωνο ή την τηλεόραση (τουλάχιστον ένα μέρος από αυτές) σε πολλές χώρες.

Mindnight Believer - B.B. King


Υ.Γ. Αγάπη στην καλή μουσική και με σεβασμό σε τέτοιους καλλιτέχνες.

Ο θρύλος της blues μουσικής B.B. King ανοίγει μουσείο, στο οποίο θα εκτίθενται τα ενθύμια από την πολύχρονη καριέρα του!

Τα εγκαίνια του μουσείου έγιναν 13 Σεπτεμβρίου και βρίσκεται στην Indianola του Mississippi, την πόλη στην οποία ο King εργαζόταν μαζεύοντας βαμβάκι όταν ήταν παιδί. Ο κιθαρίστας γιόρτασε με αυτόν τον τρόπο τα 83α γενέθλιά του, που σχεδόν συμπίπταν με τα εγκαίνια του μουσείου, ενώ ο ίδιος πιστεύει ότι θα είναι πολύ μεγάλη τιμή να μπορέσει να δει το μουσείο να λειτουργεί όσο είναι ακόμα εν ζωή.

"Αγόρασα κάποια έκταση με σκοπό να χτίσω ένα σπίτι που θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί ως μουσείο μετά τον θάνατό μου. Αλλά κάποιοι άνθρωποι μου έβαλαν την ιδέα να δημιουργήσω ένα μουσείο όσο είμαι ακόμα ζωντανός. Η ιδέα αυτή μου άρεσε", δήλωσε ο King.

Ο μουσικός αποκάλυψε ότι τα περισσότερα από τα ενθύμια που θα εκτίθενται στο μουσείο προέρχονται από την προσωπική του συλλογή: "Σαν χαζός, τους άφησα να έρθουν σπίτι μου και τους είπα να πάρουν ό,τι θέλουν", αναφέρει ο King. "Και αυτοί οι αθεόφοβοι, τα πήραν σχεδόν όλα! Αλλά είμαι χαρούμενος που μοιράζομαι όλα αυτά τα ενθύμια της ζωής μου και ελπίζω το μουσείο να βοηθήσει στην ανάπτυξη της περιοχής", ολοκλήρωσε ο θρύλος της blues.

Πραγματικά πολύ καλή η ιδέα να δημιουργηθεί το μουσείο όσο ακόμα είναι εν ζωή ο King. Θα είναι από τους ελάχιστους διάσημους που πρόλαβαν να δουν εν λειτουργία ένα μουσείο προς τιμήν τους.

Μήπως θα πρέπει αυτή η ιδέα να υλοποιηθεί και για άλλους μεγάλους της μουσικής; (Πηγή:musiccorner)

43

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Ο ΛΟΓΟΣ ΤΗΣ ΝΤΡΟΠΗΣ

« στις: 30/09/08, 10:07 »

Ο ΛΟΓΟΣ ΤΗΣ ΝΤΡΟΠΗΣ

Η ψωροκώσταινα μ' ένα δαδί στο χέρι
Χτύπαγε - βραδάκι - πόρτες
Μην έρθει μέρα, μην ζυγώσει μεσημέρι
Μην την δουν κι απορήσουν!
Ωχρή, πίσω απο σύρτες/
Με φόβο την πλάτη, μη της γυρίσουν.

Ο λόγος σπατάλη στη ρετσινιά
Σπατάλη στο τίποτα
Σε χέρια φονιά

Ο λόγος νωθρός στη σιωπή
Νωθρός στη κάλμα
Δούλος στη ντροπή!

Ο λόγος της φέσωσε την εμπιστοσύνη
Ζητιάνα έγινε, τώρα τι απομένει;
Στόλισε την κόρη της, δεν ένιωσε ευθύνη...
Τώρα απλώνει πτωχεία!
Ωρύεται! Άνθρωπο και Πόλεμο υφαίνει.
"Φάγανε το Φιλότιμο" αντήχησε  στα ηχεία/

Φωνασκιά παιδιών:
"Αν είσαι προβοκάτορας
Εμείς τροπαιοφόροι"!

Ο λόγος σπατάλη στη ρετσινιά
Σπατάλη στο τίποτα
Σε χέρια φονιά

Ο λόγος νωθρός στη σιωπή
Νωθρός στη κάλμα
Δούλος στη ντροπή!

44

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Νύμφη Των Υδάτων (Ναϊάδα)

« στις: 26/09/08, 14:40 »

Γράφτηκε: 2 και 3/6/2006
Καταχωρήθηκε συμβολαιογραφικά: 7/6/2006
----------------------------------------------

Ναϊάδα νύμφη των ποταμών
ραψωδία σου ηχώ
Πάρε νύμφη, των καημών
τους ορίζοντες που κρατώ
Ανάκαρα βρέξε στ' αχείλι
Τα πικρά που πιώθηκα λογάκια
Φέρε λογάρια, ντύσε το δείλι
Να πλεύσουν στα νερά καραβάκια.

Στην σκηνή αρχαίου θεάτρου
απήγγειλε στην Παναγιά
Να στάξει νερό αθανάτου
Γιόμισε ποτάμια και μια ζυγιά
Ανθρώπων του κόσμου εδώ κάτω.

Φέρε νερό να κυλήσει
την ανομβρία να βυθίσει
τα στόματα να δροσίσεις
ως τις Τρίτες Χώρες να κυλήσει.

Να βάλει ο Νύσος μες τα κελάρια
κρασί μπρούσκο να ρέει η ζωή
Άρτεμης! τους ναυτικούς στα καράβια
των ποταμών μου, μύζηση
να μεγαλώσουν, να φτιάξουν στόλους στα ποτάμια...

Ας λυθούν τα πλεμάτια
να χαραχθεί ρότα στα καραβοστάσια
Ραβαϊσι να στηθεί στη ρεματιά
με τη νύμφη σε χορό μπροστά.


Υ.Γ. Λάμπρο (lampros l.) σου προσφέρω κάτι για ανάγνωση και ελπίζω να σου αρέσει. Και για όλους τους υπόλοιπους βέβαια.

Με εκτίμηση!

45

Ερμηνευτές, δημιουργοί, τραγούδια, δίσκοι / Janis Joplin αφιέρωμα

« στις: 24/09/08, 11:58 »

Η Janis Joplin γεννήθηκε (19/1/1943) σε μια πραθαλάσια πόλη του Τέξας - γεμάτη με διυλιστήρια - στο Porth Arthur. Οι γονείς της μεσοαστοί. Μοναχική παρέα με την αγαπημένη της μουσική (folk and blues). Μόλις, στα 17 είχε πάρει την μεγάλη απόφαση να γίνει τραγουδίστρια. Στην αρχή εργαζόταν σε μικρά club και να βγάλει τα χρήματα που θα της δώσουν το εισητήριο στο pacific coast της california. στην αρχή έκανε φωνητικά στο συγκρότημα blues brother and the holding company. Συνδυάστηκε η blues φωνη της με την rock φωνή των brother και η επιτυχία δεν άργησε. Το 1967 έλαβαν μέρος στο Monterey International Pop Festival της California ήταν ήδη ένα πολλά  υποσχόμενο γκρουπ. Η ερμηνεία της Joplin σ’ αυτό το φεστιβάλ όπως και στο Woodstock το 1969 θεωρήθηκε από τους ειδικούς στη μουσική στα τέλη του ’60 ως κλασικές στιγμές στην ιστορία του Rock. Μετά το Φεστιβάλ του Monterey το γκρουπ υπογράφει συμβόλαιο με μια μικρή φίρμα στη Mainstream και εκδίδουν το πρώτο τους album «Big Brother And The Holding Company». Αρχίζουν περιοδείες σ’ όλη
την Αμερική και τον Καναδά καθώς και στην Ν. Υόρκη. Το 68 αφήνει τους brother και ξεκινάει σόλο καριέρα με την εταιρία columbia. μετά την ηχογράφηση του δεύτερου album  «Cheap Thrills». Το πρώτο μουσικό γκρουπ που συνόδευε την Joplin στη solo καριέρα της ήταν οι «Kozmic Blues Band». Μ’ αυτούς ηχογράφησε στην Columbia το πρώτο της album με τίτλο «I Got Dem Ol’ Kozmic Blues Again Mama» που σύντομα έγινα χρυσός. Η φήμη της Joplin ως επιτυχημένης τραγουδίστριας γινόταν όλο και πιο μεγάλη. Μετά από μια σύντομη συνεργασία της στις αρχές του ’70 με τους Big Brother διαλέγει ως συνοδευτικό μουσικό γκρουπ τους «Full-Tilt Boogie Band» και μαζί τους βγάζει το τελευταίο της album το 1970 το «Pearl». To Pearl ήταν
το παρατσούκλι που της είχαν βγάλει οι φίλοι της. Πριν το «Pearl» προλάβει να κάνει επιτυχία η Joplin βρίσκεται νεκρή από .....στις 4 Οκτωβρίου 1970 στο δωμάτιο του ξενοδοχείου Landmark Motor Hotel στο Hollywood. Το σώμα της αποτεφρώθηκε και οι στάχτες της διασκορπίστηκαν στην παραλία της California. H Joplin έδειξε ότι οι γυναίκες μπορούν να γίνουν rock τραγουδίστριες. Ήταν η πρώτη γυναίκα superstar του rock, η Blue Mama όπως λεγόταν. Οι εμπρηστικές της ερμηνείες πάνω στη σκηνή, η μελαγχολική της τρέλα για το ποτό (αγαπημένο της
ήταν το Southern Comfort), η ταραχώδης ερωτική της ζωή, .....μας δείχνουν τη φλόγα, τη φωτιά, την πυρκαγιά που έκαιγε μέσα της και την έκανε να λάμπει πάνω στη σκηνή και να παρασέρνει στους ρυθμούς της όλους τους ακροατές της καίγοντας και τους ίδιους. Ο θρύλος της J. Joplin άλλαξε την ιστορία του Rock ‘n’ roll.

46

Διασκέδαση / ΔΕΚΑ ΛΟΓΟΙ

« στις: 23/09/08, 18:07 »

Αυτή η εικόνα μου άρεσε και έχει και υπόσταση.

47

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Ένας μπαμπούλας Κουασιμόδος!

« στις: 23/09/08, 15:02 »

Γράφτηκε: 23/11/1999
Μελοποιήθηκε: 6/4/2005
Καταχωρήθηκε συμβολαιογραφηκά: Πέμπτη, 7/4/2005

------------------------------
Ο μπαμπούλας επιστρέφει
Αυταπάτες γνέφει
Κι επιστρέφει
Στο σακί του δεν έχει πρέπει
Κουβαλάει μόνο όσα βλέπει
Κι επιστρέφει.

Ένας μπαμπούλας Κουασιμόδος
Φοράει μάσκα και γίνεται χρόνος

Αν το ζητήσεις στο επιτρέπει
Είναι χρόνος κι όλο τρέχει
Κι επιστρέφει
Δεν βαδίζει προς τα πίσω
Κι εγώ δεν πρόλαβα να σε μισήσω
Τώρα προσπαθώ να ζήσω
Εκεί που μετάνιωσα να σ’ αφήσω.

Ένας μπαμπούλας Κουασιμόδος
Φοράει μάσκα και γίνεται χρόνος

Κάποιοι μου είπανε:
Τη μάσκα μην κοιτάς
Θα δεις ότι είναι τρόμος
Στον μύθο του ένας δρόμος
Μου τον είπανε όταν ήμουνα μικρός.

Κι έτσι με παραμονεύει
Ένας μπαμπούλας
Τα όρια μου τα στενεύει
Πριν προλάβω να δω τι συνέβη
Αυτός έχει επέμβει.

Τον κουβάλησα στην ψυχή μου
Κι έχει γίνει μοίρα δική μου
Μου μοιράζεται τη στιγμή μου
Σατραπικά μου τρώει την υπομονή μου.

Ένας μπαμπούλας Κουασιμόδος
Φοράει μάσκα και γίνεται χρόνος…

48

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Δεν Τρέχει Τίποτα!

« στις: 22/09/08, 09:52 »

ΔΕΝ ΓΡΑΦΟΥΜΕ ΠΑΝΤΑ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΘΕΛΟΥΜΕ ΝΑ ΓΡΑΨΟΥΜΕ...

Σιγοανασαίνει
και βγαίνει.
Κάποτε υπήρχε μέσα μου
με ξεφορτώνεται
κι απλώνεται.
Σκορπίζεται
διαμελίζεται.
Και δεν τρέχει τίποτα
στα ύποπτα - στ' ανύποπτα/
κρίμα! Τίποτα...

Αχρωμα
Χωρίς άρωμα
πλαγιάζει.
Κάποτε κυριαρχούσε
θυμάμαι διψούσε, ζούσε, μιλούσε...
Τώρα ταπεινώνεται
και δεν τρέχει τίποτα
στα υπαρκτά - στ' ανύπαρκτα/
Φυγή και Τίποτα!

Φύγε - Φύγε απο πάνω μου....

49

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Παρακαταθήκη!

« στις: 16/09/08, 13:24 »

Ζοφερή η νύχτα, πρώτη Φθινοπώρου
το μυαλό σέρνεται ξοπίσω στο χρόνο
ριγμένος στον ώμο σάκος οδοιπόρου
μ' αγκάθια κι ένα άχρηστο κλώνο.

Λεκιασμένη μορφή μου
σπιλώνεις τη ζωή μου
σε πετώ για να χαρώ τη φυγή μου.
Βρωμάει η ανάσα
κόκκινη πάσα
σ' έναν αφέντη από φάρσα.

Έχεις νιώσει να ουρλιάζεις
την ψυχή όμως να μην καταλαγιάζεις;

Βαλσαμωμένη η στέπα ζητά ενσάρκωση
μια όαση βαλπούργεια κι ας έχει τρόμο
κι επιτέλους αυτός ο σάκος παράδοση
νυχτερινή στα γκάζια να πατηθεί στο δρόμο.

Νιώσε πως είναι να ουρλιάζεις
και άλλων ενοχές να στάζεις. 

50

Άνθρωπος και ζωή / Α Π Ι Σ Τ Ι Α

« στις: 15/09/08, 16:04 »

Ο Κάθε άνθρωπος αντιδρά διαφορετικά σ' αυτά. Γιατί όμως θα αντιδρούσατε έτσι όπως επιλέγεται στην απάντηση;