Επίκαιρο Άρθρο!

[Aganippi]

Εκατόν πενήντα τέσσερα εκατομμύρια ευρώ;
Κάτσε σε δραχμές πόσα είναι να βρω…
Περίπου πενήντα τέσσερα δισεκατομμύρια δραχμές
Λες και τα είχες στην τσέπη σου και χθες.

Αν  μου έκανες μια εξυπηρέτηση
Έστω με τα μισά
Ξέρεις τι θα τα έκανα;

Μήπως υπάρχουνε παιδιά που πεινάνε;
Ξέρω! τα δικά σου δεν πείνασαν ποτέ.
Μήπως υπάρχουνε άνθρωποι που δεν έχουν που να μείνουν;
Ναι, Ξέρω!
Εσύ έχεις που να μείνεις.
Μήπως, υπάρχουν άνθρωποι που πεθαίνουν; γιατί δεν έχουν τα απαραίτητα
Σ’ αυτό τον κόσμο, που εσύ κι όμοιοι σου τα κρατάτε ενέχυρο (τα χρήματα)…

Και ξέρεις κάτι;
Το θέμα δεν είναι ότι έχεις. Το θέμα είναι ότι αυτά που χαλάς δεν είναι τα δικά σου. Εσύ χαλάς απ’ το ευρώ δισεκατομμυρίων ανθρώπων.

Πάγωσε! Ξαφνιάστηκε η ανθρωπότητα! Αναθεώρησε τις σκέψεις της για κακούς δυνάστες της πολιτικής, αλλοπρόσαλλους διαχειριστές, θνητούς Μεσσίες, μιζαδόρους σωτήρες.
Και τελικά τι έγινε;
Άλλαξε κάτι;
Τι σημασία έχει η ταυτότητα που αποδεικνύει την υπηκοότητα; Τι σημασία έχει ο καθρέφτης που αποδεικνύει το χρώμα; Ό,τι ακόμη βρισκόμαστε στο στάδιο των φυλετικών διακρίσεων; Αν και τα έχουμε ξεπεράσει αυτά, ας θεωρήσουμε πως ισχύουν. Ακόμη καλύτερα! Άνθρωποι που δέχονται ρατσιστικές συμπεριφορές, κινδυνολογούμε περισσότερο να τους θεωρούμε σωτήρες.
Τελικά δεν άλλαξε κάτι.
Τα ίδια θα γίνονται!
Το θέμα είναι ό,τι δεχόμαστε καθημερινά μηνύματα για παγκόσμια οικονομική κρίση. Δεχόμαστε καθημερινά λιθοβολισμό απ’ το σύστημα.
Δεν έχεις να πληρώσεις;
Δυστυχώς, είσαι το μαύρο πανί.
Κι όμως, υπάρχουν ανθρωπάκια, που παραμερίζουν
Το δικό μου
Το δικό μας
Πρόβλημα.
Και παρουσιάζονται με το χαμόγελο, που εμάς μόνο ανάμνηση υπάρχει, και τι σου λένε…
Εγώ! Έλληνα, Ασιάτη, Αφρικανέ, Αμερικάνε… Θέλω τόσα για την τιμή μου που με εκλέξατε.
Το διανοείσαι;
Το διανοείστε;

Τρελαίνομαι, στο άκουσμα όλων αυτών. Απ’ την μια θέλω να γράψω άρθρο. Ποια εφημερίδα θα το δεχθεί; Θέλω να γράψω ποιήματα. Ποιος εκδότης θα τα δεχθεί; Θέλω να γράψω μουσική. Και δεν είναι αν την ακούσουν… είναι αν θα αλλάξει κάτι στη γη…

Απογοήτευση!

Ίσως κάνω όνειρα και δεν είμαι στη χώρα αυτή που βλέπει την είδηση μέσα από ένα γυαλί, στη χώρα αυτή που περιμένει την βοήθεια απ’ τους ανίκανους, ίσως εν τέλει υποβόσκουν κατηγορίες που δεν αρμόζουν. Αλλά με πνίγει το άδικο. Φοβούμενη κακών αποτελεσμάτων απ’ τους κακούς διαχειριστές ίσως βγάζω αρνητικά συμπεράσματα.
Αλλά, δεν υποχωρώ.
Δεν αναθεωρώ….
Θα κάνω μελωδία αυτό που εσύ δεν μπορείς ν’ ακούς.
Θα γράψω ποίηση σ’ αυτό που δεν αντέχεις και λέγεται Ρεαλισμός.
Θα κάνω τα όνειρα μου
Και τα όνειρα χιλιάδων συνανθρώπων μου
Γκράφιτι στους εφιάλτες σου…
Γιατί ο εθελοτυφλούν θα αναβλέψει
Και για μας κάποτε θα έρθει η τέρψη.

Αλλά, δεν υποχωρώ
Κι όσα φοβάμαι ή διστάζω
θα έχω ένα λόγο παραπάνω να παλεύω.
Για το παιδί, την όμορφη φύση που ακόμη με ξεγελάει δίπλα στα δέντρα της,
Για το νερό που αναβλύζει
Την φίλη που έφυγε
Τον συνάνθρωπο που λόγο προβλημάτων δεν μπορεί να ανασηκωθεί
Εσένα
Εσάς
Και κάτι που ποθώ να φέρω στον κόσμο.

Να είστε καλά!

[Anemos]

Προσπάθεια αρθρογραφικής προσέγγισης της επικαιρότητας με διαπλεκόμενο λυρισμό, ρομαντισμό και ιδεαλισμό.

Χμ...ενδιαφέρον "αμάλγαμα".

..όχι μόνο ενδιαφέρον...έχει μια ιδιάζουσα μορφή, που σε μένα φαντάζει εύμορφη μέσα απο την δύσμορφη αλήθεια που φέρει...

[Takamine]

Δεν περίμενα να το άφηνες να "πέσει". Οι ανησυχίες σου ακόμη μια φορά, ξεπερνούν τον ποιητικό οίστρο σου και γίνονται άρθρο. Αληθινό και ατόφιο όσο οι εφιάλτες σου για τον συνάνθρωπο σου να είναι καλά.

Αναθεώρησε τις σκέψεις της για κακούς δυνάστες της πολιτικής, αλλοπρόσαλλους διαχειριστές, θνητούς Μεσσίες, μιζαδόρους σωτήρες.
Για το παιδί, την όμορφη φύση που ακόμη με ξεγελάει δίπλα στα δέντρα της,
Για το νερό που αναβλύζει
Την φίλη που έφυγε
Τον συνάνθρωπο που λόγο προβλημάτων δεν μπορεί να ανασηκωθεί
Εσένα
Εσάς
Και κάτι που ποθώ να φέρω στον κόσμο.

Φοβερή 

[Aganippi]

Ευχαριστώ πολύ Δημήτρη!
Μωρό μου να είσαι καλά!

Ελπίζω να μην σας κούρασα με τις ανησυχίες μου!

Καλό βράδυ!

[Lo.Lee.Ta]

Απλά μπράβο σου, Aganipipi. Πολυσυζητημένα θέματα, που δεν πρέπει να σταματήσουν να συζητιούνται, γιατί αλοίμονό μας.
Άλλωστε ξέρεις, υπάρχουν μικρές ηλικίες, που δεν νοιάζονται καθόλου γι αυτά τα θέματα.

[groovymood]

Παιδιά τί κόστισε 154 εκ. ευρώ??
Συγχωρήστε με που ρωτάω, δεν βλέπω καθόλου τηλεόραση...

[papous]

Η στέγαση των αστέγων της Ουάσιγκτον προκειμένου να ελευθερωθεί ο δρόμος από το μνημείο Λίνκολν προς το λευκό οίκο για την παρέλαση.



Ξέρεις Aganippi, το ίδιο θα μπορούσε να πει κανείς και για τα τρία ευρώ που δίνουν για το μαύρο ρίμελ όσοι θέλουν να δηλώσουν την μελαγχολία τους! Το ίδιο θα μπορούσε να πει κανείς και για τα 45 δισεκκατομύρια ευρώ που στοίχισαν οι 20 μέρες των Ολυμπιακών αγώνων της Αθήνας.


Παρόλ' αυτά η ποίηση είναι ο υπ' αριθμόν ένα καταζητούμενος........

[Aganippi]

Καλημέρα φίλοι μου!

Xolidoxos κι εγώ της άποψης αυτής είμαι. Να συζητούνται. Σ' ευχαριστώ για τον χρόνο σου!
groovymood001 κι όμως φίλε μου τόσα είναι.
κύριε papou Όλα σωστά αυτά τα θέματα που λες. Και με τους Ολυμπιακούς Αγώνες συμφωνώ και ειδικά για τις συνέπειες. Εγώ θα σου πω κάτι που το έζησα τον τελευταίο καιρό και ξεκίνησε απ' τις ρυθμίσεις των Ολυμπιακών.
  Για την καλύτερη διεξαγωγή τους για προστασία, συρρικνώσανε τα αστυνομικά τμήματα στις πόλεις. Και των τελευταίο καιρό τα χωριά της Εύβοιας (τουλάχιστον) ζούνε κάτω απ' το φόβο των κλεπτών. Και δεν υπάρχει αστυνόμευση.
Αυτά τα λίγα! Να έχετε μια όμορφη μέρα! Φιλιά σε όλους

[ilianthos-Kanlis]

Φωτεινή μου άρεσε η πρωτοτυπία σου !

[Aganippi]

Στην αντάρα του πολέμου
άλλη μια βόμβα σκάει
και καθώς πέφτει στην γη
μια στάλα αίμα θα ξεραθεί...

Το αίμα θα γίνει ανθός
θα βγάλει ρίζα
και θα γίνει ένα δέντρο
τεραστίων διαστάσεων.
Το είδες; εγώ φοβήθηκα!

Στην αντάρα του πολέμου
στο φόβο της μετριότητας
ανθεί ένα χαμόγελο
για το μαντάτο που μου έστειλαν.


Μια νέα ζωή έρχεται να υποδεχθεί την απάθεια σας, την εξουδετέρωση της μετριότητας σας, την καθημερινή πάλη για την τελειομανία σας... που μόνο μηδαμινότητα μπορεί να είναι.

Κι εγώ σε μια γωνιά με σταυρωμένα χέρια... περιμένω.
Η εκμάθηση του "περίμενε"... η υποταγή στις αποφάσεις σας.

Κι εγώ στο κενό... περιμένω.

Καταπολεμώ την δίψα μου στην λειψυδρία...
Καταπολεμώ την πείνα μου στην έλλειψη τροφής...
Καταπολεμώ κι εσένα
Καταπολεμώ κι εμένα…
Και τι;

Κι εγώ σκυφτή φερμάρω τις φράσεις σας...

Κάποιος έγραψε... ότι το δέντρο τεραστίων διαστάσεων έχει απορροφήσει το 92% της χημικής ενέργειας...
Και τι έγινε…

…Ένα δάκρυ μου έπεσε στα φύλλα του. Το δέντρο με κοίταξε με παιδικό βλέμμα και μου είπε: "Με λύτρωσες... λύτρωσες και τον ανθό που έχεις μέσα σου". Τόσο αφοπλιστικά που ανατρίχιασα.
Και μια νέα ζωή ήρθε στον κόσμο
για να μου δώσει την ώθηση "ΝΑ ΜΗΝ ΠΕΡΙΜΕΝΩ".

Υ.Γ. Γιώργο σ' ευχαριστώ, να είσαι καλά!