Το Στέκι των Κιθαρωδών

Καλλιτεχνικές μας δημιουργίες => Δικοί μας στίχοι και ποιήματα => Μήνυμα ξεκίνησε από: mantinada στις 07/01/09, 02:19

Τίτλος: Τέλος...
Αποστολή από: mantinada στις 07/01/09, 02:19

Φυσάει Ψυχή μου...
.....

Η ανάσα του τα σωθικά μου τάραξε...
"Σ' αγαπώ" είπε, "πίστεψε το"...
Μα εκείνος δεν το πίστεψε...
.....

Άγγιξες μέσα μου...
Δεν το 'νιωσες...
Σε τεντωμένο σκοινί ακροβατούσα...
Ελεύθερη πτώση η ζωή μου στο κενό που άφησες...

Τα μάτια έκλεισες...
Δεν άφησες το χάραμα να δω...
Ακίνητη...
Παγωμένη...
Σα νεκρή...
Σ' ένα κρεβάτι που για σένα στόλισα...
Ροδοπέταλα που έκαιγαν το ψέμα...
Φλόγες που ν' αγγίξω τόλμησα...
Ιδρώτα στάλες να δροσίζουν τις νύχτες σου...
Κι όνειρα...
Να 'ξερες, Θεέ μου, πόσα όνειρα...

Τα μάτια έκλεισες...
Σκοτείνιασε...
Τίποτα δεν είδες...
Ένα δάκρυ συντροφεύει τις δικές μου νύχτες...
Τη γεύση σου έχει...
.....

Δε θα λησμονήσω Ψυχή μου...
.....

Στ' αυτιά μου η χροιά του...
Στο βλέμμα μου η όψη του...
Στις φλέβες μου κυλά παντοτινά...

Πλυμμήρισαν τα μάτια μου...
Βυθίζομαι ξανά...
Δε θέλω να σωθώ πια...
Δε θέλω να ζω πια...

Σκοτεινή ψυχή...
Ανέγγιχτη...
Παντοτινά δική μου...

Τέλος...

Τίτλος: Απ: Τέλος...
Αποστολή από: armagedon στις 07/01/09, 04:26

Συγκλονιστικο!!Τινα πω..Ενα μεγαλο ευχαριστω για  ολους αυτους που καταθετουν καθημερινα την ψυχη τους σε αυτη τη στηλη που ειναι απο τις πιο ουσιαστικα δημιουργικες.Συγνωμη που στο θεμα σου μιλω για ολους,μα απο εχθες που ειχα λιγο χρονο και διαβασα αρκετα καινουρια ποιηματα,ειναι τοσα πολλα και καλα,(μακαρι να ειχα το χρονο να απαντησω σε ολους).Mantinada,χαρουμενο το ονομα σου,λυπητερος ομως ο στιχος σου,μα αληθινος..

Τίτλος: Απ: Τέλος...
Αποστολή από: gkou στις 07/01/09, 07:52

Χρόνια πολλά Μαράκι μου!Πολύ μελαγχολικό αλλά ρεαλιστικό και με γραφή ..πέντε αστέρων!!!

Τίτλος: Απ: Τέλος...
Αποστολή από: mantinada στις 07/01/09, 16:30

Armagedon,
μη ζητάς συγγνώμη για όσα αισθάνεσαι και λες...
Χαίρομαι εξίσου μαζί σου που βρίσκομαι εδώ, σ' αυτήν την τόσο αξιόλογη συντροφιά...
Όσο για το "mantinada", δυο όψεις κι εδώ, μια εύθυμη και μια πένθιμη...
  "Σταυρός στο μνήμα να μη μπει,
   μόνο η φωτογραφία
   της κοπελιάς που, πάντοτε,
   εγώ είχα θρησκεία..."
(στη δική μου την περίπτωση είναι "νεαρός" κι όχι "κοπελιά" αλλά έμαθα να γράφω μαντινάδες για λυράρηδες κι όχι για λυράρισες)

Γεωργία μου,
χρόνια πολλά κι από εμένα,
να είσαι καλά πάντα, εσύ κι η οικογένειά σου...

Πολλά φιλιά σε όλους,

Μαρία Κ.