Δέκα Αστέρια.

[kuiper]

  Δέκα αστέρια.

Μου ΄παν τα σύννεφα
πως ίσως να υπάρχεις
στη χώρα του ποτέ
τα ξωτικά παρέα να ΄χεις
στη φυλακή ενός ονείρου αγκαζέ.

Κι’ έγινα δάκρυ μαγικής βροχής
να βρέξω τα φτερά σου
γλυκός ο χρόνος της απαντοχής
να φτάσω μάτια μου
μια νύχτα στα όνειρά σου.

Από το τέλος μια αρχή
ίχνη που φάνηκαν στο χώμα
στη καταιγίδα όμως στη βροχή
αντικατοπτρισμός του έρωτα το χρώμα.

Της ειμαρμένης ένα ταξίδι
που το δικό της τρένο σε λίγο σφυρίζει
στην άδεια θέση που είχα κρατήσει
τα δέκα αστέρια
ίσως ο χρόνος ν’ αφήσει. 

[pinelopi]

...Από το τέλος μια αρχή...

κι όλη η αισιοδοξία να κεντάει με χρώμα κόκκινο τη μελαγχολία των άλλων στροφών... με μια πρόταση έβαψες με ελπίδα το ποίημά σου.

Η χώρα του ποτέ δεν υπάρχει, υπάρχει η χώρα του κάποτε.
Αν μπορέσουμε να την βρούμε...

[συννεφάκι]

Των ονείρων επισκέπτης.. με τα αστέρια να μπαίνουν σε τροχιά
γύρω σου, σα νά 'σαι 'συ ο ήλιος..
Εκεί, στη χώρα του Ποτέ, σαν ένας άλλος Πίτερ Παν..

[ilianthos-Kanlis]

Εγώ θα πω λακωνικά :Πανέμορφο και διαχρονικό !
Μπορεί να αντέξει στο χρόνο...

[kuiper]

Κατερίνα, Συννεφάκι, Ηλίανθε

Σας ευχαριστώ πολύ

........
 
Μ’ άστρα που παίρνω τ’ ουρανού, πλουμίζω τα μαλλιά της
Να γίνουν δέκα να χαθώ, μια νύχτα στα φιλιά της.
Απ’ τις παγίδες της ζωής, τα κλέβω ένα ένα
Τους γράφω γράμματα πολλά, με της καρδιάς την πένα…..

[trivial]

αχ αυτή η χώρα του ποτέ... Να 'ναι Ιθάκη ή Ατλαντίδα;

πολύ όμορφο.. 

[kuiper]

trivial
Σ’ ευχαριστώ για το σχόλιο σου. τι σημασία έχει όμως αν τα όνειρά μας
ταξιδεύουν πότε στην Ιθάκη και πότε στην Ατλαντίδα η ζωή είναι πιο όμορφη μ’ αυτά...για σας δηλαδή, γιατί για μένα...
και μια που το έφερε η κουβέντα ξέρεις τι θ’ άθελα, μια βόλτα στην Μπελ επόκ την εποχή.

Δυο ζάλα να’ χα δύναμη
πιο πίσω να γυρνούσα
στη Μπελ επόκ την εποχή
λίγο να σεργιανούσα

Να το μπορούσα να’ μουνα
στα μπελ επόκ τα χρόνια
να μην ακούω είσαι μπλαζέ
να ζω μποέμ αιώνια

Να σαγηνέψω τη ζωή
και να τη ρεγουλάρω
να πάρω μια φορά ρεβάνς
καπνό να τη φουμάρω

Βαλσαμωμένα όνειρα
να ξαναζωντανέψω
από την μπελ επόκ την εποχή
μια στάλα ανθρωπιά να κλέψω.