Το Στέκι των Κιθαρωδών
Καλλιτεχνικές μας δημιουργίες => Δικοί μας στίχοι και ποιήματα => Μήνυμα ξεκίνησε από: Maria_Adouaneta στις 19/06/05, 03:42
-
Ήρθα στον κόσμο απ'το Νοτιά,απο φωτιά κι αλάτι
εσένανε σε φύσηξε βοριάς,δροσιά,κι αμπέλια
σου άνοιξα την πόρτα μου μα φοραγα κουρέλια
να μπείς στο χαμοσπιτικό που νόμιζες παλάτι.
Συ εισαι φτιαγμένος να γελάς εγώ για να πονάω
λίγοι ζητήσανε απο σε,μα απο μένανε όλοι
ο πόνος ειναι πιά για με κατάσαρκο βραχιόλι
παντοτινά μου αρνήθηκε να μάθω ν'αγαπάω
Το χώμα που σ'ανάθρεψε το'βρεχε φως της μέρας
σκοτάδι εμε με βύζαξε,άβυσσος,Άδης,κρύο
ρεγάλο* σου φερα εγω ενα αδειανό σαρκείο
μα εσύ μου χάρισες ζεστό το γάλα της μητέρας
Μα κάποια γεύση ολόιδια θα'χουμε μασουλήσει
ίσως η πίκρα,η αγκαλιά ίσως νερό ασημένιο
μα οτι και ναναι σίγουρα το'χουνε μαγεμένο
κι εγώ τρέμω η μάγισσα τα μάγια να μη λύσει...
*ρεγάλο=δώρο (στα ισπανικά)
-
Μου αρέσει πολύ ο τρόπος που γράφεις.. :D ;D
"Γέμισα" από τα συναισθήματά σου ( όμως βγάζουνε πολύ πόνο, παράπονο κι απαισιοδοξία και τα τρία ως τώρα)
Θα θελα να διαβάσω και κάτι διαφορετικό, να δω και άλλες σου πλευρές.
Και δεν ξέρω πως τα καταφέρνεις αλλά με την τελευταία σου στροφή κάθε φορά με συνεπαίρνεις, κλείνοντας τέλεια την εικόνα που παραθέτεις. :)
-
Μου αρέσει πολύ ο τρόπος που γράφεις.. :D ;D
"Γέμισα" από τα συναισθήματά σου ( όμως βγάζουνε πολύ πόνο, παράπονο κι απαισιοδοξία και τα τρία ως τώρα)
Θα θελα να διαβάσω και κάτι διαφορετικό, να δω και άλλες σου πλευρές.
Καταρχήν σε ευχαριστώ πολύ για όσα "πένια" μου χεις γράψει εως τώρα,όμως μάλλον θα σε κακοκαρδίσω καθώς τις άλλες πλευρές τις αισιόδοξες όσο κι αν τις ψάχνω φαίνεται δε θέλουν να μ'ανταμώσουν....πού θα μου πάει όμως......
-
Απλα εκπληκτικο....Αδυνατω να γραψω κατι περισσοτερο...
-
"Το χώμα που σ'ανάθρεψε το'βρεχε φως της μέρας
σκοτάδι εμε με βύζαξε,άβυσσος,Άδης,κρύο
ρεγάλο* σου φερα εγω ενα αδειανό σαρκείο
μα εσύ μου χάρισες ζεστό το γάλα της μητέρας
Μα κάποια γεύση ολόιδια θα'χουμε μασουλήσει
ίσως η πίκρα,η αγκαλιά ίσως νερό ασημένιο
μα οτι και ναναι σίγουρα το'χουνε μαγεμένο
κι εγώ τρέμω η μάγισσα τα μάγια να μη λύσει..."
:o :o
μαγευεις....
ΥΓ:ειδικα το συγκεκριμενο ποιημα κραυγαζει να του βρεις τιτλο!!!
-
Υπέροχο ! ! ! Έχεις πολύ ταλέντο..
Τυχερός αυτός στον οποίο απευθύνεται...
(... μ`ενόχλησε λίγο η συχνή εναλλαγή του "εγώ - εσύ" ,"εμέ - εσέ"...)
Μπράβο και πάλι ...
( βρε βρε το sandungakii... ! ! ! )
-
Καταρχήν σε ευχαριστώ πολύ για όσα "πένια" μου χεις γράψει εως τώρα,όμως μάλλον θα σε κακοκαρδίσω καθώς τις άλλες πλευρές τις αισιόδοξες όσο κι αν τις ψάχνω φαίνεται δε θέλουν να μ'ανταμώσουν....πού θα μου πάει όμως......
Σου εύχομαι καλή αντάμωση τότε κι αναμένω. . . . :)
-
Γράφω εδώ και για τα δύο που έχεις ανεβάσει. Γράφεις τόσο μα τόσο στρωτά... Και τόσο πλούσια νοήματα χρησιμοποιώντας απλές και κατανοητές λέξεις... Πάρα μα πάρα πολύ καλά!
Μόνο εκείνο το "μασουλήσει" δε μου έκατσε καλά όσες φορές και αν το διάβασα. Ίσως αν γινόταν "δοκιμάσει" και ο 4ος στίχος "τα μάγια να μη σπάσει" ή "τα μάγια μη χαλάσει". Αλλά είναι μια καθαρά προσωπική εκτίμηση και αφού βλέπω ότι δεν το σχολίασε κανείς άλλος, μην το πειράξεις. Και πάλι μπράβο..
-
Χμ... ΜΑΓΙΣΣΑ ΚΟΡΗ !! Ωραία προσπάθεια!
(κοίτα και τα ΠΜ σου): μια πρόταση για "πιο ποιητικές" παρηχήσεις και ψιλοδιορθωσούλες...
Μπράβο σου!
-
παρα πολυ καλο. απο τα καλυτερα που εχω διαβασει στο κιθαρα.
αυτον τον αγνωστο (ή γνωστο) γιατι τον παρουσιαζεις ποιο "καλοζωισμενο" απο σενα?
για να τονισεις τη δικια σου δυσκολη κατασταση?