Μηνύματα

1

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / δεύτερη εφηβεία

« στις: 01/03/14, 00:24 »

ΣΕ ΤΟΥΤΟ ΤΟ ΣΤΕΝΟ ΠΑΡΑΔΟΘΗΚΑ ΣΤΗ ΘΛΙΨΗ ΜΟΥ.
ΝΟΜΙΖΑ ΟΤΙ ΕΙΧΕ ΝΑ ΚΑΝΕΙ ΜΕ ΣΕΝΑ…
ΑΛΛΑ ΤΕΛΙΚΑ ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΤΙΠΟΤΑ ΠΑΡΑΠΑΝΩ
ΚΑΙ ΤΙΠΟΤΑ ΛΙΓΟΤΕΡΟ
ΑΠΟ ΤΗΝ ΙΔΙΑ ΜΟΥ ΤΗ ΦΥΣΗ!
 
ΣΤΗΡΙΓΜΕΝΗ ΠΙΑ ΣΤΑ ΔΥΟ ΜΟΥ ΓΟΝΑΤΑ
ΑΓΓΙΖΑ ΜΕ ΤΡΟΜΟ ΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟ ΜΟΥ
ΨΗΛΑΦΩΝΤΑΣ ΕΝΑ ΕΝΑ ΤΑ ΣΗΜΑΔΙΑ ΤΩΝ ΟΝΕΙΡΩΝ ΜΟΥ!
ΚΑΙ ΣΑΝ Η ΩΡΑ ΠΕΡΝΟΥΣΕ
Ο ΑΝΑΙΤΙΟΣ ΚΑΙ ΑΙΤΙΑΤΟΣ ΜΟΥ ΠΟΝΟΣ
ΓΙΝΟΤΑΝ ΜΙΑ ΜΟΡΦΗ ΤΟΣΟ ΕΛΕΥΘΕΡΗ, ΤΟΣΟ ΑΠΛΗ
ΠΟΥ ΜΕ ΤΑ ΜΑΝΤΗΛΙΑ ΚΑΙ ΤΑ ΞΕΦΤΙΑ ΤΩΝ ΠΛΗΓΩΝ ΜΟΥ
ΓΙΝΟΤΑΝ ΦΙΓΟΥΡΑ ΜΠΟΕΜΙΚΗ.
 
ΠΟΣΟ ΘΑ ΘΕΛΑ ΝΑ ΠΟΝΟΥΣΑ ΓΙΑ ΣΕΝΑ,
ΤΟΣΟ ΑΠΛΟ, ΤΟΣΟ ΛΙΓΟ…ΤΟΣΟ ΣΥΝΗΘΙΣΜΕΝΟ.
 
ΜΟΥ ΕΙΝΑΙ ΤΟΣΟ ΑΓΝΩΣΤΟΣ ΜΑ ΚΑΙ ΤΟΣΟ ΟΙΚΕΙΟΣ
ΤΟΥΤΟΣ Ο ΠΟΝΟΣ ΠΟΥ ΜΕ ΕΧΕΙ ΚΥΡΙΕΥΣΕΙ.
ΠΟΣΑ ΒΡΑΔΙΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΜΟΥ ΠΕΡΑΣΑ ΜΑΖΙ ΤΟΥ;
ΚΑΙ ΚΑΘΕ ΦΟΡΑ ΜΠΡΟΣΤΑ ΜΟΥ ΜΕ ΤΟΣΗ ΑΛΑΖΩΝΙΑ
ΣΑΝ ΠΟΤΕ ΝΑ ΜΗΝ ΤΟΝ ΕΙΧΑ ΠΑΛΕΨΕΙ.
ΣΑΝ ΠΟΤΕ ΝΑ ΜΗΝ ΕΙΧΑ ΝΙΚΗΣΕΙ ΤΟΥΤΟ ΤΟ ΔΡΑΚΟ!
ΛΥΓΙΣΜΕΝΗ ΠΙΑ ΣΑΝ ΤΩΡΑ ΝΑ ΓΕΝΝΙΕΜΑΙ
ΤΟΥ ΦΩΝΑΖΩ: <<ΦΥΓΕ! ΦΥΓΕ! ΦΥΓΕ!... ΦΥΓΕ!>>
ΜΕ ΣΠΑΘΙΑ ΦΤΙΑΓΜΕΝΑ ΑΠ ΤΟΝ ΚΑΠΝΟ ΤΟΥ ΤΣΙΓΑΡΟΥ ΜΟΥ
ΚΑΙ ΑΣΠΙΔΑ ΦΤΙΑΓΜΕΝΗ ΜΕ ΛΙΓΗ ΜΟΥΣΙΚΗ
ΠΡΟΣΠΟΙΟΥΜΑΙ ΤΟΝ ΠΟΛΕΜΙΣΤΗ ΣΕ ΕΝΑ ΑΕΝΑΟ ΤΑΝΓΚΟ.
 
ΠΑΡΑΔΟΜΕΝΗ ΠΙΑ…
ΣΑΝ ΜΙΑ ΠΟΡΝΗ ΣΤΟΥΣ ΕΘΕΛΟΥΣΙΟΥΣ ΒΙΑΣΜΟΥΣ ΤΗΣ
ΠΕΡΙΜΕΝΩ ΤΟ ΕΠΟΜΕΝΟ ΒΡΑΔΥ, ΤΟΝ ΕΠΟΜΕΝΟ ΠΟΝΟ.
ΜΕ ΚΟΜΜΕΝΑ ΔΙΚΤΥΑ ΣΤΑ ΠΟΔΙΑ,
ΜΗΠΩΣ ΚΑΙ ΤΑΧΑ ΠΙΑΣΩ ΤΟ ΛΟΓΟ ΥΠΑΡΞΗΣ ΜΟΥ.
ΜΕ ΥΦΑΣΜΑ ΚΟΝΤΟ ΚΑΙ ΠΑΛΙΟΚΑΙΡΙΣΜΕΝΟ,
ΣΑΝ ΤΑ ΧΙΛΙΟΕΙΠΩΜΕΝΑ ΜΟΥ <<ΠΩΣ>> ΚΑΙ <<ΓΙΑΤΙ>>
ΚΑΙ ΜΕ ΕΝΑ ΠΟΡΦΥΡΟ ΧΡΩΜΑ ΣΤΑ ΧΕΙΛΗ,
ΣΑΝ ΤΗΝ ΜΑΤΩΜΕΝΗ ΜΟΥ ΔΙΨΑ ΓΙΑ ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΚΑΙ ΖΩΗ.
 
ΠΟΣΟ ΘΑ ΘΕΛΑ…
ΠΟΣΟ ΘΑ ΘΕΛΑ ΝΑ ΒΟΥΤΗΞΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΜΟΥ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΧΡΩΜΑ
ΚΑΙ ΝΑ ΤΑ ΑΠΛΩΣΩ ΠΑΝΤΟΥ ΜΕ ΠΕΡΙΣΣΙΑ ΗΔΟΝΗ!
ΠΟΣΟ ΘΑ ΤΟ ΘΕΛΑ
ΝΑ ΦΟΡΤΩΘΩ ΤΑ ΟΝΕΙΡΑ ΜΟΥ ΣΑΝ ΔΙΣΑΚΙ ΣΤΟΝ ΩΜΟ ΜΟΥ,
ΚΑΙ ΝΑ ΑΡΧΙΣΩ ΤΟ ΤΑΞΙΔΙ ΜΟΥ…
ΔΙΝΩ ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΓΙ ΑΥΤΑ…
ΔΙΝΩ  ΤΗ ΘΛΙΨΗ ΜΟΥ ΑΝΤΙΠΑΡΟΧΗ!!!

2

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / το μελλον

« στις: 10/11/11, 18:59 »

Ψέμα στο ψέμα,
για μια αλήθεια που ελοχεύει "σιωπές".
Χιλιάδες μάτια και χέρια,
γνέθουν το πρόσταγμα της μοίρας τους,
πιο μπερδεμένα... πιο κομπιασμένα
κ' απ τα μύρια στόματα
που στο "πέταγμα" της νύχτας βγάζουν άναρθρες κραυγές!

Ναι στο ναι,
για μια συγκατάθεση "πικρού" ήχου.
Χιλιάδες χείλη και γόνατα,
στηρίζουν τα "θα" του επηρμένου μέλλοντος
πιο ψεύτικα.... πιο παραπλανητικά
κ από το άγγιγμα
που ο ξεπεσμένος άγγελος τόσο ποθητά προσφέρει!

Κ κάπως έτσι το μέλλον σου σκιαγραφείται,
απ τους Θεούς, τους "εραστές", τους λιποτάκτες...
και με σεισμούς, πρέπει και "εκπαιδευτές",
το μέλλον σου θαρρούν πως ρίχνουνε στις στάχτες.

Τι κι αν ο κόσμος σου γκρεμίζεται ξανά,
και τα όνειρα σβήνονται απ τους χάρτες...
Έτσι κι αλλιώς, μας το μαθαν από παιδιά,
ο κόσμος χτίζεται σε βουνά απ τους αντάρτες!!!!

 

3

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / τι θα γινόταν ο κοσμος σου χωρίς φεγγάρι;

« στις: 12/08/11, 05:11 »

Λατρεύεις το φεγγάρι
όσο κανέναν άνθρωπο που πέρασε απ τη ζωή σου.
Παραδίνεις εκει τη μοναξιά σου
και κερνας τον εαυτό σου μια κούπα ζεστό καφέ.

Λατρεύεις το φεγγάρι
για τον ποιητικό και αδάμαστο του λόγο.
ψάχνεις εκεί την συντροφιά σου
και κερνας την ελπίδα ένα σβηστό τσιγάρο.

λατρεύεις το φεγγάρι
για τη φλογερή του νιότη που σε τυλίγει.
παραδίνεις εκει τους φόβους σου
κ αγρυπνος καβαλάρης στα από λάθος λόγια σου.

Λατρεύεις το φεγγάρι
γιατι από πάντα ομοιοι με σενα το λατρεύανε.
τρέφεις εκεί την ευτυχία σου
και κόρες άσεμνες σαν φαντασιες θυσιάζεις.

λατρεύεις το φεγγάρι,
οχι μόνο για δυο μα για χιλιάδες λόγους.
Μα,τι θα γινόταν ο κόσμος σου χωρίς φεγγάρι;
" ένας δρόμος με σκοτάδι στης λογικής μου την πορνεια"

4

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / και η ζέστη πιο καυτη

« στις: 15/07/11, 13:26 »

Βλέπω τον ιδρώτα σου
που χει ποτίσει ρινίσματα και σκόνη.
βλέπω τα όνειρα σου
να τα λαξεύεις με τα χρόνια στο αμόνι.

και η ζέστη πιο καυτή
πιο καυτή από χθες,
πιο δροσερή από αύριο.

βλέπω την κούραση σου,
μέσα στα σχέδια από γανιά* σιδήρου.
βλέπω τον κόπο σου,
που χει λυγίσει στο καμίνι του ψιθήρου.

και η ζέστη πιο καυτή
πιο καυτή από χθες,
πιο δροσερή από αύριο.

βλέπω το σφυρί σου,
ακουμπισμένο πάνω στο τραπέζι.
βλέπω τη φωνή σου,
που ένα παλιό τραγούδι εμπαίζει.

και η ζέστη πιο καυτή
πιο καυτή από χθες
πιο δροσερή από αύριο.

βλέπω την ψυχή σου,
δοσμένη σ ένα αναγκαίο σκοπό.
βλέπω τη γροθιά σου,
μ αυτήν ένα σκοπό σφυριλατώ.

και η ζέστη πιο καυτή
πιο καυτή από χθες
πιο δροσερή από αύριο...



*γανιά  Ορισμός:   η μουτζούρα από τα αποκαϊδια, λέμε πασαλείφτηκα γανιές
Κατηγορία:   Κερκυραϊκές Λέξεις 
         

5

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / είπα πολλά...

« στις: 21/06/11, 14:53 »

είπα πολλά "σ αγαπω",
πιο πολλά απ όσα έπρεπε
πιο πολλά απ όσα μπορούσα.

τα πα σε σένα
και σε χιλιάδες σταλαγμήτες ονείρων.
τα πα σε σενα
και σε χιλιάδες τραπεζήτες ονείρων.

ειπα πολλά "μπορώ"
πιο πολλά απ όσα μπορούσα
πιο πολλά κι απ όσα θα ήθελα

τα πα σε μένα
και στις αμέτρητες κοφτερές σκέψεις μου
τα πα σε μένα
πλανεμένη μες στις μεγάλες αντιθέσεις μου.

είπα, είπα, είπα...
τώρα σιωπή,
ίσως είπα πολλά σε μια μέρα
και λίγα σε μια ζωή.

τώρα κρατάω για μένα
φομάμαι,φοβάσαι...
κι αν σε προδώσω, κι αν με προδώσεις
τριάντα αργύρια η προίκα για μια ζωή...

6

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Απ: την ανατολή κοιτά και δεν χαράζει.

« στις: 06/05/11, 13:36 »

ευχαριστώ πολύ ipea!!!

δεν ξέρω αν ζούμε για το ψέμα, ξέρω μονάχα πωσ η αλήθεια-πραγματικότητα- δεν θα είχε ουσία χωρίς το ψέμα-φαντασία-,
όπως και η αρετή χωρίς την αμαρτία...!!!

μάλλον  ολοι κάποτε επιλέγουμε να ζούμε για ένα ψέμα παραδωμένοι στην "αμαρτία" του...

7

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Απ: Ο θαλασσολυκος

« στις: 30/04/11, 01:07 »

ταξιδιάρικο...ωραίο!!!!
μπράβο... μου άρεσε πολύ..!!!

για το ταξιδι της ψυχης το χαρο να οδηγησω.

...!!!!

8

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / την ανατολή κοιτά και δεν χαράζει.

« στις: 30/04/11, 00:58 »

Μικρά ψεγάδια κρεμασμένα
στο πικρό ημίφως του παλιού παραθύρου,
με θέα φεγγάρια ξεγραμμένα
από την πλάτη ενός μικρού ονείρου.

περνάν μέσα από στάχτες
παραδομένων στην άσβεστη φλόγα ξύλων,
της ψυχής  λαθρεπιβάτες
στα πανιά θαλασσοδαρμένων  μύλων.

σατανική ηχώ που στροβιλίζεται
η φαντασία που σαν άλογο καλπάζει
το σώμα τούτο απόψε βασανίζεται
όσο την ανατολή κοιτά και δεν χαράζει.

θα μαζέψω απόψε τα κομμάτια
κι ίσως μια μέρα τα ενώσω ένα προς ένα
 εικόνα φαντασίας για τα μάτια
έτσι απλά για να παραδοθώ στο ψέμα.

9

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / η τελευταία φορά

« στις: 18/04/11, 01:14 »

Στης νύχτας περπατήματα,
στου σώματος τα θύματα,
θα ανέβω να χορέψω ένα ζεϊμπέκικο
τα βήματα μου να μπερδέψω σ ήχο σέρτικο.

Με τη δική σου τη στερνή,  
την τελευταία σου ψυχή
θα με μεθύσω.
Για να διπλώσω το κορμί
για μία ακόμα προσευχή
να σου μιλήσω.

Στροφή γύρω απ το θάνατο,
κρασί στο μελλοθάνατο,
να ανέβω να χορέψω ένα ζεϊμπέκικο
  τα βήματα μου να μπερδέψω σ ήχο σέρτικο.

Και στο δικό μου το Θεό
θα πω εγώ το μυστικό
για να ξεχάσω.
την τελευταία μας φορά
να τη ακούσω σε πενιά,
να την μοιράσω.

στου χορού μου τα βήματα
τα τελευταία μου χτυπήματα.
 να ανέβω να χορέψω ένα ζεϊμπέκικο
το Χάρο να ξορκίσω μ ήχο σέρτικο.

10

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / το συμπλεγμα

« στις: 07/04/11, 23:35 »

Στο κενό και στο τίποτα
θυσίαζες λίγο απ το σώμα τ' ουρανού σου.
Χαρισματικός
σκόρπιζες απάτη στα όνειρα του Ορφέα.

Σώμα και όνειρο'
ένα αρχέγονο Οιδιπόδειο σύμπλεγμα!

Και αν το όνειρο γίνει εφιάλτης;
Θα αρχίσει να τρώει λίγο λίγο το σώμα.
Και έτσι σαν άλλος Προμυθέας Δεσμώτης
οι γύπες θα τρων τα σωθιικά σου.

Αγριοι και πεινασμένοι για τα σπλάχνα σου,
όπως οι εφιάλτες σου για τα σπλάχνα της ψυχής σου.

Σώμα και όνειρο'
  ένα αρχέγονο Οιδιπόδειο σύμπλεγμα!
 
και η πραγματικότητα;
γυναίκα και μάνα'
στήθος ερωμένης και μητρικό στήθος,
μια διαστροφή, μια σατηρική εμμονή στο δρόμο του λάθους!

11

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / ...δειλία

« στις: 04/04/11, 16:12 »

Γυρίζει την πλάτη
σε τι; Σε ποιόν; Γιατί;

'Ισωσ μονάχα από φόβο,
ίσως πάλι από άγνοια κινδύνου, άγνοια ανάγκης του κινδύνου!

Δεν είναι γι αυτόν,
δεν μπορεί νααποφασίζει.
Θέλει να ναι ένα πιόνι' και η ζωή του;
Μια ασπρόμαυρη σκακιέρα!

- "Δεν πάει να σαι ο βασιλιάς
θα παραμένεις πάντα πίονι"

Ένα βήμα τη φορά,
σταθερό και προβλέψιμο.
Όχι παραπάνω,
μόνο από φόβο μήπως και τάχα ξεστρατίσει,
μήπως και τάχα ομολογήσει:

"ΕΙΜΑΙ ΖΩΝΤΑΝΟΣ!!!"

12

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Απ: στο πακέτο απ τα τσιγάρα μου

« στις: 29/03/11, 22:06 »

εευχαριστω πολύ και τους δυο σας για τα καλά σας σχόλια...

Μα πραγματικά πιστεύω πως έρχεται η στιγμη που συνειδητοποιείς πως τα όποια συγχαρητήρια ταιριάζουν σε
αυτό που σε ενέπνευσε και όχι σε εσένα που το έγραψες.

γι αυτό επιτρέψτε μου να πω ένα δικό μ ευχαριστω...

13

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / στο πακέτο απ τα τσιγάρα μου

« στις: 28/03/11, 00:13 »

Στο πακέτο απ τα τσιγάρα μου,
έγραψα το δρόμο και το νόμο τη σιωπής.
για ένα μίλα μου, για ένα δώσε μου,για ένα...

στο πακέτο απ τα τσιγάρα μου,
έδωσα για αντιπαροχή χρόνο ψύχης,
για ένα κάτι σου, για ένα μήπως σου, για ένα...

Στο πακέτο απ τα τσιγάρα μου,
έκρυψα το δάκρυ και το φόβο της στιγμής,
για ένα θέλω σου, για ένα θέλω μου, για ένα...

τα τσιγάρα μου τελειώσαν,
θα κρυφτώ μες στου δρόμου σου τ' αποτσίγαρα
στης φυλακής μου τα σίδερα
στου σκοπού το σκοτάδι
και στο ταγκό του Άδη!!!

14

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / παλεύεις μέσα στα χρόνια

« στις: 12/07/10, 12:22 »

Κύκνειο άσμα
θανάτου θραύσμα,
κόκκινο μήλο
Χιονάτης μύρο.

Και συ παλεύεις μέσα στα χρόνια
με κάτι γρύλους και τριζόνια,
στα παραμύθια της ζωής σου
στα συντρήμια της φυλακής σου.

Ρόδο μου μάυρο
θα σε ξανάβρω,
ρόδο μου κρίνο
δε σε αφήνω.

Και συ παλεύεις μέσα στα χρόνια
με κάτι γρύλους και τριζόνια, 
στα παραμύθια της ζωής σου 
στα συντρήμια της φυλακής σου.
 
Γνέψε μου άσπρο
της λύπης άστρο,
δώσε 'να στίχοε
λπίδας ήχο.

Και συ παλεύεις μέσα στα χρόνια  με κάτι γρύλους και τριζόνια, 
στα παραμύθια της ζωής σου  στα συντρήμια της φυλακής σου. 
Μόνο σου χρώμα
της γης το χώμα,
βρόχη που πέφτει
στης γης τ' αλέτρι.

Και συ παλεύεις μέσα στα χρόνιαμε κάτι γρύλους και τριζόνια,    στα παραμύθια της ζωής σου   στα συντρήμια της φυλακής σου.[/color]

15

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / μάτια,χέρια...

« στις: 12/07/10, 12:10 »

Τα χέρια σου, εγώ τα κρατώ
τα χέρια σου που μάτωσαν,που σκίστηκαν'
τα χέρια σου που έχτυσαν, που φύτεψαν'
τα χέρια σου που πάλεψαν,που υπερασπίστηκαν'
τα χέρια σου,εγώ τα κρατώ

τα χέρια τους,δε σε κρατούν
τα χέρια τους που πλούτισαν,που μεγάλωσαν'
τα χέρια τους που γκρέμισαν ,που ξερίζωσαν'
τα χέρια τους που παραδόθηκαν,που παρέδωσαν'
τα χέρια τους,δε σε κρατούν

τα μάτια σου, εγώ τα κοιτώ
τα μάτια σου που δάκρυσαν,που εκλαψαν'
τα μάτια σου που ονειρεύτηκαν,που έπλασαν'
τα μάτια σου που στήριξαν,που πάλεψαν'
τα ματια σου, εγώ τα κοιτώ

τα μάτια τους, δεν σε κοιτούν
τα μάτια τους που ειρωνεύτηκαν, που κορόιδεψαν'
τα μάτια τους που κατέστρεψαν,που σκότωσαν'
τα μάτια τους που άφησαν, που παραιτήθηκαν'
τα μάτια τους, δε σε κοιτούν.
Δε σε κοιτούν γιατί σε ντρέπονται και σε φοβούνται!

16

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / ΛΟΓΟΙ ΜΕΓΑΛΟΙ

« στις: 20/06/10, 21:09 »

Λόγοι μεγάλοι και σπουδαίοι,
σχεδον αρχαίοι
πολύ χυδαίοι,
ηχούν στα αυτιά μας
με στόχο την καρδιά μας.

Και συ κάπου χαμένος στο πλήθος,
γελαστός και γελασμένος κοιτάς με μίσος
να χτυπούν κάποιο μόνο στο στήθος
την ανάσα του να παίρνουν για ενα "ίσως"

Λόγοι μεγάλοι και σπουδαίοι,
  σχεδον αρχαίοι
  πολύ χυδαίοι,
  ηχούν στα αυτιά μας
  με στόχο την καρδιά μας.

Και συ πάλι δοσμένος στους λόγους,
να θυμάσαι ασθενείς και οδοιπόρους
να μην κλαις που σου άφησαν χρόνους
τα σκουπίδια που πούλησες δίχως  όρους

Λόγοι μεγάλοι και σπουδαίοι,
    σχεδον αρχαίοι
    πολύ χυδαίοι,
    ηχούν στα αυτιά μας
    με στόχο την καρδιά μας.

κι εσύ διψασμένος για δόξα,
σκαρφαλώνεις στο ψηλό σκαλοπάτι τους
να κρατάς με μανία τη λόξα
για να φτάσεις να ανέβεις  στο "άτι" τους.

Λόγοι μεγάλοι και σπουδαίοι,
      σχεδον αρχαίοι
      πολύ χυδαίοι,
      ηχούν στα αυτιά μας
      με στόχο την καρδιά μας.

κι εσύ σαν τα λόγια:
"μεγάλος" και σπουδαίος,
σχεδόν αρχαίος
πολύ χυδαίος
ηχείς στα αυτιά μας
με στόχο την καρδιά μας.

κοίτα όμως κάποιον στο πλήθος
γυρίζει την πλάτη και φεύγει
έχει όπως βλέπεις και ήθος
για να σε αποφεύγει.

Λέγοντας σου:
ΓΕΛΟΙΕ!

17

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Απ: ......

« στις: 26/04/10, 19:33 »

sofitia έχεις δίκιο σε συτό που λες. δεν το χα παρατηρήσει!!!
από δω κι εμπρος θα το προσέχω!!! σε ευχαριστω πολυ για την παρατηρηση σου και για τα ενθαρυντικά σου σχόλια.!

18

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Απ: ......

« στις: 19/04/10, 19:55 »

μαλλον θα εκανες τις απαραιτητες διορθωσεις γιατι δεν βλεπω κατι κατακριταιο
ωραια η θεματολογια... και μου αρεσε τοσο το ρεφραιν!!

  ευχαριστω Neikos για το σχολιο σου.
μπερδεύομαι αρκετά με το μετρο ενώ το παλεύω αρκετα!!!! και δεν είναι ότι δεν μου βγαίνει στο μέτρημα είναι ότι απλά μετά που το διαβάζω κατι δεν μου ακούγεται καλά, σαν να "κομπιάζε" ο ρυθμός.
έτσι και σε αυτή την περίπτωση!!!

δε θυμάμαι να έχω σχολιάσει ξανά κάτι δικό σου.. Αυτό που διάβασα θα 'ναι η αφορμή να ψάξω.. Είναι κάποιες λεξούλες χρησιμοποιημένες με τρόπο που μου είναι γνώριμος... Εκείνο το "τάχα" για παράδειγμα... Αν όντως υπάρχουν κι άλλα δείγματα της γραφής σου θα επιστρέψω... αλλιώς αναμένω.

κάτι θα βρεις αν πας στο προφιλ μου κ μετα στα τελευταια μηνύματα. ελπίζω να σου αρέσουν!!!
το "τάχα" το χρησιμοποιώ κ πολύ μάλιστα. Είναι από τις λέξεις που μου κωλάνε πολύ δεν ξέρω γιατί. μήπως να γράψω κάτι που να λέγεται ΤΑΧΑ???
για να μην ξεφεύγω όμως... σε ευχαριστώ πολύ για το χρόνο σου κ ελπίζω ότι διαβάσεις κάτι δικό μου που να αξίζει να το κριτικάρεις  αρνητικά ή θετικά  κ συ κ οποιος άλλος τύχει να το διαβάσει.

19

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Απ: μεσο ανθρωπακι

« στις: 12/04/10, 20:07 »

σε ευχαριστώ πολύ δενξέρωκιθάρα.
χαιρομαι που σου άρεσε!!!!

20

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / μεσο ανθρωπακι

« στις: 12/04/10, 02:00 »

Είμαι δειλός και αισχρός

Οργανοπαίχτης με φάλτσο τροπάρι

Πουλώ την τιμή

Ν΄αγοράσω το φως

Μα τελικά μένω μόνος μες στο σκοτάδι.

 

Είμαι κακός και εχθρός,

Με του μικρού μυαλού το δοξάρι

Πουλώ τη ψυχή

Ν΄αποκτήσω το βιός

Μα μένω βοσκος χωρίς δικό μου κοπάδι.

 

Δούλος μιας  πόρνης και στερνής εξουσίας

Και απεχθής οποιασδήποτε ουσίας,

Τραβώ το σπαθί μου το δράκο να σκοτώσω

Που τόσο φοβάμαι,

Χτυπώ το χαρτί μου τη σκέψη να φιμώσω

Για να μην θυμάμαι.

21

Κιθάρα - Μάρκες και τύποι / Απ: ηλεκτρική κιθάρα????

« στις: 22/02/10, 18:11 »

λοιπόν λέγοντας οικονομική εννοώ να μην ξεπερνάει τα 250 ευρώ!!!! καλά δεν είναι για την πρώτη μου κιθάρα ή δίνω λίγα?

ευχαριστώ πολύ για τις προτασεις σας κ για το χρόνο σας!!!

22

Κιθάρα - Μάρκες και τύποι / Απ: ηλεκτρική κιθάρα????

« στις: 22/02/10, 18:00 »

 εχεις δίκιο XoLiDoXoS γι αυτό που λες. δεν έχω πρόβλημα να αγοράσω μία μεταχειρισμένη κιθάρα. απλά δεν μπορώ να ξεχωρίσω εγώ αν είνα καλή μια κιθάρα από άποψη ποιότητας!!!! γι αυτό κ ανέβασα το ερώτημα μου. είμαι ελαφρώς εώς κ πολύ άσχετη!!! κ όσο αφορά την τιμή... πρέπει να γνωρίζετε ότι ψάνω μια κιθάρα η οποία θα βασανιστεί πολύ, καθώς γνωρίζω κλασική κ με αυτήν θα προσπαθήσω να "περιορίσω" την τεχνική της κλασικής για να παίζω ηλεκτρική.!!! ευχαριστώ πολύ για το σχόιο σου. θα κοιτάξω κ στις αγγελίες του κιθάρα!!!!
                        άντε κ όταν γίνω βιρτουόζος θα σε συμπεριλάβω στις ευχαριστίες μου (χι,χι,χι πλάκα κάνω μην με περάσεις για ψώνιο!!!!)

23

Λοιπά / Απ: Που μένετε ;

« στις: 22/02/10, 17:40 »

έμενα κέρκυρα κ πλέον γιάννενα, γιατί εκεί σπουδάζω.

24

Κιθάρα - Μάρκες και τύποι / ηλεκτρική κιθάρα????

« στις: 22/02/10, 17:35 »

     Γεια σε όλους!!!
ενδιαφέρομαι να αγοράσω μια ηλεκτρική κιθάρα. δεν ψάχνω κάτι ακριβό γιατί είμαι σχετικά αρχάρια. θέλω ηλεκτρική για να παίζω κυρίως ελληνικό ροκ κ εντεχνο. έχετε να προτίνετε κατι καλό κ οικονομικό!!!!
                                                                                     ευχαριστω πολύ παιδια εκ των προτέρων!!!


          

25

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / χαμένη νιότη

« στις: 17/02/10, 12:26 »

Ένα παραμύθι μου ψιθύρισε ένας γρίλος
για την νιότη που χάθηκ' ένα βράδυ,
για μια στερνή  έμπνευση
που χε ένα κακό ξωτικό του Άδη.

Αν τα λόγια μου δεν είναι αρκετά
ρωτήστε τη χορεύτρια του πόνου
μήπως κείνη σας τα κάνει πιστευτά
χωρεύοντας στη μνήμη του πόνου.
Μην τη ρωτήσετε για έρωτα μονάχα
γιατί τα κλάματα δίχως νροπή θα βάλλει,
και τότε θα λέγατε τα δάκρυα να χα
τη νιότη να φερνα για λίγο πίσω πάλι.

Όπως διηγούταν στα κρυφά άλλος ένας θρύλος,
ζωγραφιά ήταν με περισσή χάρη,
που την πνοή δώρισε
σε πολύτιμο μα φθονερό πετράδι.

Τη βραδιά κείνη οι Μοίρες στα χαρτιά
τη νιότη παίξαν δίχως σθενος λόγου
ούτε δείλιασαν με τα αναφιλητά
μα ούτε με τον φόβο του αλόγου.
Ενός αλόγου που η θύμηση μονάχα
ακόμη και σε Θεούς τον φόβο θα βγάλει
μακάρι να το ξερα αρσενικό να χα,
να ρίξω κι'ο Χάρος σ'αυτές να παραβάλλει.

Δεν ξέρω τι άλλο να  σας πω,
μονάχα πως χάθηκε η νιότη
αν δείτε πουθενά τον ιππότη
να του πείτε πως η νιότη δεν πεθαίνει
μονάχα κοιμάται κ για λίγο περιμένει
να ρθει να της δώσει το φιλί
για να ξανα-αναστηθεί.!