Θέματα

1

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Μη με στερείς από την χαρά

« στις: 07/12/07, 04:02 »

Μη με στερείς από την χαρά να σ' έχω μέσα μου
χυμένο μέταλλο .Και να σε κάνω σχήματα, ή λέξεις, ή νότες μουσικές.
Μη με στερείς απ' την χαρά να σου κρατώ το χέρι να σε κοιτάζω ολόισια στα μάτια
και με τον ήχο της φωνής σου να ταξιδεύω μέσα στην απεραντοσύνη του ορίζοντα.
Μη με στερείς απ' την χαρά μαζί μου να σε πάρω στον όμορφο περίπατό μου μες το φως
μ' ένα φιλί να σου δώσω τα τριαντάφυλλα του κόσμου όλου, με των δακτύλων μου το άγγιγμα, μέσα σου να σκορπίσω σμήνη από πεταλούδες
 με το ποτήρι μου να σε κερνώ
 απ' τη θάλασσα που πήρα δώρο
απ' τους θεούς
χιλιάδες χρόνια πριν.

2

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Στην φλόγα ενός τσιγάρου

« στις: 03/12/07, 04:34 »

Στην φλόγα ενός τσιγάρου διαλύεται των χιλιόμετρων η ομίχλη .
 Έρχεσαι πλάι μου.
Νωπά τα σημάδια , ακόμα, στο κορμί σου απ' τα φιλιά της θάλασσας.
 Τα μάτια σου, λείπουνε μακρινό ταξίδι παρέα με τους γλαρούς.
Και το χαμόγελο σου μισανοιγμένο όστρακο έτοιμο για το θάνατο ή τη ζωή.
 Απάνω στο κεφάλι σου, ολόγιομος του φεγγαριού ο δίσκος.
Στα ποδιά σου τα κύματα .
 Τελείωσε το τσιγάρο ,τα δάχτυλα μου καίγονται .
Πάλι σε τύλιξε των χιλιόμετρων ομίχλη.

3

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Στους φίλους που έφυγαν για σπουδές στο εξωτερικό.

« στις: 26/11/07, 17:25 »

Στους φίλους που έφυγαν για σπουδές στο εξωτερικό.

   Στα χεριά σου ένα πακέτο άψυχα χαρτιά εγγυησεις μέλλοντος λαμπρού.
Στα μάτια σου ένας αβάσταχτος λυγμός
που περιμένει τη στιγμή ν’ αναλυθεί σε δάκρυα.
Σε λίγο  θα ‘χεις μπει σε μια άλλη αναπόφευκτη τροχιά.
Τότε, μπορείς να κλάψεις.


ps. GIA SENA RE MIXALARA

4

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / ΣΤΗΝ ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ

« στις: 26/07/07, 01:47 »

Ανάμεσα μας δυο ποτήρια κόκκινο κρασί, ένα πακέτο με τσιγάρα εκμυστηρεύσεις κι όνειρα χιλιάδες.
Στου τοίχου τη διαφανή χλομάδα,
Η ερωτική σιωπή διαγραφεί τα φτερά της.
Δώς’ μου  τι λέξεις σου , να γράψω θέλω,
ν’ αποθανατίσω στην ψυχή μου τούτη τη στιγμή.
Γιατί σωπαίνεις;
Ποιας θάλασσας έγινες κυματοθραύστης,
Ποιο κύμα αχόρταγο σε γύμνωσε απ’ τις λέξεις;
Και τώρα η ιδία θάλασσα, γαληνεμένη ερωτοτροπεί με το φεγγάρι, αναριγάει στο ηδονικό της αύρας φύσημα και κολακεύεται απ’ των περαστικών τα βλέμματα.
Και συ, άδεια απ’ τις λέξεις σου, πίνεις γουλιά γουλιά το κόκκινο κρασί, απανωτά καπνίζεις τα τσιγάρα,
Αμήχανα στου τοίχου τη διαφανή χλομάδα
κοιτάζεις να διαγραφεί τα φτερά της η ερωτική σιωπή. 

5

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / μι απέραντη χαρά

« στις: 19/07/07, 11:09 »

Όταν τις νύχτες πέφτουν οι μετεωρίτες και βλέπω την γραμμή που αφήνουν πίσω τους, τότε μου φαίνεται πως έφτιαξες το συμπάν με τα χέρια σου για να μου το χαρίσεις.
 Όταν πάνω στο τζάμι μου πέφτουν ρυθμικά οι στάλες της βροχής, τότε  μου φαίνεται πως έγραψες το ποιο όμορφο τραγούδι για να μου το τραγουδήσεις.
 Όταν τη σκοτεινή σιωπή της θάλασσας σκίζουν τα Φώτα κάποιου καϊκιού, τότε μου φαίνεται πως ταξιδεύεις ποιο μακριά και από τα παραμύθια.
 Όταν μες στην ψυχή μου αναβοσβήνουνε δυο στίχοι, τότε νιώθω μι απέραντη χαρά, γιατί μπορώ για σένα γράφοντας,
 έτσι μονάχα να σε ευχαριστήσω

6

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Στην μητέρα μου

« στις: 16/07/07, 12:35 »

Στην μητέρα μου
     

   Οι διαστάσεις σου, αδύνατον να διαγραφούν στο χρόνο είσαι το άπειρο, το φως, η ζωή.
    Το σώμα σου είναι σκάλα που στους αιθέρες ανεβάζει την ψυχή μου.
   Τα χέρια σου φτερά χελιδονιών, στέγες  στους αστέγους όλου του κόσμου.
    Τα μάτια σου, γαληνεμένες θάλασσες, Μουράγια για να δέσουν κουρασμένα πλοία
    και στο κεφαλομάντηλο σου, δεμένες με κόμπο είν’ οι πίκρες σου.
 
   Μάνα μην κλαις .

7

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Έφτιαξα εσένα

« στις: 13/07/07, 18:47 »

Πήρα ένα τόσο δα μικρό κογχύλι με φρέσκια , ακόμα , την αλμύρα του γιαλού
κ’ έφτιαξα το φιλί σου.
Με λίγα θραύσματα γυαλιού και με δυο στάλες απ’ το αίμα των δακτύλων μου
έφτιαξα τα μάτια σου.
Με το κελάηδημα των σπανιότερων πουλιών έφτιαξα την φωνή σου.
Ύστερα ,πήρα φως και χώμα, νύχτα και βροχή κι έπλασα το κορμί σου
Κι όταν γεννήθηκες, η αγάπη δάκρυσε και πόνεσα, το πλήθος θαύμασε και τρόμαξα.
Και τότε σ’ έριξα στην αγκαλιά της θάλασσας.
Της πιο φιλόξενης και σπλαχνικής μητέρας.