Εμφύλιος

[pinelopi]

Σαπίζει υπόγεια η γαρδένια στο μπαλκόνι
η τηλεόραση από μέσα την αλήθεια να πενθεί
πλάσματα αξόδευτα, από μπογιά κι από χαρτόνι
χειροκροτούν την απαξία στην εποχή την τραβεστί

Βαρέθηκα τους ρυπαρούς καμμένους μονολόγους
από διάτρητα μυαλά που στρίβουν στην ευθεία
αμφισβητίες του κενού, φαιδρούς αερολόγους
που την αποτυχία τους λουστράρανε με ουσία

Τα βήματα του πουθενά στοχεύουνε στο κέντρο
επαναστάτες ευτελείς, της εσχατιάς πεσόντες
με ύφος περισπούδαστο σαν ξεραμένο δέντρο
να κριτικάρουν άπαντα, πάντα ωσεί παρόντες

Τσίγκινοι δουλοπάροικοι σε τρέλας περιβόλια
τα όνειρά τους χτίσανε μέσα σε ένα τέλμα
και με οργή θανάσιμη ρίχνουν άσφαιρα βόλια
μαύρο κρασί ποτίζοντας αθώους στην αρένα

Αντάρτες πολεμοχαρείς, ακάματοι προφήτες
μιας κούφιας διανόησης, μιας μιαρής κουλτούρας
πουλάν' λόγους παράνοιας σε τρομαγμένες νύχτες
και μεθυσμένοι παίρνουνε μορφή καρικατούρας

Οι επαίτες της τοξίνης, συλλέκτες της ντροπής
οι ικέτες της απόλαυσης απ' όπλων ηδονές
οι εραστές του τίποτα, αγάπης αδαείς
εναγωνίως μάχονται αλύτρωτες στιγμές

Λυπάμαι μα δε θα γενώ της τρύπας θιασώτης
μαζί μ' αυτούς που στο μηδέν φορέσανε τις βέρες
μ' ανεπαρκείς που έγιναν της ζήσης τους προδότες
στης φτήνειας τις νεροποντές θε να στραγγίζω μέρες

[Κατερινα_]

Σαπίζει υπόγεια η γαρδένια στο μπαλκόνι
η τηλεόραση από μέσα την αλήθεια να πενθεί
πλάσματα αξόδευτα, από μπογιά κι από χαρτόνι
χειροκροτούν την απαξία στην εποχή την τραβεστί

στης φτήνειας τις νεροποντές θε να στραγγίζω μέρες

Μαστίγωμα λέξεων.Με αλλιώτικο ύφος με διαφορετική θεματολογία συνεχίζεις να αγγίζεις με υπέροχο τρόπο τα πιο σημαντικά.

[Spartinos]

Αντάρτες πολεμοχαρείς, ακάματοι προφήτες
μιας κούφιας διανόησης, μιας μιαρής κουλτούρας
πουλάν' λόγους παράνοιας σε τρομαγμένες νύχτες
και μεθυσμένοι παίρνουνε μορφή καρικατούρας

ΥΠΕΡΟΧΗ Η ΓΡΑΦΗ ΣΟΥ ΠΙΝΕΛΟΠΗ

[pinelopi]

Κατερίνα, σαν μαστίγωμα το νιώθω κι εγώ όταν το αντιμετωπίζω, χαίρομαι που ''πέρασα'' αυτή την αίσθηση.

Spartinos, σ' ευχαριστώ  πολύ για τα καλά σου λόγια

[monalizagreen]

   ...γιατί σαπίζουν υπόγεια οι γαρδένιες στα μπαλκόνια...
    ...κι αλί σε κείνους που λάτρεψαν την Άνοιξη... τα μεθύσια της... τα γέλια της...
     ...που μάταια προσπαθούν να λησμονήσουν περιπάτους ανοιξιάτικους...

...μα πιο πολύ σε κείνους που χρεώθηκαν τα λάθη άλλων και τώρα αιχμάλωτοι στέκουν στο δικό τους εμφύλιο.

                                                                                          Να 'σαι καλά ρε Κατερίνα!

[(Κωνσταντίνος. Γ)]

Εμφύλιος λοιπόν...λυπηρό....αληθινό...
Καθαρό, δικής μας εποχής ποίημα, χρειαζόμαστε τέτοια πνεύματα, τέτοια μυαλά,
δεν θα σου πω πόσο καλό η πόσο άρτιο αισθητηκά μπορεί να είναι,
θα σου πω όμως για την ελπίδα που μου έδωσες διαβάζοντάς σε,
με γέμισες απο ελπίδες, με γέμισες απο αισθήματα του ότι δεν είμαι μόνος,
σ' ευχαριστώ λοιπόν και καμιά φορά να μου το θυμίζεις αυτό σε παρακαλώ...μόνο αυτό!

[kuiper]

Θέμα εξαιρετικό
     Βαθυστόχαστα νοήματα
           Συνεχίζεις να με εντυπωσιάζεις Pinelopi
με τον ιδιαίτατο – ιδεώδη ποιητικό σου λόγο.

[Μαργαρίτα Π.]

Κατερίνα μου άρεσε και το θέμα που διάλεξες και το οξύ ύφος, μπράβο σου! 

[pinelopi]

Ευτυχία, στον προσωπικό μας εμφύλιο κάποια στιγμή όλοι βρισκόμαστε αιχμάλωτοι.
Να 'σαι καλά κι εσύ που σκέφτεσαι ''ετσι'' 

Κωνσταντίνε, να στο θυμίζω αρκεί να κάνεις το ίδιο κι εσύ 

Γιάννη, σ ευχαριστώ γι' αυτήν την υπερβολή στο σχόλιό σου 

Μαργαρίτα, τα θέματα δυστυχώς ή ευτυχώς με διαλέγουν δεν τα διαλέγω. Ανάλογα με το πόσο οξεία είναι η ''εισβολή'' του ερεθίσματος γεννιέται και το ύφος.
Σ' ευχαριστώ που με το σχόλιό σου μου έδωσες την ευκαιρία να τα πω αυτά 

[pimami]

Κατερίνα κάθε στίχος σου, σ αυτόν τον εμφύλιο, κόβει σαν ξυράφι... να που όλοι ξέρουμε για τι πράγματα μιλάς! τι κάνουμε είναι το θέμα... με ύφος περισπούδαστο αφήνω τον προβληματισμό μου κι εγώ και πάω να ανοίξω την τηλεόραση... λούφα και παραλλαγή γίναμε.....

ιμιτλερίμ δε λέγανε στη Σμύρνη? είναι καιρός... και ας το κάνουμε εμείς "ελπίζω"...

[pinelopi]

Δημοσθένη, τι κάνουμε εμείς λες, κι έχεις δίκιο. Ελπίζω (γιατί έκλεισες το ελπίζω σου μέσα σε εισαγωγικά; Πως να λειτουργήσει έτσι ασφυκτικά η ελπίδα;) κι εγώ να μην ήταν ρητορική η ερώτησή σου.
Άοπλος δεν είναι κανείς μας. Άλλος με τον καμβά του, άλλος με τη φωνή του, άλλος με τη μύτη της γραφίδας του, με την άρνηση και την αποδοχή, όλοι έχουμε από ένα εργαλείο να αντιτάξουμε σε αυτόν τον υπόγειο πόλεμο. Το θέμα είναι ότι για να πολεμήσεις το σύστημα (τον αντιπαθώ σαν όρο αλλά ας όψεται το δόκιμο της λέξης) χρειάζεται να βρίσκεσαι εντός του. Εκτός του συστήματος ή ερημίτης είσαι ή δοκισίσοφος.
Ας έχει ο καθένας οδηγό και δικαστή τη συνείδησή του σε ότι πάει να τον ισοπεδώσει, να τον ξεφτιλίσει, να τον διαγράψει σαν ανθρώπινο πλάσμα.
Από τη μονάδα ξεκινούν όλα κι επεκτείνονται στη μικρή προσωπική μας κοινωνία και έπειτα πιο πέρα και πιο πέρα.
Δεν αρκεί να παρατηρούμε , να θυμώνουμε, να οργιζόμαστε και να φτύνουμε. Το ''φτύσιμο'' κατάντησε να είναι αναλγητική μέθοδος ψυχοθεραπείας...
Με την καθημερινότητά μας και την εγκυρότητά της μπορούμε όλοι να πολεμήσουμε, όσοι τουλάχιστον το νιώθουμε σαν ανάγκη.

Αν δε θέλουμε, εμείς που γράφουμε πέντε στιχάκια, να γίνουμε απλοί καταγραφείς θραυσμάτων.

[Ektor_S]

Έξω από στενά όρια περί ποίησης μπορώ πιο εύκολα να το χαρακτηρίσω σαν καρφί στο μάτι των απανταχού δήθεν.