Εμφάνιση μηνυμάτων

Αυτό το τμήμα σας επιτρέπει να δείτε όλα τα μηνύματα που στάλθηκαν από αυτόν τον χρήστη. Σημειώστε ότι μπορείτε να δείτε μόνο μηνύματα που στάλθηκαν σε περιοχές που αυτήν την στιγμή έχετε πρόσβαση.


Μηνύματα - pinelopi

Σελίδες: 1 2 [3] 4 5 6 ... 37
51
είναι από αυτά που τα διαβάζεις, σε καθηλώνουν, μένεις για λίγο παγωμένος και μετά αν κάποιος σε ρωτήσει γιατί απλά δεν ξέρεις τι να πεις.
Δεν εικάζω, δεν φαντάζομαι δεν μπαίνω καν στη διαδικασία να κατανοήσω ακριβώς.
Μένω με την αίσθηση μιας ολοκληρωμένης εικόνας εντελώς προσωπικής , εντελώς υποκειμενικής.

καταπληκτικό Νίκο.

52
Αγάπες σα χίμαιρες , σπουδαίες κι εφήμερες
αγάπες που πόνεσαν , με πήραν , με κλόνισαν
Αγάπες μαστίγιο , ορμή και μαρτύριο
και άλλες που λιώσανε σα φλέβες ματώσανε

Πλανήτες που πάτησα , αστέρια που πλάνεψα
φεγγάρια που έκλαψα , λυχνάρια που έκαψα
Οι μέρες που πέταξα , οι ήλιοι που έψαξα
νυχτιές που ηττήθηκα μα δεν παραιτήθηκα

Το φως που κυνήγησα , η θλίψη που τρύγησα
στιγμές που ονειρεύτηκα , στιγμές που γιατρεύτηκα
το δάκρυ που δόθηκα μα δεν παραδόθηκα
οι δρόμοι που βάδισα , το χρώμα που κράτησα

Το γέλιο που χάρισα, φιλιά που λαχτάρησα
τραγούδια που αγάπησα, στιχάκια που λάτρεψα
πληγές που με σύρανε που με παρασύρανε
ελπίδες που έλειψαν μα δε μ' εγκατέλειψαν

Και έρχομαι τώρα να πω
σ' αυτούς που ρωτούν ποιά είμ' εγώ
σε σένα που ήρθες εχθές
σα φλόγα και πάνω μου καις

Αυτό είμ' εγώ
Κορμί είμ' εγώ
που μέσα του αγάπες ποτίστηκαν
που πάνω του πόθοι κυλίστηκαν
Αυτό είμ' εγώ
Ψυχή είμ' εγώ
αγάπη και πόθος και πίκρα
σταφύλι , κρασί και καημός
οργή και μανία και νύχτα
και ήλιος που στάζει το φως

Αυτό είμ' εγώ
Κορμί ειμ' εγώ
Αυτό είμ' εγώ
Ψυχή είμ' εγώ

53
όσα σκεφτόμουν πως μπορώ
και πως με αξία θα με τιμήσουν κάποιο απόγευμα,


κάπως έτσι μόνο που να...με το τίποτα διαφωνώ...είναι θέμα ουσίας

κι όταν η ηρωίδα σου γδυθεί τα πέπλα της απόγνωσης θα δει πως τίποτα δε μένει λευκός καμβάς...

Διαβάζοντας είδα επιπλέουσες εικόνες...τι να πω... εντυπωσιακό το κλίμα που με μετέφερες.

54
μια φάρσα με γεύση πικραμύγδαλο, με άρωμα λεμόνι και χρώμα σκουριάς
το σύννεφο λευκό όπως πάντα, άστο να παραμένει άσπιλο στα όνειρά σου , ας μην το φτάσει η οξείδωση, ας μην το φτάσει ο χρόνος.

Γιάννη μια φάρσα για όλους μας , πότε γελάμε πότε σκουπίζουμε δειλά την υγρασία απ' τα μάτια που όλο και θολώνουν μα όπως λεν και οι σοφές ρήσεις των γκράφιτι "αν η ζωή σε κερνάει λεμόνι ρίξε δυο στάλες βότκα και απόλαυσέ το"  ;)

55
είναι οι γυναικείες σκέψεις, οι γυναικείες ερωτήσεις που γυρεύουν απαντήσεις που ίσως δεν υπάρχουν κι αν υπάρχουν είναι της στιγμής, κι αυτές!

μου άρεσε πολύ ίσως γιατί βρήκα πολλά κομμάτια δικά μου μέσα στις σκέψεις σου και γιατί είναι απλό και άμεσο  :)

56
Κάνατε τα ματάκια μου για λίγο να βουρκώσουν
μα σε δολοπλόκων στοχασμούς άλλο δε θα ενδώσουν

Δεν επιτρέπω, φίλτατοι, τάχα αθώα να περπατάτε
και με πόδια βρώμικα στο νου μου να πατάτε

Ίντριγκες, δολιοφθορές κι άλλα του Βυζαντίου
φέρατε μες στο σπίτι μας κι έγινε του "γελοίου"

Ξεκίνησε ένας χορός να ξεφαντώνουμε ούλοι
κι εσείς το καταντήσατε γκρέμισμα απ' το Σούλι

Βότανα , χόρτα και φυτά βουνού μα και του λόγγου
σπείρατε εντέχνως στην αυλή κι έγινε του Ζαλόγγου

Έλεος, ήμαρτον κι αλί και τρισαλί αντάμα
για χαλαρώστε βρε παιδιά να μη μας πάρει η μπάλα

Μέσα απ' το γέλιο βγαίνουνε τα σοβαρά στη φόρα
μα γιατί τόσος σαρκασμός; μας πήρε η κατηφόρα

Κι αν θέλετε μπλεξίματα και κατινιές στη ζούλα
βάλτε ειδήσεις φίλοι μου στο Star, έχει και την Πετρούλα

Εγώ δεν κάνω ανακωχή μηδέ και παραιτήσεις
δεν ήμουν άλλωστε ποτέ της εύκολης της λύσης

Στιχάκια εγώ κερνώ ξανά, γεμίζω τα ποτήρια
κοπιάστε όσοι θέλετε μα...ξέρετε...δεν κάνουμε χατήρια...

Για τα πάντα φίλοι μου δεν είν' σοφό να μιλούμε
άμα δεν τα γνωρίζουμε κάλλιο να σιωπούμε

Κι αμα δεν βρίσκουμε σκόπιμο εδώ να χαλαρώνουμε
τρόπους ας βρούμε αλλού παρά εδώ να φασκελώνουμε

Εκκληση κάνω ύστατη στο ευφυές μυαλό σας
κουλάρετε και χαλαρά θα είναι για καλό σας


57
ωραία Ιθάκη Γιώργο, Ιθάκη που την φτάνουμε είναι πανέμορφη γιατί καλό το ταξίδι αλλά έχουμε ανάγκη και τον προορισμό  :)

58
και πουθενά να μη φτάσει αυτή η φυγή...

τι σου είμαι λοιπόν... πως τα καταφέρνω και κάτι τέτοια τα διαβάζω πρωι πρωι...

εγώ πάλι δεν εντυπωσιάστηκα που έγραψες κάτι τέτοιο συννεφάκι είναι η άλλη όψη του φεγγαριού, μήπως και τα σύννεφα δε δικαιούνται μια άλλη όψη;

κάτι οι σάπιες εμμονές
κάτι αυτά τα λόγια που προκαλούν ξανά και ξανά το θάνατο κάτι το μαύρο που όλο και σκουραίνει κάτι που έχω μια αδυναμία στα σκοτάδια των βυθών πολύ μου άρεσε αυτό που έγραψες, πολύ!

59
χαχαχαχαχαχαχαχα

μαλ***ες όντως....

ποιός μπορεί να ξέρει αν δεν έχουμε ήδη βυθιστεί;λες κι ανακοινώνονται αυτά; ή μήπως φαίνονται; πφφφ

60
πολύ καλό!
γοητευτική η εικόνα.

61
εκτός του δήθεν και εντός του αξιοζήλευτου, ειλικρινούς και αυθορμήτου μυγοχέσματος που - αλι και τρισαλί - τόσο συχνά σκουπίζουμε από το πέτο, από τη μύτη και ενίοτε από τα χείλη...

Δημοσθένη κάτι τέτοιες κουτσουλιές μας κάνουν να οσφραινόμαστε το βόθρο.

62
Πως το τολμάς βρε Λάμπρο μου αυτό τ' αλισβερίσι;
εμείς είμεθα ποιητές φουλ στη σοφή τη ρήση

εμείς είμεθα ποιητές, το λέγω, το τονίζω
μόνο Σεφέρη - άντε και Προυστ - μπορώ να συλλαβίζω

Τίγκα στη διανόηση, στ' άκρα της ευφυίας
είμαστε εμείς δημιουργοί στα όρη της σοφίας

απανταχού εγγράμματοι καλώ σας εδώ πέρα
να ρίξετε τ' ανάθεμα με μία μόνο σφαίρα

νομίζετε αγράμματοι, λιμοκοντόροι αστίσκοι
πως μια κυρία της Ο.Ε. αστείους πως σας βρίσκει;

διαβάζω σας κι αρνούμαι πλέον να σιγήσω
πίνω σφηνάκι ένα red bull να σας αντιμετωπίσω

εδώ που φτάσαμε, αλί, να γλύφουμε παϊδια
θα μας ζητήσουν και του Αλή να πάρουμε τα ....σώβρακα (  ;) )

δε δύναμαι - τ' ομολογώ - να πέσω παρακάτου
ήδη οσφραίνομαι σαφώς την αύρα τ' αποπάτου

και επειδή το είπαμε εγώ είμαι μία κυρία
μονάχα η κακή στιγμή με έφερε εδώ κι η σκρόφα η συγκυρία...



63
Σ` αγαπώ το ξέρεις;
Τελευταία δεν σου το λέω συχνά .


δεν έχω λόγια... είναι πολύ όμορφο όλο Αντρέα αλλά αυτές οι δυο φράσεις είναι τόσο άμεσες και ζωντανές που κλέβουν την παράσταση...

64
βρε Αντρέα είναι και πρωί και με πέταξες στα βαθιά...

Όλοι μας δεν κοιταζόμαστε στον καθρέφτη αναρωτώμενοι ποιοί είμαστε;

Δεν με ξέρω
Ποιά είμαι;
κι αυτή η ρυτίδα κάτω απ' τα μάτια πότε;
ο χρόνος που πέρασε, ο χρόνος που στέκει
ο χρόνος που έρχεται
κουρασμένα χαμόγελα
στραβοχυμένες ελπίδες
κι ο κόσμος να τρέχει
έξω απ' τον καθρέφτη
που ήμουν;
που θέλω να πάω;
ποιός άνεμος θα με πάρει;
Δεν με ξέρω
αλλά μ αρέσει
μ' αρέσει να με γνωρίζω
να με μαθαίνω
να γίνομαι
πάντα μια άλλη
αρκεί να μ αρέσω
κι ας μην με ξέρω...

65
σ' ευχαριστώ!!!  :)

66
Ξημερώνει στην πλατεία Αριστοτέλους
κι εσύ στο φως του φεγγαριού που σβήνει
θυμίζεις κάτι απ’ της νύχτας τους αγγέλους
κι έχεις μια λάμψη που ποτέ δεν σε αφήνει .


πολύ όμορφη εικόνα, σωστό μέτρο και σου αφήνει μια γεμάτη αίσθηση, μια πληρότητα.

67
μμμμ  μάλιστα...

που σβήστηκαν στα "όχι" και στα "δεν".

Ώρες -ώρες κλαίει με εκείνα που οι άλλοι γελούν.

πόσα σβήστηκαν στα όχι και στα δεν...
πόσα χαμόγελα θάφτηκαν κάτω από δάκρυα...

ωραίο Γεωργία...γεμάτο εγκυμονούσες σκέψεις

68
Έκτορα, Γεωργία, Μαρία  σας ευχαριστώ πολύ για την ανάγνωση και τα σχόλια  :)

69
Περπατάω σκυφτός στα σεντόνια μου
μ' ένα "αχ" κι ένα "λιώνω" για σένα.
Μια σταγόνα σου μόνο στο σώμα μου
...κι ας κυλάει αργά, κουρασμένα..


Αυτή η εικόνα με πήρε αγκαζέ και με πάει...

Μη χάνεσαι Βάγια  :)

70
καλά....δεν το συζητάω....αν όλα πάνε καλά μέσααααααααααααααα!!!!!!!!!!!!!!!!
Χρήστο!!!!!!!!!!!

71
Τόση "φυγή" σε λίγους στίχους...
Ποιός "λιποτάκτης" νίκησε ποτέ;

Όμορφοι στίχοι αν και μάλλον χρειάζονται - από άποψη μέτρου - κάποιες τεχνικές διορθώσεις αλλά επ' αυτού δεν μπορώ να βοηθήσω ιδιαίτερα ας το κάνει κάποιος που ασχολείται με τη σύνθεση.

Καλώς μας ήρθες  :)

72
να πω και γω δυο λόγια για την εκδήλωση αυτή  :)

Ας ξεκινήσω με ειλικρινείς ευχαριστίες σε όλους όσους στήριξαν με την παρουσία τους αυτήν την πρωτοβουλία, επίσημους και ανεπίσημους.
Ήταν τιμή για μας που αναλάβαμε να φέρουμε σε πέρας αυτήν την εκδήλωση να παρευρεθείτε όλοι εσείς.

Δεν ήταν εύκολη δουλειά το στήσιμο μιας τέτοιας εκδήλωσης ιδιαίτερα επειδή ήταν η πρώτη φορά που επιχειρήθηκε κάτι τέτοιο και επίσης επειδή οι περισσότερες προσπάθειες συνεννόησης μεταξύ μας λάμβαναν χώρα μέσα από τις οθόνες μας.

Η πρώτη κοπή της πίτας του 2009 για το Κιθάρα στέφθηκε με απόλυτη επιτυχία ! Έλειπαν τα πιτόγυρα αλλά υπήρχε η πεντανόστιμη βασιλόπιτα  ;D

Και...βρε παιδιά όλοι εσείς που γκρινιάξατε μου θυμίσατε λιγουλάκι (ακριβώς από την απέναντι πλευρά) αυτούς τους δήθεν κουλτουριάρηδες αυτούς τους ντεμέκ διανοούμενους που αδυνατούν να παρευρεθούν σε εκδήλωση αν δεν υπάρχει μουσική υπόκρουση Μπαχ, αν δε ρέει άφθονη γαλλική σαμπάνια και αν δεν υπάρχει πάνω στο ξεροψημένο κράκερ καπνιστός σολωμός και χαβιάρι λουστρίνι!

Είμαστε όλα!

Είμαστε και ντονέρ με χύμα ρετσίνα , είμαστε παϊδάκι και κοψίδι να λαδώνει το δάχτυλο μέχρι αηδίας, είμαστε και τζαζ και ροκ, είμαστε και ποιητές κι ανεμοστρόβιλοι, είμαστε και βασιλόπιτα με θέα την ακρόπολη, είμαστε και Πόπη Αστεριάδη και Πέγκυ Ζήνα και Πασχαλίδης και Βέρντι και Παπακωνσταντίκου και Μάλαμας και "έχω ένα μυστικό κρυμμένο στης καρδιάς τα βάθη...", είμαστε και το Ρέκβιεμ ενός Ονείρου είμαστε και Δεσποινίς Διευθυντής και ο Μπακαλόγατος!

Είμαστε και κιθάρα και μπουζούκι και τσέμπαλο και τουμπελέκι και πιάνο με ουρά και ότι γουστάρουμε, όποτε γουστάρουμε!

Ξεκολλάτε.....δεν είναι η ποίηση κολλητική.... μόνο πολιτισμός είναι μη τη φοβάστε  ;)

Είμαστε και ντίρλα είμαστε και γκλαμουράτοι, είμαστε παντός καιρού βρε παιδιά, μαγκιά μας  !!!!!!!!!!!!!
Μην κατηγοριοποιήστε...μην βάζετε ταμπελίτσες

Δεν είμαστε ΜΟΝΟ ποιητές και χλίδα και κολωνάτο ποτήρι, είμαστε ΟΛΑ και πάνω απ' όλα έχουμε κέφι και διάθεση να φτιάχνουμε και να δημιουργούμε καινούρια πράγματα και να χαιρόμαστε σαν μικρά παιδιά κάθετί όμορφο.
Κι αυτό το προχθεσινό ήταν όμορφο από πολλές πολλές πλευρές  :)



73
αχ Γιάννη έχεις έναν μαγικό τρόπο να γράφεις λες και συνθέτεις μελωδία...ταξιδιάρικη κι ονειροπόλα...


74
ότι κλείνουμε σε κουτιά μαζεύει υγρασία και μούχλα
θέλει πότε πότε να μπαίνει αέρας και φως...

κι όπως λέει και ο Βασίλης το μικρό παιδί που ποτέ δεν πεθαίνει μέσα μας, χρειάζεται κι αυτό τη δική του αλάνα να ξεδώσει  ;)

75
πω πω τι μου θύμισες...

όχι δεν ξεχνιούνται οι πρώτες αγάπες ίσως γιατί είναι ντυμένες με τα πιο αθώα φορέματα και στολισμένες με τις πιο άδολες ελπίδες...

μπράβο

Σελίδες: 1 2 [3] 4 5 6 ... 37