Greek Z

[nomina nuda]

- Είναι υπέροχο …
- Πραγματικά σας αρέσει;
Στάθηκε δίπλα της, κοιτώντας δήθεν το ακατανόητο έκθεμα.
Με τις φτέρνες σηκωμένες 12 πόντους από το έδαφος, ήταν πιο ψηλή απ’ αυτόν.
- Ο πίνακας; Όχι βέβαια. Εννοούσα το φόρεμά σας.
Το βρήκε χαριτωμένο και γέλασαν.
Έκαναν έρωτα στον μεγάλο καναπέ της αίθουσας με τις απομιμήσεις.
Αυτό του αφαιρούσε το άγχος της παρακολούθησης, σε περίπτωση που είχε σκοπό να τον κλέψει.
Το πρωί σηκώθηκε ευδιάθετος και ικανοποιημένος. Άνετα θα έδινε στον εαυτό του ένα 8. Δεδομένης της κούρασης και του ποτού, δεν ήταν καθόλου άσχημα.
Κοιμόταν ακόμα δίπλα του. Δεν ήθελε να τον κλέψει …
… Ήθελε να του πουλήσει.
- Ξέρετε, έχω ένα πολύ καλό φίλο …  πολύ ενδιαφέρων καλλιτέχνης … Ίσως θα σας ενδιέφερε να ρίξετε μια ματιά στα έργα του κάποια στιγμή.
- Α, γι’ αυτό, θα πρέπει να μιλήσετε με τον εκτιμητή μου. Χωρίς αυτόν, η δική σας μεσολάβηση, αγαπητή μου, θα με έκανε να αγοράσω το οτιδήποτε.
Το θεώρησε φιλοφρόνηση, ξαναγέλασαν, έκαναν πάλι έρωτα. 7, το πολύ. Τη δεύτερη φορά, πάντα έχανε κάπως το ενδιαφέρον του. Αν δεν ήταν αλήθεια, ήταν μιας πρώτης τάξεως δικαιολογία.
Έστω και χωρίς την προοπτική εμπορικού κέρδους, τον αποχαιρέτησε με ένα ζεστό φιλί, που έδειχνε ικανοποίηση, τουλάχιστον έτσι ήθελε να πιστεύει. Δεν του πούλησε …
… Όμως τον πλήρωσε.
Έβαλε το δεύτερο ουίσκι. Αν ζαλιζόταν λίγο ακόμα, θα αποφάσιζε να τηλεφωνήσει στη μεσόκοπη σκλάβα του για ένα βραδινό session. Δεν της έκανε χάρη, ποτέ δεν έκανε χάρες. Την έβρισκε σέξι, ειδικά με τα ευφάνταστα δερμάτινα κοστούμια που άφηναν ακάλυπτα μόνο τα επίμαχα σημεία.
Μπορούσε να την ικανοποιήσει εύκολα. Βρίσιμο, ξύλο, και μια μέτρια φυσική επίδοση, του 6 ας πούμε, με τη συμπληρωματική χρήση βοηθημάτων κάθε είδους, ήταν υπεραρκετά. Όχι ότι ήταν εύκολο. Ειδικά τα δεσίματα… απίστευτος μπελάς. Γι’ αυτό τα χρέωνε επιπλέον.
Η διάθεσή του καταστράφηκε εντελώς από το τηλεφώνημα που  δεν θα αποφάσιζε όσο κι αν είχε πιει.
… Το ξέρω ότι τηλεφώνησες στον προϊστάμενο φακέλων, με ενημέρωσαν ... Η θέση της αντιπροέδρου δεν σου δίνει το δικαίωμα. Οι άνθρωποι σου κάνουν χάρη … Καλά, … ναι, ξέρω, ποτέ χάρες … οκ … τέλος πάντων, 8,5 μέσο όρο μια τόσο δύσκολη χρονιά, πιστεύω ότι είναι μια χαρά …. Ναι μαμά, ξέρω, από τα χρόνια της σχολής μου έχεις να δεις 9 …
 
 

[panixgr]

Μπουχτίσαμε στις δυτικές απομιμίσεις .... καιρός να δούμε και κάποιον να μιμείται Τολστόι, Ντοστογέβσκι, Πάβιτς, Αντριτς, Σελίμοβιτς.

[ε?]

Σε γενικές γραμμές μου αφήνει την ίδια γεύση που μου άφησε και η προηγούμενη ιστορία σου. Για να είμαι ειλικρινής δουν μου άρεσε (ΟΚ υποκειμενικό αυτό) και συμφωνώ πως είναι λίγο - πολύ "γνωστά" όλα αυτά. Το κακό με το "εναλλακτικό" είναι πως αν δεν είναι πολύ ποιοτικό χαλάει τελείως η συνταγή ακόμα και αν η αρχική ιδέα είναι καλή ( και νομίζω έχεις καλές ιδέες).


Σε σχέση με την "ποιότητα" σαν αναγνώστης θα έκανα τις εξής παρατηρήσεις


- γενικά όπως και στο άλλο κείμενο σου: οι κλισέ σκηνές δεν ταιριάζουν σε "διαφορετικά" κείμενα. Σήμερα η χρήση για παράδειγμα σαδομαζοχιστικών σκηνών είναι κάτι εντελώς mainstream στην pop τέχνη. Μετά, η σκηνή με το ουίκσι... (η οποία btw υπάρχει και στο άλλο κείμενο) είναι υπερβολικά "γνωστή". Θεωρώ για να γράφεις τέτοιου είδους κείμενα θα έπρεπε να αποφεύγεις την χρήση τέτοιων στοιχείων.


- στους διαλόγους καλό είναι να ξεχωρίζουν οι προσωπικότητες. Δεν μπορεί "αυτή" και "αυτός" να εκφράζονται με τον ίδιο ακριβώς τρόπο. Αυτό έχει να κάνει και με το βάθος του χαρακτήρα.


- γενικά σε τέτοιου είδους κείμενα προσπάθησε να μην θυσιάζεις το βάθος του χαρακτήρα για την οικονομία του λόγου. Για παράδειγμα (και πέραν των διαλόγων) η σκηνή που συναντιούνται:


στο σχόλιό του "είναι υπέροχο" ο διάλογος που ακολουθεί εξυπηρετεί το ευφυολόγημα. ίσως ο χαρακτήρας της θα είχε περισσότερο βάθος αν "αυτή" γελούσε ψεύτικα πριν (και χωρίς να) ειπωθεί το ευφυολόγημα. Ή σε μια διαφορετική εκδοχή όπου δεν καταλαβαίνει ή προσποιείται  ότι δεν καταλαβαίνει "που το πάει" αν απαντούσε στο σχόλιο "είναι υπέροχο" απλώς κάνοντας ένα σχόλιο και αυτή για τον πίνακα. Σε κάθε περίπτωση θα άφηνε να σκιαγραφηθεί κάτι για τον χαρακτήρα "της" και θα έδενε με την συνέχεια. (για παράδειγμα μια γυναίκα που είναι εκεί για να "του" πουλήσει θα έπρεπε να περιμένει το πλησίασμα του και να είναι αρκετά πονηρή για να καταλάβει "που το πάει" λέγοντας "είναι υπέροχο")


BTW τα παραδείγματα δεν τα δίνω για να σου πως πως θα έπρεπε να γράψεις αλλά για να μιλάω συγκεκριμένα... ειδικά το βάθος του χαρακτήρα είναι θέμα μεγάλης συζήτησης νομίζω όμως ότι καταλαβαίνεις τι εννοώ.


Συνέχισε να μας στέλνεις τα κείμενα σου πάντως εγώ τα βρίσκω ενδιαφέροντα...

[nomina nuda]

φίλε ε?

α) σ' ευχαριστώ που ασχολείσαι, με τιμά (το εννοώ 100%)
β) λυπάμαι που το συγκεκριμένο δεν σου άρεσε (κι αυτό το εννοώ 100%), δεν είμαι τόσο ... σνομπ
γ) στην επόμενη ιστορία θα πρέπει να βάλω τους ήρωες να πίνουν σακέ αντί για ουίσκι
δ) οι ιστορίες αυτές, δεν είναι ... συμμετρικές, και πιο συγκεκριμένα:
δ1) δεν είναι, επίτηδες, σκοπός τους η εμβάθυνση των χαρακτήρων, με την κλασική έννοια
δ2) τα κλισέ και το επίπεδο των χαρακτήρων εξυπηρετούν το πρώτο μέρος, αν με εννοείς για ποιο πρώτο και ποιο δεύτερο μέρος εννοώ
δ3) η έκταση των ιστοριών δεν είναι τυχαία, οπότε δεν μπορεί να θυσιαστεί για κάτι άλλο
δ4) περισσότερο με ενδιαφέρει μια γρήγορη αλλά όσο το δυνατόν αποκαλυπτική φτυαριά στο χώμα που, πίσω από τους χαρακτήρες, σκεπάζει το ασυνείδητο, συλλογικό ή ατομικό
ε) η τέταρτη παρατήρησή σου είναι ένα υπέροχο σουρεάλ κείμενο στην πρώτη ανάγνωση.

σε κάθε περίπτωση, σ' ευχαριστώ και να ξέρεις ότι καταλαβαίνω και λαμβάνω υπόψη μου τις παρατηρήσεις σου