Θέματα

1

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Άδεια δώρα

« στις: 02/10/23, 08:18 »

Σε κάποιους δίνει η ζωή, δίνει πολλά
Σε κάποιους άλλους, λιγοστά και μετρημένα
Λες και υπάρχουν οφειλές και δανεικά
Λες κι όλα δόθηκαν σβησμένα και γραμμένα

Και περπατώ μέσα στις μνήμες τις γυμνές
Γεμάτη πόνους,πίκρες κι όνειρα πια ξένα
Τόσο μικρές και τόσο λίγες οι χαρές
Τόσες πολλές οι χαρακιές, δάκρυα πηγμενα

Κι όλα γυρίζουν κάθε νύχτα στο μυαλό
Ανεμοστροβιλοι του τότε και του τώρα
Πλεκουνε γύρω μου ένα μαύρο κεντητο
Παίρνουνε, φεύγουν και γυρνούν με άδεια δώρα


Κλείνεις τα μάτια κι ήδη πέρασε η ώρα



24/8/23

2

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Σκουπιδολόγια

« στις: 25/04/07, 14:24 »

   
Κι όπως βουλιάζαμε στα ίδια και τα ίδια
Τα λόγια αδειάζαμε σε κάδους, σα σκουπίδια
Τα παραχώναμε κάτω απ’ τις πολυθρόνες
Λόγια φαντάσματα, στοιχειώσαν για αιώνες

Και καρτερούσαμε την ποθητή την ώρα
Που αυτά που κρύβαμε, θα βγάζαμε στην φόρα
Πέρασαν μέρες, μήνες, χρόνια μα ακόμα
Αδημονώντας, λόγια θάβουμε στο χώμα

Λόγια παράπονα, λόγια αγανακτισμένα
Λόγια που πλέον δε θυμίζουνε κανένα
Άλλαξες κι άλλαξα και τώρα τα πετάμε
Σκουπιδολόγια που ανείπωτα πατάμε

Κάποτε θέλαμε κι οι δυο να μας λυτρώσουν
Τώρα απλά, μην ειπωθούν και μας πλακώσουν
Τόσες στιγμές μας κρεμασμένες στο ταβάνι
Αυτοκτονήσαν, κι ένας λόγος δε μας φτάνει.

3

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Θα κόψω τους ορίζοντες

« στις: 07/09/06, 16:57 »

   
Λέω να κόψω τους ορίζοντες απόψε
Να σπάσω θέλω τα δεσμά που με κρατούν
Λέω ν’ ανάψω για λαμπάδα τους λυγμούς μου
Και προσευχή να κάνω, να εξαφανιστούν

Λέω να σπάσω μες στα μάτια μου τον ήλιο
Και να φυτέψω στην σκιά σάπιους λωτούς
Λέω να σκάψω μια τάφρο εδώ τριγύρω
Να μη μ’ αγγίζουν σαν πετώ στους ουρανούς

Έλεγα κάποτε ν’ άνοιγα τα πανιά μου
Και να χανόμουνα στου κόσμου τα’ ανοιχτά
Έλεγα, δεν μπορεί… θα έρθει κι η σειρά μου
Σαν πυροτέχνημα να λάμψω μια βραδιά

Έλεγα κι έλεγα, μα τίποτα δεν είπα
Όλα τα έπνιξα βαθιά στα σωθικά
Ποτέ δε βγήκα στ’ ανοιχτά για νέα ταξίδια
Και μες στο υπόγειο, κλείδωσα τα πανιά.


Αφιερωμένο εξαιρετικά στην Monaliza ......

4

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Mη μου διστάζεις ( Ντέρος + Twix )

« στις: 17/07/06, 12:57 »

Όταν λες το σ’ αγαπώ μην ψιθυρίζεις,
Φώναξε το να τ’ ακούσει η καρδιά,
Όταν κλαις το πρόσωπο σου μη γυρίζεις,
Αστο δάκρυ σου στα χείλη να κυλά.

Έλα μάτια μου πέστο μη μου διστάζεις,
Κι είναι η αγάπη ένα παιχνίδι παιδικό,
Φώναξε το δυνατά μη μου τρομάζεις,
Κι αν θα χάσεις τότε ... χάνουμε κι οι δύο.

Έλα μάτια μου αφήσου μη διστάζεις,
Κι όλα θα ‘ρθουν από μόνα τους θα δεις,
Κι όταν βγαίνει ο καημός κι αναστενάζεις,
Στο πλευρό μου γείρε και όσα θες θα βρεις.

Όταν λες το σ’ αγαπώ να το φωνάζεις,
Είναι λέξη που δεν ζει ψιθυριστά,
Θέλει ένταση και δύναμη να βάζεις
Σαν κυλάει προς τα χείλη απ’ την καρδιά.


Το τραγούδι αυτό γράφτηκε σε συνεργασία με τον Ντέρο, τον οποίο και ευχαριστώ πολύ για την τιμή που μου έκανε.....

5

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Οι άγγελοι γεννιούνται να πονούν

« στις: 11/07/06, 11:14 »

Οι άγγελοι γεννιούνται να πονούν
Κι ας είπαν κάποιοι « είναι σκέτη απάτη»
Σαν έπεσαν στην γη που λαχταρούν
Χαρίζανε φτερό-φτερό αγάπη

Αφήσανε τους άλλους να χτυπούν
Δεν κρύφτηκαν! Γελούσανε στα λάθη
Νομίζοντας πως έτσι θα σωθούν
Και πνίγηκαν στον πόνο και στα πάθη

Οι άγγελοι γεννιούνται να πονούν
Δε στο ‘πανε σωστά το παραμύθι
Γι’ αυτό τα βράδια μόνοι ξενυχτούν
Ζητώντας για γατρειά, αιώνια λήθη

Οι άγγελοι πεθάναν προ πολλού;
Ή μήπως κατοικούν κάπου κρυμμένοι;
Τρομάξαν απ’ τ’ ανθρώπινο τον νου
Και ‘κόψαν τα φτερά τους πικραμένοι.


Αφιερωμένο στον Διαμαντη Παππα καθότι εμπνευσμένο απο δικό του τραγούδι

6

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Μα αν δεν τα ζούσα...

« στις: 23/05/06, 11:41 »

Από μικρή πάντα μου έλεγες μαμά
Πως είναι ο κόσμος, δέκα πίκρες - μια χαρά
Θέλησες μόνη μου στα πόδια να σταθώ
Να ‘χω πυγμή και δύναμη και τσαγανό

« Να ‘σαι καχύποπτη, σε ξένους μη μιλάς
Και τα λεφτά, σφιχτά στο χέρι να κρατάς
Μη λες πολλά και μην κορδώνεσαι πολύ
Μάθε να είσαι σοβαρή και ταπεινή!»

Μην πληγωθώ, έτρεμες βράδυ και πρωί
Κι έλεγες «δώσε όσα μου στέρησες ζωή,
στο σπλάχνο μου, χάρισε όλες τις χαρές
και φύλαξε μου κι άλλες πίκρες αν το θες»

Κι όταν στηρίχθηκα στα πόδια μου δειλά
Κι άνοιξα τρέμοντας τ’ αμάθητα φτερά
Στάθηκες πίσω μου κι άφησες να χαθώ
Σ’ άγνωστα μέρη να πετάξω, ν’ αφεθώ

Πάντα σε άκουγα γλυκά να μου μιλάς
«Να μην ξανοίγεσαι, σαν μόνη σου πετάς!»
Μα ειν’ γλυκό το πρώτο βήμα κάθε αρχής
Και νιώθεις όλα ότι θα γίνουν όπως πεις

Μα σαν αρχίσανε οι πρώτες οι βροχές
Είδα πως βρέθηκα γυμνή στις συμφορές
Οι καταιγίδες τσαλακώσαν τα φτερά
Κι οι κεραυνοί, μου μαύρισαν τα σωθικά

«Μετά από χρόνια, γύρισα για να σε βρω
και την καρδιά μου να σ’ ανοίξω επιθυμώ
Δες πως γκριζάρανε τα μαύρα μου μαλλιά
Έπρεπε μάνα, να τα ζήσω όλ’ αυτά!»

Κι εσύ βουρκώνεις κι όλο κάνεις να μου πεις
Κάποια σου λέξη μα… την πνίγεις και σιωπείς
Κάθεσαι απέναντι βουβά και με κοιτάς
Σαν να ‘μαι ξένη στην αρχή με ακουμπάς

Σαν σου ξελύνω τις πληγές, παραμιλάς
«Όχι! Δε γίνεται!» λες και παραπατάς
Μα είναι αλήθεια μάνα όσο κι αν πονώ
Αυτή είμαι εγώ, τα λάθη μου κι όσα αγαπώ

Τώρα το ξέρω! Είχες δίκιο εξ’ αρχής!
Μα αν δεν τα ζήσεις, πώς θα μάθεις να τα πεις;
Σ’ ευχαριστώ που είσαι πάντοτε εδώ
Κι αυτό να ξέρεις είναι πάντα αρκετό!

7

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Θα βγω απόψε

« στις: 26/04/06, 23:25 »

        ΘΑ ΒΓΩ ΑΠΟΨΕ


Θα βγω απόψε και θα χορέψω στα συντρίμμια μου επάνω
Θα πιω φαρμάκι, το παρελθόν μου να μεθύσω και να γιάνω
Θα πάω κόντρα σ’ αυτήν την μαύρη καταχνιά που έχει πέσει
Μπροστά στον Χάρο θα βάλω κάτι σ’ αμανέ, θα σπάσω μέση

Θα βγω απόψε και το φεγγάρι θα ξεκρεμάσω στα κρυφά
Να μη με δούνε ξανά τα μάτια που τρεμοπαίζουνε υγρά
Μαύρο σκοτάδι παντού ν’ απλώσει, με την μορφή μου να ενωθεί
Να γίνω ένα μ’ αυτό το σύμπαν που ως τώρα δε μου ‘χει δοθεί

Θα βγω στην νύχτα και θα φορώ το μαυροκόκκινο φουστάνι
Και τον λαιμό μου θα κοσμούν λόγια ξυπόλητα απ’ το Καπάνι
Θα μπερδευτώ μες στις οσμές των παρανόμων που ζουν λαθραία
Σ’ ένα ταγκό θα αφεθώ και θα στροφάρω, χωρίς παρέα

Θα βγω σου λέω και δε με κρατάς άλλο με κλάματα ενοχής
Κι εκείνο το αντίο που μου χρωστάς λέω να πατήσω καταγής
Θα πω τραγούδι για όσους πονέσαν κι ακούνε μέσα απ’ την καρδιά
Μπας κι απαλύνω λίγο απ’ τον πόνο που ξεπροβόδισε η χαρά

8

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Ξέρεις τι ΄ναι... ;

« στις: 21/03/06, 11:58 »

Ξέρεις τι ‘ναι να μιλάς με την σιωπή
Να αγγίζεις τις χορδές του παραλόγου;
Να αφήνεσαι στο τέλμα του διαλόγου
Να μην νιώθεις ούτε βράδυ ούτε πρωί;

Ξέρεις τι ‘ναι να μην έχεις πια καρδιά
Μόνο κρύα συναισθήματα ντυμένα
Με χαμόγελα που μοιάζουν κι αυτά ξένα
Δανεικά από του τότε την χαρά;

Ξέρεις τι ‘ναι να ‘μαι εδώ στο πουθενά
Κι όλοι οι άλλοι στο περίπου και στο τώρα;
Να με ντύνουν οι σταγόνες απ’ την μπόρα
Που σχημάτισε στα μάτια η παγωνιά;

Ξέρεις τι ‘ναι να ‘χεις μείνει στα μισά
Ενός δρόμου που σ’ ορκίστηκε το πάντα;
Και στο τέλος να μετράς με τον εξάντα
Για να βρεις σε ποια γωνιά χάθηκες πια;

Ξέρεις τι ‘ναι να φοβάσαι πια να δεις
Τις πληγές που ‘χουν ανοίξει με τρυπάνι;
Κι ούτε χώμα ούτε τσιμέντο πια δεν πιάνει
Να τις κλείσει κι απ’ αυτές ν’ απαλλαγείς!


Αν το ξέρεις, τότε πάψε να ρωτάς
Γιατί νοίκιασε η θλίψη μες στα μάτια μου δυάρι!

9

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Οταν τελειώνουν οι αγάπες...

« στις: 03/02/06, 00:04 »

  Όταν τελειώνουν οι αγάπες


Όταν τελειώνουν οι αγάπες, μη μου κλαις
Σεντόνια άπλυτα γίνονται οι θυμισιές
Με γεύσεις, άρωμα, το σχήμα του κορμιού
Να σβήνουν πάνω σου τις μνήμες του φιλιού

Όταν τελειώνουν οι αγάπες, μη θρηνείς
Μετά το τέλος τους, αρχίζεις να τις ζεις
Σαν την αυγή που διαρκεί λίγα λεπτά
Κι έπειτα μένεις με το φως της στην ματιά

Όταν τελειώνουν οι αγάπες, μη μου κλαις
Μέσα στα όνειρα γίνονται πιο απτές
Και σαν θα μάθεις στην ψυχή να τις φυλάς
Θα ξεχωρίσεις ποιες αξίζουν ν’ αγαπάς

Σαν θα τελειώνουν οι αγάπες, μη μου λες
Πως δεν θα ήθελες να ‘ρχοτανε ποτές
Σαν τον παλαίμαχο στρατιώτη με τιμή
Κάθε σημάδι θα ξυπνά και μια ριπή.

Όταν τελειώνουν οι αγάπες....μια νέα αρχή.......

10

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Στο ακρογιάλι της ουτοπίας

« στις: 12/01/06, 22:39 »

ΣΤΟ  ΑΚΡΟΓΙΑΛΙ ΤΗΣ  ΟΥΤΟΠΙΑΣ


Εγώ είμαι η Χαρά! ζωή – ετών 30 –
δε σου ‘χω ξανασυστηθεί
Σ’ ενέχυρο, στην Κηφισιά σ’ είχα πουλήσει
και ζούσα με τα δανεικά

Σου ‘στελνα γράμματα ψυχής – πώς να τα λάβεις; -
όλα με διεύθυνση ελλιπής
Την πόρτα μου άφησα ανοιχτά μα εσύ στεκόσουν
στο κεφαλόσκαλο μπροστά

Έχω πετάξει αποσκευές – τα περιττά μου –
απολιθώματα του χθες
Με μια ελεύθερη ψυχή ζούσα από πάντα
τρέμοντας μην παγιδευτεί

Και άθελά μου εν αγνοία;  την παγίδα μου
ονομάτισα θυσία
Ερήμην μου με λύγισαν – με δυο καπέλα –
οι ενοχές με προίκισαν

Οι γύρω μου, οι συγγενείς – τόσο άγνωστοι! –
δε μ’ ένιωσε ποτέ κανείς
Κι ένα απόγευμα θαρρώ – Μάρτης πως ήταν –
έπαψα να σε καρτερώ

Το καπελάκι μου στραβά,  φορώ και τρέχω
σε ουτοπίας ακρογιαλιά
Και σου συστήνομαι ευθύς, κι αν σου χρωστούσα
τώρα ξοφλάω μετρητοίς.

Το κομμάτι αυτό είναι εμπνευσμένο απο το ομότιτλο βιβλίο της Αλκυόνης Παπαδάκη......

11

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Κι εσύ...

« στις: 20/12/05, 20:07 »

            ΚΙ  ΕΣΥ….


Γυρίζω πάλι σα νυχτώνει στο κλουβί μου
Με βήμα αργό και σταθερό θα υποκύψω
Θα φτύσω άλλη μια βρισιά στην ύπαρξη μου
Που δεν κατάφερα τον δρόμο μου να ορίσω

Μπροστά στην πόρτα θ’ αποθέσω το στεφάνι
Για τις ζωές που θα πενθώ ώσπου να δύσω
Για όσα βούτηξα βαθιά μες στο μελάνι
Το ριζικό μου προσπαθώντας να ξορκίσω

Κι εσύ μου στέκεσαι σα φάρος σε λιμάνι
Πάντα εκεί καμαρωτός κι ελπιδοφόρος
Μου λες πως είμαστε απ’ το ίδιο το χαρμάνι
Μα εγώ γεννήθηκα απ’ την γη διωγμένος σπόρος

Δεν ζω! Υπάρχω για έναν λόγο που δεν βρίσκω
Και καρτερώ για μια στιγμή όλη δικιά μου
Να πω ζωή, πως σ’ έχασα σ’ ένα μου ρίσκο
Σε μια ζαριά, που ‘χα ποντάρει τα φτερά μου

Κι εσύ μου λες μικρή η ζωή και δε σου φτάνει
Θα ‘θελες άλλες δυο, μαζί μου για να ζήσεις
Μα πάνε χρόνια τώρα που έχω πια πεθάνει
Σου λέω « είμαι άψυχο σκαρί… θα ναυαγήσεις»


                                             Δεκέμβριος '05

12

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Χριστούγεννα είναι

« στις: 08/12/05, 16:33 »

   ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΕΙΝΑΙ

Μέσα στο χιόνι απόψε μόνος περπατάω
Γύρω φωτάκια και φωνές που αντηχούν
Μες στο μυαλό όλα αυτά που αγαπάω
Πρόσωπα, εικόνες και λόγια τριγυρνούν

Νιώθω το κρύο να παγώνει το κορμί μου
Και τα αισθήματα να θέλουν να εκραγούν
Χριστούγεννα είναι και μέσα στην ψυχή μου
Όλα τα όνειρα θέλουν ν’ αναδυθούν.

Χριστούγεννα είναι, Χριστούγεννα καρδιά μου
Και τρέχω γρήγορα σε ‘σενα για να ‘ρθω
Όλο το βράδυ να ‘σαι μες στην αγκαλιά μου
Και σαν μικρός Χριστός και ‘γω να γεννηθώ

Χριστούγεννα είναι, Χριστούγεννα καρδιά μου
Κι ήρθα κοντά σου την χαρά μου για να βρω
Άγγελοι ψέλνουν και χορεύουνε μπροστά μου
Την Αγια νύχτα αυτή αισθάνομαι πως ζω.

Μέσα στον κόσμο ξεχωρίζω την μορφή σου
Να μου γελά όλο χαρά και προσμονή
"Χριστός γεννάται" λες γλυκά με τη φωνή σου
Και όλα γύρω μας γίνονται μουσική.



                               Δεκέμβριος 2003

13

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Η μανα εν βράχος

« στις: 20/11/05, 21:57 »

ο τίτλος είναι απο ένα ποντιακό τραγούδι αφιερωμένο στην μάνα και επειδη ήταν και η πηγή της εμπνευσής μου το συγκεκριμένο κομμάτι "δανειστηκα" και τον τίτλο καθως μόνο αυτός με κάλυπτε απόλυτα....



Η μάνα εν βράχος

Αχ μάνα μου γλυκιά, πόσα σου οφείλω
Που βράχος ήσουν δίπλα μου εσύ
Αχ μάνα μου σκληρή κι αγνή σαν κρίνο
Είναι η ψυχή σου μαύρη Κυριακή

Κι εγώ ένα ξημέρωμα στα μάτια
Στα στήθη σου ένας γλυκός παλμός
Δεν θέλησα ποτέ να σε πληγώσω
Με πρόφτασαν ο λόγος κι ο θυμός

Παιδί είμαι μητέρα και μαθαίνω
Τα πάθη μου ένα σωρό κι αυτά
Τα βάζω στην σειρά…τ’ ανακατεύω
Να ξεχωρίσω λάθη από σωστά

Συγχώρα με, για όλες τις φορές μου
Που σ’ έκανα βουβά να αιμορραγείς
Που δε σου λέω πόσο σ’ αγαπάω
Που πάντα σιωπηρά με συγχωρείς

Αχ μάνα μου, σα βράχος είσαι μπρος μου
Που κόβει κάθε κύμα που χτυπά
Κι αντέχεις τις φουρτούνες και τη λύσσα
Της θάλασσας, που πάνω μου ορμά

14

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Ήρθα… δε θα με αγκαλιάσεις ;

« στις: 24/10/05, 13:57 »

Ήρθα… δε θα με αγκαλιάσεις ;


Ήρθα… δε θα με αγκαλιάσεις ;
Εσύ που εμένα τόσο μοιάζεις
Ένα όνειρο στα δυο κομμένο
Σ' εμάς τους δυο πια μοιρασμένο

Όσα σε πνίγουν, τα ‘χω νιώσει
Κι εμένα μ’ έχουνε προδώσει
Δεν είμαι ψέμα, πίστεψε με
Σα φυλαχτό σου, κράτησε με

Ότι κι αν λες, εγώ επιμένω
Θα μένω εδώ να περιμένω
Τον ήλιο σου ώσπου ν’ αντικρίσεις
Τον πόνο σου ώσπου να νικήσεις

Δεν είμαι απλά ένα πεφταστέρι
Σου απλώνω το δικό μου χέρι
Κοίτα με! Μη με προσπεράσεις!
Ήρθα… δε θα με αγκαλιάσεις ;


Αφιερωμένο σε όλους τους αληθινούς φίλους κι ανθρώπους που βρίσκονται δίπλα μας.... αλλά πολλές φορές δεν τους βλέπουμε...

15

Δικές μας συνθέσεις και τραγούδια / Αλλη μια φορά...

« στις: 19/10/05, 14:41 »

Ενα ακομη κομμάτι μου               http://www.megaupload.com/?d=43TF2Z8T

Μουσική ενορχήσρτωση : Γιάννης Κουτσός
Μελοποίηση-Στίχοι-Τραγούδι : Χαρά

Δεν έχω απολύτως καμία σχέση με το τραγούδι, στο κομμάτι αυτό τραγούδησα απλά γιατί δεν υπήρχε άλλη λύση κι έπρεπε να ακουστούνε οι στίχοι.


            ΑΛΛΗ ΜΙΑ ΦΟΡΑ

Άλλη μια φορά θα κλείσω απλά τα μάτια
Και μες στα όνειρα θα ψάχνω να σε βρω
Άλλη μια φορά θα γίνουν δυο κομμάτια
Όλα αυτά που λαχταρούσα να σου πω.
«για άλλη μία φορά….»

Ρεφρεν
Άλλη μια φορά σιγά θα ψιθυρίσω
Πως μου λείπεις και δεν θέλω να σ’αφησω
Κι αν είμαι ‘γω δεύτερος χτύπος στην καρδιά
Θα το δεχτώ κι αυτό για άλλη μία φορά.
«για άλλη μία φορά….»

Άλλη μια φορά θα μείνω στο σκοτάδι
Και δεν θα θέλω να χαλάσω την στιγμή
Που σε περίμενα να ρθεις όλο το βράδυ
Μα ηρθες αργά λίγο πριν έρθει η αυγή.

Ρεφρεν....

16

Δικές μας συνθέσεις και τραγούδια / Εφυγα νύχτα

« στις: 18/10/05, 11:04 »

Είναι το πρώτο κομμάτι που ανέβασα.... ελπίζω να τα έκανα όλα σωστά.....διαφορετικά σας παρακαλώ ενημερώστε με και βοηθήστε με!!!

Λοιπόν το link είναι αυτό >>      http://www.megaupload.com/?d=6V7LSB9K

Το τραγούδι είναι φτιαγμένο σ' ένα εντελώς ερασιτεχνικό στούντιο και με ερασιτεχνικά προγράμματα και μέσα, γι' αυτό μην είστε πολύ σκληροί!!!

Μουσική ενορχήστρωση : Γιάννης Κουτσός
Στίχοι :  Χαρά
Τραγούδι : Στεφανία

17

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Ο όρκος

« στις: 12/10/05, 15:51 »

                  Ο  ΟΡΚΟΣ

Στάθηκα πάλι σε μια φωτογραφία τόση δα
Που ‘χω κρυμμένη χρόνια τώρα σ’ ένα συρταράκι
Ξεθωριασμένη και τσακισμένη από τα χρόνια
Μα στην καρδιά μου φέγγει, αιώνιο λυχναράκι

Έμεινα εκεί να την κοιτώ με μάτια δακρυσμένα
Όπως και τότε , τώρα χτυπά πάλι η καρδιά
Τα κλείνω απαλά και νιώθω τα δάκρυα να κυλάνε
Να γίνονται χείμαρρος, να παρασέρνουν τα παλιά

Σκουπίζω τα μάτια μου και κάθομαι γερασμένη
Κρατώντας σφιχτά στα χέρια μου αυτό που αγαπώ
Πως άφησα την ζωή απλά να με παρασύρει
Και πως μπλέχτηκα έτσι στο άσπρο νήμα της Κλωθώ;

Μ’ άφησες και σ’ αφησα να ζούμε ως ανάμνηση
Φυλακισμένοι και οι δυο μέσα σ’ αδυναμίες
Δεν δώσαμε στην σχέση αυτή ούτε μια ευκαιρία
Και πήραμε ως δεδομένο, μόνο τις συγκυρίες

Που να’σαι τώρα; Σε ποια σιωπή τα όνειρα φυλάς;
Σε ποια ρυτίδα της μορφής σου χαράχτηκα βαθιά;
Θυμάσαι τι όρκο δώσαμε; Κάθε Πρωτοχρονιά....
Να ευχόμαστε προς το φεγγάρι να σπάσει τα δεσμά!

                                        Ιούλιος 2005

18

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Η εβδομάδα ενός παιδιού

« στις: 10/10/05, 15:14 »

 Η εβδομάδα ενός παιδιού


Κάθε μέρα να τρέχω και πιο πολύ
Να προλαβαίνω το σχολείο και την μουσική
Μπάσκετ να παίζω κάθε Κυριακή πρωί
Και αγγλικά, Δευτέρα-Τρίτη και Παρασκευή

Να μην ξεχάσω να σας πω για την ζωγραφική
Που μου αρέσει τόσο όσο και η μουσική
Όμως δεν έχω χρόνο να την εξασκώ πολύ
Γιατί έχω διάβασμα και τρέξιμο ως το πρωί

 Ρεφραιν
Τι να μου κάνει μόνο μια μέρα, δεν μου φτάνει
Τρέχω νωρίς απ’το πρωί και μ’εχουν πια ξεκάνει
Δεν έχω χρόνο για να παίζω, ούτε game boy
Κι η μαμά μου να μου λέει, να φάω να πάρω μπόι

Ένας εργάτης είμαι, που δουλεύω νύχτα-μέρα
Κι ας μην πληρώνομαι ευρω, ούτε κι απ’τον πατέρα
Ακούω και κήρυγμα αν κάτσω Σεφερλη να δω
Γιατί η γιαγιά βλέπει την ‘Λάμψη’ και την ενοχλώ

Ένα μαρτύριο σας λέω είναι η ζωή μου
Και όλα γίνονται όπως λένε για την μόρφωση μου
Μα εγώ κουράστηκα από τώρα, πως να σας το πω
Δεν προλαβαίνω ούτε ώρα, να ξεκουραστώ.

Το τραγούδι αυτό είναι ραπ και αναφέρεται στην καθημερινότητα του ανηψιού μου.
 Τα καημένα τα παιδάκια......

19

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Της απουσίας σου

« στις: 06/10/05, 09:34 »

          ΤΗΣ ΑΠΟΥΣΙΑΣ ΣΟΥ

Κέρασα απόψε της απουσίας σου να πιει
Διπλό με πάγο μου ‘πε κι όπου θέλει ας βγει
Μου ‘ριξε μια ψυχρή ματιά όλο ειρωνεία
Και με αγκάλιασαν δυο ξένα χέρια κρύα

Μου κράτησε καλή παρέα όλο το βράδυ
Και χάθηκε παραπατώντας στο σκοτάδι
Πετώντας πίσω της, κάνοντας κομματάκια
Μία κορνίζα σου στα κόκκινα πλακάκια

Διπλό με πάγο θα σε κεράσω βρε ζωή
Μπας και μεθύσεις και σου κλέψω μια νέα αρχή
Της απουσίας σου το μάθημα το πήρα
Κι εγώ θα κόψω τα χαρτιά σ’ αυτήν την γύρα

Διπλό με πάγο της απουσίας σου κερνώ
Στερνό αντίο πια θα σου πω κι αποχωρώ
Δεν θα χαθώ, καινούρια μέρα ξημερώνει
Κι η σκέψη σου σβήνει... σαν το σκοτάδι απλώνει

Της απουσίας σου τα βήματα χαθήκαν
Σαν αποτσίγαρα στο πάτωμα σβηστήκαν
Και μένω μόνος να καυχιέμαι σαν το παιδί
« Σ’ αυτήν την γύρα, εγώ σε νίκησα ζωή!»


                            Σεπτέμβριος '05

20

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Πρώτη φορά...

« στις: 28/09/05, 09:56 »

 
     ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ


Σήμερα κοίταξα τον ουρανό
Πρώτη φορά…
Με μάτια ανοιχτά
Σήμερα που έγνεψα στον χωρισμό
Ήρθε κοντά
Μια υγρή αγκαλιά

Δεν είσαι πια για ‘μένα πουθενά
Πρώτη φορά…
Σε νιώθω μακριά
Και η φωνή σου σιγοτραγουδά
Έναν σκοπό
Και σβήνει αργά

Μες στου παράλογου την λογική
Πρώτη φορά…
Εμένα κοιτώ
Πού έχω φταίξει; Ποια είναι αυτή;
Μονολογώ
Μα εμένα θωρώ

Σκόρπια αισθήματα και ενοχές
Πρώτη φορά…
Τα φταίω όλα εγώ
Μες στης ψυχής μου τις αλλαξιές
Μαύρο χυτό
Μανδύα φορώ

Μήπως γλυτώσω απ’ την αλήθεια
Πρώτη φορά…
Να σβήσω ποθώ
Δεν το μπορώ! Βαριά η συνήθεια
Να είσαι ‘δω
Για πάντα εδώ!


          27/9/05

21

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Μα δεν θυμάμαι

« στις: 26/09/05, 11:32 »

Ενα λαικό μου....
   
       ΜΑ ΔΕΝ ΘΥΜΑΜΑΙ

Θυμάμαι μια σκιά μεσ’ απ’ το τζάμι
Και το αμάξι να μαρσάρει σαν τρελό
Να με κοιτάζεις ν’ ανεβαίνω τα σκαλιά
Αργά-αργά μέχρι τελείως να χαθώ.

Θυμάμαι κι ένα δάκρυ που κυλούσε
Στο πρόσωπο σου, σαν στάλα από βροχή
Τα δυο σου χείλη σαν να ψιθυρίσαν
Το σ’ αγαπώ, με πόνο που ‘χε βγει.

Μα δεν θυμάμαι πως τελειώσαμε οι δυο μας
Σβήστηκαν όλα, απ’ το μυαλό και την ψυχή
Μόνο ότι ‘ναι, κάτι απλά για το καλό μας
Και σ’ αγαπάω για πάντα, μου ‘χες πει!!

Δεν την θυμάμαι τώρα πια την αγκαλιά σου
Ούτε την γεύση σου, ούτε την μυρωδιά
Μόνο την γλύκα που κρυβόταν στην ματιά σου
Σαν με κοιτούσες, μες στον κόσμο, στα κλεφτά.

22

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Με νίκησαν

« στις: 11/09/05, 20:01 »

         ΜΕ ΝΙΚΗΣΑΝ


Με νίκησαν ο οίκτος κι η συνήθεια
Μου τράβηξαν μια μαχαιριά κι αιμορραγώ
Με τύλιξαν στα γκρίζα τους τα δίχτυα
Και σαν ψαράκι στην στεριά ψυχορραγώ

Με πότισαν κρασί και με μεθύσαν
Για να μη δω που καρτερούσαν την στιγμή
Που σαν όλα τα τείχη πολιόρκησαν
Ορμηξαν μέσα μου σαν Δούρεια εισβολή

Μου στρώσαν να πλαγιάσω με το Μέλλον
Κι αυτό με τύλιξε μ’ ολόλευκα πανιά
Μ’ έφτασε ως την πόρτα των αγγέλων
Ν’ ακροβατώ… να μην πατάω σταθερά

Σαν ερπετά συρθήκανε στο χώμα
Και με τραβήξαν δυνατά κάτω στην γη
Το Μέλλον μου σταυρώσαν μες στο γιόμα
Κι εγώ κατέληξα εδώ…μια σκιά γυμνή

Με νίκησαν ο οίκτος κι η συνήθεια
Κι ας πάλεψα και με ψυχή και με καρδιά
Τωρα κατάλαβα την μόνη αλήθεια
Το ριζικό, κανείς ποτέ του δεν νικά!

                        Ιούλιος 2005
 

23

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Εφυγα νύχτα

« στις: 08/09/05, 13:13 »

Το παρακάτω κομμάτι είναι ήδη μελοποιημένο σε μορφή jazz και μόλις μπορέσω θα το ανεβάσω για να τ' ακούσετε και να μου πείτε την γνώμη σας!
Εγώ προσωπικά το θεωρώ απ΄τα καλυτερά μου! Αλλά εγώ δεν μετράω και πολύ!  (Η κουκουβάγια τα κουκουβαγιόπουλά της, τα βλέπει τα πιο όμορφα!)

Απλά... θέλησα να το μοιραστώ μαζί σας.




          Εφυγα νύχτα

Πως το μπορώ να είμαι τόσο μακριά;
Αλλού κι οι δυο, μα οι ψυχές μας ένα
Πως το μπορώ μέσα σε τόση μοναξιά
Να ζω απλά, με τα φτερά κομμένα;

Είναι αλήθεια - ναι - αγάπη μου μικρή
Πριγκηπισά μου και κυρά της ύπαρξης μου
Καμιά δεν μπόρεσε να κλείσει την πληγή
Που άφησε μέσα μου ο πόνος της φυγής μου

Refrain
Έφυγα νύχτα... με τα φώτα όλα κλειστά
Μήπως και κρύψω απ' την καρδιά την ενοχή μου
Άκουγα μόνο το μυαλό να μου μιλά
Κι άφησα πίσω, όσα λάτρεψε η ψυχή μου


Έφυγα ναι! Μα κάθε βράδυ εκεί γυρνώ
Μήπως και κλέψω μια στιγμή απ' την ζωή της
Κι όταν κρυφά την βλέπω, αχνά γελώ
Κι ας μην είμαι εγώ αυτός που 'ναι μαζί της

Μου φτάνει που είναι ευτυχισμένη στην ζωή της
Κι ας την κοιτάζω μες απ' τ' αμάξι, απέναντι της
Κρυμμένος καλά, μην νιώσει την ματιά μου
Που κόλλησε πάνω της κι έχασα την μιλιά μου.

Refrain...

             

                                        Απρίλιος 2001

24

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Τα μουρμουρίσματα της καρδιάς μου.... ( αφιερωμένο εξαιρετικά! )

« στις: 29/06/05, 15:32 »

Το κομμάτι αυτό θα ήθελα να το αφιερώσω σ' έναν άνθρωπο που η κάθε λέξη του, αποτελεί για μένα πηγή έμπνευσης.
Ελπίζω να μην παρεξηγηθεί που χρησιμοποίησα μία φράση καθαρά δική του ( Τα μουρμουρίσματα της καρδιάς ) ως τίτλο αλλά αυτή η φράση του μ' έκανε να γράψω το παρακάτω ποίημα.
Εξαιρετικά αφιερωμένο σ' εσένα........

 ΤΑ ΜΟΥΡΜΟΥΡΙΣΜΑΤΑ ΤΗΣ ΚΑΡΔΙΑΣ ΜΟΥ

Μικρό παιδί ξεκίνησα με μια πένα στο χέρι
την μοναξιά να πολεμώ, που μου 'στησε καρτέρι
Ένιωθα στ’ ακροδάχτυλα τον πόνο να κυλάει
Και με την κάθε λέξη του να σιγομουρμουράει :

«Πλανεύτρα- αλήτισσα καρδιά, γιατί με συνεπαίρνεις?
Σαν μάγισσα αστροφεγγιά, ξοπίσω σου με σέρνεις?
Ας έπαυες για μια στιγμή μέσα μου ν’ αφεντεύεις
Να χρήσω αφέντη το μυαλό, να μην το κυριεύεις!»

Μεγάλωσα στην αγκαλιά του πόνου και της θλίψης
Στα γόνατά της η ψευτιά, μ’ έλουζε μ’ αναμνήσεις
Νεράιδες μου ευχήθηκαν, το γέλιο μου μη χάσω
Κι όσα με γονατίζουνε, εγώ να τα πατάξω

Δωρίσαν και της μάνας μου, μια χλαίνη μαγεμένη
με δύναμη και λογική, όλα να τα υπομένει
Με ταΐζε απ’ τα στήθη της, την μοναξιά του κόσμου
Και μέσα από τα μάτια της, βρήκα κι εγώ το φως μου!

21/6/05

25

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Στον ίσκιο των ονείρων

« στις: 10/06/05, 21:31 »

Ήρθες και τρύπωσες στο ίσκιο των ονείρων
σαν μια ψευδαίσθηση στο φεύγα της βραδιάς
Μια πανδαισία από τ' άρωμα των κρίνων
πλανιέται γύρω σου, σαν μου χαμογελάς

Να μην χαράξει, να χορτάσω αυτό το λίγο
που είσαι δίπλα μου, ίδιος Αυγερινός
Να σ' αγκαλιάσω μια φορά προτού να φύγω
να το προλάβω πριν χαθείς μέσα στο φως

Να ξες προσεύχομαι σε 'σένα κάθε βράδυ
και την εικόνα σου στην σκέψη μου κρατώ
Δεν θα κρυφτείς ποτέ ξανά μες στο σκοτάδι
μες στην ψυχούλα μου θα ζεις και για τους δυο.


Για εκείνον που άφησε ένα απέραντο κενό μες στην ψυχή μου.