Φυγόδικος

[γεροντας]

Φυγόδικος ,ληστής μιας φατρίας
κλέφτης ονείρων λειψής κοινωνίας
Αδειάζω της ζωής μου τα ράφια
πουλάω φθηνά στης γης τα παζάρια.


Απόκληρος μια κοινωνίας σκάρτης
στου πιοτού τη φυγή είμαι λάτρης
Στο κρασί μου βαφτίζω τη μιζέρια
το μέλλον μου παίζω στα χέρια.

Μεθυσμένος ξεγελάω τη λύπη
βουτηγμένος βαθιά μες τη λήθη.
Κοιμισμένος για πάντα σε κώμα
ξεπετώ την αγάπη στο στρώμα.

Ξεγεννώ της γύμνιας παιχνίδια
τα βάφω  με χρώμα μην μοιάζουνε ίδια
Τα μοιράζω στο κόσμο μ αυτά ξεγελάω
Αυτούς που για τα άλλα, πάντα ξεχνάω.


Κι όλα αυτά που μιλάνε για μένα
Στης ζωής τα χρωστάω ,τα παλιά ,τα καμένα
Δεν τα θέλω ,στο κάδο πετάω
Στο θεό της ανίας μου εκεί μόνο χρωστάω.

Μοιάζουν οι μέρες να αστράφτουν απο ασχήμια.Μα απώλεσα το δικαίωμα του αλλαξειν .Ως φυγόδικος δεν μπορώ να ομιλώ για αλλαγη του κλιματος και της φοράς του ανέμου που κάθε πρωί με αναγκάζει να αναπνέω την μπόχα του υπονόμου οπου ζω εδω και κάποιες δεκαετίες.
Ετσι λοιπόν ,βαδίζω στην καθημερινότητα μου ως φυγόδικος.