Δρόμοι εξ ανεμελιάς

[whisper]

Σε στέκια μαγικά
Μια παρέα ρακένδυτα παιδιά
Απ’ τα περιττά
Ζητιανεύαν’ όνειρα παλιά.

Με χρώμα απ’ το ποτέ
Ήρωες σε μύθους ντεμοντέ
Μέσα σε σπηλιές
Ζωγραφίζαν’ λεύτερες σκιές.

Και κράταγαν φωτιά μέσα στα χέρια
Δε βόλευαν τις λέξεις σε τεφτέρια
Κι οι σκέψεις τους, αιώνια χαμπέρια,
Χτίζανε δίχως σύνορα λημέρια
Σε μέρη μακρινά.

Σε μια αυλή μικρή
Πίναν’ στάλα - στάλα τη ζωή
Πριν να ‘ρθει η στιγμή
Που θα μεταλλάξει την πηγή.

Μ’ ανέμελη βοή
Πλάθαν’ κόσμους πέρα από τη γη
Χωρίς αμοιβή
Σε ταξίδια στέλναν’ την ψυχή.

Και κράταγαν φωτιά μέσα στα χέρια
Δε βόλευαν τις λέξεις σε τεφτέρια
Κι οι σκέψεις τους, αιώνια χαμπέρια,
Χτίζανε δίχως σύνορα λημέρια
Σε μέρη μακρινά.

Σε στέκια μαγικά
Ντύθηκαν ρακένδυτα παιδιά
Με τα όνειρα
Που ο χρόνος πήρε μακριά.

Και κράταγαν φωτιά μέσα στα χέρια
Δε βόλευαν τις λέξεις σε τεφτέρια
Κι οι σκέψεις τους, αιώνια χαμπέρια,
Χτίζανε δίχως σύνορα λημέρια
Σε στέκια μαγικά.

[Μαργαρίτα Π.]

Καλώς όρισες και καλή συνέχεια! 

[anthrakoryxos]

Κυρίως μου άρεσε το ρεφραίν! Καλως όρισες!!!

[whisper]

Γεια σας, Μαργαρίτα και Ανθρακωρύχε, παλιοί μου γνώριμοι..