AYTOKTONIA

[Vagabond]

Στις εικονικές σχέσεις τα πράγματα φυσικά διαφέρουν. Δεν μπορεί να υπάρξει (προσωπική μου πίστη) στενή σχέση άρα το να αποφύγεις να μπεις στο πρόβλημα του άλλου δεν είναι καν δύσκολο, επιλογή είναι...

Σαφώς. Δεδομένου όμως ότι πίσω από τις οθόνες των υπολογιστών υπάρχουν άνθρωποι, το να αποφύγεις να μπεις στο πρόβλημα του άλλου ενώ σχεδόν φωνάζει ότι υπάρχει, δεν θα οδηγήσει αναπόφευκτα κάποια στιγμή σε περιστατικά όπως αυτά των online αυτοκτονιών, τα οποία μας προβληματίζουν για την αδιαφορία με την οποία αντιμετωπίστηκαν από άλλους χρήστες? Διάβασα τα αρχεία που παράθεσε η Μαρία, και προσωπικά προβληματίστηκα με το γεγονός ότι κάποια άτομα απλώς έφυγαν επειδή νύσταζαν, και ενώ είχαν την υποψία ότι ο συνομιλητής τους θα πέθαινε από στιγμή σε στιγμή. Ήταν όντως επιλογή τους να τον αντιμετωπίσουν σαν μια διαδικτυακή οντότητα που υπάρχει μόνο μεχρι να σβήσουν τον υπολογιστή τους, και να αποφύγουν να μπουν στο πρόβλημα, τελικά όμως ένας άνθρωπος πέθανε. Μήπως θα έπρεπε να είχαν μπει στο πρόβλημα και να είχαν ειδοποιήσει εγκαίρως τις αρχές..?

[jacksonas]

Αν έχω να επιλέξω από τα δύο θα έλεγα δειλία μιας και θάρρος δεν είναι...
απερισκεψία είναι μιας και συμβαίνει συνήθως σε ανθρώπους που ΠΙΕΖΟΝΤΑΙ υπερβολικά από το περιβάλλον τους, ή τους έχει συμβεί μια μεγάλη ατυχία και αδικία και συνήθως παίρνουν την απόφαση υπό την επίρρεια υπερβολικού στρες και συνήθως μετά από πολύ ποτό ή ναρκωτικές ουσίες... 
Εγώ είμαι τελείως αντίθετος στην αυτοκτονία μιας και δε λύνει κανένα πρόβλημα αφού δίνει ένα καινούργιο και μάλιστα πολύ μεγάλο...
Πιστεύω πως όσοι ή τουλάχιστον οι περισσότεροι που το έχουν κάνει αν είχαν μια δεύτερη ευκαιρία θα άλλαζαν γνώμη...

[Symeon]

Αν και το θέμα είχε ξαναμπει...και είχα ξαναπαντήσει..παμε παλι...θεωρώ την αυτοκτονία σαν πράξη δειλίας και ανευθυνότητας. Όταν δεν έχει να κάνει με ανίατες ασθένειες ( που ακόμα και εκεί το κατακρίνω αλλά δείχνω κατανόηση) είναι για μένα τεράστιο λάθος. Δεν θα μπώ σε φράσεις δεν επέλεξα να γεννηθώ, θα επιλέξω  να πεθάνω και τέτοια ανώριμα...Απλά νομίζω ότι οι αυτόχειρες συνήθως επιλέγουν αυτήν την μέθοδο για να αποποιηθούν των ευθυνών τους. Δεν έχουν το θάρρος να συνεχίσουν να προσπαθούν, φοβούνται την ελπίδα πιο πολύ και απο τον θάνατο...

[pinelopi]

Vagabond, η φράση που παρέθεσες, καθώς και ολόκληρη η απάντησή μου, αναφερόταν στους προβληματισμούς της porky για το κατά πόσο πρέπει να μπαίνουμε στο πρόβλημα του άλλου κάνοντας τον ''ψυχολόγο'' και προσπαθώντας να επιλύσουμε αυτό που τον απασχολεί, στις εικονικές πάντα σχέσεις, με τον κίνδυνο να εξαπατηθούμε, να ''εμπλακούμε'' συναισθηματικά κ.λ.π.

Όπως έγραψα, το αν θα το πράξει αυτό κάποιος ή αν θα γυρίσει την πλάτη του αγνοώντας κάποιο πρόβλημα είναι καθαρά θέμα προσωπικής επιλογής. Δεν έγραψα πως είναι η προσωπική μου επιλογή, γιατί δεν είναι   .
Προτιμώ χίλιες φορές να πέσω θύμα εξαπάτησης ή χλευασμού παρά να προσπεράσω αδιαφορώντας όταν νιώσω/αντιληφθώ πως ένας άνθρωπος (εικονικός ή πραγματικός) βγάζει κραυγή ζητώντας βοήθεια.

Σχετικά τώρα με το πως αντιμετωπίσθηκε η συγκεκριμένη περίπτωση διαδικτυακής αυτοκτονίας απο τα υπόλοιπα μέλη  αφού, όπως έγραψε ο Ιανός, το site αφορούσε αυτοκτονικούς χαρακτήρες, δεν μου προκαλεί μεγάλη εντύπωση. Υποθέτω πως θα ήταν μια περίπτωση μέσα σε πάμπολλες άλλες παρόμοιες η οποία (προφανώς η μόνη) και κατέληξε...αν μιλούσαμε για ένα άλλο site πάρα πολύ πιθανό η αντίδραση να ήταν και διαφορετική...(έτσι θέλω να πιστεύω τουλάχιστον).

[maria]

...να αποφύγουν να μπουν στο πρόβλημα, τελικά όμως ένας άνθρωπος πέθανε. Μήπως θα έπρεπε να είχαν μπει στο πρόβλημα και να είχαν ειδοποιήσει εγκαίρως τις αρχές..?

Ακριβώς το ίδιο σκεφτόμουν κι εγώ .Δείτε αν θέλετε ανάλογα ερωτήματα και σκέψεις του αδερφού του εν λόγω παιδιού στο παρακάτω link http://www.brandonvedas.com/internet.html

[Ιανός]

Βρε αδέρφια, μην αναλώνεσθε σε άσκοπες αναλύσεις.
Την αλήθεια την είπαν οι e- συνομιλητές του παιδιού εκείνη την νύχτα, όταν τους βρήκαν και τους ρώτησαν.
"Νομίζαμε ότι κάνει πλάκα", "Τον θεωρούσαμε χέστη" ( !!!) , "Νύσταζα", "Κι εμένα τι με νοιάζει;", "Είχε γούστο να τον βλέπεις να κατεβάζει τα χάπια με τις χούφτες", "Νομίζαμε ότι θα αντέξει, γιατί μας έλεγε ότι είχε...εμπειρία στα ναρκωτικά", "Δεν μου άρεσε η ιδέα να τον...καρφώσω στους μπάτσους"....
Βρε ΟΥΣΤ 
Η αλήθεια είναι ότι όλα αυτά τα παιδιά έχουν χάσει την ψυχή τους στον δαιδαλώδη λαβύρινθο της εικονικής πραγματικότητας και την έχουν προσφέρει βορρά στον Μινώταυρο της αποξένωσης, της αδιαφορίας και της απάθειας.
Έτσι μου' ρχεται να πετάξω τον υπολογιστή απ' το μπαλκόνι, μήπως και σώσω την κόρη μου απ' την κόλαση και το μαρτύριο της αβάσταχτης μοναξιάς της e- συντροφικότητας...
Βγείτε έξω βρε παιδιά. Κάντε αληθινές βόλτες με τους αληθινούς φίλους σας, μιλήστε από την ψυχή σας και πάνω απ' όλα νίωστε αλληλεγγύη και συμπόνια για τα προβλήματα των κολλητών σας.
Αύριο μπορεί να γίνουν και δικά σας προβλήματα...

[porky]

Porky, οι σχέσεις γενικά μπορούν να δημιουργήσουν προβλήματα αφού είναι σαν ''ζωντανοί'' οργανισμοί. Όπως μπορούν να δώσουν χαρά έτσι μπορούν να δώσουν και λύπη, όπως δημιουργούν προβλήματα έτσι μπορούν να δώσουν και λύσεις, απόλυτα φυσιολογικό δεν είναι αυτό;

βεβαίως.....

Οι εικονικές σχέσεις τώρα δεν νομίζω πως έχουν την δύναμη να δημιουργήσουν μεγαλύτερα προβλήματα...ίσως να κάνω και λάθος βέβαια...μάλλον εξαρτάται κατά ένα πολύ μεγάλο μέρος από τη σημασία που δίνει ο καθένας σ' αυτήν την virtual ζωή...

κι εγω δεν ειμαι σιγουρη....ναι μαλλον εξαρταται απο το τι σημαινει για τον αλλο αυτη η virtual ζωή , ατομα με αυτοκτονικές τασεις , ισως κανω και λαθος, ειναι κλεισμενα απομονωμενα σε ενα δικο τους κοσμο μοναχικό , οποτε αυτη η κουβεντουλα ειναι η επαφη του με ανθρωπο ακριβως επειδη ειναι απροσωπη και ασφαλής.Οποτε ευκολότερα ανοιγεται σε καποιον που δε τον ξερει παρα σε καποιον που ξερει, λεει περισσοτερα για τον εαυτό του για οτι αισθανεται....
και οσα περισσοτερα λεει τοσο πιο πολυ σε βαζει στο προβλημά του ...εδω χρειαζονται ειδικοί που πρεπει να βοηθησουν ....

Αυτό το ''παιχνίδι'' του ψυχολόγου είναι κάπως αναπόφευκτο μάλλον. Όταν έχεις μια πραγματική σχέση (είτε φιλική είτε ερωτική) είναι αδύνατον να μην μπεις ή έστω να μην προσπαθήσεις να μπεις στο πρόβλημα του άλλου, να το κατανοήσεις και αν μπορείς και όσο μπορείς να βοηθήσεις. Πως είναι δυνατόν να επιδείξεις αδιαφορία; Πως είναι δυνατόν να μην σε αγγίξει κάτι που αφορά έναν άνθρωπο που αγαπάς και νοιάζεσαι γι' αυτόν;

ειναι αδυνατον να μην το κανεις σαφεστατα...οταν όμως βλεπεις οτι το προβλημα του αλλου ειναι σοβαρό ,οταν διακρινεις λ.χ οτι εχει αυτοκτονικές τασεις , τι λυση μπορεις να δωσεις ,ασφαλή, ωστε να μη το κανει? Κι αν τελικά το κανει , πως θα αισθανθεις?

Στις εικονικές σχέσεις τα πράγματα φυσικά διαφέρουν. Δεν μπορεί να υπάρξει (προσωπική μου πίστη) στενή σχέση άρα το να αποφύγεις να μπεις στο πρόβλημα του άλλου δεν είναι καν δύσκολο, επιλογή είναι...

επιλογή ναι...αλλά οταν ο αλλος σου φωναζει δε γυρνας τη πλατη αν ο χαρακτηρας σου δεν ειναι τετοιος....δε μπορεις να το κανεις , απλά πρεπει να βαλεις όρια μεχρι που μπορεις να βοηθησεις εσυ σαν ατομο και που πρεπει να του πεις να απευθυνθει οταν δεν δυνασαι να βοηθησεις περισσοτερο....
τα απλά προβληματακαια που εχουμε περασει κι εμεις ειναι ευκολο να βοηθησεις τον αλλο να τα ξεπερασει ή να του συμπαρασταθεις , αλλά σε προβληματα οπως αυτό της αυτοκτονιας τι κανεις?

[old_lion]

"... και την έχουν προσφέρει βορρά στον Μινώταυρο της αποξένωσης, της αδιαφορίας και της απάθειας.
     Έτσι μου' ρχεται να πετάξω τον υπολογιστή απ' το μπαλκόνι,
     μήπως και σώσω την κόρη μου απ' την κόλαση και το μαρτύριο
     της αβάσταχτης μοναξιάς , της e- συντροφικότητας...
Βγείτε έξω βρε παιδιά.
Κάντε αληθινές βόλτες με τους αληθινούς φίλους σας,
μιλήστε από την ψυχή σας και πάνω απ' όλα νιώστε αλληλεγγύη και συμπόνια
για τα προβλήματα των άλλων.
Αύριο μπορεί να γίνουν και δικά σας προβλήματα...

Τίποτα , Τάσο , μια απλή παράθεση τών λόγων σου
με τα οποία όχι μόνο απόλυτα συμφωνώ ,
αλλά θα ήθελα και μαζί σου να κραυγάσω .

[old_lion]

"... Ήταν όντως επιλογή τους να τον αντιμετωπίσουν σαν μια διαδικτυακή οντότητα που υπάρχει μόνο
     μεχρι να σβήσουν τον υπολογιστή τους, και να αποφύγουν να μπουν στο πρόβλημα, τελικά όμως ένας άνθρωπος πέθανε.
     Μήπως θα έπρεπε να είχαν μπει στο πρόβλημα και να είχαν ειδοποιήσει εγκαίρως τις αρχές..?

Κάποια πρόσωπα ιδιαίτερα συνειδητοποιημένα το κάνουν και ειδοποιούν έγκαιρα ,
ή έστω λίγο πριν την τελευταία στιγμή , τις αρχές .

Τώρα όσον αφορά τα άλλα πρόσωπα τα οποία όλα τα βλέπουν μέσα από ροζ γυαλάκια ,
κάποια μέρα θα έχουν την  "τιμή"  να δουν το δικό τους θάνατο βαμμένο ροζ ,
αντί για κόκκινο ή μαύρο .

Θέμα χρόνου , Πόπη μου.

[Jimmy_Page]

Έτσι μου' ρχεται να πετάξω τον υπολογιστή απ' το μπαλκόνι, μήπως και σώσω την κόρη μου απ' την κόλαση και το μαρτύριο της αβάσταχτης μοναξιάς της e-συντροφικότητας...
Βγείτε έξω βρε παιδιά. Κάντε αληθινές βόλτες με τους αληθινούς φίλους σας, μιλήστε από την ψυχή σας και πάνω απ' όλα νίωστε αλληλεγγύη και συμπόνια για τα προβλήματα των κολλητών σας.
Αύριο μπορεί να γίνουν και δικά σας προβλήματα...

Μεγάλο δίκο από τον φίλο μου (Τάσο απ'ότι κατάλαβα  ) Και δεν είναι ατομική η ευθύνη παιδιά, γι αυτό προσοχή στα παιδιά σας! Τα Internet και Gaming Cafes ξεφυτρώνουν σαν μανιτάρια και τα παιδιά, από εκεί που τρέχανε, βγαίνανε, γκομενίζανε, παίζανε μπάλα κλπ, ξεστραβώνονται στα PC. Δούλευα 6 μήνες σε τέτοιο καφέ και αντιλήφθηκα πως είναι ΤΕΡΑΣΤΙΑ μάστιγα για την κοινωνικότητα και την συμπεριφορά των παιδιών!! ΠΡΟΣΟΧΗ!!!

[old_lion]

"...επιλογή ναι...αλλά οταν ο αλλος σου φωναζει δε γυρνας τη πλατη αν ο χαρακτηρας σου δεν ειναι τετοιος...."

Είναι και θέμα "ακοής"  Σόφη.
Σε πάρα πολλά άτομα αυτή η  "ακοή"  είναι από ελάχιστη έως ανύπαρκτη .

"...στα απλά προβληματάκια που εχουμε περασει κι εμεις ειναι ευκολο να βοηθησεις τον αλλο
    να τα ξεπερασει ή να του συμπαρασταθεις ,
    αλλά σε προβληματα οπως αυτό της αυτοκτονιας τι κανεις?..."

Συμπαραστέκεσαι όσο μπορείς και όσο μπορείς βοηθάς ,
τι άλλο Σοφία μου ?

Φυσικά μπορείς και να μη θέλεις καν να αγγίξεις ή να αφήσεις να σε αγγίξει το θέμα
επειδή είσαι πολύ εγωκεντρικά περιορισμένη στα μικρά δικά σου .

Τότε όμως δεν έχεις καμμιάν αληθινά ανθρώπινη επαφή με τον άλλον .

Οπότε τι να συζητάμε , Σόφη μου ?

[achilles_5]

Been there, done that (almost!)...
Διαφέρει από περίπτωση σε περίπτωση. Όταν εγώ είχα φτάσει
σε μία παρόμοια κατάσταση, έκρινα (και ακόμη το ίδιο πιστεύω)
ότι δεν ήμουν ούτε ήρωας του εαυτού μου αλλά και ούτε ένας δειλός.
Απλά έκανα μία χάρη του εαυτού μου. Όσο για ότι θα άφηνα πίσω
μου... Τίποτα που δεν θα περνούσε με τον χρόνο. Τα σημάδια από
την "απόπειρα" τα έχω ακόμη να μου θυμίζουν τι μπορούσα να έχω
και (ίσως) στο μέλλον να μου δείξουν τι μπορεί να έχανα (τώρα
αν αυτό θα είναι για καλό, ο καιρός θα δείξει). Επίσης, εμπνέει
η αυτοκτονία για ποιήματα... Και μιλάω σοβαρά, η ψυχολογική
φόρτιση που είχα εκείνη τη στιγμή δε συγκρίνεται με τίποτα
που έχω νιώσει.

Όμως!! Υπάρχουν και μερικοί οι οποίοι πραγματικά είναι ηλίθιοι που
αυτοκτονούν. Για ηλίθιους λόγους. Δεν θα πω ονομαστικά αλλά
λίγο πολλοί ξέρουμε όλοι αυτούς τους λόγους. Έχω ακούσει
και για περιστατικό του: Δε μου παίρνανε το PS2. (όχι από Ελλάδα).

[old_lion]

"...θεωρώ την αυτοκτονία σαν πράξη δειλίας και ανευθυνότητας..."

Σε σένα θα απαντήσω προσωπικά Συμεών επειδή στο παρελθόν είχες δώσει δείγματα
σωστής και ορθής και επιστημονικής σκέψης , πράγμα που πάντοτε εκτιμώ.

Εάν στην αλήθεια θεωρείς την αυτοκτοκτονία ως πράξη δειλίας κάνε ένα απλό πείραμα :
πάρε ένα οποιοδήποτε όπλο με τη θαλάμη γεμάτη και βάλτο στον κρόταφό σου,
με τη διαρκή σκέψη ότι τώρα όπου νά ΄ναι θα πατήσεις τη σκανδάλη .

Εάν νιώσεις τα εσώρουχά σου να βρέχονται με τη σκέψη και μόνο ότι η σφαίρα θα διαλύσει τα μυαλά σου ,
τότε θα μάθεις τι είναι δειλία τι είναι θάρρος και τι σημαίνει αυτοκτονία .

Διαφορετικά , Συμεών , μιλάς και εκφράζεσαι in virtual , εικονικά δηλαδή ,
επάνω σε ένα πολύ σοβαρό θέμα δίχως καμμιά προσωπική εμπειρία .
Η επιστημονική σκέψη , Συμεών , απαιτεί προσωπική εμπειρία , ειδάλλως λόγια τού ανέμου λες .

"... Δεν έχουν το θάρρος να συνεχίσουν να προσπαθούν,
     φοβούνται την ελπίδα πιο πολύ και απο τον θάνατο..."

Να και κάτι όμορφο που είπες και γι΄αυτό σε ξεχωρίζω .
Μπορείς να σκέφτεσαι και όμορφα .

Όμως εδώ κάνεις ένα λάθος .
Αυτοί που αυτοκτονούν , απόλυτα συνειδητά , με σκέψη και ιδέα ,
δε φοβούνται την ελπίδα μήτε τον θάνατο .
Την ελπίδα την τρέμουν και τη φοβούνται όσες και όσοι γαντζώνονται στη ζωή
όσο σκατά και ξεφτίλα κι αν έχει απογίνει η ζωή τους
επειδή τρέμουν και φοβούνται το θάνατο .

Αυτοί που αυτοκτονούν , απόλυτα συνειδητά , με σκέψη και ιδέα ,
απλώς δεν έχουν πια κάποια ελπίδα και έχουν φτύσει τον θάνατο.
Τον περιφρονούν.

Θα σου θυμίσω , Συμεών , και επειδή πιστεύω ότι είσαι αληθινά σκεπτόμενο άτομο ,
ότι ένας μεγάλος λαός , ο γιαπωνέζικος λαός ,
έκανε την αυτοκτονία μία ολόκληρη ιεροτελεστία ,
την ονόμασε SABUKU ,
και οι πιο μεγάλοι άντρες αυτού τού μεγάλου λαού  ,
ποιητές αλλά και πολεμιστές ,
αυτοκτόνησαν με Sabuku ,
έτσι και μόνο για να μη δουν και να μη νιώσουν την ξεφτίλα
να απλώνεται στη ζωή τους .
Για να διαφυλάξουν τη ζωή τους από την ξεφτίλα .
Για να δώσουν δείγματα θάρρους απέναντι στον θάνατο
τον οποίον πάντα περιφρονούσαν , κι ας αγαπούσαν υπέρμετρα τη ζωή .

Αυτά , Συμεών , και μελέτησε καλλίτερα το θέμα .
Μην αφήνεις τα νιάτα σου να σε πηγαίνουν σε λάθος σκέψεις .
Τα νιάτα είναι θέμα χρόνου το να περάσουν , Συμεών .

Φιλία έχεις πάντως από εμένα .

[old_lion]

"... Όταν εγώ είχα φτάσει σε μία παρόμοια κατάσταση, έκρινα (και ακόμη το ίδιο πιστεύω)
     ότι δεν ήμουν ούτε ήρωας του εαυτού μου αλλά και ούτε ένας δειλός..."

Επειδή ποτέ μου δεν κρύφτηκα μήτε κάτι από τη ζωή μου θέλησα ποτέ να κρύψω ,
όπως κάνουν τόσες και τόσοι άλλοι σε αυτό το site αλλά και αλλού ,
θα πω εδώ ότι πριν από λίγες μέρες θέλησα τη ζωή μου να τελειώσω .

Έτσι , επειδή δεν ένιωθα πως έχει κάποιο βαθύ νόημα η ζωή μου πια .
Έτσι , επειδή την είδα να χάνει όλο και πιο πολύ την αξιοπρέπειά της .
Έτσι επειδή είδα πως στα 54 χρόνια μου τα πιο όμορφα είχαν ήδη περάσει
και ό,τι σήμερα ερχόταν ήταν μονάχα μια ξεφτίλα και μια θλίψη .

"...Απλά έκανα μία χάρη του εαυτού μου.
    Όσο για ότι θα άφηνα πίσω μου ?
    Τίποτα που δεν θα περνούσε με τον χρόνο..."

Ακριβώς το ίδιο σκέφτηκα και εγώ .
Πως ό,τι κι αν αφήσω πίσω μου θα ξεχνιόταν με τον χρόνο .

Και για πρώτη φορά μετά από χρόνια θέλησα να κάνω μια χάρη στον εαυτό μου .

Δυστυχώς ή ευτυχώς οι κορούλες μου οι μεγάλες  , 28 και 22 χρονών ,
είχαν άλλη άποψη κι έτσι έγκαιρα ειδοποίησαν τις αρχές.

Εδώ τώρα , αν και γνωρίζω πως δε θα διαβάσουν τα όσα γράφω αυτοί που με νοιάζουν,
θα πρέπει να πω ότι κάποιοι ένστολοι και ένοπλοι τής Άμεσης Δράσης
έκαναν το καθήκον τους με απόλυτη ταχύτητα και απόλυτη αφοσίωση .

Βρέθηκαν δίπλα μου μέσα σε λίγα λεπτά , ούτε καν 5 λεπτά ,
έκαναν ό,τι έπρεπε να κάνουν για να με σώσουν ,
και με αληθινή αγάπη παρέμειναν δίπλα μου και οι δύο
ως τα ξημερώματα όπου πλέον φάνηκε ότι τελικά θα ζήσω .

Δεν ξέρω τα ονόματά τους , δεν τους είδα καν , ήμουν σε κώμα ,
όμως τους στέλνω αυτή την άγρια παθιασμένη αγάπη που κάποιοι από εμάς
τρέφουμε για τους δήθεν "εχθρούς"  μας .

Φόβου τους δήθεν φίλους .
Αυτοί θα σε εγκαταλείψουν στη δύσκολη στιγμή ,
θα πάνε να βρούνε τη διασκέδασή τους και τις ηδονές τους .

Κι οι δήθεν εχθροί σου θα γίνουν αδέρφια σου και προστασία σου .

Ξανά και πάλι ένα πολύ μεγάλο ευχαριστώ σε αυτά τα δύο παληκάρια τής Άμεσης Δράσης
όπου έσωσαν τη ζωή μου στο ύστατο λεπτό και νοιάστηκαν μετά να σιγουρευτούν
πως τελικά θα ζήσω , μένοντας στο πλάι μου ως το ξημέρωμα .

Πώς να τους ξεχάσω κι ας μην τους γνώρισα ?

[Transformer]

Αληθεια, ακομα και πισω απο την κρυα οθονη του υπολογιστη με κανατε να θυμωσω εσεις οι δυο...δεν ειναι θαρρος,δεν ειναι δειλια,δεν ξερω τι ειναι, λεω πως ειναι παραιτηση...Μπορει να μη σκεφτεσαι τιποτα αλλο, να μη σε νοιαζει,ολα να ειναι θλιβερα και μιζερα...σε οποια κατασταση και να εισαι ομως το οτι δεν σε ενοιαξε να πληγωσεις αυτους που σ' αγαπανε δεν συγχωρειται!τα παιδια σου...νομιζεις οτι εχουν βρει τον δρομο τους, ειναι μεγαλα, θα το ξεπερασουν...εχασες ποτε κανεναν?και...αληθεια,το ξεπερασες? και δε σου λειπει πια?σωπα...εγω νομιζω οτι παντα θα σου λειπει...οπου και να 'σαι θα τον εχεις μεσα σου...ωρες ωρες θα νιωθεις οτι ειναι κοντα σου...μετα θα θυμασαι παλι οτι δεν ειναι και θα νιωθεις μονος... αν χασω καποιον επειδη ο ιδιος το αποφασισε, εγω θα θεωρησω οτι ειναι ενας εγωιστης στον υπερτατο βαθμο, οτι αν καποτε μου εδειξε την αγαπη του επρεπε να παει σε σχολη υποκριτικης, οτι ολα ηταν ενα ψεμα. θα θεωρησω οτι με εγκατελειψε και δε θα τον συγχωρεσω ποτε...ακομα και αν τον καταλαβω...

[Ιανός]

Επειδή ποτέ μου δεν κρύφτηκα μήτε κάτι από τη ζωή μου θέλησα ποτέ να κρύψω ,
όπως κάνουν τόσες και τόσοι άλλοι σε αυτό το site αλλά και αλλού ,
θα πω εδώ ότι πριν από λίγες μέρες θέλησα τη ζωή μου να τελειώσω .

Έτσι , επειδή δεν ένιωθα πως έχει κάποιο βαθύ νόημα η ζωή μου πια .
Έτσι , επειδή την είδα να χάνει όλο και πιο πολύ την αξιοπρέπειά της .
Έτσι επειδή είδα πως στα 54 χρόνια μου τα πιο όμορφα είχαν ήδη περάσει
και ό,τι σήμερα ερχόταν ήταν μονάχα μια ξεφτίλα και μια θλίψη .

Γειά σου Κωστή και χρόνια πολλά!
Η εξομολόγησή σου με συγκλόνισε...
Θα σου πω κι εγώ κάποιες σκέψεις.
Η ζωή μας είναι, κάθε καινούργια μέρα που ξημερώνει, απρόσμενη κι η αξιοπρέπειά μας βρίσκεται στην καρδιά και την ψυχή μας και κανείς δεν μπορεί να την ευτελίσει, παρά μόνο εμείς οι ίδιοι. Η ζωή παίζει παράξενα παιχνίδια και μες στην απελπισία, μας δίνει ξαφνικά και μονομιάς όλα όσα μας στέρησε. Αν και δεν είμαι ιδιαίτερα θρήσκος, θα σου πω ότι ο Θεός μας φορτώνει μόνο όσα αντέχει η πλάτη μας κι ύστερα, ξαφνικά και χωρίς κανένα λόγο, σηκώνει από πάνω μας όλο το βάρος, μόνο και μόνο για να αισθανθούμε και πάλι ανάλαφροι κι ευτυχείς. Δε μπορείς να ξέρεις τι σου επιφυλάσσει το αύριο κι είναι κρίμα να μη δώσεις στον εαυτό σου μια ευκαιρία να το ανακαλύψει. Υπάρχουν πολλοί Άνθρωποι εκεί έξω, αληθινοί φίλοι, και περιμένουν να τους γνωρίσουμε. Κάθε φορά που νιώθω ισοπεδωμένος και δυστυχής, σκέφτομαι ότι όλα όσα συμβαίνουν εξυπηρετούν κάποιο σκοπό κι εγώ είμαι περίεργος να δω το τέλος της ταινίας της ζωής που μου έλαχε. Σκέφτομαι ακόμη, ότι για μιά αγκαλιά ή ένα φιλί που δεν γνώρισα ακόμη, αξίζει να ελπίζω και να χαίρομαι που ξυπνώ κάθε μέρα σ' έναν καινούργιο κόσμο.
Να' σαι καλά και να ελπίζεις.
Τάσος

[old_lion]

"...κι εγώ είμαι περίεργος να δω το τέλος της ταινίας της ζωής που μου έλαχε..."

Καλέ μου φίλε Τάσο , συνέβη απλώς το ότι ένιωσα πως όλο το νόημα τής "ταινίας" ήταν ως εδώ ,
κι ακόμη συνέβη να μην πιστεύω διόλου στα happy-end ,
μετά από όσα έζησα και πέρασα .

Δέχομαι ωστόσο όλα τα υπόλοιπα λόγια σου ως γενικά σωστά .
Είναι στο  ειδικά  όπου κάπου χαλούν τα πράγματα , Τάσο μου .

Σήμερα είμαι σε ένα μεταίχμιο .
Σε κάτι σαν το Colosseum τής Ρώμης σε μέρες αγώνων .

Ή θα στραφεί ο αντίχειρας τού  "Καίσαρα" προς τα επάνω
ή ο αντίχειρας θα στραφεί προς τα κάτω .

Έχεις όλη τη φιλία μου .
Και φυσικά τις ευχές μου για τα προσωπικά σου "χρόνια πολλά".

[Σιδηρόπουλος]

Κωστή, αν ρωτήσω το Πώς το προσπάθησες θα είμαι αδιάκριτος?

[old_lion]

Αληθεια, ακομα και πισω απο την κρυα οθονη του υπολογιστη με κανατε να θυμωσω εσεις οι δυο...δεν ειναι θαρρος,δεν ειναι δειλια,δεν ξερω τι ειναι, λεω πως ειναι παραιτηση...Μπορει να μη σκεφτεσαι τιποτα αλλο, να μη σε νοιαζει,ολα να ειναι θλιβερα και μιζερα...σε οποια κατασταση και να εισαι ομως το οτι δεν σε ενοιαξε να πληγωσεις αυτους που σ' αγαπανε δεν συγχωρειται!τα παιδια σου...νομιζεις οτι εχουν βρει τον δρομο τους, ειναι μεγαλα, θα το ξεπερασουν...εχασες ποτε κανεναν?και...αληθεια,το ξεπερασες? και δε σου λειπει πια?σωπα...εγω νομιζω οτι παντα θα σου λειπει...οπου και να 'σαι θα τον εχεις μεσα σου...ωρες ωρες θα νιωθεις οτι ειναι κοντα σου...μετα θα θυμασαι παλι οτι δεν ειναι και θα νιωθεις μονος... αν χασω καποιον επειδη ο ιδιος το αποφασισε, εγω θα θεωρησω οτι ειναι ενας εγωιστης στον υπερτατο βαθμο, οτι αν καποτε μου εδειξε την αγαπη του επρεπε να παει σε σχολη υποκριτικης, οτι ολα ηταν ενα ψεμα. θα θεωρησω οτι με εγκατελειψε και δε θα τον συγχωρεσω ποτε...ακομα και αν τον καταλαβω...

Από εσένα , Μύρα - Μαρία ή Λάουρα ή ό,τι άλλο σου αρέσει , παραθέτω όλα τα λόγια σου
επειδή αληθινά με συγκίνησαν , αν και λίγο θυμωμένα .  

Θα σταθώ όμως ιδιαίτερα σε κάποια από αυτά .

"...Μπορει να μη σκεφτεσαι τιποτε αλλο, να μη σε νοιαζει..."

Αντίθετα , σκέφτομαι πάρα πολύ για πάρα πολλά και για πάρα πολλά ακόμη νοιάζομαι .
Για μερικά μάλιστα ή μερικές ή μερικούς νοιάζομαι τα μέγιστα .

"...το οτι δεν σε ενοιαξε να πληγωσεις αυτους που σ' αγαπανε..."

Ό,τι αγαπάς πάντοτε θα σε πληγώνει . κι ό,τι σε αγαπά πάντοτε θα το πληγώνεις .
Με οποιονδήποτε τρόπο , ηθελημένα ή αθέλητα , κι αυτό πάντα θα συμβαίνει
επειδή η αγάπη είναι κυρίως προσκόλληση , πέρα από τα άλλα .
Όμως αφού η ζωή μας και όλα γύρω μας είναι περαστικά και εφήμερα
και διαρκώς και ασταμάτητα όλα αλλάζουν ,
τότε σε ό,τι υπάρχει προσκόλληση θα υπάρχει αναγκαστικά και πόνος .
Δε μπορείς να κρατήσεις τίποτε αναλλοίωτο για πάντα.

Θα ήθελες να μελετήσεις λίγο τη βουδδιστική ιδεολογία-φιλοσοφία ?
Δε θα σού κάνει αληθινό κακό .
Δεν υπάρχει μονάχα η χριστιανοσύνη .

"...εχασες ποτε κανεναν?..."

Αρκετά πρόσωπα πολυαγαπημένα μου.
Είτε επειδή επειδή έφυγαν από τη ζωή γενικά και οριστικά ,
είτε επειδή έφυγαν από τη δική μου ζωή ειδικά και οριστικά.

"...αληθεια,το ξεπερασες? και δε σου λειπει πια?..."

Όχι , δεν ξεπέρασα κανένα πρόσωπο .
Και ναι . όλα θα έλεγα ότι μού λείπουν .
Μα όμως όλα αυτά πέρασαν , έγιναν παρελθόν ,
δε μπορώ με τίποτε να το αλλάξω ,
δε μπορώ να αλλάξω μήτε την ανάσα που πήρα μόλις λίγο πριν .

"...μετα θα θυμασαι παλι οτι δεν ειναι και θα νιωθεις μονος..."

Είδες τώρα τι όμορφα που τα λες ?
Αυτή η μοναξιά ...
Στη ζωή και στο θάνατο.

"...θα θεωρησω οτι με εγκατελειψε και δε θα τον συγχωρεσω ποτε...ακομα και αν τον καταλαβω..."

Εγωίστρια εσύ ... 
Μα , μια μέρα θα σε εγκαταλείψει ή θα τον εγκαταλείψεις .
Από θάνατο , από ζωή ,  από έλλειψη αγάπης , ή έτσι από συνθήκες έξω από την εξουσία σου.

Πάντως έχεις κι εσύ όλη τη φιλία μου επειδή γράφεις και όμορφα
και συγκινητικά .

[old_lion]

Κωστή, αν ρωτήσω το Πώς το προσπάθησες θα είμαι αδιάκριτος?

Όχι Βασίλη , δε θα είσαι διόλου αδιάκριτος .
Απλώς δεν είναι to forum  κατάλληλος χώρος για να μπαίνουμε σε λεπτομέρειες
γύρω από τέτοια θέματα .

Να θυμίσω ότι μάς διαβάζουν και παιδιά ?

Θα σού απαντήσω με προσωπικό μήνυμα , φίλε αγαπητέ Βασίλη .

ΟΚ ?

[Jimmy_Page]

Η Ζωή πάντα μπορεί να σου φέρει κάτι υπέροχο την επόμενη μέρα! Μην της στερείς την δυνατότητα! Ζήσε και αυτό θα είναι το ΜΕΑΓΛΥΤΕΡΟ ΠΛΗΓΜΑ στα προβληματά σου!! 

[old_lion]

"...Η Ζωή πάντα μπορεί να σου φέρει κάτι υπέροχο την επόμενη μέρα!
    Μην της στερείς την δυνατότητα!..."

Μα μού έφερε κάτι υπέροχο πάρα πολλές φορές .
Μού έφερε κάτι υπέροχο ακόμη και σήμερα .
Και μη νομίσεις ότι λέω χαζά παραμύθια .

Σήμερα ένιωσα πανέμορφα ,
υπέροχα όπως λες κι εσύ .

Θα προσπαθήσω όσο μπορώ να το κρατήσω , Jimmy  < Δημήτρης ? >

Γνώριζε , αν θες , ότι μόλις περάσεις κάποια όρια βρίσκεις χαρά ζωής
ακόμη κι εκεί όπου πριν δεν έβρισκες ή δεν έβλεπες παρά μόνο ασχήμια .

Μένει μονάχα το θέμα ότι κάπου αλλού φαίνεται να υπάρχει πολύ μεγαλύτερη ομορφιά .
Γοητευτική πάρα πολύ .

Όμως , και πολύ ειλικρινά , προτιμώ να μείνω στα λόγια τής κοπελλιάς που έγραψε πιο πάνω ,
Λάουρας ή Μύρα ή Μαρία .

Ξέρεις , οι κοπελλιές και γενικά οι γυναίκες έχουν ένα δικό τους τρόπο
να λένε κάποια πράγματα γύρω από τη ζωή .
Είναι θέμα φύσης .
Αυτές κουβαλούν στη φύση τους εκατοντάδες χιλιάδες χρόνια συντήρησης .

Εμείς οι άντρες κουβαλάμε στη φύση μας εκατοντάδες χιλιάδες χρόνια μάχης και πολέμου .
Άρα και θανάτου .

Ας μείνουμε όμως εδώ , φίλε καλέ Jimmy < Δημήτρης ? >
 

[Jimmy_Page]

Προσπάθησε Κώστα (αν δεν κάνω λάθος). Κάθε νεα μέρα είναι ένα δώρο!!!

Φιλικά, Κώστας!

[Transformer]

Από εσένα , Μύρα - Μαρία ή Λάουρα ή ό,τι άλλο σου αρέσει , [...]

Laura ειναι το nickname εδω μεσα, Μυρα το ονομα μου (που το ξερεις ) και το Μαρια καμια σχεση.

Ό,τι αγαπάς πάντοτε θα σε πληγώνει . κι ό,τι σε αγαπά πάντοτε θα το πληγώνεις .
Με οποιονδήποτε τρόπο , ηθελημένα ή αθέλητα , κι αυτό πάντα θα συμβαίνει
επειδή η αγάπη είναι κυρίως προσκόλληση , πέρα από τα άλλα .
Όμως αφού η ζωή μας και όλα γύρω μας είναι περαστικά και εφήμερα
και διαρκώς και ασταμάτητα όλα αλλάζουν ,
τότε σε ό,τι υπάρχει προσκόλληση θα υπάρχει αναγκαστικά και πόνος .
Δε μπορείς να κρατήσεις τίποτε αναλλοίωτο για πάντα.

Το αγαπημενο μου τραγουδι ειναι το lonely sky και καπου λεει Lords and ladies lie in stone, hand in hand from long ago and though their hands are cold they'll love forever. Πιστευω οτι μερικα πραγματα δεν αλλαζουν, ουτε η ζωη ουτε ο θανατος εχει τη δυναμη να τα αλλαξει, μονο το δικο μας το χερι...

Θα ήθελες να μελετήσεις λίγο τη βουδδιστική ιδεολογία-φιλοσοφία ?
Δε θα σού κάνει αληθινό κακό .
Δεν υπάρχει μονάχα η χριστιανοσύνη .

...με την οποια δεν εχω ιδιαιτερες επαφες ετσι κ αλλιως...

Όχι , δεν ξεπέρασα κανένα πρόσωπο .
Και ναι . όλα θα έλεγα ότι μού λείπουν .
Μα όμως όλα αυτά πέρασαν , έγιναν παρελθόν ,
δε μπορώ με τίποτε να το αλλάξω ,
δε μπορώ να αλλάξω μήτε την ανάσα που πήρα μόλις λίγο πριν .

 
Ουτε τα αισθηματα σου θα αλλαξουν ομως...Και στο κατω κατω δοκιμασε να κανεις ενα αντιστροφο σεναριο στο μυαλο σου (και μονο εκει να μεινει!!!!!!). Φαντασου οτι το παιδι σου κανει κατι τετοιο... Εγω θα ενιωθα σαν να το κανει εναντιον μου, κατα καποιον τροπο...

Είδες τώρα τι όμορφα που τα λες ?
Αυτή η μοναξιά ...
Στη ζωή και στο θάνατο.

Ε, αυτο ειναι που προσπαθουμε να αλλαξουμε, οχι να το προκαλεσουμε!!!

Εγωίστρια εσύ ... 
Μα , μια μέρα θα σε εγκαταλείψει ή θα τον εγκαταλείψεις .
Από θάνατο , από ζωή ,  από έλλειψη αγάπης , ή έτσι από συνθήκες έξω από την εξουσία σου.

Αντε και να εχεις δικιο...Αυτο τι σημαινει, οτι πρεπει να το κυνηγαω για να γινει μια ωρα αρχυτερα???Μη χειροτερα...

Πάντως έχεις κι εσύ όλη τη φιλία μου επειδή γράφεις και όμορφα
και συγκινητικά .

Ομοίως 

[Σ.απ.φώΣ]

επιτρέψετέ μου να πω πόσο έχω συγκλονιστεί...

γίνεται και εγώ, όπως ο σιδ...να ρωτήσω πώς;