Οπτασία

[Ιππαρχος]

Ήταν το βήμα σου αέρινο
δεν ήξερα αν πατάς πάνω στη γη
είχες δική σου την πανσέληνο
με τ’ ασημένιο φως να σ’ οδηγεί
το γέλιο σου λιγάκι ένρινο
επέβαλε στον κόσμο τη σιγή

Είχες το βλέμμα του ηλιοβασιλέματος
κι ο άνεμος του δειλινού
σου σήκωνε την άκρη του φορέματος
θρόιζε ο ήχος του λινού
και η λευκότητα του δέρματος
μου θάμπωνε το νου

Είχες την τελειότητα αγάλματος
που σμίλες έφτιαξαν οι πιο λεπτές
κι όπως ερχόμουν σε συνάντηση του θαύματος
με τις αγκάλες ανοιχτές
έσβησε η όψη του οράματος
και χάθηκε ξανά στο χτες

[Ιππέας]

  Πολύ - πολύ όμορφο ! Σύντομο, περιεκτικό, περιγραφικό με ένα κομψό τρόπο, θα έλεγα. Μπράβο σου!

[gkou]

Η απόλυτα ποιητική  περιγραφή της απόλυτης οπτασίας..Πανέμορφο!

[Neikos]

η δευτερη στροφη ειναι πραγματικα επιβλητικη φιλε μου.
με τοσα λιγα λογια περιγραφεις μια απιστευτα θεατρικη σκηνη.
συνεχισε να μας δινεις τροφη για ονειροπωλησεις...