Το Στέκι των Κιθαρωδών
Περι μουσικής => Δισκοπαρουσιάσεις και κριτικές => Μήνυμα ξεκίνησε από: Steph στις 15/10/03, 02:31
-
Έχετε ακούσει το καινούργιο cd της Χαρούλας...?
Τα τραγούδια είναι διαφόρων δημιουργών... Μ. Φάμελλος, Γ. Θεοφάνους, Α. Βαρδής, Π. Γιατράκος κ.α., ενώ κάποια τα έχει γράψει η ίδια η Αλεξίου. Σε ένα από αυτά συμμετέχει και ο Φ. Πλιάτσικας ενώ το τραγούδι του Φάμελλου είναι ντουέτο με τον Γ. Κότσιρα.
Εγώ το έχω ακούσει λίγες φορές το cd μέχρι στιγμής, αλλά μου φαίνεται αρκετά συμπαθητικό... Ειδικά κάποια τραγούδια, ακούγονται πάρα πολύ ευχάριστα, όπως το Οι Φίλοι μου Χαράματα ή το Να με Λένε Μαρία...
Και βέβαια ξεχωρίζω το τραγούδι του Φάμελλου, Όλα Είναι Στο Μυαλό... νομίζω ότι οι φωνές του Κότσιρα και της Αλεξίου ταιριάζουν πάρα πολύ ωραία (να μην παινέψουμε και το σπίτι μας...??? χεχε.... ;D).
-
na to painepseis na to painepseis Steph!!!! ;D
exw parei to cd ths Xaroylas(oxi to aythediko phisika!! :Pmhn xrewnomaste ;D )k xexwrisa ta exhs komatia(oxi pws ta alla den moy aresan apla ayta moy aresan me to prwto akoysma! ;) ) :
to "esy ma xereis pio poli"doyeto me ton philippo pliatsika..oi phones denoyn poli kala k ayth h melagxolia toys paei poli!!poli omorphoi stixoi k moysikh epishs!!
"oi philoi moy xaramata"to opio einai ths xaroylas an den kanw lathos....
"apopse thelw na piw"exairetiko!!!
k to doyeto me ton giannh kotsira !pragmati tairiazoyn poli oi phones toys!!
:D
-
Aν και το εν λόγω cd το έχω περισσότερο καιρό από αυτό του Μίλτου , εντούτοις δεν το άκουσα πάνω από 2-3 φορές.
Τίποτα δεν ξεχώρισα τίποτα δεν θυμάμαι....
Το τραγούδι που συμετέχει ο Πλιάτσικας μάλλον το βρίσκω πιο ενδιαφέρον από όλα.
Γενικά θα έλεγα.... :-\ :-\ :-\
-
Παραθέτω την μία από τις δύο κριτικές (στο ίδιο περίπου ύφος κινείται κι η άλλη...ίσως αργότερα να την πληκτρολογήσω) που βρίσκονται στο τελευταίο τεύχος του Διφώνου από τον Αλέξη Βάκη:
Η Χάρις Αλεξίου είναι η πιο συγκινητική σύγχρονη Ελληνίδα τραγουδίστρια. Νοιώθω τυχερός που την πρόλαβα σε όλη τη διαδρομή της. Αλλά εδώ και δέκα τουλάχιστον χρόνια αυτό που εκπέμπει με αφορά όλο και λιγότερο. Έχει φυσικά απόλυτο δικαίωμα να αλλάξει το προφίλ της και από τη Χαρούλα που όλοι κάποτε αναγνωρίζαμε, να είναι σήμερα ό,τι αυτή θέλει. Δεν ανήκω σε αυτούς που θεωρούν πως "μας πρόδωσε", μιας και δεν λέει πια τραγούδια σαν κι αυτά με τα οποία τη συνηθίσαμε. Επειδή δηλαδή έχει αποδείξει πόσο καλή είναι στα λαϊκά, δεν είναι υποχρεωμένη να λέει μια ζωή τη Δημητρούλα ή το Όταν Πίνει Μια Γυναίκα. Εξακολουθώ όμως να θυμάμαι πως η φωνή της συνδέθηκε με ανθρώπους και τραγούδια που, για την εποχή τους, κόμισαν το αποκαλυτπικά νέο στην ελληνική μουσική υπόθεση. Η αίσθηση της πρώτης φοράς για το Όλα Σε Θυμίζουν του Μάνου Λοΐζου και του Μανώλη Ρασούλη ή το Νοιώθω Τη Ζωή Να Φεύγει του Νίκου Τάτση και του Ηλία Κατσούλη δεν ξεχνιέται βέβαια.
Έχει την πολυτέλεια να κυκλοφορεί δίσκους όταν αυτή το αποφασίζει. Έφτιαξε και εταιρεία. Αντί όμως για το δέος που περίμενα να με πιάσει με το που θα άκουγα ξανά τη φωνή της, στον τελευταίο της δίσκο βρέθηκα και πάλι μπροστά σε αυτά που οδήγησαν μια γενιά στα πιο βαθιά χασμουρητά, όπως έλεγε και ο Διονύσης Σαββόπουλος. Τα καινούρια τραγούδια της Χάρις (αλήθεια, πως είναι η γενική του ονόματος;) Αλεξίου, δεν είναι δυσνόητα...κάθε άλλο. Είναι απλά, χλιαρά και άνευρα, χασάπικα και μπαλάντες κυρίως, μαζί με κάποια στον απόηχο του "μοντέρνου" Δι' Ευχών. Θυμίζουν όμως ανθρακούχο αναψυκτικό που έχει ξεθυμάνει. (Όχι κατ' ανάγκη γιατί κάποια από αυτά επελέγη να τα γράψει ο εμπορικός λαϊκοπόπ συνθέτης Γιώργος Θεοφάνους. Αρκετή συζήτηση επ' αυτού θα γίνει πάντως.) Τα τραγούδια βασίζονται στους "επί του προσωπικού" στίχους, με αρκετούς να τους υπογράφει η ίδια, χωρίς να ξεφεύγει από τα κλισέ (Κρύψε με μες στο παλτό σου / κάνε με κορμί δικό σου / ως την άκρη του μυαλού σου / ως την άκρη του ουρανού σου κλπ). Μα και από τη μουσική πλευρά, τόση διάθεση για το "καινούριο", που να καταλήγει σε τόσο συντηρητικό, προβλέψιμο και "παλαιότατο" εν τέλει άκουσμα, πως να το παραβλέψεις;
Κυρία Αλεξίου, αν διαβάζετε αυτές τις γραμμές, σκεφτείτε πως, εκτός από αυτούς που σας κολακεύουν, υπάρχουν κι αυτοί που ενδεχομένως είναι δυσάρεστοι, ίσως γιατί σας αγαπούν και σας εκτιμούν περισσότερο. Και στο όνομα του όποιου Θεού θέλετε, καταθέστε μας κάποτε, επί της ουσίας, τη σοφία που αποκτήσατε όλα αυτά τα ένδοξα χρόνια σας στο τραγούδι!
-
ΑΗΔΙΑ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Μονο το τραγούδι τπυ Φαμελλου λέει....τα άλλα στην πυρά....Παει η παλια καλη Χαρούλα περασε ανεπιστρεπτι...
-
Ενα χλιαρότατο σιντι.....
Ιδιαίτερα οι στίχοι απογοητευτικοί....Περίμενα άλλη ''δύναμη'' απ' αυτούς. Αλλιώς μας είχε συνηθίσει η Αλεξίου. Με εκφράζουν οι απόψεις του Αλέξη Βάκη στο Δίφωνο. Δυστυχώς.... :-\
-
Το αγόρασα χτες και μπορω να πω πως ειναι μια απο τις καλυτερες δουλειες που εχω ακουσει απο την ελληνικη σκηνη!!
Θα το χαρακτηριζα ελαφρολαϊκο με στοιχεια εντεχνου!!
Θα το συνιστουσα ανεπιφυλακτα σε αυτους που ακουνε το ειδος ;)
-
Απογοήτευση... χωρίς να συμφωνώ με την γενικότερη κριτική του Αλέξη Βάκη σχετικά με την πρόσφατη πορεία της Χάριτος (άσχετο, αλλά μήπως θα έπρεπε να γνωρίζει τη γενική του ονόματος κάποιος που αρθρογραφεί σε γνωστό μουσικό περιοδικό;), θεωρώ ότι αυτή η δουλειά ήταν επιεικώς μετριότατη.
ΥΓ: Μπορώ να έχω άλλο ένα κομμάτι κοτσιρόπιτα, παρακαλώ...;
-
Mετριότητες... Και, όπως λέει κι η Δήμητρα Γαλάνη, οι μετριότητες του "έντεχνου" είναι οι πιο "θλιβερές", καθότι με την επίφαση της ποιότητας...
Είναι το τρίτο κατά σειρά ατυχές "χτύπημα" της Χαρούλας στην δισκογραφία. Τώρα που τρίτωσε το κακό, εύχομαι να επιστρέψει - κι ας αργήσει - με κάτι που να μας...ταρακουνήσει λιγάκι.