ΔΙΨΑ

[ΠΟΙΟΣ]

  ΔΙΨΑ

ο άνεμος το κύμα το  εγκατέλειψε

σε μιαν ακτή , και εκείνο μόνο έσβησε

γαλάζια πίστα η θάλασσα που οι έρωτες και οι αέρηδες ανέμελα χορεύουν

μα  εμένα οι γλάροι και οι Μαΐστροι με ξεχάσαν , και πια δεν με γυρεύουν



από το χέρι με τραβούν, κάτω απ' του Αυγούστου το φεγγάρι  ,οι νυχτοβατες μου

για να βαδίσουμε μαζί στον δρόμο των παραμυθιών ,  να ξαναδώ στερνή φορά τις αυταπάτες μου

ξεπλύθηκα με όση αγάπη  μου έμεινε από τη σκόνη της σιωπής , και δρόσισε ότι ένιωσα

αγκάλιασα τη σκέψη σου , αγνά , όπως η μάνα το μωρό,  και από το χειμώνα στέγνωσα



δεν έχει ο Αύγουστος δροσιά αρκετή , να ξεδιψάσει τα γερασμένα όνειρα , και εκείνα που ξεχάσαν να γεράσουν

μα έχει μολύβι και χαρτί , και μία σκιά στην μοναξιά , να ζωγραφίσουν έρωτες και θάλασσες και κύματα , να ξεδιψάσουν

Α.Π.