Θέματα

1

Διασκέδαση / Αρκας: χιουμορ και προβληματισμοι

« στις: 24/04/10, 16:49 »

Το να λες οτι τα κομιξ του Αρκα ειναι απιστευτη πηγη αστειων, ειναι σαν να λες οτι η γη δεν ειναι επιπεδη.

Αυτο που ειναι πραγματικα ενδιαφερον ειναι οι προβληματισμοι που αναπτυσσονται σ' αυτα.

Ο κυνικος αγγελος, ο καταθλιπτικος Ισοβιτης, η σεξομανης Λουκρητια... Κατ' εμε αυτοι οι χαρακτηρες εκφραζουν τους συγχρονους ανθρωπους,τα παθη και τις αδυναμιες τους..

Εσας ποιοι χαρακτηρες του Αρκα σας εχουν εμπνευσει; Εχετε ταυτιστει μαζι τους;

2

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Ειναι ολα ευκολα

« στις: 05/04/10, 19:21 »

Ειναι ολα ευκολα

Μπροστά στη μαύρη οθονη
Αράζω με μπυρα κουτι
Και στις ειδησεις το βαζω
Πατωντας το πεντε κουμπι

Θα μου διδαξουν τη γνωμη
Που πρεπει να εχω μετα
Στις συζητησεις που κανω
Να λεω οσα πιστευουν σωστα

Κι ειναι ευκολα ολα
Στα λογια ειμαστε ολοι καλοι
Για επαναστασεις μιλαμε
Του κρατους υποτακτικοι

Τ’ αφεντικο μου το βριζω
Μα αν βηξει μου κοβει τη χολη
Πισω απ’ την πλατη του γραφω
«Με λενε εκμεταλλευτη»

Μία ξανθουλα γουσταρω
Μα δεν της το ομολογω
Κι αφου με αλλον τραβιεται
Τι θελω και μπλεκω εγω;

3

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Εικοσιμία ψυχές

« στις: 07/02/10, 01:28 »

Αύριο συμπληρώνονται 29 χρόνια απο τις 8-2-1981 οπου εικοσιένας νεοι άνθρωποι έχασαν τη ζωη τους στην τραγωδια της θυρας 7. Σε αυτους αφιερωνω το επομενο ποιημα:

Εικοσιμία ψυχές

Ηταν βλακεια που δεν ανοιξαν την πορτα
Δεν τιμωρηθηκε κανεις για οσα ειδες
Και θυσιαστηκαν εικοσιμιά ψυχες
Για να μην μπουνε μες τη θυρα τζαμπατζηδες

Κι  ητανε δραμα... κι ητανε δραμα
Θα τους αρκουσε μία ανάσα μόνο
Και δεν ξανάδα... και δεν ξανάδα
Μεσα σε μια φωτογραφια τοσο πόνο

Ασθενοφορα και σειρηνες  ν’ αντηχουν
Το ’ξεραν όλοι πως ποτέ δε θα ξεχνούσαν
Αυτα που εγιναν μεσα σ’ ενα λεπτό
Κι αυτες τις μανες τα παιδια τους που ζητουσαν

Κι  ητανε δραμα... κι ητανε δραμα
Θα τους αρκουσε μία ανάσα μόνο
Και δεν ξανάδα... και δεν ξανάδα
Μεσα σε μια φωτογραφια τοσο πόνο

4

Κάδος ανακύκλωσης / Δασκαλε

« στις: 02/02/10, 22:14 »

ψιλοντρεπομαι... πρωτη φορα εκθετω στιχους σε δημοσια θεα. Ας μεινει μεταξυ μας .

Δάσκαλε

Το δάσκαλο μου τον μισώ
Θέλω να τον σκοτώσω
Το παίζει πρώτος στο χωριό
Μου κάνει τον καμπόσο

Με βρίζει και με τιμωρεί
Κανένας δεν τον πάει
Και στα κρυφά του εύχονται
Στο διάολο να πάει

Ρε δάσκαλε, ρε δάσκαλε
ποτέ σου δε μ’ αγγίζεις
Ρε δάσκαλε, ρε δάσκαλε
Τους όρχεις μη μου πρήζεις
Ρε δάσκαλε, ρε δάσκαλε
Θα κάνω ότι θέλω
Μία παιδεία κάνατε
Να μοιάζει με μπουρδέλο

Δώδεκα χρόνια έχω ‘δω
Εσύ να μου μαθαίνεις
Από ΄να κείμενο χαζό
Μα δεν καταλαβαίνεις

Πως σ’ έχω πλέον σιχαθεί
δεν την παλεύω μία
βιβλία να αποστηθώ
χαζή παπαγαλία

Ρε δάσκαλε, ρε δάσκαλε
ποτέ σου δε μ’ αγγίζεις
Ρε δάσκαλε, ρε δάσκαλε
Τους όρχεις μη μου πρήζεις
Ρε δάσκαλε, ρε δάσκαλε
Θα κάνω ότι θέλω
Μία παιδεία κάνατε
Να μοιάζει με μπουρδέλο