Το Στέκι των Κιθαρωδών
Καλλιτεχνικές μας δημιουργίες => Δικοί μας στίχοι και ποιήματα => Μήνυμα ξεκίνησε από: pinelopi στις 08/01/08, 22:09
-
Στο ‘χω πει;
Στο ‘χω πει;
μ’ αρέσει να γράφω κάτω απ’ την ανταύγεια μιας λάμπας και μιας πυρκαγιάς
να σκάβω λαγούμια με τα χέρια για να κρυφτώ σε μια φροντισμένη μάταια γραφή
να παραδίδω σε σύμβολα από μελάνι την αγάπη μου για τις θύελλες
ν’ ανακουφίζομαι καθώς οι τελευταίες λέξεις γέρνουν σε μια αόρατη κατηφόρα
την ώρα που ο ήλιος ζαρώνει πίσω απ’ τις διχαλωτές βελόνες του πεύκου
την ώρα που η θάλασσα μαυρίζει σα χελιδόνι
όταν η αστάθεια της νύχτας ισορροπεί στο ξημέρωμα
αντανακλώντας φευγαλέα τη θλίψη μου
για τη νιότη μέσα μου που παραμένει ακόμη ακατέργαστη
άμυαλη, πληγωμένη απ’ τα ίδια της τα αγκάθια
Στο ‘χω πει;
αγαπώ ν’ αποκτώ και να σοδιάζω αυτό που υπόσχεται να διαρκέσει
αγαπώ τον έρωτα και το αλλόκοτο έργο του που μπορεί να σβήνει ένα βουνό, να σέβεται ένα κλωνί,
ν’ αποθεώνει μια ανταύγεια
τον έρωτα που ξέπνοος, περήφανος, ατίθασος, αντάρτης σ’ ανακαλεί στη σιωπή
μακριά απ’ τον απόηχο των στερημένων λέξεων
τον έρωτα που ξεκουράζει στην όαση της αβύσσου του
που νοσταλγεί , που ανταριάζει, που ημερεύει, που μάχεται, που λυγίζει μα δε σπάει
Στο ‘χω πει
πως ζυγίζω άθελά μου την αξία μιας λέξης, την αξία του «δώρου»;
πως ξαναβαφτίζω φαρμακωμένους ηθικούς κανόνες;
πως κανακεύω φτωχές αμαρτίες που διεκδικούν αιώνες το μερτικό τους απ΄ τον παράδεισο;
Στο ‘χω πει;
μ’ αρέσει να αιφνιδιάζω τον εαυτό μου
μ’ αστραπιαίες φυγές στο καθολικό γαλάζιο στο λιγότερο κατοικημένο τ’ ουρανού
μ’ ελεύθερες καταδύσεις στο πράσινο της λίμνης των ματιών σου
μ’ αρέσει να τρέμω απ’ το μελλούμενό σου κίνδυνο σαν ανατέλλων πυρετός
όπως σιγοτρέμουν τ’ αστέρια διεσταλμένα απ΄την υγρασία στην κόρη του ματιού
Στο ‘χω πει;
δεν είναι η φωτισμένη ζώνη εκεί όπου υφαίνεται το χειρότερο
γι’ αυτό γράφω
για την υπόσχεση μιας λυτρωτικής βροχής
που ξεπλένει
που ξεθάβει
που εξυψώνει
που παρασύρει
Στο ‘χω πει;
ονοματίζω πατρίδα κάθε τόπο ευτυχισμένου έρωτα
πόσο αγνοί είναι αυτοί που δίνονται ολότελα
έχοντας για όριο ένα βλέμμα…
Στο ‘χω πει
πως ανεβαίνω και ξανανεβαίνω τη σκάλα των ωρών της απουσίας σου
με μια μέθη βιαστικής προσμονής;
πως γέμισαν οι προφυλάξεις μου από μικρές ηδονικές δαγκωματιές απ΄το στόμα σου που επιμένει;
πως ρέουσα, συνεσταλμένη, αποσπασμένη απ’ το μονόδρομο του παρελθόντος είν’ η μορφή σου;
πως όταν ήρθες με μια αγκαλιά ανέμους κι ένα διάττοντα αστέρα καρφωμένο στο πέτο
τότε είδα πως δε γνώριζα τίποτα;
Στο ‘χω πει
πως έχω ακόμα στα χείλια τη γεύση σου κανέλλα και μέντα;
Στο ‘χω πει
πως πια δεν κινδυνεύω ν’ αρκεστώ σε μια μικρή βολεμένη ευτυχία
γιατί έμαθα στο ωραίο παράστημα της πολυτέλειας και της σπατάλης;
Στο ‘χω πει;
ένας παλμός σα φτερούγισμα στα σπλάχνα μου με τινάζει στον αέρα
μακριά απ’ το φόβο του γελοίου, τον ενδοιασμό του εφήμερου,
την τερατόμορφη αγωνία της απουσίας σου
Στο ‘χω πει;
δεν μπορώ να σου δώσω λιγότερα
βολέψου έτσι.
-
Κατερίνα υποκλείνομαι ! Πενιχρά τα λόγια μου για να εκφράσω το θαυμασμό μου για τούτο το αριστούργημα ! Σε προσκυνώ και μένω......, που λέει σ΄ένα ποίημα του ο μεγάλος Γιάννης Ρίτσος ....
Τα λόγια περιττεύουν....
Θα μου επιτρέψεις να το αποθηκεύσω στα αγαπημένα μου....
Δράττομαι της ευκαιρίας να σου στείλω τις θερμές ευχές μου,¨Χρόνια πολλά και εκπλήρωση όλων των στόχων σου ¨
-
Το απόλαυσα !!!
Καλή σου χρονιά, Κατερίνα !
-
στο 'χω πει;
θριαμβεύεις μπροστά σους προβολείς κάθε ψευδεπίγραφης γραφής. Η καλή πένα ξεσπαθώνει με όλα τα συστατικά της και μια αχειραγώγητη ψυχή. Κατερίνα!!!!! Μπράβο σου !!!!!!!
-
εγω στο εχω ξαναπει νομιζω (αν οχι τοτε σιγουρα το σκεφτηκα) οτι μπορεις να γραψεις ολοκληρο ποιητικο πεζογραφημα. (αν υπαρχει τετοιο ειδος)
απουσιαζω πολυ καιρο, και το γραπτο σου ειναι το πρωτο που διαβασα μετα απο μηνες.
υπεροχο.
καλη χρονια
-
Γιώργο, χίλια ευχαριστώ για την υπερβολή στα λόγια σου!
Σπήλιο, τιμή μου να απολαμβάνεις ένα γραφτό μου!
Έκτορα, τα συστατικά, το υλικό, η πρώτη ύλη που αποτελεί και την πηγή έμπνευσης είναι που κάνει όλη τη διαφορά, πίστεψέ με , σ' ευχαριστώ.
holliday, δεν μου το έχεις ξαναπεί, χαίρομαι που το πιστεύεις αν και εγώ δεν ξέρω αν υπάρχει τέτοιο είδος. Ε, στην ανάγκη το καθιερώνουμε εμείς....σιγά :) Σ' ευχαριστώ πολύ και να μη χάνεσαι.
καλή , καλύτερη χρονιά για όλους μας!
-
στα 'χω πει Κατερίνα μου, στα 'χω πει...
-
Τι σου είναι, ρε Κατερινάκι... Τι σου είναι...! Μεγάλο πράγμα οι ευτυχισμένοι και γεμάτοι άνθρωποι. Τίποτα δε με κάνει πιο χαρούμενη από αυτό.
-
νικηθηκα και παλι?
μαλλον ναι....
-
Ευτυχία, μου τα 'χεις πει ναι και σ' ευχαριστώ και για όσα μου έχεις πει και για όσα κρατάς ακόμα :)
Μαράκι, γεμάτοι άνθρωποι ναι, γεμάτοι διάθεση πρώτα απ' όλα να δώσουν το χέρι στη ζωή και να της πουν " άντε πάμε, τι μου 'χεις για μετά;"
Neikos, αχ μ' αυτές τις ήττες και τις νίκες ...πόσο δυσκολεύομαι να τις ξεχωρίσω καμμιά φορά...
σας ευχαριστώ πολύ και τους τρεις σας :)
-
Τα λόγια είναι περιττά την ώρα που υπάρχει το ποίημα σου !!!
Α! Στο 'χω πει; μακάρι να έβλεπα πιο συχνά τέτοιες καλοδουλεμένες εμπειρίες ζωής.
-
Στο ‘χω πει
πως ανεβαίνω και ξανανεβαίνω τη σκάλα των ωρών της απουσίας σου
με μια μέθη βιαστικής προσμονής;
πως γέμισαν οι προφυλάξεις μου από μικρές ηδονικές δαγκωματιές απ΄το στόμα σου που επιμένει;
πως ρέουσα, συνεσταλμένη, αποσπασμένη απ’ το μονόδρομο του παρελθόντος είν’ η μορφή σου;
πως όταν ήρθες με μια αγκαλιά ανέμους κι ένα διάττοντα αστέρα καρφωμένο στο πέτο
τότε είδα πως δε γνώριζα τίποτα;
Μου θύμισες Δημουλά σε αυτό το σημείο..
Στο ‘χω πει;
δεν μπορώ να σου δώσω λιγότερα
βολέψου έτσι.
Τί κρίμα που τρομάζουν οι άνθρωποι με όλα αυτά..
Πολύ όμορφο, για μία ακόμα φορά..
-
"αστραπιαίες φυγές, καθολικό γαλάζιο,
ρέουσα, συνεσταλμένη, αποσπασμένη ... μορφή."
βροχή επιθέτων και θα συμφωνήσω με το συννεφάκι πως είχε γεύση Δημουλά.
-----
"πως ξαναβαφτίζω φαρμακωμένους ηθικούς κανόνες;
πως κανακεύω φτωχές αμαρτίες που διεκδικούν αιώνες το μερτικό τους απ΄ τον παράδεισο;"
εγώ ξεχωρίζω αυτό το κομμάτι..
(ξέρεις τι μας είπε χθες η Δημουλά? ήμουν πάντα δίσπιστη στις αξίες.. με την πρώτη απόλαυση που παρουσιάζεται το βάζουν στα πόδια..)
-
x-versous, σ' ευχαριστώ για το "καλοδουλεμένες" αν και για να είμαι ειλικρινής η "δουλειά" στο συγκεκριμένο γραπτό ήταν εξωτερικά πολύ μικρή, ελάχιστα χτενίστηκε και ευπρεπίστηκε ίσα ίσα για να βγει αξιοπρεπώς στο "δρόμο'' δηλαδή :) , εσωτερικά όλη η διαδικασία έγινε.
συννεφάκι, κρίμα που τρομάζουν - τρομάζουμε οι άνθρωποι... ας μην βγάζουμε απ' έξω τους εαυτούς μας, ποιός δεν κοντοστέκεται έστω, στο άγνωστο μπροστά, ποιός δε σταθμίζει έστω και στα γρήγορα το ρίσκο, ποιός δεν αναλογίζεται έστω και στο πόδι τις μελλούμενες ήττες και τις νίκες, τις συνέπειες, τις απώλειες και τις κατακτήσεις;
Κουρσάροι και λεηλατημένοι, θύτες και θύματα. Κόντρα ρόλοι ...κι όμως ! τους παίζουμε... ταυτόχρονα :)
Δημοσθένη, ναι οι αξίες...δειλές μπροστά στην απόλαυση. Από φόβο; από ανασφάλεια; από βολή; από δυσπιστία;
Σας θύμισε Δημουλά; Πόσο ψύχραιμη μπορώ να σταθώ απέναντι σε ένα τέτοιο σχόλιο;
Μάλλον δεν μπορώ και δε θα το προσπαθήσω καν...
Σας ευχαριστώ πολύ
-
κι εδω πρεπει να μεταφερω τα υπεροχα λογια που μου ειπε η φιλη μου.
(οπως ειπα και σε αλλο post, η φιλη μου σε διαβασε μετα απο προτροπη μου, και ξετρελαθηκε.)
δεν υπαρχει περιπτωση να πω οσα μου ειπε, απλα μου διαβαζει απ το τηλεφωνο ποιηματα σου (λες και δε τα ξερω!)
το τελευταιο που την τρελανε ειναι η ΑΡΑΧΝΗ :)
(να δεις που και η Σουζη, τελικα θα χορεψει στον ιστο της)
-
Αφωνος ..... Απο τα καλυτερα σου νομιζω....
-
Άφωνη επίσης...
-
Υποκλείνομαι κι εγώ με τη σειρά μου... Χωρεύοντας στον ιστό της ΑΡΑΧΝΗΣ... Να μπω σ' άλλη τροχιά... Να φτάσω στη Σελήνη... Να πετάω μπαλόνια κόκκινα από κει ψηλά...
Να 'σαι καλά pinelopi.Μη σταματάς να γράφεις! ;)
-
Υποκλείνομαι κι εγώ με τη σειρά μου... Χωρεύοντας στον ιστό της ΑΡΑΧΝΗΣ... Να μπω σ' άλλη τροχιά... Να φτάσω στη Σελήνη... Να πετάω μπαλόνια κόκκινα από κει ψηλά...
Να 'σαι καλά pinelopi.Μη σταματάς να γράφεις! ;)
βρε καλως το κοριτσι μας.
καλως ηρθες και καλες διαδρομες στο μουσικο μας παρκο :-*
-
Holliday, χίλια ευχαριστώ για τις συστάσεις σου :)
Χρήστο, τι να πω κι εγώ; ευχαριστώ
Κατερίνα, να είσαι καλά
Σουζάνα, καλώς μας ήρθες κατ' αρχάς :)
ευχαριστώ πολύ για τις αναγνώσεις σου και να ξέρεις πως με τιμά ιδιαίτερα το σχόλιό σου.
Να μη σταματήσω να γράφω; Μα δεν μπορώ έτσι κι αλλιώς. Είναι το δικό μου "ξέσπασμα", η "φωνή" μου αυτή.
Και πάλι σ' ευχαριστώ.
-
Απλά καταπληκτικό... Τόσο καλογραμμένο, με ομορφές λέξεις, γεμάτο συναισθήματα... Έχω μείνει άφωνη...
-
Κρινάκι μου σ' ευχαριστώ πολύ για τα καλά σου λόγια.
Μένω άφωνη κι εγώ με τη σειρά μου με τα τόσο ενθουσιώδη σχόλιά σας. :)
-
Εξαιρετικής ωραιότητας ποιητική έκφραση.
Νανούρισμα ψυχής.
Να είσαι πάντα καλά Κατερίνα.
-
Γιάννη έτσι ακριβώς όπως το λες, νανούρισμα ψυχής για να ονειρεύεται τα πιο όμορφα, τα πιο τρυφερά, τα πιο συγκλονιστικά παραμύθια και να τα μεταμορφώνει σε πραγματικότητα.
Σ' ευχαριστώ πολύ :)
-
Κατερίνα , σίγουρα χρειάζονται πολύ περισσότερα από μια (αξιοθαύμαστη)ευχέρεια στη χρήση του λόγου,για να γραφτεί ένας τέτοιος ύμνος στην αγάπη και ένα εξαιρετικά πλούσιο συναισθηματικό υπόβαθρο για μια τέτοια συγκλονιστική προσέγγιση.Και συ τα είχες.Εύγε...
-
Γιώργο, χωρίς "υλικό" η καλλιτεχνία της πένας παραμένει στην αισθητική της καλλιγραφίας και εσύ το γνωρίζεις θαυμάσια αυτό.
Πως να καταθέσεις κάτι που δεν έχεις; Πως να χαρίσεις το ανύπαρκτο;
Η τέχνη του να αισθάνεσαι πάντα είναι η πιο γοητευτική, η πιο δημιουργική, η πιο αξιοθαύμαστη, η πιο μαγική...
Σ' ευχαριστώ που καταλαβαίνεις.
-
Αν από τη φλόγα της αγάπης που έβαλες στο ποίημα σου ξέφευγε μια σπίθα θα ήταν αρκετή να πυροδοτήσει εκατοντάδες ανθρώπων. ΄Λείπει τόση φλόγα, τόση ορμή, τόση συνείδηση, τόσο ταλέντο ζωής. Το χάρισμά σου στη γραφή ολοφάνερο και αξιοθαύμαστο, το χάρισμα σου στην έκρηξη μαγικό. Χαίρομαι που σε ξαναβρίσκω μετά από καιρό.
-
Νοσταλγικά ταξίδια....
Τρέχω αμέσως ν' αγοράσω κανέλα και μέντα!
-
Ανδρέα, papou ευχαριστώ για τα σχόλια , για την ανάγνωση των "πυροτεχνημάτων" μου και για την παρέα στη νοσταλγία των αισθήσεων (πάντα παρούσες, πάντα διεκδικητικές).
-
Κι όμως... δεν το εχω σχολιασει...
Παει καιρος αλλα αξιζει να επανελθει!
- "... πως όταν ήρθες με μια αγκαλιά ανέμους και έναν διάττοντα αστέρα καρφωμένο στο πέτο τότε ειδα πως δεν γνώριζα τίποτα...;"
.... αλλα πανω σ΄αυτο το τιποτα εχτισα οσα μπορεσα.....
Δυναμη!
Η δυναμη του παθους που καταργει καθε λογικη...
Το μεγαλειο του ερωτα που δε βολευεται στις εκπτωσεις...
Η ζωη και ο ερωτας ειναι δωρα!
Δωρα που γινονται οσο πολυτιμα ή οσο ευτελη τα βλεπει η ματια μας...
Και η ματια μας αντανακλα την ψυχη μας...
Ευγε κουκλα μου!!
-
Argentina σ'ευχαριστώ που το επανέφερες και μου έδωσες και εμένα την ευκαιρία(τιμη) να το διαβάσω.
Απίστευτο..
Απλά..