Το Στέκι των Κιθαρωδών
Μουσικά όργανα και εξοπλισμός => Μουσικά όργανα και εξοπλισμός => Μήνυμα ξεκίνησε από: Alex_Under στις 24/03/14, 16:01
-
Παίζω με Strat από το 1997. Πριν 2 χρόνια πήρα μια Vintage V100 (Les Paul Copy). Πολύ καλό value for money, ήχος, πολλά $$$ περισσότερα απ' όσα πλήρωσα. Αλλά δεν μου "έκατσε" καλά. Ίσως το μικρότερο scale, σίγουρα το μεγαλύτερο βάρος, η άβολη γεωμετρία, γενικά ενώ μου άρεσε πολύ οπτικά και στα αυτιά μου, δεν "μου έκατσε".
Επειδή ήθελα να έχω μια κιθάρα με διπλούς μαγνήτες και σταθερή γέφυρα (όχι τρέμολο), αλλά που να με βολεύει στα χέρια και στο παίξιμο, σκέφτηκα να πάρω μια τύπου Blacktop Tele με δύο humbuckers. H τιμή της καινούργιας είναι στα 600€, οπότε σκεφτόμουν να εξοικονομήσω τα μισά από την πώληση της V100 και τα υπόλοιπα με δόσεις. Η V100 όμως δεν έφευγε. Εμφανίστηκε μια πρόταση για ανταλλαγή ανάμεσα στην V100 και μια Squier Classic Vibe 50's. Στην αρχή ήμουν διστακτικός, αλλά μετά είπα "Ας την ανταλλάξω τώρα και τροποποιώ την Classic Vibe a' la Blacktop".
Να εξηγήσω ότι δεν είχα πιάσει ποτέ στα χέρια μου Tele. Γενικά αν και fender-ακιας (κιθάρες, ενισχυτές), θεωρούσα ότι οι Tele δεν έχουν και πολύ, λόγο ύπαρξης όταν υπάρχει η Strat που είναι "Τόσο περισσότερη κιθάρα". Τις θεωρούσα δηλαδή πάντα σαν τον "φτωχό συγγενή", την "μεγάλη, άσχημη αδερφή" της Strat. Γιατί άλλωστε όταν έχω κιθάρα με 3 single coils, να θέλω να έχω και μία με 2 single coils... A single coil is a single coil...
Πόσο λάθος έκανα.
Αυτές τις 5-6 μέρες που την έχω στα χέρια μου, κυριολεκτικά δεν την έχω αφήσει. Ο ήχος της με έχει τρελλάνει. Ιδιαίτερα αυτός ο bridge μαγνήτης. Πανάλαφρο όργανο (σώμα από πεύκο), βολική ταστιέρα, αλλά ο ήχος, ο ήχος είναι το κάτι άλλο. Καμία σχέση με τους μονούς της Strat.
Η κύρια κιθάρα μου είναι μια American Standard 2010 που έχω βάλει μαγνήτες texas Specials. Τις έβαλα δίπλα δίπλα και έπαιζα το ίδιο riff μια στην μία και μια στην άλλη. Ε, δεν ξέρω αν είναι ο "ενθουσιασμός του φρεσκο-ερωτευμένου" αλλά μου πέρασε στην άκρη του μυαλού μου να βάλω την Strat προς πώληση.
Η απλότητα της Tele και το ότι με τόσα λίγα σου προσφέρει τόσα πολλά με έχει κάνει να αναθεωρήσω.
Τελικά ποτέ μη λες ποτέ για ένα όργανο αν δεν το πιάσεις ο ίδιος στα χέρια σου.
-
Καλορίζικη και καλόπαιχτη να είναι! Από την εμπειρία μου, δεν χρειάζεται κάτι να κοστίζει για να αξίζει! Αν μια κιθάρα ταιριάζει στα χέρια σου και στο στυλ σου και σου αρέσει και εμφανισιακά, τότε είναι η τέλεια κιθάρα για εσένα! Τιμές, ονόματα κλπ είναι θέμα μάρκετινγκ!!!
-
Σε νιώθω όσον αφορά το θέμα της απλότητας. Κι εγώ έχω καταλήξει ότι το μόνο που χρειάζομαι πραγματικά είναι αυτό:
(http://cdn.growassets.net/user_files/esp/product_images/000/010/766/xlarge.png?1389983652)
Το ζητούμενο είναι να κάνει καλά αυτό που θέλεις να κάνει. Καλόπαιχτη!
-
Καλόπαιχτη! Μου θύμισες τη δικιά μου στροφή από LP σε tele. Μή συγκρίσιμα μεγέθη αλλά όπως είπες είναι τί θα σου κάτσει... Σωστά κύριε zeoy???
-
Κι εγώ βίωσα την ίδια κοσμογονική αποκάλυψη όταν έπαιξα με την πρώτη μου telecaster... και βρήκα εξαιρετικά πετυχημένη την παρακάτω φράση ενός παλιού μέλους του Κιθάρα, γιατί περιέγραφε ακριβώς την εμπειρία μου (φαντάζομαι και πολλών άλλων):
Εγώ που ήμουν κολλημένος Les Paulάκιας, όταν έπαιξα με Telecaster ένιωσα σαν το χοντρό στο παγωτατζήδικο...
-
Καλόπαιχτη! Μου θύμισες τη δικιά μου στροφή από LP σε tele. Μή συγκρίσιμα μεγέθη αλλά όπως είπες είναι τί θα σου κάτσει... Σωστά κύριε zeoy???
Από τότε που πήρα κι εγώ μια Classic Vibe Custom κι έβαλα και Nocaster απάνω έχω βρει το φως το αληθινό. Ο τσαμπουκάς που έχει ο bridge της Tele σε συνδυασμό με τη γλύκα του neck είναι κάτι που όλοι οι κιθαρίστες πρέπει να το βιώσουν. Που και που ξαναπιάνω τη Strat που φυσικά έχει κι αυτή τη γλύκα της αλλά εδώ και χρόνια είμαι 80 Tele - 20 Strat.
Τώρα άμα με δείτε και μια καμιά LP με low output PAFs ($%&$*$*%$% την κρίση μου μέσα) μην παραξενευτείτε. (όχι, με BC Rich δε θα με δείτε ;D ).
-
Καλορίζικη Alex_Under και καλόπαιχτη!
Και στα δικά μου σχέδια είναι μια Tele αλλά σιγά σιγά!
@mits@kos
Όποιος καταφέρει και είναι ικανοποιημένος με αυτό που πόσταρες και με κάτι τέτοιο:
(http://2.bp.blogspot.com/-CwjEf9IDb2s/T2AdajOdlEI/AAAAAAAABrE/MmB88MxH92s/s1600/DrZmazerati.jpg) (αναφέρομαι στην απλότητα του ενισχυτή και όχι στην ποιότητά του ;D )
θα είναι ευτυχισμένος άνθρωπος...
-
Και στα δικά μου σχέδια είναι μια Tele αλλά σιγά σιγά!
Ευτυχώς σήμερα μπορεί πλέον κανείς να αποκτήσει μια αξιοπρεπέστατη telecaster με πολύ λίγα λεφτά. Και με λιγότερο από 400 Ευρώ παίρνει την περί ής ο λόγος Squier Classic Vibe που είναι κιθάρα με τα όλα της... ανεξαρτήτως τιμής. Είμαι σίγουρος ότι ένας από τους λόγους που ο Alex_Under δηλώνει τόσο ενθουσιασμένος από το τελευταίο του απόκτημα (πέρα από την εγγενή γοητεία της telecaster), είναι ακριβώς γιατί η συγκεκριμένη κιθάρα είναι απλά ένα εξαιρετικό όργανο.
-
Κι αυτής της παλιοRickenbacker δε της είπε κανείς πώς λειτουργεί ο ανταγωνισμός μπας και βγάλει κανα φθηνό μοντέλο και δούμε κι εμείς Θεού πρόσωπο?
-
Λάτρεις του Steve Seasick .
-
Λάτρεις του Steve Seasick .
Super μερακλής μπάρμπας! Από τα όργανα που κάθεται και φτιάχνει και τα βγάζει και λάιβ ο αθεόφοβος μέχρι τον ήχο και τα κομμάτια του!
@Hot_sauce α γεια σου!
-
Δεν έχω τρομερή εμπειρία από πάνακριβα όργανα, αλλά μιάς και έπαθα ένα ανάλογο shock είπα να καταθέσω και γώ την άποψη μου.
Μέχρι πρότινος έπαιζα με μία Epiphone les paul traditional pro ΙΙ με αλλαγμένους tonerider μαγνήτες και bigsby. Δεν είναι η καλύτερη les paul στον κόσμο αλλά για τα 500 ευρά που κόστισε με όλα τα εξτρα μπιχλιμπιδια της και για αυτά που παίζω εγώ ήταν υπερβολικά καλή. και τονίζω το ήταν καθότι πριν 1 χρόνο περίπου έπεσε στα χέρια μου (κυρίως λόγω gas και ταυτόχρονης έλλειψης χρημάτων) μία jack n danny τέλε. Ξέρετε, από αυτές τις "δήθεν τιποτένιες" των 90 ευρώ. Την πρώτη βδομάδα νόμιζα ότι ήταν απλά ενθουσιασμός, στο 3μηνο νόμιζα ότι απλά είχα συνηθίσει πλέον, στους έξι μήνες που άλλαξα και τα ηλεκτρικά και τους μαγνήτες με tonerider νόμιζα απλά ότι ο ενθουσιασμός είχε πάλι επιστρέψει. 16 μήνες μετά ακουμπάω τη les paul μόνο σε σπάνιες περιπτώσεις και με πιάνω αρκετές φορές να σκέφτομαι, είναι όντως δυνατόν να βολεύομαι τόσο πολύ παικτικά και να ικανοποιούμε ηχητικά (με ένα ταβάνι πάντα) από μία τόσο "ταπεινή" κιθάρα ή είμαι απλά πολύ ονειροπόλος?
-
Δεν έχω τρομερή εμπειρία από πάνακριβα όργανα, αλλά μιάς και έπαθα ένα ανάλογο shock είπα να καταθέσω και γώ την άποψη μου.
Μέχρι πρότινος έπαιζα με μία Epiphone les paul traditional pro ΙΙ με αλλαγμένους tonerider μαγνήτες και bigsby. Δεν είναι η καλύτερη les paul στον κόσμο αλλά για τα 500 ευρά που κόστισε με όλα τα εξτρα μπιχλιμπιδια της και για αυτά που παίζω εγώ ήταν υπερβολικά καλή. και τονίζω το ήταν καθότι πριν 1 χρόνο περίπου έπεσε στα χέρια μου (κυρίως λόγω gas και ταυτόχρονης έλλειψης χρημάτων) μία jack n danny τέλε. Ξέρετε, από αυτές τις "δήθεν τιποτένιες" των 90 ευρώ. Την πρώτη βδομάδα νόμιζα ότι ήταν απλά ενθουσιασμός, στο 3μηνο νόμιζα ότι απλά είχα συνηθίσει πλέον, στους έξι μήνες που άλλαξα και τα ηλεκτρικά και τους μαγνήτες με tonerider νόμιζα απλά ότι ο ενθουσιασμός είχε πάλι επιστρέψει. 16 μήνες μετά ακουμπάω τη les paul μόνο σε σπάνιες περιπτώσεις και με πιάνω αρκετές φορές να σκέφτομαι, είναι όντως δυνατόν να βολεύομαι τόσο πολύ παικτικά και να ικανοποιούμε ηχητικά (με ένα ταβάνι πάντα) από μία τόσο "ταπεινή" κιθάρα ή είμαι απλά πολύ ονειροπόλος?
Οι Telecaster είναι απλά όργανα. Αν γεωμετρικά είναι σωστό το όργανο (που με τα CNC σήμερα είναι ο κανόνας), έχει καλή δουλειά στα τάστα και βάλεις κι ένα σετ συμπαθητικούς μαγνήτες δε βλέπω το λόγο να μη βολευτείς και με κάτι φτηνό κι ας είναι και Jack and Danny ή Harley Benton (προϋπόθεση φυσικά ένα καλό setup).
-
Το έχω γράψει και αλλού. Η πρώτη telecaster που απέκτησα πρίν από 6 χρόνια μού κόστισε περίπου 70 Ευρώ μαζί με τα μεταφορικά από Γερμανία. Παρ' όλα αυτά με κέρδισε αμέσως γιατί ήταν πραγματικά πολύ τίμια κιθάρα. Και μπορώ να το πω άνετα ακόμα και σήμερα, έχοντας πλέον την εμπειρία πολύ ακριβότερων οργάνων.
-
Επειδή, ως γνωστόν, με φαγουρίζουν τα χέρια μου, έγινε το πρώτο mod.
Seymour Duncan 59' SH-1 Neck με aftermarket καπάκι που τοποθέτησα εγώ.
-
Κούκλα φίλε η δικιά σου. Φτου φτου σκόρδα :D
Είχε το routing για humbucker από μαμά, έτσι;
Για πες πώς ακούγεται τώρα.
-
Είχε το κατάλληλο μήκος και πλάτος αλλά υστερούσε στο βάθος. Αναγκάστηκα να εμβαθύνω λίγο τα σημεία που ακουμπάνε τα ποδαράκια του μαγνήτη, ώστε να κατεβαίνει μέχρι το ύψος του pickguard. H δουλειά έγινε με ξυλουργικά τρυπάνια και λειαντικές πέτρες. Ήμουν αρκετά επιφυλακτικός στο να προβώ σε "σκάψιμο", αλλά τελικά το αποτέλεσμα είναι αρκετά "πολιτισμένο".
Τον SH-1 δεν τον είχα ποτέ σαν μαγνήτη. Μπορώ να πω ότι μαρέσουν πάαααρα πολύ τα καθαρά του. Chimey γλυκάδα και clarity. Αλλά όσο μεγαλώνει η βρωμιά δεν νομίζω να τα καταφέρνει τόσο καλά. Είδωμεν, ακόμα είμαι στην πρώτη ημέρα.
-
Την έκανες έτσι σα να λέμε
http://www.thomann.de/gr/fender_graham_coxon_telecaster.htm (http://www.thomann.de/gr/fender_graham_coxon_telecaster.htm)
-
Ναι. Που νά'μουν και fan...
-
Για πείτε μια γνώμη...
Ενώ έπαιζα για χρόνια με μια γιαπωνέζικη Strat με maple ταστιέρα, εδώ και 3 χρόνια που έχω την αμερικάνικη με rosewood μάλλον έχω συνηθίσει και το λουστραρισμένο maple της Tele, μου φαντάζει λίγο δύσκολο. Σαν να κολλάει στα bends... Δεν θυμάμαι ναχα τέτοια δυσκολία στην γιαπωνέζα.
Μήπως φταίει η ποιότητα/ποσότητα του λούστρου (ή όπως αλλιώς το λένε) του μπράτσου;
Υπάρχει καμιά γιατρειά; Μήπως άμα κάνω ελαφρύ τρίψιμο με steel wool θα γίνει ποιο smooth ή θα την καταστρέψω;
Μιλάω πάντα για το μπροστά μέρος, την ταστιέρα, δεν έχω πρόβλημα με το λούστρο στο πίσω μέρος του μπράτσου...
-
μήπως φταίνε τα σιδεράκια των τάστων και όχι η ταστιέρα?