Σελίδες:
  • #1 από LazyRocker στις 31 May 2016
  • Αναδημοσίευση
    -------------------

    Τις βλέπεις μετά και λες, είναι δυνατόν να είναι όλα αυτά τυχαία και απλές συμπτώσεις; Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή.
     Την 2016-03-22 δημοσίευσα ένα τραγούδι σε ποίηση Γεώργιου Βιζυηνού (1849 - 1896). Τις προηγούμενες μέρες έψαχνα για στίχους για ένα κομμάτι μου, αλλά δεν είχα αυτό που λέμε έμπνευση για τη μελωδία του συγκεκριμένου κομματιού. Έτσι έψαξα στα κιτάπια μου για ποιήματα άλλων και βρήκα "Το σκυλί", που με λίγη προσπάθεια το έβαλα και ταίριαξε σε όλα τα μέρη που ήθελα στίχους.
     
     Για την ιστορία, "Το σκυλί" βέβαια εκτός από παιδικό ποίημα, έχει και μια ιδιαίτερη ερμηνεία από τον λεγόμενο αναρχικό χώρο, ο οποίος χρησιμοποιεί αυτό το ποίημα όταν θέλει να περιγράψει, ή και να αναφερθεί στους φύλακες των αφεντικών, του κράτους, της εξουσίας και των κεφαλαιοκρατών, δηλαδή τους αστυνομικούς.
     
     Μέχρι εδώ όλα καλά.
     
     Την 2016-04-02 δημοσίευσα άλλο ένα τραγούδι και αυτή τη φορά σε ποίηση Κώστα Καρυωτάκη (1896 – 1928), για τους ίδιους λόγους που χρησιμοποίησα και "Το σκυλί" του Βιζυηνού, δηλαδή έψαχνα στίχους που να ταιριάζουν σε κάποιο κομμάτι μου.
     
     Και να οι "συμπτώσεις".
     
     Ο Βιζυηνός πέθανε το 1896 και το Καρυωτάκης γεννήθηκε το 1896.
     Ο Βιζυηνός πέθανε νέος 47 ετών σε τρελάδικο, ο Καρυωτάκης αυτοκτόνησε ακόμα πιο νέος 32 ετών στην Πρέβεζα.
     
     Και οι δύο θεωρούνται από τους κορυφαίους των ελληνικών γραμμάτων και ο ένας γεννήθηκε την ίδια χρονιά που πέθανε ο άλλος και οι δύο είχαν τραγική κατάληξη. Αν υπάρχει μετενψύχωση τείνω να πιστέψω ότι πρόκειται για την ίδια ψυχή που σε δύο συνεχόμενες ενσαρκώσεις δεν κατάφερε να βρει τη λύτρωση και τη γαλήνη.
     
     Η τελευταία σύμπτωση είναι ότι εγώ μετά από εκατό περίπου χρόνια, διάλεξα στην κυριολεξία εντελώς τυχαία, ποιήματα αυτών των δύο να ντύσω τη μουσική μου σε δυο κομμάτια σε μια χρονική απόσταση λίγων ημερών. Και αφού τέλειωσα, μετά από λίγες πάλι μέρες, παρατήρησα αυτές τις διαχρονικές "συμπτώσεις" της μοίρας που ανάφερα παραπάνω και αποφάσισα να σας κοινοποιήσω.


    Αρχική δημοσίευση: Οι παράξενες και αδιόρατες συμπτώσεις στην τέχνη
  • #2 από Βραζίλης στις 31 May 2016
  • Συγγνώμη, αλλά δεν είναι τόσο απλά τα πράγματα, ακόμα και αν υπάρχει μετενσάρκωση. Θα μπορούσε να έχει μετενσαρκωθεί σε άλλο έτος, ή στο ίδιο έτος αλλά σε άλλον ποιητή που έζησε μια κανονική ζωή, ή σε μη ποιητή, σε οποιονδήποτε δηλαδή οπουδήποτε στον πλανήτη.
    Απλά... έχει πλάκα να κάνει κανείς συνειρμούς ;)
  • #3 από saved στις 31 May 2016
  • Και τελικα ο ενας γενιθικε Γεναρη και ο αλλος πεθανε Μαρτη του ιδιου ετους χα..λεμε τωρα..και αν μετενσαρκωθικε σε ποντικι;
    Πηγα σε ομιλια του Νικ Βουισιτς,καντε μια αναζητηση για να παρετε μια εικωνα,και ενας του ειπε οτι μαλλον στην πρωιγουμενη ζωη θα ηταν πολυ κακος αλλα να μην στεναχωριετε,στην επομενη θα ειναι οευαλουδα.λολ..
  • #4 από LazyRocker στις 31 May 2016
  • Η λογική συμφωνεί μαζί σας, η τέχνη όμως θέλει και το παραμύθι της, αλλιώς δεν θα ήταν τέχνη, θα ήταν άλγεβρα :) Σε αυτό που δεν μπορεί να κατανοηθεί και να μετρηθεί, όλα είναι πιθανά...
  • #5 από elrich στις 01 Jun 2016
  • στους φύλακες των αφεντικών, του κράτους, της εξουσίας και των κεφαλαιοκρατών, δηλαδή τους αστυνομικούς.

    Ωραία συμπεράσματα...
  • #6 από P_man στις 04 Apr 2020
  • Εντάξει, συμπτώσεις έχει πολλές και δεν είναι κάτι περισσότερο από αυτό που λέει και η λέξη: δυο πράγματα που συμπέσανε, δίχως αυτό να προδιαθέτει κάποια βαθύτερη σχέση. Θέμα ερμηνείας του καθενός, βέβαια, κι όποιος εχει όρεξη να δει και να βρει πράγματα τα βρίσκει κι εκει που δεν υπαρχουν.

    Όχι οτι δεν εχει ενδιαφέρον να μιλαμε για τις συμπτώσεις, βεβαια :)
Σελίδες: