Αδειασαν οι μολοι

[Zikis]

Αδεια τα λιμανια
πλοια που μπαρκαρουν
τα τελευταια...
ναυτικοι που χαιρεταν τον αδειο μολο,
οπου παλιοτερα
κουνουσανε μαντιλια οι συγγενεις,
βαθυστοχαστοι και θλιμενοι...
Μα ενας ναυτικος,
να 'τος τον βλεπω,
πηδαει απ' το καραβι κολυμπαει
και βγαινει στο λιμανι, και χαιρετα
τα πλοια με δακρυα
ανεγκιχτα, ιερα που
παγωσαν εκει
και μειναν, στος αιωνες

[Bάγια]

Δεν θα το σχολιάσω ως ποίημα ή στίχο…

Αυτό όμως με τον ναυτικό που πηδάει από το καράβι, βγαίνει στο λιμάνι και χαιρετά, σαν εικόνα μέσα στο θέμα σου, το χειροκροτώ.
Μου θύμισε λίγο από τον σουρεαλισμό του Κουστουρίτσα.
Όμορφο «πλάνο».

[Zikis]

Ωραια προσεγγιση. Ευχαριστω Βαγια.

[Βραζίλης]

Κι εμένα μ'αρεσε πολύ αυτή η εικόνα, που μπορούμε να την φανταστούμε και μεταφορικά. Βασικά αυτή είναι που δίνει την περισσότερη αξία στο ποίημα.