η αγάπη σου

[Χρήστοςφλ]

είχε η αγάπη σου απ’ την απάτη σου
ένα μονάχα γράμμα διαφορά
όπως η άβυσσος και ο παράδεισος
απέχουν μόλις λίγα εκατοστά

ρωγμή στη στέρνα μου, βέλος στη φτέρνα μου
η σκέψη σου, κι αδειάζει το μυαλό
λάμα είναι ατσάλινη σε θήκη γυάλινη
η μνήμη σου … μα σκύβω τη φιλώ

φωτιά στα σύννεφα
θα βάλω σήμερα
να κάψω όσα χρόνια με γερνούν
και μες στη θάλασσα
όσα δεν άλλαξα
θα ρίξω να τα πάρει να χαθούν

τι μου ‘ρθε κι άνοιξα μες στα μεσάνυχτα
την πόρτα; τάχα ποιον να υποδεχτώ
κι άκουσα βήματα ήχο από κύματα
θρόισμα πτώσης φύλλων στο κενό