Μυθιστορήματα

[ivikos]

Διαβάζεις τα έργα μου στης νύχτας τη βροχή
 τις υποθέσεις σημαδεύεις μ’ ένα βέλος
 λες: « οι νουβέλες ξεκινούν απ’ την αρχή
 μυθιστορήματα δεν γράφονται απ’ το τέλος»

Πάντοτε ήσουν ηρωϊδα τους εσύ
 με Αγγέλους πάλευες νυχτιές και τους ληστές σου
 τη μια, μονάχη σ’ ένα άγνωστο νησί
 την άλλη, τσούρμο-κουστωδία οι εραστές σου

 Μυθιστορήματα, στιλέτο και χιονιάς,
ο αναγνώστης με απόγνωση με βρίζει
«Πάλι δοξάστη στον επίλογο ο φονιάς,
δόξασε κάποιον επί τέλους που ν’ αξίζει»

Διαβάζεις τα έργα μου, κι ο πόθος μου κρυφός
 να μπω αντίκρυ σου, στο στόχαστρο της κάνης,
μα όταν ζητάω της αγάπης σου το φως,
μυθιστορήματα μου λες πως θα την κάνεις!