Ψυχής κατάγματα

[elena351]

Ψυχής κατάγματα             
 
Δεν συμβιβάζεται η οργή με αναθυμιάσεις
με τάματα πάνω σε βωμούς
με της αύρας τη δροσιά λούζει περιστάσεις
δύσπιστέ μου αετέ προσπέρνα μη διστάσεις
κλείσε τα μάτια στους διωγμούς
αν τα φτερά σου κουραστούν να ξαποστάσεις.

Μπλεγμένες λέξεις σαν μασημένα φύλλα Πυθίας
του θράσους ο ίλιγγος αυξάνεται
τόσο αίμαι τόσα πτώματα γραμμές μιας ιστορίας
κι εσύ ουρανέ μου γαλανέ το λές θέμα θεωρίας
για δές το πράσινο της γής χάνεται
το λυκαυγές αρρωστημένο έχει γεύση πικρίας.

Χαμένα λόγια κοφτερά σαν μαυρομάνικα μαχαίρια
αλλοιώθηκε το χρυσοκόκκινο του δειλινού
τι κρίμα φυλάκισαν κρυφά τα άσπρα περιστέρια
κεριά αναμμένα κρατούν στις παλάμες τ'αστέρια
ενός λαού και κόσμου ελεεινού
ψυχής κατάγματα απο φρικτού πολέμου μαδέρια.

Μύρισε δυόσμος και μέντα στον ξεραμένο κήπο
κράταγε παρηγοριά το χώμα του
διακρίνεις βαλάντωμα στης καρδιάς το χτύπο
της καμπάνας ο αλλαλαγμός λές είναι για τον τύπο
μ' όλα αυτά ο χειμώνας άλλαξε το χρώμα του
θα φυτρώσεις κυκλαμινό μου μα θα λείπω.



....@....
08-01-2010
 

[ilianthos-Kanlis]

Πολύ ευρηματικός και πανέμορφος τίτλος.
Πανέξυπνος θα έλεγα...

[elena351]

Καλημέρα  ilianthos-Kanlis ! Σε ευχαριστώ που με διάβασες ομολογώ πώς αυτό το ποίημα είναι μία απο τις ψυχικές μου καταθέσεις ,ἐνα απο τα ευαίσθητά μου κομμάτια με( αρκετά βαθιά ) μεταφορική σημασία !