Το Στέκι των Κιθαρωδών
Καλλιτεχνικές μας δημιουργίες => Δικοί μας στίχοι και ποιήματα => Μήνυμα ξεκίνησε από: (Κωνσταντίνος. Γ) στις 24/07/06, 09:17
-
( Στον Ανδρέα .Κ )
Αν είσαι κλαδί να μη φοβάσαι και μαραμένο
έχεις ψυχή…
Αν είσαι μοναχό να μη λυπάσαι…
Άνοιξ’ τα μάτια σου…
Είμαι εκεί!…
Μαζί! απ’ το έρημο δέντρο ο άνεμος θα μας σπάσει…
μαζί! θα μας σκοτώσει σ’ ένα όνειρο άγονο!
και θα μας πλάση ξανά, σε μια φωτιά από διαμάντι…
Για ένα ταξίδι μακρινό θα έχει μπαρκάρει…
για κάποιο σύμπαν άσπιλο…
σε κάποιο κόσμο φωτιστώ, για τους πολλούς παράξενο...
Μα όχι για μας! Αδερφέ μου…που η ανάσα δεν αρκεί...
Όχι για μας!…που απ’ τα μάτια μας γκρέμισαν οι καθρέφτες…
Όχι για μας!…που οι νύχτες τις μάσκες τους έχουνε κάψει!.
Όχι για μας!…
Εκεί θα βρούμε κείνη τη ποθητή… κείνη την καθάρια σιγή…
κείνη τη λυγερή…τη μεταξωτή πατρίδα!
που λαχταρούσαμε εκ γεννηθείς!…
Εκεί θα σκύψουμε ταπεινά, εκεί θ’ απλώσουμε τα χέρια…
πάνω απ’ τον πέτρινο τάφο τη γης, πάνω απ’ τη νεκρή μορφή της…
κι όλοι μαζί θ’ αναστηθούμε!
Εμάς περίμενε αδερφέ μου!…
Εμάς περίμενε!… θα δεις!…
Και γύρω μας θ’ ανθίσουν δέντρα αστραφτερά!…
Και δέντρο αστραφτερό θα γίνουμε κι εμείς!
Σε μια ερημιά φανταχτερή!...Σε μια ερημιά ζωγραφιστή!...
Στη δροσιά μας θα γεννιούνται Ποιητές!
Στη σκιά μας θα νεκρώνουνε οι ψεύτες!…
θα ατενίζουμε λιβάδια φιλντισένια...
Και στον κορμό μας θα δακρύζουν οι εποχές!
Στα κλαδιά μας θα ερωτεύονται πουλιά και θ’ ανατέλλουνε φεγγάρια!
γύρω απ τον ήλιο της ζωής !…νοσταλγικά ευτυχισμένοι…
κι όταν σωπαίνουμε…κάθε που ο πρίγκιπας θα βασιλεύει…
θα ακούμε το τραγούδι της σιωπής!
και θα ναι τόσο καθαρό, που θ’ αντηχεί μέχρι τα έγκατα της γης!
κι έτσι θ’ ανθίζουμε αδερφέ μου…έτσι!...Για μια ζωή!
Και αγκαλιά θα τραγουδάμε…
κάθε που η αυγή θα μας Ανάβει!….
(…Κ…)
[/i]
-
Όμορφο κι αισιόδοξο Κωσταντίνε ! Μπράβο !
-
Σ' ευχαριστώ φίλε μου.
-
Κωνσαντίνε μου,
.....................................
.....................................
.....................................!!!
Σ' ευχαριστώ!
-
Με εκανες να κλαψω για λιγο. Τα συγχαρητηρια μου...