ΡΟΔΟ ΤΟΥ ΠΡΩΙΝΟΥ...(...K...)

[(Κωνσταντίνος. Γ)]

Πώς άνθιζες κάθε πρωί πρίγκιπα εσύ του κόσμου 
Μέσα απ’τα σπλάχνα του καιρού γλυκαίνοντας τον χρόνο
Κι Απλώνοντας τα χέρια μου σε ικετεύω δώσμου
Το φως που μέσα μου έσβησε κι απάλυνε τον πόνο 

Πόσα απ’τον κόσμο χάθηκαν πόσους πήρε η νύχτα
Και ποιος τώρα παράδεισος υπόσχεση θα δώσει
Τα’άστρα να λάμψουν φλογερά μέσ’τον βωμό της πίκρας
Κι αν κάποτε ο Θεός για μας ίσως αγάπη νιώσει   

Στα άψυχα χαράματα σαν όνειρο ιππεύεις
Άλογο της ανατολής φωτίζεις τη ζωή μου     
Μα ρόδο εσύ του πρωινού γλυκά πώς ζωντανεύεις
Την κρύα κι άθεη ψυχή μέσα στην κόλαση μου

 
(…Κ…)

[GIORGOS KANLIS]

Πανέμορφο(.....Κ.....) το ποιητικό σου πόνημα !

[akarayan]

Κωνσαντίνε μου!
Απορώ….!!!

[Twix]

Εχουνε μεγάλη δόση μαγείας τα γραπτά σου..........

Δεν ξέρω πως το κάνεις αυτό αλλά...... είναι χάρισμα πιστεύω....

Μπράβο σου!!!!!!!!

[Δήμητρα]

Κωνσταντίνε,

έχεις πραγματικά μοναδική πένα...
Προσωπικά μου αρέσει πάρα μα πάρα πολύ
η γραφή σου.Το Ρόδο σου πανέμορφο!

Καλησπέρα.

[DEROS]

Ειναι καποιες στιγμες που τα λογια δεν εχουν σημασια μονο η εκφραση του προσωπου δυστυχως δεν μπορω να σου την δειξω.. λογια δεν εχω ειναι φτωχα και δεν με αγγιζουν αυτη τη στιγμη, μ' ενα χαμογελο απλα θα σου ευχαριστω !!!!!!!!!

[(Κωνσταντίνος. Γ)]

Σας ευχαριστώ ρε παιδια σας ευχαριστω ειλικρινα.