Το Στέκι των Κιθαρωδών
Καλλιτεχνικές μας δημιουργίες => Δικοί μας στίχοι και ποιήματα => Μήνυμα ξεκίνησε από: Fusalida στις 26/10/05, 20:59
-
Πιάσε μια κιθάρα να γλυκάνεις το μεράκι
σιγαλό να φτιάξεις, να φτιάξεις τραγουδάκι
να χορέψεις με τ' αγέρι να 'ναι σα χθές
να χορέψεις με τις λέξεις πάνω στις χορδές
Μ' ένα τσιγάρο βγες στους δρόμους της φυγής
με μια σελήνη αγκαλιά να σέ βρει τ' άστρι της αυγής
μ' αγγέλους και δαιμόνια νότες να κεντήσεις
της αγάπης τους καημούς ν' αποκοιμήσεις
Μ' Ερινύες και Νεράιδες πάλι να μπλέξεις
περασμένο παραμύθι απ' την αρχή να πλέξεις
πειρατικό καράβι ψηλά στο κύμα τ' ουρανού
να μαγέψεις,να ξορκίσεις τα τράυματα του νου
Στου Ζέφυρου τα σκέλη να κρεμάσεις τ' άχτι
φωτιά να βάλεις στη συνήθεια, να γίνει στάχτη
να γίνει αύριο το χθες αλλιώς να το ζήσεις
να γιατρευτείς,να λυτρωθείς, με το πόνο να μεθύσεις
Ένας δρόμος, μια κιθάρα κι ένα τραγουδάκι
και σα διαμάντι γίνηκε δάκρυ το μεράκι
Συχνότητες κι ιστορίες απ΄άλλους γαλαξίες
ν' αγγίξεις, ν' αναστήσεις της σιωπής μελωδίες...
-
Πολύ όμορφο!
-
Ένας δρόμος, μια κιθάρα κι ένα τραγουδάκι
και σα διαμάντι γίνηκε δάκρυ το μεράκι
Συχνότητες κι ιστορίες απ΄άλλους γαλαξίες
ν' αγγίξεις, ν' αναστήσεις της σιωπής μελωδίες...
:) δε θα ταν καλυτερα το μερακι να μη γινεται δακρυ?
-
Tα δάκρυα πολλές φορές γίνονται τα πιο όμορφα τραγούδια και σώζουν τη καρδιά από βέβαιο πνιγμό στους σκοτεινούς ωκεανούς της λογικής...Αν λοιπόν καταφέρεις να κάνεις δάκρυ το μεράκι, το καημό, το παράπονο θαρώ πως θα αποκοιμήσεις για λίγο το πόνο και θα σωθείς για άλλη μια φορά...
Ίσως αυτό να μην ισχύει για όλους.Μερικές φορές όμως σκέφτομαι τι θα έκανα αν δεν είχα αυτά τα μαργαριταρένια πικροπόταμα που κυλάνε τόσο φυσικά και ρίχνουνε τη αλμύρα τους ώσπου να θολώσει ο κόσμος..να μη βλέπεις πια αυτά που σε πονάνε..