Μηνύματα

51

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Τσελιγγοπούλα

« στις: 29/04/20, 10:31 »

Δώδεκα εχθροί με γκραδες
 κι έντεκα Οθωμανοί
 με καρτέρι που ειχαν στήσει
 με άφησαν ημιθανή
 Όμως μια τσελιγγοπούλα
 στο ρυάκι...στις πηγές
 που την λέγαν Αριστούλα
 μου 'χε δέσει τις πληγές
 Στο προσκέφαλό μου γέρνει
 κει στην άκρη της γωνιας
 στο κονάκι της με φέρνει
 γιατί πλάκωσε χιονιάς
 Θα τους κονταροχτυπήσω
 τους εχθρούς μου μιά βραδιά
 Πως να μην την αγαπήσω
 που 'χει Αγγελική καρδιά
26/4/2020

52

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Υλίκη

« στις: 27/04/20, 12:01 »

Με φλερταριζε η Αλίκη
 με το μαυρο το μαλλί
 μου επιτεθηκαν δυό λύκοι
 που της πηρα το φιλί

 κι όταν έμαθαν πως θέλει
 να με δει κάποια βραδιά
 δυό φαρμακερά τους βέλη
 με πετύχαν στη καρδιά

 Με φλερτάριζε η Αλίκη
 κι είπε: Όμορφο παιδι......
μα με πνιξαν στην Υλίκη
 και δεν θα με ξαναδει
23/4/2020

53

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Ηρωες μου παιδικοί

« στις: 22/04/20, 11:52 »

Είχα πει πως θα σε κρίνω
 το ζωνάρι μου λυτό
 γκάρισμα απ' τον....Πελεγκρίνο...
θ' ακουστεί μες στο πλατώ

 Κι ενώ ήτανε απίκο
 ο πασάς με τη Σουζάν
 πάντρεψαν τον Ποκοπίκο
 με την Τζέην του Ταρζαν

 Πως να μπούμε σε απελάσεις
 μάλλον δεν θα φοβηθώ
 θάρθει ο Γιώργος ο Θαλάσσης
 με τον Σπίθα για βοηθό

 Είχα πει πως θα σε κρίνω
 κάποια νύχτα στο Ντεπό
 μα λευκό μου δίνεις κρίνο
 και μου λες το...Σ' ΑΓΑΠΩ!!!!!!!!
21/4/2020

54

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Καραντινα

« στις: 19/04/20, 12:02 »

Στων πιθήκων τη φωλιά
 στείλανε τον Χαρδαλιά
 και στο πλάι του του τον Τσιόδρα
που του είχε σκίσει η φόδρα

Λέγαν…λέγανε αβέρτα
 για του θάνατου τη μπέρτα
 πώς να βρουν με το στανιό
 φάρμακο στον…Κορονιό

Κι αντί φάρμακο βρε Ντίνα
 βρήκανε τη καραντίνα
 Πασχαλιάτικα δοσμένη
 κι είμαστε φυλακισμένοι

18/4/2020

55

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Κάπου…

« στις: 18/04/20, 10:08 »

Κάπου γυρνάνε της αγάπης τα στοιχειά
 ψάχνοντας λόγια, για τον έρωτα ταμένα
 κομμένη βρίσκουν της αγάπης την τριχιά
 και τα φιλιά, στη λασπουριά παρατημένα…

Σε αρχαίους θύλακες, φυλάκιζαν το φως
 φιλιά μοιράζαν σε ηδονών ανατριχίλα
 θέλαν, τις νύχτες, οι αγκαλιές να ‘ναι ο ανθός…..
όμως οι ξένες οι ματιές, καίγαν τα φύλλα!!!!!!

Κι ύστερα κύλαγε η βροχή στους ποταμούς
 κάναν ταξίδια με τα σάπια τους καράβια
 τα ξεχασμένα «σ’ αγαπώ» φέρναν λυγμούς…
και δίχως χάδια, τα κορμιά γίναν ρημάδια.

Κάπου γυρνάνε της αγάπης οι αετοί
 ξαναθυμούνται τις συνήθειες τις παλιές τους.
Αν βρούνε χάδια….. σ’ ουρανούς κάνουν γιορτή
 Αν βρουν «Αντίο» επιστρέφουν στις φωλιές τους!!!!!!!

56

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Το Show Των Παθων

« στις: 15/04/20, 11:28 »

Από την γέννηση δεν πέρασε καιρός
 διαδρομή με ταραχές, παντού που εφάνη,
ποιας αμαρτίας σε ταρίχευσε ο χορός,
και σε σταυρώνουν μ’ ένα ακάνθινο στεφάνι;

Ο Ιωσήφ ο ξυλουργός στην Ναζαρέτ
 φτηνός, απόκληρος, αφέτης άγιου άγους,
το CNN το BBC μα και η ΝΕΤ
 θα διαφημίσουνε κι εσένα και τους μάγους.

Κι εκεί στους τόπους που μιλούσες, ν’ ακουστείς,
παιδί αιμάτων έχει στέρηση από γάζα,
ο δολοφόνος ο φονιάς και ο ληστής
 την Παλαιστίνη θα σκορπά, θα καίει την Γάζα.

Διδάσκεις λες για της αγάπης το άγιο φως,
θα ‘σαι μας λες ο τιμωρός για την πληγή μας.....
Μα πρέπει να ‘σαι γιος Θεού, είτε σοφός,
για να μαντέψεις ποιοι ματώνουνε τη γη μας;

Και Φαρισαίους είχες διώξει και ληστές,
όταν τους είδες να εμπορεύονται ελπίδες,
τώρα Χριστέ μου πως δεν κόβεις τις κλωστές
 αυτών που θάνατο σκορπούν σ’ άλλες πατρίδες;

Από την γέννηση δεν πέρασε καιρός
 και καρφωμένο σ’ έχουν στήσει στο Σταυρό σου,
κάνε το show σου, θ’ αρχίσει ο χορός,
πάλι αθώους θα χτυπήσει ο κεραυνός σου

57

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Σκουριά

« στις: 14/04/20, 10:11 »

Σκούριασε πάλι ο οβολός σου
 κι είπα , στην νύχτα πριν πετάξω
 να πάρω κάτι απ’ τον πηλό σου
 και όπως θέλω να τον φτιάξω

 Να βάλω την πνοή του ανέμου
 μέσα στα στήθια σου, σαν άστρο
 τ’ άρματα όλα του πολέμου
 για της αγάπης σου το κάστρο

 Και τον Βοριά της Σαντορίνης
 Αύγουστο μήνα ή Σεπτέμβρη,
αν έρθει μέρα της ειρήνης…
αγκαλιασμένους να μας εύρει

 Αλλιώς θα μπω σε άλλο αγώνα
 να πω, να στείλει με…. θυσία…
η Τρίαινα του Ποσειδώνα
 κύματα , κι αιματοχυσία…

Σκούριασε των φιλιών το κέρμα
 και στην σχισμάδα δεν χωράει
 απ’ τη στιγμή, που μου είπες: «Τέρμα
 άλλο αγόρι, με αγαπάει!!!!»

58

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Στης παγωνίτσας μου το δώμα

« στις: 11/04/20, 11:23 »

Στης παγωνίτσας μου το δώμα
 λίγο πιο πάνω απ’ το παρτέρι
 έκανες το κορμί μου λιώμα
 καθώς σου έστηνα…. καρτέρι….

Άγγιζες φως μου τ’ όνειρό μου
 το «Σ’ αγαπώ» ήταν ωδή σου
 κι έστελνες το… ανεμόπτερό μου…
στις εκβολές του Παραδείσου

 Λες και το σώμα σου γεννήθη
 στον έρωτά μου να ‘ναι αλάτι,
το πιο όμορφό μου παραμύθι
 κι εσύ, η γλυκιά μου η Χιονάτη….

Κι ύστερα απ’ τη θύελλά σου
 στο τέλειωμα , γλυκιάς ερήμου,
τα μαγικά τα δάχτυλά σου
 πως ηρεμούσαν το κορμί μου!!!!!

Στης παγωνίτσας μου το δώμα
 Θε’ μου γλυκές στιγμές που υφαίνεις….
να σου φωνάζω: «Θέλω ακόμα….»
να μου φωνάζεις: «Με πεθαίνεις!!!!»

59

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Εγκλεισμός

« στις: 07/04/20, 12:18 »

Εγκλεισμός με το στανιό
 πως να πεις Μάη ξεκίνα .....
χάρη σ' έναν κορονιό
 που ξεκίνησε απ' την Κίνα

 Με τα λόγια μας πικρά
 άλλο τίποτα δεν μένει
 ολα γύρω μας νεκρά
 κι η αγάπη πεθαμένη

 Εγκλεισμός με το στανιό
 το κορμί ποιος ημερεύει
 που κι η φίλη μας η Αννιώ
 Αχ τον έρωτα λατρεύει

6/4/2020

60

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Βοριά της νύχτας σου

« στις: 06/04/20, 11:22 »

Βοριά της νύχτας σου με είπες
 και ώρες-ώρες, λες, φοβάσαι…..
του «γεια σου», κέρασες τις λύπες
 και σ’ άλλες αγκαλιές κοιμάσαι….

Τι κι αν σε λέω… Τραμουντάνα….
κι αν μοιάζεις μ’ έρωτα κοχύλι,
έκανες τους καημούς μου, ντάνα
 και ξεδιψάς σε ξένα χείλη

 Την πόλη κρύβεις απ’ τα φώτα
 φιλί ζητάς…. με γεύση γύρης
 μου είχες πει : θ’ αλλάξεις ρότα
 και σ’ άλλες αγκαλιές θα γείρεις!!!!!

Τραίναρα την Αυγή…. μη φέξει….
μήπως και σμίξουν πάλι οι δρόμοι,
μα μου ‘πες τη στερνή σου λέξη:
«Φεύγω και δεν ζητώ συγνώμη…»

Βοριά της νύχτας σου θα μ’ έχεις
 στις ξαστεριές σου θα’βγω, μάλλον!!!!!!
πέντε-έξη «Σ’ αγαπώ»…. θα βρέχεις….
μα θα μουσκεύουν κάποιον άλλον!!!!

61

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Απόφαση

« στις: 03/04/20, 11:01 »

Ζουμάρω φως μες στης νυχτιάς σου το κελί
 μήπως και σπάσει του καημού η αειφορία
 σαν το ζητιάνο σου ζητώ ένα φιλί
 την αγκαλιά σου εκλιπαρώ σαν τον παρία

 Τεστάρω χρόνους που ανηφόρισαν στο χτες
 κι ήταν δεμένοι με χαλκά κακιάς αλύσσου
 αιχμαλωτίζω τις κραυγές σου τις πνιχτές
 να μετρηθεί ο πυρετός της ηδονής σου

 Λιμάρω κρίματα στη ρότα των καιρών
 πώς να δεχτώ που ενώ ήσουν ‘δω…’χάθης κυλώντας
 στης Σταύρωσης το μακελειό να ‘σαι παρών
 στην απαρτία των φιλιών να ‘σαι απόντας

 Κεντράρω κι άλλες εποχές που ‘ναι από κει
 γιατί αν δεν πάρεις μιαν απόφαση, με αγχώνει…..
στης αγκαλιάς σου να κλειστώ την φυλακή
 ή τ’ όνειρό μου να κρεμάσεις στην αγχόνη…

62

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Θα βγω

« στις: 28/03/20, 11:30 »

Θα βγω στης ανηφόρας σου το κύμα
 θα πω: «Αν τον πονάτε είναι κρίμα,
γεμάτη η καρδιά του είναι από φθόνο,
δεν ξέρει από αγάπη, κι από πόνο….»
 «Αγάπησα» θα πεις.. «έχω πονέσει,
μα αλίμονο νυχτιές μ’ έχει αλέσει,
κι ενώ χωρίς καρδιά, μ’ αιμορραγούσε…..
στις ξένες αγκαλιες φιλί τρυγούσε»

θα βγω για να μου λες: «Γίνε φωτιά,
στημόνι να με υφαίνεις τη νυχτιά:!!!»

θα βγω στης χειμωνιάς σου το παρτέρι
 να στήσω της αγάπης το καρτέρι
 κι αν δω στην αγκαλιά σου να ‘χεις άλλη
 να ξέρεις….. Θα πατήσω την σκανδάλη…
Θα λες: « Να σε τυλίξω, θέλω ανέμη
 τα λόγια σου θα παίρνουν οι ανέμοι
 η αγάπη σου, της Άρτας το γιοφύρι,
κι εγώ, μαύρη σκιά στο παραθύρι….

Θα βγω γιατί η αγάπη με νικά,
ας γίνω λίγο Κίρκη, ή Ναυσικά!!!!!


Θα βγω τρελή στους δρόμους της αβύσσου
 να ψάχνω μια γωνιά του Παραδείσου,
τα χείλη σου γι’ αγάπη να μιλάνε….
μα ξένα χείλη Θε’ μου να φυλάνε….
Με υπόσχεση, θα δίνεις τους ανθούς σου
 μα εγώ θα είμαι πνιγμένη στους βυθούς σου
 γιατί σου το ‘χω πει, πως δεν το αντέχω,
να λέω «Σ’ αγαπώ» …και να μη σ’ έχω!!!!

Θα βγω, κι όταν με δεις στον πηγαιμό σου
 θυσία να με κάνεις στον βωμό σου!!!!!

63

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Δυο γόβες

« στις: 26/03/20, 10:57 »

Τα γράμματα τ’ ανώνυμά σου
 πηγαίνανε σε ξένη πόλη
 δεν γνώριζα ούτε τ’ όνομά σου,
…είναι αριθμός, μου λέγαν όλοι…

Είχες μονάχα μια φρεσκάδα
 που δεν την έχουνε πολίτες….
μία ματιά, σαν φεγγαράδα
 σαν λέγαν για φτωχούς κι αλήτες…

Και το φιλί σου ήταν μέλι
 τις νύχτες πάνω στο παγκάκι,
σου ‘λεγα, πάντα μη σε μέλλει,
που σε φωνάζουνε «μαγκάκι…»

Πρωϊ σε πέταξε το κάρο
 δίπλα στη σάπια ανεμώνα,
κι όπως ανάψανε ένα φάρο
 είδα στην φλέβα τη βελόνα…..

Τα γράμματα τ’ ανώνυμά σου
 στις ερημιές να τ’ απελάσεις…
θυμάμαι που ήταν τ’ όραμά σου
 δυό γόβες να μου αγοράσεις!!!!!

64

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / «ασό-δυα»

« στις: 12/03/20, 09:38 »

Δίχως βόλι στη θαλάμη
 θα με πνίξει το θολάμι
 δίχως το φιλί στα χείλη
θα ’μπω, σε άγριο κοχύλι….
κι αν το «Σ’αγαπώ», μου λείψει
 μαύρη μπόρα θα με νίψει

δεν θα’βγω μάτια μου γυμνός στην οικουμένη σου
 θέλω να λες: « Είμαι εγώ η αγαπημένη σου»

Δίχως τις ματιές τις άγιες
 τραίνο δεν θα βρω, σε ράγες
 να με φέρει για θητεία
 στου κορμιού την πολιτεία
 κι αν σε πολεμά ο εχθρός σου
 να ‘μαι μάτια μου ο στρατός σου!!!!!!

Δεν θέλω φως μου να σε χάσω με τ’ «ασό-δυα..»
στη φυλακή της αγκαλιάς σου να ‘μαι ισόβια….

Δίχως να ’βγω, στ’ όνειρό σου
 πώς να μπω μες στον χορό σου
 στη στροφή…. με μια ματιά σου,
να με κάψει η φωτιά σου
 του έρωτα ν’ ανοίξει η θύρα,
μ’ ένα βλέμμα σου…. σπινθήρα……

Θέλω να μπεις πολύ νωρίς στις αλητείες μου
 και το κορμί σου να γευτεί τις αμαρτίες μου!!!!!

65

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Δρακόσπιτα

« στις: 21/02/20, 10:18 »

Ξεκινήσανε βροχές
 στου πελάγου την αντάρα
 βολοδέρνανε ψυχές
 στου πολέμου τη μαντάρα

 Κι ο μικρός μας αδερφός
 πήρε το μεγάλο ρίσκο....
με του φεγγαριού το φως
 έφυγε και δεν τον βρίσκω

 Μα στη δεύτερη στροφή
 μου 'πε μες στο αεράκι:
Τη καλή μας αδερφή
 τηνε κλέψανε οι δράκοι

 Ξεκινήσανε βροχές
 δεν μας προστατεύουν τέντες
 άλλαξαν κι οι εποχές
 στα δρακόσπιτα οι αφέντες

 Ρέθυμνο 18/01/2020

66

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Με συνεπαίρνεις (στον Ν .γκάτσο)

« στις: 15/02/20, 11:59 »

Με συνεπαίρνεις Νίκο Γκάτσο
 και στο τραπέζι σου θα κάτσω,
ψωμί… κρεμμύδι… και ελιές
 και λόγια σου, μπλε πινελιές….

Στα όρη πήγες της Ηπείρου
 άλλοτε σε αμμουδιές ονείρου
 και με των στίχων σου το φως
 πατέρας είσαι κι αδερφός

 Σεργιάνισες την Οικουμένη
 είπες για Διγενή , κι Ελένη,
χόρεψες ένα βαλς αργό
 στις αμμουδιές , στην «Αμοργό»

Με συνεπαίρνεις Νίκο Γκάτσο
 για της ζωής λες το στραπάτσο
 με λόγια σκέτες μαχαιριές
 στου κόσμου τις ανηφοριές

 Είπες για όσα γράφει η μοίρα
 και με των στίχων την πλημμύρα
 με του ήχου το παλιό κρασί
 σε ονειρικό μας πας νησί

 Αχ: Νίκο Γκάτσο ερημίτη
 του τραγουδιού μικρό σπουργίτι
 μας έδωσες, σπαθί και βόλι…
Αχ! πόσα σου χρωστάμε όλοι!!!!!

67

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Η αγάπη κι η παλίρροιά σου

« στις: 11/02/20, 11:46 »

Σε μια πατρίδα, με…. τρελά νερά….. 
 
Στα όνειρα τα μύριά σου
 το «σ’ αγαπώ» πριν με διχάσει,
η αγάπη κι η παλίρροιά σου
 στη λησμονιά μ’ έχουν ξεβράσει

 Κι ενώ ληστεύεις το παγκάρι,
να! τα νερά κάνουνε κρότο,
και τα πηγαίνει το φεγγάρι
 μια στο Βορά και μια στον Νότο

 Κει στη παλιά τη γέφυρά σου
 πήρα και το στερνό φιλί της…
Χαλκίδα μου, τα ιερά σου
 ματώνουν, όπως η ουλή της!!!

Στα όνειρα, τα όριά σου,
είχαν τον έρωτα τυλίξει….
η αγάπη κι η παλίρροιά σου
 στη λησμονιά μ’ έχουνε πνίξει
 

68

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Συνουσία

« στις: 12/01/20, 10:47 »

Θέριευε της βροχής η αχλύ, τριγύρω απιστίες,
μπερδέματα στον έρωτα…Δύση κι Ανατολή,
σαν μανιτάρια φύτρωναν για φονικά, εστίες,
και τι μ’ αυτό; Είναι γλυκό το ξένο το φιλί

 Λεν στον Θεό του έρωτα: «πάρε απ’ τη συνουσία
 λίγη απ’ τη γλύκα του όνειρου, στα ουράνια που οδηγεί,
αν μείνει έτσι, στόμωσε Θεέ η Αχερουσία
 όλοι νεκροί θα κείτονται…θα ερημώσει η γη»

 «Είναι αργά» τους απαντά ο Ολύμπιος ηγέτης
«ανήκουνε στον έρωτα όλοι οι θησαυροί
 η Αγάπη αυτοκράτορας, που άμα το πει το.. ΝΑΙ της,
δεν την πτοούν τα φονικά…τι φόβος να την βρει,

μου ξέφυγε στην γένεση, γι αυτό κι ο πανικός μου
..να ‘χει ροπή για έρωτα τρελό, κάθε παιδί,
σ’ ένα φιλί να κρέμεται ο λυτρωμός του κόσμου
 κι η συνουσία να κρατά της ζήσης το κλειδί…»

Αργά κρατά η σύσκεψη στου Δία τα παλάτια
 γύρω Θεές προκλητικές…οι Ουράνιοι καρπεροί…
ο Απόλλων λέει καθώς κρατά, κολιέ με φουλ καράτια:
«Αύριο τα υπόλοιπα…. μια νια με καρτερεί!!!!!!!!!»

69

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Θερμοαιμοι Σεβαχ

« στις: 08/01/20, 10:33 »

Αλυχτούσε πάλι ο λύκος
 και φαινόταν δίβουλος
 Παραμυθατζής ο Νίκος
 ψεύτης ο Θρασύβουλος

 Μοναχά δυό φίλοι μάγκες
 που είχαν έρωτα ορμές
 στήσαν έρωτα παράγκες
 με γειτόνισσες θερμές

 Κι όπως λέγανε το ξόρκι
 οι θερμόαιμοιΣεβάχ
 ακουγόντουσαν οι όρκοι
 και του έρωτα τα …ΒΑΧ!!!!
29/12/2019

70

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Άγρια ροκιά

« στις: 07/01/20, 11:11 »

Μου ‘πες, με τους παλιούς ανθούς σου,
ποιο νυφικό σου να στολίσεις
 με άστρα πνιγμένα στους βυθούς σου
 ποιους έρωτές μας να φωτίσεις…

Κι ενώ χαθήκαν οι πλανήτες
 στης λησμονιάς ένα δρομί σου
 κάτι νυχτόβιοι αλήτες
 κάνανε πάρτι στο κορμί σου

 Μου ‘πες στα δάση τα καμένα
 της λησμονιάς φυσά δρολάπι,
με τ’ αγαπώ μας πληγωμένα
 ποιος να τη σώσει την αγάπη;

Και μέσα σ’ έρωτα κοχύλι
 με κλειδωμένα τα φιλιά μας,
τα ξένα έψαχνες τα χείλη
 και φούντωνες την παγωνιά μας!!!!

Μου ‘πες να ξανανταμωθούμε
 να πιούμε τα βαριά ποτά μας
 αφού κι οι δυό τρελά ποθούμε
 την ηδονή του έρωτά μας….

Είπα το ΝΑΙ μου ξαναμμένο,
σαν την πιο άγρια ροκιά μου…
δυό τέρμινα σε περιμένω,
μ’ ακόμα να φανείς γλυκιά μου!!!!!!!!!!!

71

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Τιμωροί;

« στις: 05/01/20, 13:53 »

Ρίγα, στο υφάδι της ζωής είσαι ανοιχτή,
ένας τελάλης που τα λόγια δεν θυμάται,
μας είχες πει : ο αρχηγός θα σε δεχτεί,
κι ας είχες φύγει…του δραπέτες τους φοβάται!!!!

Μα καθώς γύριζες, καρτέρι στ’ ανοιχτά
 δυό φίλοι άσπονδοι σου είχανε στημένο,
σε αλυσοδέσαν, σε μαχαίρωσαν φριχτά,
κι ύστερα είπαν πως σε βρήκανε δεμένο

 Πένθος κηρύχτηκε, μα κόρη μαρτυρά
 ποιοι είναι οι ένοχοι, καυγάς έχει ανάψει….
πως έναν είδε με σφυρί να σε βαρά,
κι ο άλλος έσκαβε τον λάκκο να σε θάψει.

Το έργο τούτο το ξανάδαμε παλιά
 δεν τιμωρούνται οι φονιάδες όμως πάντα,
τον έναν έκαναν μεγάλο βασιλιά……….
του άλλου του έστησαν της δόξας ανδριάντα!!!!!!!!

72

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Ένας Μιστράς

« στις: 30/12/19, 11:34 »

Πιο σφιχτά με κρατάς
 στη φορά των αιώνων
 σε καιρούς παγετώνων…
τι αγκαλιές μου ζητάς
 Λες για μας …θα κοπείς….
σου φωνάζω όμως, άστα
 της κιθάρας τα τάστα…
τι τραγούδια να πεις

Με σέρνεις στα πελάγη σου, αντίκρυ απ’ τα καρνάγια
 τι να μου πουν οι μάγοι σου, που ξέχασαν τα μάγια…..

Στ’ ανοιχτά του γιαλού
 με καρφώνεις με βέλη
 το φιλί σου έχει μέλι
 και το δίνεις αλλού…
Με το δάκρυ νωπό
 με σκορπάς στους υφάλους
 κι όταν λες πας με άλλους
 σβήνει το …σ’ αγαπώ….

Την κλείδωσες την πύλη σου, τις κλειδαριές αλλάζεις,
και το φιλί απ’ τα χείλη σου, σε ξένους το μοιράζεις….

Οι κραυγές μου παντού:
« Μ’ έχει η αγάπη τουμπάρει»
μα σε πήραν χαμπάρι
 της καρδιάς τα βουντού.
Θα σωθείς σαν παλιά
 που ‘χες βγει με κοθόνι,
κι είχα στήσει αγχόνη
 μα δεν βρήκα θηλιά!!!!!

Σ’ έκρυβε πάντα ένας Μιστράς…απ’ τον χιονιά μιας κάνης
 Μα ξέρεις πώς να ξεγλιστράς…κι όλο τα ίδια κάνεις!!!!!!!!!!

73

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Βέβηλο φιλί

« στις: 28/12/19, 10:18 »

Ένα βέβηλο φιλί
 στης Ανατολής τ' αλώνια
 μου ματώνει την ουλή
που 'χε κλείσει από χρόνια

Και πριν στ' όνειρο κοπώ
 μία βέβηλή σου φράση
 που 'χε μέσα <<Σ' αγαπώ>>
μ' έστειλε στης γης τη χάση

Ένα βέβηλο φιλί
 από δήθεν θαυμαστή σου
 είχε στρώσει το χαλί
 στον καινούριο εραστή σου

25/12/2019

74

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Αυτομαστίγωμα

« στις: 26/12/19, 10:01 »

Αυτομαστίγωμα σκληρό το «σ’ αγαπώ»,
κάπου στα ξένα τ’ ακρογιάλια σε μπαρκάρει…
εσύ δυό χρόνια στης λησμόνιας το ρεπό
 κι ένας φονιάς-καιρός…νεκρό…να σε μαρκάρει….

Αλήστου μνήμης εποχές θα θυμηθείς
 σιδηροδέσμιος στης πίκρας το παλάτι
 σου το ‘χα πει πως ο γιαλός είναι βαθύς
 και μία Μέδουσα στις όχθες αμανάτι…

Σε λαβυρίνθους, δίχως πόρτα για να βγεις,
σ’ έχει πετάξει η Αριάδνη δίχως λύσεις,
σε ζωγραφίζω στα πορτρέτα της Αυγής
 αντιφεγγίζεις στο νεφέλωμα της Δύσης….

Αυτομαστίγωμα στων φώτων σου το χτες
 μαύρο χαράτσωμα στο βλέμμα το απλανές σου
 με τις πληγές του έρωτά σου ανοιχτές
 σε ποιες νυχτιές μου λες θα βρεις τις ηδονές σου!!!!!!!!

75

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Ανατολές

« στις: 24/12/19, 11:37 »

Κάρφωσα τις ανατολές, που διάλεξες να λείπεις
 κι ανέτρεψα στην άβυσσο, τους ήχους των κυμβάλων,
διάλεξα μωβ, και κόκκινο, να φτιάξω εικόνα λύπης,
και χάρισα έρωτα βραδιά, σ’ έναν εχθρό σου μάλλον

 Στων Φαρισαίων τους γιαλούς, έριξα το σκαρί μου
 σημάδεψα τα «σ’ αγαπώ» και σήκωσα το κλείστρο
 άλλονε φιλοξένησα στο ιπτάμενο χαλί μου
 ψάχνοντας γη του έρωτα με ούριο Μαϊστρο

 Με δεκανίκι περιττό, στων Μάηδων τους δρόμους
 περπάτησα τη λίθινη αρχαία εποχή σου
 με είδες που αντιστάθηκα, απέναντι στους νόμους
 και φώναξες «Τετέλεσται», μέσα στη ταραχή σου….

Πώς να σου γράψω το ρυθμό που σβήνει το μελάνι
 πώς να βρω το ανεμούριο, πριν μπω στην ατραπό σου
 σου ‘γνεψα πως προσπέρασα, μ’ έβρισες: «παλιοαλάνι»
κι άλλη διάλεκτο ζητάς να πεις τα σ’ αγαπώ σου

 Κάρφωσα τις ανατολές στο αέτωμα της δύσης
 κι έφτιαξα το περίγραμμα με μιας νυχτιάς πινέλο
 μη ψάχνεις λόγια να μου πεις, δεν θέλω αναλύσεις,
μα ούτε να μ’ έχουν όμηρο, τα «πρέπει» και τα «θέλω»