Της φωνής σου ο αχός

[Ιμερος]

Πήγε της φωνής σου ο αχός
μέσ’ τα σοκάκια του μυαλού
μια μέρα ακόμα είμαι μοναχός
και συ να τριγυρνάς αλλού

πόντο τον πόντο έσκαψες
μεσ’ τα γκρεμνά του νου
στην καρδιά μου έγραψες
τα μυστικά του ουρανού

φύλαξες το φως κι αλλού
με σκιά έφτιαξες γιορντάνια
οι σκέψεις μου σαν κουρελού
να ταξιδεύουν στα ταβάνια

Πήγε της φωνής σου ο αχός
μέσ’ τα σοκάκια του μυαλού
μια νύχτα ακόμα είμαι μοναχός
και συ να ξαγρυπνάς αλλού

[mantinada]

Αχ, αυτή η ξαγρύπνια σε μέρη άλλα από εκείνα που λαχταράμε...
Πόσο δύσκολη είναι σαν τη βιώνεις...
Και πόσο λυτρωτικό είναι όταν παύεις να τη ζεις...

Την καλημέρα μου!