Το Στέκι των Κιθαρωδών
Περι μουσικής => Μουσικά νέα και συζητήσεις => Μήνυμα ξεκίνησε από: drumgirl στις 29/05/07, 15:49
-
'Εχω ακούσει τόσες και τόσες γνώμες για αυτό το θέμα!Άλλοι λένε ότι είναι καλύτερα να το παλεύεις μόνος σου με βιβλία μουσικής γιατί δεν σου περιορίζει το παίξιμο κανένας δάσκαλος...Άλλοι λένε οτι στο ωδείο η καθοδήγηση του δασκάλου είναι πιο εγγυημένη και σωστή...Εγώ προσωπικά είμαι του δεύτερου!Εσείς παιδιά τι έχετε να πείτε περί του θέματος από προσωπική εμπειρία???
-
Δλδ, το ένα ακυρώνει το άλλο; Δεν νομίζω...
-
δοκιμασε αυτο που εκανα εγω με την κιθαρα..
ξεκινα μονη σου...και θα φτασεις σε ενα σημειο που δεν θα μπορεις να προχωρησεις παρακατω...
ε τοτε θα καταλαβεις πως δασκαλος χρειαζεται..
-
Τα λάθη που έκανα μαθαίνοντας μόνος,μου κόστισαν πάρα πολύ χρόνο.Τώρα δεν υπάρχει χρόνος για μαθήματα. Μακάρι να είχα ξεκινήσει με δάσκαλο.
-
Πιστεύω οτι η αρχή με ένα δάσκαλό είναι ένα πολύ καλό ξεκίνημα. Τώρα το πόσο θα μείνει ο μαθητής με το δάσκαλο είναι τελείως υποκειμενικό.
Το αν ο δάσκαλος θα σου περιορίσει το παίξιμο, είναι καθαρά θέμα δασκάλου.Ήμουνα πολύ τυχερός, γιατι έπεσα με τη πρώτη σε σοβαρό δάσκαλο. Αυτο που θα σου πώ είναι μην φοβάσαι να δοκιμάσεις διάφορους δασκάλους. Υποθέτω για drums?
Τέλος, ωδείο έχω να προτείνω μόνο σε όσους πηγαίνουν για κάποιο πτυχίο, ή στους τελείως αρχάριους, μόνο και μόνο για τα έξτρα μαθήματα. Απο κει και πέρα αν κάποιον δεν τον ενδιαφέρει το πτυχίο είναι κάπως χάσιμο... Kαι με αυτό εννοώ να προτιμήσουν το ιδιαίτερο.
Κοινώς:
Α)1-2 χρόνια ωδείο
Β)Όσα χρονια θελήσει κάποιος ,με δάσκαλο
Γ) Μόνος.
Εννοείται οτι αυτό είναι για το μουσικό που δεν θέλει πτυχίο...
-
Δλδ, το ένα ακυρώνει το άλλο; Δεν νομίζω...
Ακριβώς. Και εξαρτάται κι απ τις βλέψεις σου. Αν θες απλώς να περνάς την ώρα σου παίζοντας μουσικούλα μάθε μόνη σου. Αν θες πραγματικά να μάθεις μουσική για να παίζεις με κάποιο σχήμα και κάποια στιγμή να φτάσεις και σ ένα καλό επίπεδο τότε η εμπειρία λέει πως το ωδείο ή ο δάσκαλος είναι απαραίτητος
-
Κι εγώ ξεκίνησα μόνος, αλλά σε πολύ μικρή ηλικία, και μου πήρε 2-3 χρόνια ψιλοχαμένου χρονου πριν αρχίσω ν'ασχολούμαι πιο σοβαρά.. Απ'ότι έχω δει, φίλοι μου που κάνουν με δάσκαλο πέφτουν συχνά σε φωτισμένο δάσκαλο που τους κάνει καλή δουλειά..
Απέναντι στα ωδεία από την άλλη, είμαι πολύ προκατειλημμένος, γιατί οι απόφοιτοι είναι όνομα και πράγμα "μπομπούκια του ωδείου" που λέει κι ο Παύλος.. Οι δάσκαλοι, απευθυνόμενοι σε μεγαλύτερο αριθμό μαθητών τους περνούν αυθεντίες και βλέπω να μένουν προσκολημμένοι στις αυθεντίες του δασκάλου
Φυσικά (για να προλάβω τυχόν αντιδράσεις) όλα αυτά που λέω δεν έχουν κανένα κύρος, επειδή όπως είπα είναι βασισμένα σε προσωπικές εμπειρίες..
-
αν πας στο ωδειο κλασσικη και εισαι στη δευτερη με τριτη μεση πιστευω πως μπορεις και μονος σου να παιζεις ηλεκτρικη σ' ενα καλο επιπεδο.(εξαρταται και με τη σοβαροτητα την οποια εξασκεισαι κτλ.)τωρα παλι αν δεν παιζεις απο πιο πριν κλασικη και θες να μαθεις ηλεκτρικη νομιζω οτι χρειαζεται σιγουρα δασκαλος.
παντως αν καποιος παιζει καλα κλασικη μπορει να παιξει σχετικά ευκολα μπουζουκι,ηλεκτρικη ή οποιοδηποτε αλλο συναφες εγχορδο οργανο.
-
Συμφωνώ κι εγώ, οπωσδήποτε με δάσκαλο. Ακόμα και στην υποθετική περίπτωση που μπορείς να μάθεις τα πάντα μόνος σου γιατί είσαι μουσική ιδιοφυία, ο δάσκαλος θα σου δώσει κάτι που δεν το βρίσκεις σε κανένα βιβλίο: Θα σε εμπνεύσει. ;)
-
δοκιμασε αυτο που εκανα εγω με την κιθαρα..
ξεκινα μονη σου...και θα φτασεις σε ενα σημειο που δεν θα μπορεις να προχωρησεις παρακατω...
ε τοτε θα καταλαβεις πως δασκαλος χρειαζεται..
εξαρταται παντα απο το τι θελεις να παιξεις..στην μουσικη παντα μαθαινεις..ο δασκαλος (καλυτερα ιδιαιτερο μα8ημα)θα σου δωσει το ''αλμα'' που χρειαζεσαι..πρεπει να βρεις καποιον που εμπιστευεσαι ομως (σαν το γιατρο σου)ωστε να μη γινει αιτια να βαρεθεις κιολας...
-
Θα αναφέρω μια δική μου κακή εμπειρία ως αυτοδίδακτος (μιλάω μόνο για τον εαυτό μου και δεν βάζω στο ίδιο τσουβάλι όλους τους αυτοδίδακτους). Ξεκίνησα να παίζω πατώντας πάρα πολύ δυνατά τις χορδές και γενικά να παίζω πολύ σφιγμένος. Πέρασαν μήνες για να πάρω χαμπάρι ότι αυτό είναι λάθος και πάρα πολύς καιρός για να αποβάλλω αυτή τη συνήθεια. Και για να είμαι απόλυτα ειλικρινής δεν το έχω καταφέρει 100% μέχρι σήμερα. Ακόμα πιάνω τον εαυτό μου σε κάποιες στιγμές να μην παίζει χαλαρά και κατα τα άλλα απορώ γιατί σήμερα δεν μου βγαίνει τι lick που έβγαινε χθές..... ::) ::) ::) ::) Ένας δάσκαλος θα το είχε αντιληφθεί αυτό απο νωρίς και θα μου το είχε επισημάνει (φαντάζομαι).Μπορούμε να βρούμε και άλλα τέτοια παραδείγματα για χάσιμο χρόνου χωρίς καθοδήγηση.
Υπάρχει βέβαια και ο αντίλογος που λέει ότι ο τάδε μεγάλος κιθαρίστας είναι αυτοδίδακτος και παίζει τα μαλλιοκέφαλά του. Αυτό μπορεί να ισχύει, πχ Malmsteen,o οποίος είναι αυτοδίδακτος (τα μόνα μαθήματα που πήρε είναι μαθήματα μουσικής θεωρίας απο την αδερφή του). Πόσοι όμως απο μας έχουμε τις ικανότητες του Yngwie;;; Mην στεκόμαστε σε ακραία παραδείγματα για να πειστούμε ότι γίνονται τα πάντα με οποιονδήποτε τρόπο και απο τον οποιονδήποτε.Και αν κάποιος απο μας έφτασε σε πολύ καλό επίπεδο όντας αυτοδίδακτος, εγώ είμαι της άποψης ότι θα έφτανε ακόμα πιο ψηλά με την σωστή καθοδήγηση ενός καλού (προσοχή σ'αυτό) δασκάλου.
Μεγάλοι κιθαρίστες έφτασαν πολύ ψηλά κάνοντας κανονικότατα μαθήματα και ξεπερνώντας απο ένα σημείο και μετά τους δασκάλους τους (πχ Vai)
-
Θα αναφέρω μια δική μου κακή εμπειρία ως αυτοδίδακτος (μιλάω μόνο για τον εαυτό μου και δεν βάζω στο ίδιο τσουβάλι όλους τους αυτοδίδακτους). Ξεκίνησα να παίζω πατώντας πάρα πολύ δυνατά τις χορδές και γενικά να παίζω πολύ σφιγμένος. Πέρασαν μήνες για να πάρω χαμπάρι ότι αυτό είναι λάθος και πάρα πολύς καιρός για να αποβάλλω αυτή τη συνήθεια. Και για να είμαι απόλυτα ειλικρινής δεν το έχω καταφέρει 100% μέχρι σήμερα. Ακόμα πιάνω τον εαυτό μου σε κάποιες στιγμές να μην παίζει χαλαρά και κατα τα άλλα απορώ γιατί σήμερα δεν μου βγαίνει τι lick που έβγαινε χθές..... ::) ::) ::) ::) Ένας δάσκαλος θα το είχε αντιληφθεί αυτό απο νωρίς και θα μου το είχε επισημάνει (φαντάζομαι).Μπορούμε να βρούμε και άλλα τέτοια παραδείγματα για χάσιμο χρόνου χωρίς καθοδήγηση.
Υπάρχει βέβαια και ο αντίλογος που λέει ότι ο τάδε μεγάλος κιθαρίστας είναι αυτοδίδακτος και παίζει τα μαλλιοκέφαλά του. Αυτό μπορεί να ισχύει, πχ Malmsteen,o οποίος είναι αυτοδίδακτος (τα μόνα μαθήματα που πήρε είναι μαθήματα μουσικής θεωρίας απο την αδερφή του). Πόσοι όμως απο μας έχουμε τις ικανότητες του Yngwie;;; Mην στεκόμαστε σε ακραία παραδείγματα για να πειστούμε ότι γίνονται τα πάντα με οποιονδήποτε τρόπο και απο τον οποιονδήποτε.Και αν κάποιος απο μας έφτασε σε πολύ καλό επίπεδο όντας αυτοδίδακτος, εγώ είμαι της άποψης ότι θα έφτανε ακόμα πιο ψηλά με την σωστή καθοδήγηση ενός καλού (προσοχή σ'αυτό) δασκάλου.
Μεγάλοι κιθαρίστες έφτασαν πολύ ψηλά κάνοντας κανονικότατα μαθήματα και ξεπερνώντας απο ένα σημείο και μετά τους δασκάλους τους (πχ Vai)
Χμ,οτι ο Vai περασε τον Satriani ειναι αμφιλεγομενο.προσωπικά τουλάχιστον!
-
Nα προσθέσω επίσης για το θέμα μας ότι και πολύ σπουδαίοι κιθαρίστες προσπαθώντας να μάθουν μόνοι τους έκαναν τραγικά λάθη και αποφάσισαν να κάνουν μαθήματα. Ένα παράδειγμα είναι ο μεγάλος Paul Gilbert (βαθειά υπόκλιση στον δάσκαλο του υπερτατοανυπερβλητοαπολυτοτρισμέγιστου), ο οποίος πριν κάνει μαθήματα έπαιζε μόνο με upstrokes(!!!!!!) και μόνο με το μεσαίο δάχτυλο του δεξιού χεριού(!!!!!!!!!!!!!!!!!!). Δείτε το παρακάτω βίντεο απο 4:26 μέχρι 6:00.
http://www.youtube.com/watch?v=clwej4qiLq8
-
(Πανάσχετο)
Τί μάρκα κιθάρα έχει σ αυτό το βίντεο?
-
(Πανάσχετο)
Τί μάρκα κιθάρα έχει σ αυτό το βίντεο?
Ibanez
-
Εγω ξεκινησα μονος μου και εδω και 4 χρονια εχω τη μεγαλυτερη εξελιξη σε σχεση με αλλα παιδια που ειτε εμαθαν και αυτοι μονοι τους ή με δασκαλο/ωδειο.
Νομιζω ειναι και θεμα ταλεντου. Συνεχεια σκεφτομουν, μηπως να ξεκινησω μαθηματα??, αλλα οταν βρισκομουν με καποιον που να ξερει και κοιταζα πως επαιζε παντα επαιρνα κατι και βελτιωνομουν. Κοιταζοντας βιντεο στο νετ, και με απλη λογικη εχω βρει το στυλ μου και ειμαι σιγουρος 100% πως παιζω με τον σωστο τροπο και κυριως το δικο μου!
Δεν ειμαι κατα των μαθηματων, αλλα σε εμενα δεν ταιριαζαν. Φετος τελειωσα το σχολειο και δεν ειχα διαθεση τα προηγουμενα χρονια να κανω και μαθημα κιθαρας. Ηθελα απλα να παιζω και να γουσταρω. Και ταυτοχρονα μαθαινα.
Αρα, ΜΟΝΟΣ ΜΟΥ.
-
Δασκαλο!!Κατα προτιμηση περισσοτερους απο εναν(οχι ταυτοχρονα) για να παρεις πολλες και διαφορετικες επιρροες!Απλα θα προχωρησεις πολυ πιο γρηγορα απο οτι χωρις την καθοδηγηση του.
-
Εγω ξεκινησα μονος μου και εδω και 4 χρονια εχω τη μεγαλυτερη εξελιξη σε σχεση με αλλα παιδια που ειτε εμαθαν και αυτοι μονοι τους ή με δασκαλο/ωδειο.
Νομιζω ειναι και θεμα ταλεντου. Συνεχεια σκεφτομουν, μηπως να ξεκινησω μαθηματα??, αλλα οταν βρισκομουν με καποιον που να ξερει και κοιταζα πως επαιζε παντα επαιρνα κατι και βελτιωνομουν. Κοιταζοντας βιντεο στο νετ, και με απλη λογικη εχω βρει το στυλ μου και ειμαι σιγουρος 100% πως παιζω με τον σωστο τροπο και κυριως το δικο μου!
Δεν ειμαι κατα των μαθηματων, αλλα σε εμενα δεν ταιριαζαν. Φετος τελειωσα το σχολειο και δεν ειχα διαθεση τα προηγουμενα χρονια να κανω και μαθημα κιθαρας. Ηθελα απλα να παιζω και να γουσταρω. Και ταυτοχρονα μαθαινα.
Αρα, ΜΟΝΟΣ ΜΟΥ.
Και γω πανω κατω σε μια ιδια φαση ειμαι.
Θελω να σταθω σε αυτο με την λογικη παντως. Βοηθαει πολυ αμα κατσεις και σκεφτεις πως να παιξεις κατι δυσκολο, μετα σου βγαινει ευκολα.
-
Και εγώ μόνος μου ξεκίνησα.
Αποτέλεσμα, πατούσα πολύ δυνατά και εγώ τις χορδές, όταν έκανα ασκήσεις τις έκανα μέχρι σημείου εξάντλησης(πολύ κακό). Το δεξί και αριστερό μου χέρι είχαν λάθος θέση. Επίσης είχα πάρα πολύ θόρυβο στο παίξιμό μου. Πάλι καλά που έμαθα να χρησιμοποιώ και το μικρό δακτυλάκι.
Παρ'όλα αυτά έπαιζα τα maiden μου και τα metallica μου κτλ. Βέβαια το πρόβλημα άρχισε όταν ήθελα κάτι ποιό advanced.
Όταν λοιπόν πήγα σε δάσκαλο μου άλλαξε ΟΛΗ την τεχνική απο την αρχή. Μέσα σε λίγους μήνες έκανα πράγματα που πρίν μου φαίνονταν βουνό. Ας μην ξεχνάμε και την θεωρία με την οποία δεν είχα καμία επαφή...η οποία είναι απολύτως απαραίτητη αν θέλεις να παίζεις σε υψηλότερο επίπεδο.
-
Με δάσκαλο είναι καλή λύση γιατί δεν σε περιορίζει όπως το ωδείο, και αν πετύχεις και καλό, θα ασχοληθεί και με το πως θα παίζεις μέσα στη μπάντα, και όχι μόνο ασκήσεις και ασκήσεις. Προσοχή όμως γιατί υπάρχει κίνδυνος να γίνεις αντίγραφό του, υιοθετώντας όλη την ιδεολογία του και το στυλ του.
-
Παιδιά εγώ δεν νομίζω ότι έχει τόση διαφορά το ιδιαίτερο και το ωδείο!Φτάνει να είναι καλός ο καθηγητής!Or am I wrong?
-
Στο ωδείο υπάρχει στάνταρ ύλη για να εξεταστεί ο μαθητής και να πάρει το πτυχίο. Στο ιδιαίτερο έχεις τη μεγάλη άνεση να πηγαίνεις με το ρυθμό σου και να επηρεάζεις το ποια θα είναι η διδακτέα ύλη.
-
Παιδιά εγώ δεν νομίζω ότι έχει τόση διαφορά το ιδιαίτερο και το ωδείο!Φτάνει να είναι καλός ο καθηγητής!Or am I wrong?
Στο ωδείο υπάρχει στάνταρ ύλη για να εξεταστεί ο μαθητής και να πάρει το πτυχίο. Στο ιδιαίτερο έχεις τη μεγάλη άνεση να πηγαίνεις με το ρυθμό σου και να επηρεάζεις το ποια θα είναι η διδακτέα ύλη.
Καταρχάς: Οταν λέμε στάνταρ ύλη στο ωδείο, δεν εννούμε συγκεκριμένα κομμάτια, αλλα συγκεκριμένες εποχές, χαρακτηριστικές της κλασσικής μουσικής ως επι το πλείστον. Να προλάβω εδώ, τους ηλεκτρικούς κιθαρίστες, μπασίστες, κλπ, και να πώ οτι αναφέρομαι στα όργανα που έχουν επίσημο πτυχίο Απο εδώ βγαίνουν τα εξής συμπεράσματα:
Α)Εαν κάποιος, δεν έχει βλέψεις για κλασικό όργανο, ή παραδοσιακό κρουστό(τα μόνα απο όσο θυμάμαι με επίσημο πτυχίο), τότε δεν έχει λόγο να πάει σε ωδείο, για παραπάνω απο 2-3 χρόνια! Ο μόνος λόγος που λέω αυτό το χρονικό διάστημα, είναι τα υποχρεωτικά μαθήματα του ωδείου, απο τα οποία, είναι καλό να επωφεληθεί.
Β) Στο ωδείο, η φοίτηση δεν είναι καθαρά θέμα δασκάλου-μαθητή αλλα έχει πλέον καταντήσει και θέμα συμφερόντων των ιδιοκτητών. Είχε βάλει πριν ένα χρόνο ένα θέμα ο Freemind για το τί γίνεται με τα ωδεία, αν το διαβάζει εδώ, καλό θα είναι να πεί καμιά κουβέντα.
Τέλος, η διδακτέα ύλη δεν διαφέρει απο ιδιαίτερο σε ωδείο. Ο/Η καθηγητής/τρια καθορίζει την ύλη που θα μελετηθεί με γνώμωνα τις τεχνικές ανάγκες, και δυσκολίες που αντιμετωπίζει ο εκάστοτε μαθητής. Μην έχετε στο μυαλό σας οτι στο ωδείο, είναι υποχρεωτικά κάποια κομμάτια. Οσο υποχρεωτικός είναι ο Bach στη κλασσική, άλλο τόσο είναι και ο Petrucci στην ηλεκτρική. Η λόγική είναι οτι ο κλασικός, πρέπει να έχει ένα στοιχειώδες ρεπερτόριο απο ρομαντισμό, μπαρόκ, όπως ο ηλεκτρικός, ένα ρεπερτόριο απο blues, rock, metal.
-
Συμφωνώ κι εγώ, οπωσδήποτε με δάσκαλο. Ακόμα και στην υποθετική περίπτωση που μπορείς να μάθεις τα πάντα μόνος σου γιατί είσαι μουσική ιδιοφυία, ο δάσκαλος θα σου δώσει κάτι που δεν το βρίσκεις σε κανένα βιβλίο: Θα σε εμπνεύσει. ;)
Αχ...έρωτας... ;D ;D ;D ;D ;D ;D ;D ;D ;D ;D ;D
-
Συμφωνώ κι εγώ, οπωσδήποτε με δάσκαλο. Ακόμα και στην υποθετική περίπτωση που μπορείς να μάθεις τα πάντα μόνος σου γιατί είσαι μουσική ιδιοφυία, ο δάσκαλος θα σου δώσει κάτι που δεν το βρίσκεις σε κανένα βιβλίο: Θα σε εμπνεύσει. ;)
Αχ...έρωτας... ;D ;D ;D ;D ;D ;D ;D ;D ;D ;D ;D
Α, να χαθείς, σαχλέ! :P
Ντροπή! ;)
Παρεπιπτόντως, από τότε που άλλαξα δάσκαλο κι έχω δασκάλα, εμπνέομαι περισσότερο. Να ανησυχώ;
-
πολλές φορές θα σου γεννηθούν απορίες οι οποίες δεν υπάρχουν στο internet ή δεν μπορεί να απαντηθούν εκεί!σίγουρα κάποια στιγμή θα απευθυνθεί κάποιος θέλει δεν θέλει σε δάσκαλο!αν δεν γίνει αυτό τότε κάτι πάει στραβά!
υ.γ. βέβαια με βιβλία του troy stetina και καμια 10αρια video lessons ενα βιβλίο με ακόρντα και κλίμακες και 2-3 'ωρες την ημέρα κάτι γίνεται!
με παραπάνω από 3ώρες την ημέρα...καίγεσαι!
-
παιδεια,ενταξει,καλο το ωδειο αλλα οταν μαθαινεις μονος η μοθσικη αντικατοπτριζει την προσωπικοτητα σου,το παιξιμο σου εχει την δικη σου σφραγιδα!το πιο ευκολο κ το πιο απλο ειναι να πας σε ωδειο ομως αλλη μαγκια ειναι να λες οτι τα εχεις καταφερει μονος!
-
Το μουσικό όργανο δεν είναι ποδήλατο που τρώς 2 τούμπες και στο τέλος μαθαίνεις. Για να βγάλεις προς τα έξω την προσωπικότητά σου θέλει σωστές βάσεις όσον αφορά και τη τεχνική και την θεωρία.
Το ωδείο/δάσκαλος, δεν είναι το πιό εύκολο, κάθε άλλο θα έλεγα, θέλει πολύ μελέτη και συνεχώς σου βάζουν νέες προκλήσεις όσων αφορά τη τεχνική σου.
-
Το μουσικό όργανο δεν είναι ποδήλατο που τρώς 2 τούμπες και στο τέλος μαθαίνεις. Για να βγάλεις προς τα έξω την προσωπικότητά σου θέλει σωστές βάσεις όσον αφορά και τη τεχνική και την θεωρία.
Το ωδείο/δάσκαλος, δεν είναι το πιό εύκολο, κάθε άλλο θα έλεγα, θέλει πολύ μελέτη και συνεχώς σου βάζουν νέες προκλήσεις όσων αφορά τη τεχνική σου.
Πολυ σωστα!
Ειδικα αν πας σε επαγγελματια μουσικο που θα σου μαθει να παιζεις μουσικη με ολη την εννοια της λεξης και οχι σε κανεναν ασχετο που θα σου μαθει μονο μερικα τραγουδια τα οποια θα νομιζεις οτι τα παιζεις σωστα.Ο σωστος δασκαλος ξερει παρα πολλα και αν εχεις την υπομονη να στα μεταφερει( γιατι δεν ειναι τοσο ευκολο οσο νομιζουν αρκετοι) τοτε θα μαθεις να παιζεις.
-
ωδειο να παρεις τισ βασεις,η συνεχεια ομως μονος
-
Μόνος σου! εγώ μόνος μου έμαθα κιθάρα :P το καλό με τον δάσκαλο είναι ότι σε βάζει σε μια διαδικασία να μελετήσεις πράγματα ενώ από μόνος μου βαριέμαι να τα μελετήσω :P
-
Εγώ από το δάσκαλό μου στο Ωδείο όπου πήγα για δύο χρόνια έμαθα εκτός από το να κατανοώ και παίζω ένα κομμάτι να να το το απλοποιώ τόσο όσο χρειάζεται κάθε φορά για να είναι στα μέτρα μου και να βάζω μέσα του το στοιχείο μου.
Μάλλον εγώ θα προτιμήσω το δάσκαλο και όχι τόσο το Ωδείο γιατί τον άνθρωπο τον ήξερα από πριν.
-
ολομοναχος απο 3η γυμνασιου και στη 2α λυκειου με την μπαντα μου για ακροαση στο σκουλγουειβ...
οχι οτι το θεωρω κανενα σπουδαιο φεστιβαλ απλα νιωθω υπερηφανος για το οτι ενω 3η γυμνασιου δεν ηξερα καν πως να πιασω την κιθαρα,εφτασα μεσα σε 1,5 χρονο να γραψω τραγουδια και μεσα σε 2 χρονια να τα τελειοποιουμε με την μπαντα μου για να ειναι μεσα στα 50 απο τα 170 αν θυμαμαι καλα που διαλεχτηκαν τοτε...
αλλωστε συμμεριζομαι την αποψη του βασιλη παπακ/νου ''οση σχεση εχει η εκκλησια και οι παπαδες μας με την θρησκεια,αλλο τοση εχουν και τα ωδεια μας με την μουσικη...''
-
Δυστυχώς ο μόνος τρόπος για να καταλάβει κανείς πόσο απαραίτητη είναι η διδασκαλία της μουσικής και του οργάνου από επαγγελματίες είναι όταν το βιώνει.
-
Είμαι αυτοδίδακτος , αλλά για να πω του στραβού το δίκιο ,θα χρησιμοποιήσω τη φράση ενός από τους μεγαλύτερους σχεδιαστές κόμικς , όταν τον ρώτησαν κατά πόσο χρειάζονται οι σχολές σχεδίου .
" Ο αυτοδίδακτος , έχει έναν ηλίθιο δάσκαλο "...
-
ωδειο "δαγωτο"!!!!
-
ωδειο "δαγωτο"!!!!
Εχεις μια ευκαιρια να επιχειρηματολογησεις πανω σε αυτο! Το "δαγκωτο" δεν ειναι επιχειρημα, ουτε προτρεπει καποιον να παει σε ωδειο. Με τον τροπο σου προσβαλεις την ωδειακη εκπαιδευση, αντι να προσφερεις κατι σε αυτην!
-
ωδειο "δαγωτο"!!!!
όπως λέμε "ξυλάκι παγωτό"?
-
η μουσικη εχει παραδοση και ιστορια χιλιαδων χρονων και οταν καποιος παει να αρχισει μονος του απλα δεν γινεται!
και genius να ειναι καποιος πρεπει πρωτα να μαθει τους κανονες και πως γινεται!
συμβουλευω ωδειο αλλα για οσο θες εσυ!
Ελπιζω να βοηθησα..
-
η μουσικη εχει παραδοση και ιστορια χιλιαδων χρονων και οταν καποιος παει να αρχισει μονος του απλα δεν γινεται!
και genius να ειναι καποιος πρεπει πρωτα να μαθει τους κανονες και πως γινεται!
συμβουλευω ωδειο αλλα για οσο θες εσυ!
εφ'όσον τότε το μόνο που χρειάζεσαι είναι κάποιον να σου δείχνει, γιατί όχι ιδιαίτερα?
-
Ως κιθαρίστας που ξεκίνησα μόνος μου και μετά πήγα σε ωδείο και τώρα ως καθηγητής σε ωδεία έχω να πω τα εξής (τα έχω ξαναπεί βέβαια αλλά δε πειράζει)..
Σε καμμία περίπτωση μόνος σου!! Τα σχεδόν βέβαια λάθη στην τεχνική δημιουργούν τέτοιες κακές συνήθειες που είναι δύσκολο να κοπούν ακόμα και αν μετά πας σε ωδείο. Τώρα αν επιλέξεις ιδιαίτερο μάθημα ή ωδείο, είναι προσωπικό ζήτημα αλλά σε καμμία περίπτωση μόνος σου!!
Τώρα όσον αφορά στο ιδιαίτερο μάθημα. Αν απευθυνθείς σε κάποιον επιβεβαιωμένα πολύ καλό δάσκαλο (έχεις πάρει πολλές γνώμες) και έχεις δει τους μαθητές του (άρα τη δουλειά του), οκ! Αλλιώς, αυτή η "ελευθερία" στη διδακταία ύλη δε σημαίνει πως είναι απαραίτητα και κάτι θετικό... Π.χ. το να σου δείξει ο δάσκαλος απο το 5ο μάθημα το "Fear Of The Dark" επειδή εσύ του το ζήτησες και να πληρώνεις επι 8 μήνες και βάλε για να το ψιλοπαίξεις, δεν κάνει το δάσκαλο καλό... Απατεώνα τον κάνει!! Και αυτά ΔΕΝ είναι σπάνια φαινόμενα! Έχω χάσει κάμποσους μαθητές επειδή δεν ήμουν απατεώνας αλλά κατα τη γνώμη τους δεν ήμουν καλός δάσκαλος. By the way... κανείς τους δεν παίζει κιθάρα πλέον...
Όσον αφορά τώρα στα ωδεία. Σαφώς και για να παραμείνεις σε ένα ωδείο για περισσότερα απο 5 χρόνια (όχι 2-3, τουλάχιστο στην κλασική κιθάρα) προφανώς έχεις βλέψεις για πτυχίο. Αν δεν έχεις, μπορείς να σταματήσεις. Αλλα και να σταματήσεις, (και πάλι μιλάω για κλασική κιθάρα) ας μη νομίσεις πως μπορείς να προχωρήσεις και πολύ χωρίς το δάσκαλο. 5 χρόνια σπουδών ΔΕΝ είναι αρκετά για να καταφέρεις να παίξεις π.χ. το "La Catedral" του Barrios, ή τις "Variations" του Sor, ακόμα και το "Asturias" του Αlbeniz ή το "Requerdos De La Alhambra" του Tarrega, δηλαδή κομμάτια που όλοι οι κλασικοί κιθαρίστες θέλουν να παίξουν. Αν κάποιος θέλει απλά να παίξει το "Nothing Else Matters" οκ! Μπορεί και χωρίς δάσκαλο μετά απο κάποια λίγα χρόνια μαθημάτων!
Όσον αφορά στην ύλη των ωδείων, υπάρχει τεράστιος όγκος κομματιών που μπορεί να παίξει ένας μαθητής οποιουδήποτε επιπέδου και μάλιστα πολύ καλά κατανεμημένα ανα βαθμό δυσκολίας. Όταν βέβαια κάποιος εξετάζεται για να περάσει σε κάποιο επίπεδο, υπάρχουν κάποια standards. Πχ. για να μπει κάποιος στη Μέση, οφείλει να παίξει και ένα κομμάτι με την τεχνική του tremolo, κανείς όμως δε του επιβάλλει ποιο κομμάτι τρέμολο θα παίξει. Πρέπει να παίξει και Bach. Όχι λόγω Bachολαγνείας, αλλά γιατί είναι ο κορυφαίος εκπρόσωπος μιας εποχής (Baroque) και ενός ιδιαίτερου τρόπου σύνθεσης (πολυφωνία) που ένας κιθαρίστας οφείλει να γνωρίζει να παίζει. Κανείς όμως δε του επιβάλλει ποιο μέρος απο ποια σουίτα θα παίξει. Υπάρχουν επιλογές. Μη νομίσει κάποιος δηλαδή πως σε όποιο ωδείο και να παει η διδακταία ύλη είναι "κονσέρβα" και πως όλοι οι μαθητές παίζουν ακριβώς τα ίδια πράγματα σα ρομποτάκια! Τη δεκαετία του '50 μπορεί να συνέβαινε κάτι τέτοιο (τότε βεβαίως έβαζαν και αυγά στη μασχάλη του μαθητή για να κρατήσουν τον αγκώνα κοντά στο σώμα!! ), πλέον όμως δε συμβαίνει κάτι τέτοιο.
Απο εκεί και πέρα... βεβαίως υπάρχουν ωδεία και ωδεία. Δεν αντιλέγω. Υπάρχουν διαφορές και αυτές είναι κυρίως θέμα ιδιοκτήτη-διευθυντή. Αν αυτοί είναι ψιλοαπατεώνες, τότε και το ωδείο είναι για κλάμματα. Αν είναι σοβαροί και υπεύθυνοι άνθρωποι, τότε και το ωδείο είναι σοβαρό. Κοινώς συμβαίνει ό'τι συμβαίνει και οπουδήποτε αλλού!
Αν τώρα βέβαια κάποιος απορρίπτει γενικώς τα ωδεία και τους δασκάλους γιατί νομίζει πως ενώ μπορεί να μάθει άμεσα όλα όσα γουστάρει να παίξει, οι "παλιοδάσκαλοι" τον τραινάρουν για να του παίρνουν τα λεφτά, αυτό δεν είναι πρόβλημα των δασκάλων ούτε των ωδείων... Είναι καθαρά πρόβλημα στο μυαλό του μαθητή. Ας καθίσει μόνος του, ας σπάσει τα μούτρα του (εκτός και αν είναι τρομερά μεγάλο ταλέντο) και ας πάει μετά στο ωδείο ή στο δάσκαλο να μάθει να παίζει. Και ας τραβάει μετά ο δάσκαλος τα μαλλιά του για να διορθώσει όλες τις κακές τεχνικές!!!
Αν βέβαια, το μόνο που θέλει κάποιος είναι να μάθει να παίζει το "Να μ' αγαπάς" στην παραλία (και οι άλλοι να του τρώνε τα γκομενάκια όσο αυτός παίζει :P ), τότε πάω πάσο! Αυτό μπορεί να το παίξει κάποιος και χωρίς δάσκαλο.
Αυτά τα ολίγα :)