Αποστολέας Θέμα: AYTOKTONIA  (Αναγνώστηκε 77695 φορές)

0 μέλη και 1 επισκέπτης διαβάζουν αυτό το θέμα.

old_lion

  • Επισκέπτης
Απ: AYTOKTONIA
« Απάντηση #100 στις: 30/12/05, 03:04 »
"... Μύρα το όνομά μου ..."

Γεια σου Μύρα .
Έχεις πολύ όμορφο όνομα .
Χριστιανικό βέβαια , από τα μύρα που με αυτά έραιναν τον Χριστό ,
αλλά και και από το μύρο με το οποίο έπλυνε η Μαγδαληνή τα πόδια τού Χριστού .

Ίσως μύθοι όλα αυτά , ίσως αλήθειες  .
Και ποιος νοιάζεται σήμερα όμως για το τι είναι ?
Όμορφα δεν είναι , ό,τι κι αν είναι ?  :)

 
"... though their hands are cold
      they'll love forever

      Πιστευω οτι μερικα πραγματα δεν αλλαζουν,
      ουτε η ζωη ουτε ο θανατος εχει τη δυναμη να τα αλλαξει ,
      μονο το δικο μας το χερι..."

Όχι , ο θάνατος δε μπορεί να τα αλλάξει .
Όμως αυτό το  " cold "
μπορεί όλα να τα αλλάξει .

Και τέλος , ναι , στο χέρι μας είναι ,
που θα πει ότι εξαρτάται από την αληθινή ευχή και επιθυμία μας .


"...Φαντασου οτι το παιδι σου κανει κατι τετοιο.
    Εγω θα ενιωθα σαν να το κανει εναντιον μου, κατα καποιον τροπο."


Όμως , καλή μου Μύρα ,
σημασία δεν έχει το να βρούμε το γιατί θα το έκανε ?
Έχει σημασία να πολεμήσουμε με την αιτία και όχι με το αποτέλεσμα .
Τι νόημα έχει να πολεμάς το αποτέλεσμα ?

Όταν  αληθινά αγαπάς και αληθινά νοιάζεσαι
τις αιτίες ψάχνεις , καλή μου Μύρα .


"...Αυτο τι σημαινει, οτι πρεπει να το κυνηγαω για να γινει μια ωρα αρχυτερα?..."

Μα ποιος είπε κάτι τέτοιο , Μύρα καλή μου ?
Δες τη διαφορά ηλικίας μας και τη διαφορά μιας ολόκληρης ζωής μεταξύ μας ,
και τότε εάν θέλεις θα με καταλάβεις .

Παραμένει ένα , Μύρα καλή μου ,
η αληθινή αγάπη και μάς ενώνει όλους
και αληθινά επιζεί ακόμη και μετά το θάνατο .

Η δική μου φιλία πάντως παραμένει κοντά σε σένα .  :)

Αποσυνδεδεμένος Transformer

  • Παλιός
  • ****
  • Μηνύματα: 302
  • Φύλο: Γυναίκα
  • just let her crash and burn, she'll learn.
    • Προφίλ
Απ: AYTOKTONIA
« Απάντηση #101 στις: 30/12/05, 13:05 »
...Oλα...

Γεια σου λιοντάρι κι ευχαριστω για τα καλα σου λογια  :)
Η αληθεια ειναι πως δεν διαφωνουμε ουσιαστικα...Σχετικά με το τραγουδι το cold παει για τον θανατο,οχι για τις ψυχες, "παρ΄ολο που εχουν πεθανει και τα σωματα τους ειναι κρυα, θα κρατιουνται απ' το χερι και θα αγαπιουνται για παντα". Καπως ετσι...

Φυσικά και ειναι διαφορετικες οι ζωες μας, οπως και ολων των ανθρωπων, δεν ισχυριζομαι το αντιθετο...
Το θεμα ειναι να πολεμησουμε την αιτια οπως λες κι εσυ, πριν ομως ερθει το αποτελεσμα. Μετα ειναι λιγο αργα για να πολεμησεις οτιδηποτε...

Η μονη διαφορα μας ειναι οτι ισως να κλεινω τα ματια επιτηδες και να θελω να βλεπω τα πραγματα λιγο πιο ομορφα απ' οτι (ισως) ειναι... Σε ορισμενα απο αυτα που μου ειπες, δεν θελω να μαθω αν εχεις δικιο...
there i go again pretending to be you
make-believing that i have a soul
beneath the surface, trying to convince you
it was accidentally on purpose

old_lion

  • Επισκέπτης
Απ: AYTOKTONIA
« Απάντηση #102 στις: 31/12/05, 01:08 »
"...το cold παει για τον θανατο,οχι για τις ψυχες,
    παρόλο που εχουν πεθανει και τα σωματα τους ειναι κρυα,
    θα κρατιουνται απ' το χερι και θα αγαπιουνται για παντα...".

Το ξέρω , καλή μου , ότι αυτό εννοούσες .

Μένει όμως η δική μου άποψη ότι κορμιά νεκρά και κρύα
δεν έχουν πια ανθρώπινη  αγάπη .
Πέθαναν , είναι πια κρύα και τροφή στα σκουλήκια .

Η δική μου αγάπη , Μύρα καλή μου , είναι απόλυτα ανθρώπινη ,
με σώμα ζεστό και καρδιά ζεστή και ψυχή ζεστή .

Είμαι πολύ ρομαντικός , αλλά όχι ονειροπαρμένος .

Αντίθετα , είμαι κάποιες φορές απαίσια υπαρξιστής .
Που θα πει ότι μήτε αλλάζω την πραγματικότητα
αλλά και μήτε φαντασιώνομαι ότι είναι αλλιώς αυτή η πόρνη πραγματικότητα .

Γνωρίζω ότι ήδη με κατάλαβες , Μύρα καλή μου .

Πολλή φιλία και αγάπη από εμένα .  :)
« Τελευταία τροποποίηση: 01/01/06, 16:27 από το λιοντάρι »

old_lion

  • Επισκέπτης
Απ: AYTOKTONIA
« Απάντηση #103 στις: 01/01/06, 16:30 »
Από λάθος μου κι επειδή εκείνη την ώρα που έγραφα
άλλο όνομα είχα στο νού μου
έδωσα άλλο όνομα στην πολύ αγαπητή Μύρα .

Το διόρθωσα ήδη Μύρα .  :)

Αποσυνδεδεμένος |ceD^EArTH_f

  • Επισκέπτης
  • **
  • Μηνύματα: 31
    • Προφίλ
Απ: Re:AYTOKTONIA
« Απάντηση #104 στις: 14/02/06, 14:48 »
Πολλοί αυτοκτονούν επειδή νιώθουν μόνοι, και πιστεύουν πως κανείς δεν τους αγαπάει...  Αν αυτοχτονίσει κάποιος για αυτό τον λόγο, τότε πιστεύω δε θα είναι εγωιστικό, επειδή ο ίδιος θα νομίζει πως αν πεθάνει, δε θα νοιαστεί κανείς.  Αν όμως αυτοκτονίσει κάποιος από ερωτική απογοήτευση,ξέροντας πως οι δικοί του ανθρώποι τον αγαπούν, τότε ναι, θα είναι εγωιστικό.  Πολλές φορές φτέει η στάση των άλλων απέναντι στο παιδί που θέλει να αυτοκτονίσει.. Γι αυτό ας μην κατακρίνουμε μόνο όσους διάλεξαν τον θάνατο.  Για να το έκαναν, σημαίνει κάποιος άλλος τον οδήγησε στην απόφαση αυτή.. Εγω δεν νομίζω πως θα το αποκαλούσα ανωριμότητα ...Μπορεί η αυτοχτονία να είναι η φυγή των δειλών, αλλά κάποιος άλλος τους έχει κάνει δειλούς..

Αποσυνδεδεμένος vert

  • Παλιός
  • ****
  • Μηνύματα: 378
  • Φύλο: Άντρας
  • ...τα ζάρια στον μάστορα.
    • Προφίλ
    • www.activeradio.gr
Απ: AYTOKTONIA
« Απάντηση #105 στις: 28/02/06, 07:08 »
 
   Αυτοκτονία σημαίνει να παλέψεις και να νικήσεις το ισχυρότερο αίσθημα του εαυτού σου...  Το αίσθημα της αυτοσυντήρησης.
   Για ποια δειλία μιλάμε λοιπόν? Και δεν αναφέρομαι βέβαια σε ηλίθιες-ανώριμες καταστάσεις του στυλ. "αφού με παράτησε η γκόμενα, δεν έχω να πληρώσω τη δόση της πιστωτικής, να κάνω εντύπωση στο διαδίκτυο, απέτυχα στις πανελλήνιες, δεν μ` αφήνουν να πάω στο πάρτυ το βράδυ..." (το αίσθημα των οποίων δεν υποβαθμιζω,) αλλά για βασανιστικές αποφάσεις συγκροτημένων ανθρώπων, που απλά το βάσανο της συνεχούς ζωής που διαρκώς μεγενθύνεται, μοιάζει περισσότερο οδυνηρό κι ευτελιστικό από την εξίσου ντροπιαστική φυγή του Θανάτου...

   Φυσικά και δεν την υποστηρίζω ως πράξη -προς το παρόν- αλλά δεν είναι δίκαιο να κρίνουμε ανθρώπους σαν τον Σωκράτη, τον Καρυωτάκη, jac London... κι άλλους πολύ πιο απλοικούς κι ανώνυμους, τόσο ευκολα ως δειλούς και φυγόπονους.
   
   Αν πάντως κάποιος ενδιαφέρεται να αυτοκτονήσει... προτείνω το.

"Η ΑΥΤΟΚΤΟΝΙΑ ΣΕ 9 ΑΠΛΑ ΜΑΘΗΜΑΤΑ. δι`αρχάριους και προχωρημένους"
   του Νίκου Συνατσάκη,   εκδόσεις Μπογιάτη.
Παραθέτω τα τελευταία λόγια-ποίημα του συγγραφέα...

"Μην κλαις τον έρωτα του χθες
ούτε την συμβιβαστηκότητα του σήμερα.
Μην κλαίς τα παιδικά όνειρα
ούτε την πραγματικότητα της ωρίμανσης.

Δες.
τούτος ο γλάρος ήρθε να βρει ζεστασιά,
τούτο το φύλλο ήρθε να μαραθεί στην γωνιά μου,
κείνος ο παπάς ακούμπησε την προσευχή του επάνω Του,
κείνος ο άνθρωπος κάθησε να πει μια ιστορία.

Άκου.
το γέλιο τους θυμίζει κλάμα
και η ανοιχτή αγκαλιά τους
έρημο σταυρό σε τεράστιο νεκροταφείο.

Τούτος ο τροχός είναι ασταμάτητος...
μην κλαίς το κύλισμά του.
Τούτος ο τροχός πατάει παντού...
για να φθάσει παντού.

Ο δρόμος έχει άσφαλτο και πέτρες κι αγκάθια...
Περπάτα τον... ναι, περπάτα τον !!!

Ακόμη και τότε που θα διαπιστώσεις ότι είσαι
μια στρογγυλή στεφάνη από ξύλο, σίδερο και λάστιχο...

Έδεσα τις ελπίδες μου σε σακούλι
πάνω σ` ένα ώμο τσακισμένο από το χθες.

Ήξερα, τούτος ο ώμος είναι γερός.
Η δύναμη έρχεται από μακρυά,
κρυμμένη μέσα σ` έρωτες και πίκρες
σε δάκρυα και χαμόγελα, σε βρισιές κι αγώνες.

Ήξερα. τούτος ο δρόμος είναι μακρύς.
Κακοτράχαλος ανήφορος το αύριο,
με κάμποσα δένδρα ξεχασμένα εδώ κι εκεί.
Στη σκιά τους η ανάσα της συνέχειας.
Κι άντε, κι άντε να βρώ το τέλος.

Ήξερα, τούτο το τέλος δεν υπήρχε.
Άφαντο γινόνταν μόλις το `βλεπα,
άλλαζε η πινακίδα κι έγραφε "αρχή".
Η ψυχή μου τεράστια χώραγε όλα τα τέρματα
και ζήταγε ανυπότακτη τις αρχές.

Γέμιζε το σακούλι, βάραινε ο ώμος,
σκλήραινε η ψυχή, βάσταγε το σώμα.

Ήξερα τούτο το σώμα
μια μέρα θα γονάτιζε.
Θα γινόταν πεδιάδα χιονισμένη το κεφάλι μου...
καμένο χωράφι, θερισμένο το κορμί μου.

Μα μην ξεγελαστείς.
Φίλε, αδελφέ, γυιέ, ερωμένη..................μην πλανευτείς.
Άρπαξε το σακκούλι, κληρονόμησε τον ώμο και συνέχισε.


Ένα ποτήρι κόκκινο κρασί
Ένα χέρι που συνήθισε να τρέμει
Ένα χαμόγελο που καρφώθηκε σε δυο χείλη
Ένας άνθρωπος καθισμένος σ`ένα ψεύτικο βάθρο.



Μήπως μένει τίποτε άλλο ?   Όχι. Μόνο Αυτό...............

Με το χέρι που συνήθισε να τρέμει, σηκώνω το ποτήρι με το κόκκινο κρασί.
το πλησιάζω προς το μέρος σας, λέω... "Στην υγεία σας."
και.......................

Πίνω την πρώτη γουλιά. Χαμογελώ.
Πίνω την δευτερη, δακρύζω.
Πίνω την τρίτη, εύχομαι....
                                     "Καλή επιτυχία.
                                      Στο Θάνατο ή στη Ζωή."

                                                                     με εκτίμηση βαθειά !
                                                                      Νίκος Συνατσάκης.


(φιλικά κι από μένα... καλημέρα σας.... Θοδωρής.)

« Τελευταία τροποποίηση: 28/02/06, 07:51 από vert »
Στην κοινωνία αυτή, σαπίσαμε στ` αλήθεια.
Απάνθρωποι θεσμοί,  μας γίνανε συνήθεια...

Αποσυνδεδεμένος pinelopi

  • Εδώ είναι το σπίτι μου
  • *****
  • Μηνύματα: 1075
  • Φύλο: Γυναίκα
  • κι όμως δεν είναι μακριά...
    • Προφίλ
Απ: AYTOKTONIA
« Απάντηση #106 στις: 28/02/06, 07:21 »
 
   Αυτοκτονία σημαίνει να παλέψεις και να νικήσεις το ισχυρότερο αίσθημα του εαυτού σου...  Το αίσθημα της αυτοσυντήρησης.
   Για ποια δειλία μιλάμε λοιπόν?

Όταν μιλάμε για κατάσταση απελπισίας η λογική δεν έχει ρόλο παρά μόνο κομπάρσου. Το ένστικτο της αυτοσυντήρησης προφανώς κάποιες στιγμές χάνει τη δύναμή του μπροστά στο αίσθημα της απελπισίας. Έχει τρομακτική δύναμη η απελπισία, σε καταγκρεμίζει.

Δεν υποστηρίζω ότι η αυτοκτονία είναι δειλία, είναι πολύ αλαζονική άποψη αυτή και δεν τη συμμερίζομαι. Το να αυτοκτονήσεις απαιτεί θάρρος λοιπόν , ένα θάρρος κάποιων στιγμών ή ωρών όμως, το να ζήσεις , κατά την άποψή μου πάντα, απαιτεί μεγαλύτερο γιατί εκεί αναγκάζεσαι να νικάς καθημερινά την απελπισία, την απόγνωση, την θλίψη, την απογοήτευση κ.λ.π.
« Τελευταία τροποποίηση: 28/02/06, 07:28 από pinelopi »
όνειρο είναι να ουρλιάζουν χιλιάδες ναι απ' το λαρύγγι του όχι  (Κ.Δ.)

Αποσυνδεδεμένος vert

  • Παλιός
  • ****
  • Μηνύματα: 378
  • Φύλο: Άντρας
  • ...τα ζάρια στον μάστορα.
    • Προφίλ
    • www.activeradio.gr
Απ: AYTOKTONIA
« Απάντηση #107 στις: 28/02/06, 07:36 »
Όταν μιλάμε για κατάσταση απελπισίας η λογική δεν έχει ρόλο παρά μόνο κομπάρσου. Το ένστικτο της αυτοσυντήρησης προφανώς κάποιες στιγμές χάνει τη δύναμή του μπροστά στο αίσθημα της απελπισίας.

   που μίλησα εγώ για σκέτη απελπισία ? ? ? (ίσα-ίσα εκει κατέκρινα και τις επιπόλαιες νεανικές ή λόγω των "κοινών" δυσκολιών της ζωής, απόπειρες...)   και για απώλεια λογικής?
   Αυτό έδωσα να καταλάβεις?
   ...ίσως είναι δικό μου το φταίξιμο που δε χειρίζομαι καλά τον γραπτό λόγο...
« Τελευταία τροποποίηση: 28/02/06, 07:55 από vert »
Στην κοινωνία αυτή, σαπίσαμε στ` αλήθεια.
Απάνθρωποι θεσμοί,  μας γίνανε συνήθεια...

Αποσυνδεδεμένος schizm

  • Εδώ είναι το σπίτι μου
  • *****
  • Μηνύματα: 1277
    • Προφίλ
Απ: AYTOKTONIA
« Απάντηση #108 στις: 28/02/06, 09:18 »
Ανεξάρτητα από το αν υποδηλώνει δειλία ή θάρρος, πρόκειται για μια ανεπίστροφη επιλογή...η βεβαιότητα του σήμερα, θα μπορούσε πολύ εύκολα να γίνει αβεβαιότητα του αύριο και με βάση αυτό το δεδομένο δε θα επέλεγα ποτέ κάτι από το οποιό δε θα μπορούσα να αποδράσω.

Αποσυνδεδεμένος Ιανός

  • Ο Αιρετικός
  • Εδώ είναι το σπίτι μου
  • *****
  • Μηνύματα: 553
  • Φύλο: Άντρας
  • Να τιναχτεί σαν μαύρο πνεύμα,η τρομερή μας η λαλιά
    • Προφίλ
Απ: AYTOKTONIA
« Απάντηση #109 στις: 28/02/06, 09:49 »
Αδέρφια, η αυτοκτονία δεν υποδηλώνει, κατά τη γνώμη μου, ούτε δειλία, ούτε θάρρος.
Δεν είναι η "ηρωϊκή έξοδος" των ρομαντικών.
Η αυτοκτονία, κατά τη γνώμη μου, υποδηλώνει αφόρητη μοναξιά κι ανείπωτη απελπισία.
Κανείς δεν αυτοκτονεί όταν αισθάνεται γύρω του, στον μικρόκοσμό του, ζεστασιά, θαλπωρή, αλληλεγγύη και συντροφικότητα.
Εκείνοι που αυτοκτονούν είναι άνθρωποι μόνοι, μέσα σε μια θάλασσα αδιαφορίας και ψυχρότητας.
Απλώς, είναι άνθρωποι υπερευαίσθητοι και οι αντιστάσεις τους μικρότερες.
Σ' έναν κόσμο ανθρώπινο και αλληλέγγυο, πολλοί λίγοι, δηλαδή όσοι υπέφεραν, πράγματι, από κάποια ψυχική πάθηση ή διαταραχή, θα αυτοκτονούσαν.
« Τελευταία τροποποίηση: 28/02/06, 09:51 από Ιανός »
Δεν φοβάμαι τίποτα, δεν ελπίζω τίποτα. Είμαι ελεύθερος.

Αποσυνδεδεμένος vert

  • Παλιός
  • ****
  • Μηνύματα: 378
  • Φύλο: Άντρας
  • ...τα ζάρια στον μάστορα.
    • Προφίλ
    • www.activeradio.gr
Απ: AYTOKTONIA
« Απάντηση #110 στις: 02/03/06, 07:34 »
Ανεξάρτητα από το αν υποδηλώνει δειλία ή θάρρος, πρόκειται για μια ανεπίστροφη επιλογή...η βεβαιότητα του σήμερα, θα μπορούσε πολύ εύκολα να γίνει αβεβαιότητα του αύριο και με βάση αυτό το δεδομένο δε θα επέλεγα ποτέ κάτι από το οποιό δε θα μπορούσα να αποδράσω.

   φίλε schizm... αρθρώνεις τον πιο σοβαρό λόγο -ίσως- εδώ και τεκμηριωμένο... αλλά αυτό ήταν το αρχικό ερώτημα. Το αν είναι "δειλία ή θάρρος..."
   Ανεπίστροφες επιλογές κάνουμε πολλές φορές στη ζωή μας. Απλά, ζώντας βιώνουμε τις συνέπειές τους...
Στην κοινωνία αυτή, σαπίσαμε στ` αλήθεια.
Απάνθρωποι θεσμοί,  μας γίνανε συνήθεια...

old_lion

  • Επισκέπτης
Απ: AYTOKTONIA
« Απάντηση #111 στις: 12/03/06, 20:15 »
"...Όταν μιλάμε για κατάσταση απελπισίας η λογική δεν έχει ρόλο παρά μόνο κομπάρσου..."

Έγραψα ήδη αρκετά επάνω στο θέμα , το οποίο είναι εξαιρετικά πολύπλοκο από τη φύση του .
Στα σίγουρα δεν είναι άλλο ένα θέμα σαν τα πολλά τού τύπου  "σουβλάκι και βάλε μέσα όλα" ,
ή τύπου "για να δούμε τώρα , ας γράψω κάτι και εγώ εδώ στο forum ,
             κάτι ό,τι νά' ναι , και ας μην έχω κάποια εμπειρία ή γνώση γύρω από το θέμα ".
 
Είναι στα σίγουρα δικαίωμα τής καθεμιάς ή τού καθένα να γράψει εδώ απόψεις διάφορες ,
σημαντικές ή ασήμαντες κι αδιάφορες , επάνω σε πάρα πολλά θέματα.
Μα όμως όταν το θέμα δεν είναι άλλο ένα "θέμα" για μπλά-μπλά και ποστάκια γραμμένα στα πεταχτά ,
< μεταξύ σαλονιού , κουζίνας και μπάνιου , ή μεταξύ ΄"τύρου και αχλάδου" >
όταν το θέμα αφορά τη ζωή ή το θάνατο κάποιου άλλου προσώπου ,
< και δεν αφορά την "αφεντιά" μας >
τότε θα ήταν ευχής έργο τα πολλά και εύκολα λόγια να αποφεύγονται .


Πιο πάνω έγραψε ο φίλος Θοδωρής :
"...αλλά δεν είναι δίκαιο να κρίνουμε ανθρώπους σαν τον Σωκράτη, τον Καρυωτάκη , τον Jack London..."

Κι έγραψε ότι δε μίλησε διόλου για "απελπισία" .
Επήγε πολύ πιο βαθιά από αυτή την απροσδιόριστη έννοια .
Πήγε σε κάτι άλλο , εξίσου απροσδιόριστο αλλά πολύ πιο σημαντικό και βαθιά υπαρξιακό .

Ακριβώς αυτό .
Το να βάζεις σε ένα τσουβάλι καταστάσεις και ανθρώπινα όντα εντελώς διαφορετικά
απλώς και μόνο ταχτοποιείσαι εσωτερικά , εσύ , ως προς το θέμα ,
ξεμπερδεύεις με όποια ερωτηματικά , εάν αληθινά έχεις τέτοια .
Οι εύκολες και γρήγορες απαντήσεις προϋποθέτουν εύκολα και γρήγορα ερωτηματικά ,
και πολύ συχνά δηλώνουν ανυπαρξία ερωτηματικών .

Θυμίζει κάτι σε "προκάτ" , σπιτάκια φτιαγμένα για πρόχειρη , προσωρινή κατοικία .
Μόνο που και οι ιδέες "προκάτ" , ωσάν τα σπιτάκια αυτά , γίνονται πανεύκολα μόνιμη κατοικία .
Τών προσώπων , τών ιδεών , τών πρόχειρων σκέψεων , τής πρόχειρης ζωής .
Πώς λέμε "πρόχειρο φαγητό"  , σουβλάκια , πίτσες , φαστ-φουντ ,
και άλλα άχρηστα και επιβλαβή φαγητά που απλώς κατευνάζουν την πείνα ?
Ε, αυτό ακριβώς .

"...Το ένστικτο της αυτοσυντήρησης προφανώς κάποιες στιγμές χάνει τη δύναμή του
    μπροστά στο αίσθημα της απελπισίας .
    Έχει τρομακτική δύναμη η απελπισία, σε καταγκρεμίζει..."

Ναι , μόνο που εύκολα-δύσκολα την ξεπερνάς με ένα ζεστό καφέ ,
και κουβέντα παρέα με μιά αγαπημένη φίλη ή έναν αγαπημένο φίλο .
Εάν λοιπόν αυτό ήταν το όλο θέμα και δεν έφτανε ο καφές και η/ο φίλη-ος
τότε θα είχαν απομείνει πολύ λιγότερα ανθρώπινα όντα επάνω στη Γη .

Μα έλα που όλο αυξόνονται και πληθύνονται απτόητα από τις "απελπισίες" τους ,
και μονάχα όταν έρχεται ο θάνατος εκβιαστικά και ανυποχώρητα να τα πάρει
τότε την ανάγκη φιλοτιμία ποιούμενα αποχωρούν , με κλάμματα ή με με καρτερία .
Ανάλογα το Ον .

"... όμως το να ζήσεις , κατά την άποψή μου πάντα , απαιτεί μεγαλύτερο θάρρος ,
     γιατί εκεί αναγκάζεσαι να νικάς καθημερινά την απελπισία , την απόγνωση ,
     τη θλίψη , την απογοήτευση κ.α..."

Ναι , κι αυτό είναι αλήθεια .
Μόνο που είναι μία αλήθεια λιγότερο από μισή εάν δεν αναφερθεί το πώς ξεπερνιούνται όλα αυτά ,
εάν δεν αναφερθεί το ότι απλώς ξεχνιούνται μέσα από χίλιους δρόμους και μονοπάτια
που όλα οδηγούν σε χίλιους-δυο συμβιβασμούς και υποχωρήσεις , και σκυψίματα ,
και προδοσίες τών ιδεών και τών πιστεύω ,
και λησμοσύνη τών λόγων τών "μεγάλων" που εύκολα λέγονται σε εύκολες ώρες ,
και τελικά ετούτη η λιγότερο κι από μισή αλήθεια πνίγεται μέσα στα "μισαδάκια" της .

Αυτά από εμένα , που γνωρίζω πάρα πολύ καλά το θέμα από ΜΕΣΑ ,
και όχι ξώφαλτσα και επιδερμικά από πολύ μακριά , απ' ΕΞΩ .


old_lion

  • Επισκέπτης
Απ: AYTOKTONIA
« Απάντηση #112 στις: 12/03/06, 20:26 »
Και κάτι τελευταίο :

από πού κι ως πού βγαίνει το ότι η Ζωή έχει λογική
ενώ ο Θάνατος δεν έχει ?

Τί είδους λογική είναι αυτή που θέλει να πιστεύει ότι η Ζωή έρχεται από το πουθενά ,
ότι η Ζωή φυτρώνει έτσι από μόνη , από το μηδέν ,
κι ότι η αρχή της είναι εκεί όπου αρχίζει η μικρή ζωή τού κάθε ανθρώπινου όντος ?

Με μια τέτοια λογική το κάθε ανθρώπινο όν εύκολα πιστεύει ότι είναι θεός ,
και φτιάχνει από το μηδέν έναν κόσμο :
το δικό του μικρούλη κόσμο , όμως .



Αποσυνδεδεμένος geosim

  • Θαμώνας
  • ***
  • Μηνύματα: 131
  • Φύλο: Άντρας
  • η ώρα είναι μία
    • Προφίλ
Απ: AYTOKTONIA
« Απάντηση #113 στις: 13/03/06, 00:51 »

Αυτά από εμένα , που γνωρίζω πάρα πολύ καλά το θέμα από ΜΕΣΑ ,
και όχι ξώφαλτσα και επιδερμικά από πολύ μακριά , απ' ΕΞΩ .
Κατά την ταπεινή μου γνώμη, (έχω και περήφανη ;D) η ζωή και ο θάνατος δεν είναι θέματα για να τα γνωρίζεις πολύ, λίγο ή καθόλου. Δεν είναι για παράδειγμα σαν το σκάκι για το οποίο μπορείς να πεις "γνωρίζω πολύ καλό σκάκι ή μπιλιάρδο ή πολύ καλή κιθάρα". Δηλαδή, δεν μπορείς να πείς "ξέρω πολύ καλή ζωή και λίγο από θάνατο".
Οι ζωές όλων είναι μοναδικές. Ως εκ τούτου πολύ καλή γνώση (και αυτή, ιστορικά-δημοσιογραφικά) ,μόνο για την δική μας ζωή μπορούμε να έχουμε. Και αυτή η γνώση, θα είναι μοναδική με την σειρά της, άρα πολύτιμη. Όχι όμως αναγκαστικά κατευθυντήρια, γενικευμένη και θέσφατη

Ελπίζω να μην κούρασα :)

Αποσυνδεδεμένος pinelopi

  • Εδώ είναι το σπίτι μου
  • *****
  • Μηνύματα: 1075
  • Φύλο: Γυναίκα
  • κι όμως δεν είναι μακριά...
    • Προφίλ
Απ: AYTOKTONIA
« Απάντηση #114 στις: 15/03/06, 10:56 »
Λιοντάρι, αν και δυσκολεύομαι να παρακολουθήσω την πορεία των συλλογισμών σου όπως και την πηγή αυτών θα πω πως μια άποψη οφείλει να γίνεται σεβαστή ακόμα κι αν μας βρίσκει αντίθετους (αυτή είναι η δική μου στάση τουλάχιστον και την υποστηρίζω).

Οι ισχυρισμοί του στυλ ''εγώ ξέρω γιατί το βίωσα ενώ εσύ όχι'' δεν αποτελούν άλλοθι για την ορθότητα μιας άποψης πολύ δε περισσότερο για την απαξίωση μιας διαφορετικής θέσης.

Θα μου επιτρέψεις λοιπόν να κρατώ τη θέση μου καθότι ζω στον κόσμο τούτο  ::) και ανίδεη προβλημάτων δεν είμαι ώστε να μην έχω τη δυνατότητα να διαμορφώσω και να εκφράσω άποψη.

Οπως είπε και ο geosim παραπάνω , η ζωή του καθενός είναι μοναδική. Με ιδιαίτερο και προσωπικό τρόπο την ''χειρίζεται'' ο καθένας. Το ίδιο ισχύει και για τον θάνατο.
Κράτησε λοιπόν την άποψή σου και άφησε χώρο και στους άλλους να έχουν την δική τους.
όνειρο είναι να ουρλιάζουν χιλιάδες ναι απ' το λαρύγγι του όχι  (Κ.Δ.)

old_lion

  • Επισκέπτης
Απ: AYTOKTONIA
« Απάντηση #115 στις: 16/04/06, 11:59 »
"...Ελπίζω να μην κούρασα..."

Δεν κούρασες σε κάτι , αντίθετα .
Το ότι είπες την περήφανη γνώμη σου 
< γιατί περήφανη κατά περίπτωση και όχι πάντα περήφανη μωρέ 'συ ? >
καλό ήταν , και εγώ προσωπικά την είδα και τη συλλογίστηκα .

Θα επιθυμούσα όμως να σού διευκρινήσω αυτό που ξεκάθαρα έγραψα .
Η αυτοκτονία είναι μία αυστηρά προσωπική επιλογή τού κάθε προσώπου .
Ειδικά όταν αυτή είναι μία απόλυτα συνειδητή επιλογή του δε μπορεί να γίνει αντικείμενο
ακαδημαϊκής συζήτησης και απόψεων γενικευμένων οι οποίες πλατιάζουν αφόρητα
και ολοφάνερα καταντούν λεξιλάγνες , ναρκισσιστικές , αυτάρεσκες λεξιπλοκίες
δίχως άλλο σκοπό από το να ικανοποιήσουν το πρόσωπο που τις γράφει .

Μέ λίγα λόγια , δεν έχει κανείς δικαίωμα να αμφισβητήσει αυτή την απόφαση
και δε μπορεί κανείς να γνωρίζει τους ακριβείς λόγους που οδήγησαν ένα πρόσωπο σε αυτήν .
Εάν κάποιο άτομο θέλει να μάθει τους λόγους δεν έχει παρά να ρωτήσει το ίδιο το πρόσωπο
που επιθυμεί να αυτοκτονήσει για τους λόγους που το οδηγούν εκεί .

Με το να μη ρωτάει και εκ των υστέρων να βγαίνει και να λέει διάφορα χαζά
τα οποία χαζά αφορούν όλα τον ναρκισσιστικό εαυτό του και όχι το πρόβλημα ή το θέμα τού άλλου
τίποτε άλλο δεν κάνει από το να δείχνει τη δική του ανεπάρκεια να ασχοληθεί στα σοβαρά
με ένα θέμα που είναι βαθύτατα υπαρξιακό και πάνω από όλα  υπαρκτό .
Τέθηκε ακόμη και από τα μεγαλύτερα μυαλά αλλά και τις μεγαλύτερες ψυχές που εμφανίστηκαν στον πλανήτη .

Ο Χριστός , το Ρόδο , δεν αυτοκτόνησε σύμφωνα με τα ανθρώπινα μέτρα ?

Εάν ένα πρόσωπο ενοχλείται προσωπικά από την αυτοκτονία ενός άλλου προσώπου
καλά θα κάνει να κοιτάξει τη δική του ζωή , την προσωπική , την οικογενειακή , την ερωτική , τη σεξουαλική ,
και να δει το πώς και πού "αυτοκτονεί"  και καταντάει σε κάτι που θυμίζει ζόμπι .

Οπότε , φίλε μου καλέ , το εύλογο ερώτημα που τίθεται είναι μονάχα ένα :

με τέτοιες συνθήκες ζωής , με τέτοιες καταστάσεις , με τέτοιον υποβιβασμό τής αξιοπρέπειας ,
με τόσα ψέμματα και υποκρισίες , με τόση ξεφτίλα τελικά ,
είναι να απορεί κανείς για το γεγονός ότι οι αυτοκτονίες δεν είναι όσες λογικά θα έπρεπε να είναι .

Διότι τελικά το μεγάλο ερώτημα δεν είναι το γιατί αυτοκτονεί ένα πρόσωπο
αλλά το γιατί δεν αυτοκτονούν τόσο πολλά άλλα πρόσωπα που θα όφειλαν να το κάνουν πολύ νωρίτερα
αλλά δεν το κάνουν και βγαίνουν και λένε χίλια-δυο γαι να δικαιολογηθούν .

Κι αν τα είπα λίγο "χοντρά" φίλε μου , συγχώρεσέ με .
Είναι και το θέμα ανάλογο , βλέπεις .

Ελπίζω να κατανόησες τον συλλογισμό μου .
Φιλία  :)





Αποσυνδεδεμένος Ιανός

  • Ο Αιρετικός
  • Εδώ είναι το σπίτι μου
  • *****
  • Μηνύματα: 553
  • Φύλο: Άντρας
  • Να τιναχτεί σαν μαύρο πνεύμα,η τρομερή μας η λαλιά
    • Προφίλ
Απ: AYTOKTONIA
« Απάντηση #116 στις: 16/04/06, 14:13 »
(...)
Οπότε , φίλε μου καλέ , το εύλογο ερώτημα που τίθεται είναι μονάχα ένα :
με τέτοιες συνθήκες ζωής , με τέτοιες καταστάσεις , με τέτοιον υποβιβασμό τής αξιοπρέπειας ,
με τόσα ψέμματα και υποκρισίες , με τόση ξεφτίλα τελικά ,
είναι να απορεί κανείς για το γεγονός ότι οι αυτοκτονίες δεν είναι όσες λογικά θα έπρεπε να είναι.
Διότι τελικά το μεγάλο ερώτημα δεν είναι το γιατί αυτοκτονεί ένα πρόσωπο
αλλά το γιατί δεν αυτοκτονούν τόσο πολλά άλλα πρόσωπα που θα όφειλαν να το κάνουν πολύ νωρίτερα
αλλά δεν το κάνουν και βγαίνουν και λένε χίλια-δυο γαι να δικαιολογηθούν.
(...)

Μα τι είναι αυτά που κάθεσαι και λες, φίλε Λιοντάρι;
Δεν πιστεύω στα μάτια μου...Ειλικρινά!
Υπάρχει πιό σπουδαίο δώρο, απ' εκείνο της ζωής;
Υπάρχει πιό ωραίος αγώνας απ' το να ανακαλύψεις τον εαυτό σου και να ζήσεις την κάθε μέρα σαν να είναι μια καινούργια αρχή;
Υπάρχει πιό θαρραλέα στάση από το να αγωνίζεσαι να κερδίσεις το δικαίωμά σου να ζεις ευτυχισμένος κι αξιοπρεπής;
Απ' το να δίνεις και να παίρνεις;
Όχι, φίλε μου, δεν είναι έτσι.
Αν και το δικαίωμα στην αυτοκτονία μπορεί να θεωρήθεί ως ατομική υπόθεση, το να αναρωτιέσαι "γιατί αυτοκτονούν τόσοι λίγοι" ξεφεύγει από τα όρια της ατομικότητας και της προσωπικής άποψης και οδηγεί σε ατραπόυς επικίνδυνες και, για μένα, καταδικαστέες.
Εύχομαι να 'σαι καλά και να σου πω ένα σύνθημα, που πιστεύω ότι συμπυκνώνει την θέση μου στις αιτιάσεις σου περί αυτοκτονίας:
"Άδραξε τη ζωή. Κάθε μέρα, είναι μια καινούργια μέρα!"
Δεν φοβάμαι τίποτα, δεν ελπίζω τίποτα. Είμαι ελεύθερος.

Αποσυνδεδεμένος geosim

  • Θαμώνας
  • ***
  • Μηνύματα: 131
  • Φύλο: Άντρας
  • η ώρα είναι μία
    • Προφίλ
Απ: AYTOKTONIA
« Απάντηση #117 στις: 17/04/06, 00:03 »
Συζητώ ακαδημαικά, πλατιάζοντας αφόρητα, τις γενικευμένες απόψεις μου, εμπλουτισμένες με λεξιλάγνες , ναρκισσιστικές , αυτάρεσκες λεξιπλοκίες που ικανοποιούν το είναι μου, αμφισβητώ τις αποφάσεις των άλλων, λέω διάφορα χαζά που αφορούν τον ναρκισσιστικό εαυτό μου, ανεπαρκής να ασχοληθώ με σοβαρά θέματα, ζόμπι που δεν το έχω αντιληφθεί.........
Καλά βρε λιοντάρι!!! Που τα ανακάλυψες όλα αυτά? Από το post που παρέθεσα? Μπορώ να κατανοήσω, την ενόχληση και την δυσφορία που τυχόν σου προκάλεσε, αλλά να υπάρχει ένα μέτρο.

Στην ουσία. Δεν έθιξα καν το θέμα. Δεν πήρα καν θέση, πολύ περισσότερο πλάτιασα ακαδημαικά. Παρά μόνο, επισήμανα μια ατυχής κατά την ταπεινή μου (επαναλαμβάνω) γνώμη, έκφρασή σου.Που συνίσταται στο εξής:
Επειδή ακριβώς είναι ιερή η στιγμή που «διαπραγματευόμαστε» την ύπαρξή μας και επειδή ακριβώς σέβομαι την ανθρώπινη αυτή αδυναμία, ενοχλούμαι όταν την επικαλούμαστε (σαν να επρόκειτο για εξαγορά) ώς αδιάψευστο τεκμήριο γνώσης.
Να το πώ αλλιώς. Είμαι αντίθετος στο να μπερδεύουμε την λογική με το συναίσθημα. Η συναισθηματική συνδρομή δεν προσδίδει κάτι παραπάνω σε αυτά που πρεσβέυεις, παρά μόνο εντυπώσεις. Οι οποίες όμως δεν είναι ζητούμενο σε μια διαλογική κουβέντα. Και επειδή δεν είναι ζητούμενο, παρέθεσα το σχόλιό μου.
Ε! Αυτό εσύ το εξέλαβες, ως προσπάθεια προσβολής και απαξίωσης των λόγων και έργων σου. Που καταφανέστατα δεν ισχύει.

Τώρα, για τον χαμηλό αριθμό αυτοκτονιών κτλ.
Δέχομαι την απογοήτευση ως ανθρώπινο συναίσθημα. Όχι ως στάση ζωής. Απορρίπτω την αγωνία σου για την γενικότερη ξεφτίλα, όταν η απάντηση σε αυτήν, είναι η παραίτηση, με κοινωνική συναίνεση.
Η παραίτηση (όταν θα είναι επιλογή) θα είναι μόνο προσωπική, εσωστρεφής για αυτό και αξιοπρεπής.

Φιλικά

old_lion

  • Επισκέπτης
Απ: AYTOKTONIA
« Απάντηση #118 στις: 17/04/06, 23:33 »
"...Υπάρχει πιό σπουδαίο δώρο από εκείνο της ζωής;..."

Φίλε καλέ Τάσο , κανείς δε μπορεί να αγαπήσει πιο πολύ τη Ζωή από εκείνον που την απαρνήθηκε.
Και την αγαπάει μέσα στην πιο απλή καθημερινή ομορφιά της ,
μέσα στην απλή ομορφιά ενός μικρού άνθους χαμομηλιού .
Ας είσαι σίγουρος γι' αυτό , σε παρακαλώ .


"...το να αναρωτιέσαι "γιατί αυτοκτονούν τόσοι λίγοι"..."

Έλα τώρα , μωρέ Τάσο μου , αυτή η έκφραση μου δεν είναι παρά μία σκέψη.
Αυτό δε σημαίνει ότι υιοθετώ την άποψη για μαζικές εκκαθαρίσεις .  ;D
Όχι Τάσο μου , μείνε ήσυχος .

Ας μην το πάμε εκεί διότι εγώ διόλου δεν εννοούσα αυτό .
Το τι εννοούσα νομίζω πως βγαίνει αρκετά καθαρά από το σύνολο τού post μου .

Φιλία ειλικρινή από εμένα Τάσο  :)

old_lion

  • Επισκέπτης
Απ: AYTOKTONIA
« Απάντηση #119 στις: 17/04/06, 23:59 »
"...Δεν έθιξα καν το θέμα. Δεν πήρα καν θέση, πολύ περισσότερο δεν πλάτιασα ακαδημαικά..."

Κατάλαβα πάρα πολύ καλά το τι έγραψες , κατανόησα τη σκέψη σου
καθώς επίσης και τις προθέσεις σου , φίλε Γιώργο .
Λυπάμαι πολύ για την παρεξήγηση .
Το μεγαλύτερο μέρος τού post μου δεν απευθυνόταν σε σένα .
Άλλα πρόσωπα είχα στο νου μου .
Ειλικρινά και αυτό θα ήθελα να το πιστέψεις .


"...Επειδή ακριβώς είναι ιερή η στιγμή που «διαπραγματευόμαστε» την ύπαρξή μας..."

Για αυτήν ακριβώς την ιερότητα μίλησα και εγώ , και από εκεί προκύπτει και η θέση μου
ότι το θέμα αυτό δε μπορεί να αποτελέσει θέμα ακαδημαϊκής συζήτησης .

Τώρα , όσον αφορά τη λογική θα πρέπει να μην ξεχνάμε ότι το ζήτημα είναι καθαρά ψυχικό ,
άρα συναισθηματικό , άρα δε μπορούμε να το εξετάζουμε με τη λογική .
Σύμφωνα με τη λογική δε θα έπρεπε να έχει πιεί το κώνιο ο Σωκράτης
και σύμφωνα με τη λογική ο Χριστός αυτοκτόνησε .
Σωστά ?
Αυτά ήδη γράφτηκαν εδώ , από εμένα , από τον φίλο Θεόδωρο  <vert> 
αλλά και από άλλους σε ένα παρόμοιο θέμα περί ευθανασίας  <πχ από το μέλος Απόλλων>

Και το ίδιο , επίσης , γράφτηκε εδώ ο συνειδητός θάνατος δε μπορεί να κριθεί ως δύναμη ή αδυναμία .
Στα πολύ σίγουρα πάντως δεν είναι αδυναμία .
Μια δοκιμή στο ρίσκο τής  "ρώσικης ρουλέτας" μπορεί να πείσει και τον πιο δύσπιστο .
Και τελικά , εάν κάποιο πρόσωπο δεν την έχει παίξει έστω μια φορά αυτή την ιδιότυπη "ρουλέτα"
τότε πώς μπορεί να ξέρει ποια και τι συναισθήματα φέρνει ?


"... Η παραίτηση (όταν θα είναι επιλογή) θα είναι μόνο προσωπική ,
     εσωστρεφής για αυτό και αξιοπρεπής.

Μα δεν είπα κι εγώ κάτι άλλο .
Για προσωπικές επιλογές μίλησα .
Και μίλησα για την αξιοπρέπειά τους μέσα στη μοναχικότητά τους .

Πολύ φιλικά και από εμένα , Γιώργο  :)

« Τελευταία τροποποίηση: 18/04/06, 00:03 από το λιοντάρι »

Αποσυνδεδεμένος Ιανός

  • Ο Αιρετικός
  • Εδώ είναι το σπίτι μου
  • *****
  • Μηνύματα: 553
  • Φύλο: Άντρας
  • Να τιναχτεί σαν μαύρο πνεύμα,η τρομερή μας η λαλιά
    • Προφίλ
Απ: AYTOKTONIA
« Απάντηση #120 στις: 18/04/06, 08:22 »
Καλημέρα Κωστή.
Λίγες σκέψεις ακόμη.
Σήμερα βιώνουμε το μεσοβασίλειο της απάθειας, του ιδεολογικού και πολιτικού κενού, της αποξένωσης.
Ζούμε, δυστυχώς, τις καλύτερες μέρες του πολιτισμού της Coca Cola.
Οι ανθρώπινες επαφές έχουν διαθλασθεί μέσα από οθόνες ηλεκτρονικών υπολογιστών και οι "μοντέρνες" ιδεολογίες αφορούν στο "πόσα έχεις" και "τι αξίζεις".
Μέσα σ' αυτόν τον παραλογισμό, μιά μεγάλη ομάδα συνανθρώπων μας χαρακτηρίζεται αυτοκτονική. Χιλιάδες παιδιά, σ' όλη την Ευρώπη, επισκέπτονται εκατοντάδες sites που πραγματεύονται την "ηρωϊκή έξοδο" της αυτοκτονίας και προτείνουν ανώδυνους τρόπους για να "ξεφύγεις" από την βάσανο της καθημερινότητας...
Δεν υπάρχει, κατά τη γνώμη μου, τίποτα πιό τραγικό, τίποτα πιό ολότελα θλιβερό, από το να παραιτείσαι.
Έχω καταλάβει ότι στη ζωή σου υπήρξες αγωνιστής. Δεν ξέρω τι είναι αυτό που σε οδήγησε να απογοητευθείς με τέτοιον τρόπο, ωστε να ξεχάσεις ότι η ζωή μας δεν είναι απλώς μια σειρά από βιώματα, αλλά ένα μυστήριο, ένα θαύμα που πρέπει κάθε μέρα να το βιώνουμε με μοναδικό και ξεχωριστό τρόπο.
Καμιά φορά ο άνθρωπος λυγά, αλλά λένε ότι η ζωή σε δοκιμάζει μόνον με όσα μπορείς ν' αντέξεις.
Μετά από κάθε τρικυμία, έρχεται η γαλήνη κι όσο βασανιστικό και δύσκολο κι αν φαντάζει το ταξίδι του καθενός μας, στο τέλος τον περιμένει μια Ιθάκη.
Μια Ιθάκη ζωή κι όχι μια Ιθάκη θάνατος.
Να' σαι καλά, φίλε Κωστή, και να χαίρεσαι την κάθε σου στιγμή.
« Τελευταία τροποποίηση: 18/04/06, 08:26 από Ιανός »
Δεν φοβάμαι τίποτα, δεν ελπίζω τίποτα. Είμαι ελεύθερος.

Αποσυνδεδεμένος geosim

  • Θαμώνας
  • ***
  • Μηνύματα: 131
  • Φύλο: Άντρας
  • η ώρα είναι μία
    • Προφίλ
Απ: AYTOKTONIA
« Απάντηση #121 στις: 19/04/06, 09:27 »
Χαίρομαι πραγματικά για την στάση σου και αποδέχομαι την «χείρα φιλίας», την εκφρασμένη με την προσφώνηση του μικρού μου ονόματος.   :) 

Μια δοκιμή στο ρίσκο τής  "ρώσικης ρουλέτας" μπορεί να πείσει και τον πιο δύσπιστο .
Και τελικά , εάν κάποιο πρόσωπο δεν την έχει παίξει έστω μια φορά αυτή την ιδιότυπη "ρουλέτα"
τότε πώς μπορεί να ξέρει ποια και τι συναισθήματα φέρνει ?
Νομίζω ότι θα συμφωνήσεις και εσύ, ότι αυτή η "αθωοποίηση" της αγωνίας για το τι συναισθήματα φέρνει, ανοίγει το δρόμο και σε άλλες αγωνίες για το τι συναισθήματα φέρνουν (πχ διάφορες ουσίες). Και επειδή τα αδιέξοδα με αυτά τα «φλερτ», είναι ιστορικά, κοινωνικά και  συναισθηματικά προδιαγεγραμμένα, δεν απαιτείται κατ'ανάγκη συμμετοχή, για να έχει κάποιος άποψη.
Είναι αυτό που είχε πει κάποιος ότι «δεν χρειάζεται να γυρίσεις όλο τον κόσμο για να ανακαλύψεις ότι ο ουρανός είναι γαλάζιος παντού»   ;)


bipolar

  • Επισκέπτης
Απ: AYTOKTONIA
« Απάντηση #122 στις: 19/04/06, 10:10 »
Η αυτοκτονία δεν είναι ούτε θάρρος ούτε δειλία είναι προσωρινή παράνοια αποτέλεσμα χαμηλών χημικών ουσιών που ρυθμίζουν την ισσοροπία ιδέ σεροτονίνη για μένα ήταν αυτοδιάθεση...κανείς δεν θα μου ορίσει το τέλος όταν υποφέρω....διέξοδος για άλλους....τον θάνατο τον αψηφώ τον πόνο δεν αντέχω....καλημέρα σας

old_lion

  • Επισκέπτης
Απ: AYTOKTONIA
« Απάντηση #123 στις: 19/04/06, 20:30 »
|...τον θάνατο τον αψηφώ ,
    τον πόνο δεν αντέχω..
    .καλημέρα σας

Καλή σου μέρα κι εσένα , κι ας τα πιάσουμε από τη σημαντική τους αρχή .

Τον θάνατο όσο πιο πολύ περιφρονητικά μπορώ , και συνέχεια , τον αψηφώ .
Στην πράξη τον αποζήτησα και ακόμη τον αποζητώ .
Ο μόνος πόνος που πολύ με πείραξε στη ζωή μου ετούτη ήταν ο ψυχικός .
Κι όταν αυτός παραέγινε μεγάλος , τον θάνατο αψηφώντας τον αποζήτησα.
Κι όταν αυτός δεν ήρθε για λόγους δικούς του ,
παρόλες τις προκλήσεις μου και τα αναθήματα στο όνομά του ,
τότε εγώ τον απόζήτησα με όποια μορφή κι αν είχε αυτός .

Ήταν και παραμένει ένας λευκός Ιππότης , πανώριος , ατρόμητος ,
δίχως φόβο , αναγνωρίζοντας μονάχα τον εαυτό του μέσα στην τύφλα του !
Γιατι τύφλα του ?
Επειδή ξεχνάει τον άνθρωπο και αναλογίζεται μονάχα
τον ολόλαμπρο Ιππότη όπου ήταν ο Χριστός , το κατακόκκινο Ρόδο ,
αυτό το Ρόδο όπου όσοι με διαβάζουν και με καταλαβαίνουν ξέρουν το τι Ρόδο είναι αυτό .

Στο όνομα τού Ρόδου μιλάω εδώ .

Και δε με νοιάζει για το τι θα σκεφτούν όλοι οι άλλοι .

Όσοι είναι μαζί μου και με αγαπούν κοντά μου θα έρθουν .

Κι εγώ θα τους πω ότι δεν έδωσα τα άγια τοις κυσίν ,
μήτε τα μαργαριτάρια στους χοίρους .
Απλώς αγάπησα ωσάν το Ρόδο τον άνθρωπο .

Εγώ θα τους πω ότι κι αν ακόμη δεν έμαθα αυτό που ψάχνουν
με ένοιαξε πάνω από όλα που δεν έμαθα ακόμη την ψυχή μου
και το καθάριο Ρόδο .
Ίσως επειδή λάτρεψα τόσο πολύ αυτό το Ρόδο, εγώ , ένας Εβραίος .
Σάματις δεν ήταν Εβραίος και το Ρόδο ?
Θυμθήτε , θυμηθήτε το , είναι το Ρόδο εσείς ?

Αυτό το Ρόδο με μάτωσε , εμένα όσο και πολλούς άλλους ,
αλλά γιατί να μάς ματώνει ?
Και όχι , δεν ισχύει αυτό το : "μη δώτε τα άγια τοις κυσίν" .

Ποιοι είναι οι σκύλοι , άνθρωποι εσείς ?
Γαιτί αυτοί είναι "σκύλοι"  και είστε "άνθρωποι"  όλοι εσείς ?

Τούτο το post μου ας μην το δουν οι administrators και οι συντονιστές ως άσχετο με το θέμα .
Εξαιρετικά σχετικό με το θέμα είναι ,
και εάν αμφιβάλλουν ας ρωτήσουν τον άνθρωπο που δημιούργησε αυτό το site .

Όμορφο site και πολύ το αγάπησα .
Το ίδιο το αγάπησε και αυτός όπου το δημιούργησε .

Πολλή-πολλή αγάπη από εμένα στο Κιθάρα ,
στον δημιουργό του ,
αλλά και σε όλα τα όμορφα . μεγάλα πια παιδιά , που το συντηρούν .


old_lion

  • Επισκέπτης
Απ: AYTOKTONIA
« Απάντηση #124 στις: 20/04/06, 23:00 »
"Νομίζω ότι θα συμφωνήσεις και εσύ , ότι αυτή η αθωοποίηση της αγωνίας ..."

Φίλε Γιώργο , δεν έκανα κάποια αθωοποίηση όπως δε μίλησα και για κάποια αγωνία .
Έχω εμπλακεί σε αληθινές μάχες με αληθινές σφαίρες και πίστεψέ με δεν ένιωσα κάποια αγωνία .
Ένταση πολύ μεγάλη ναι , ατέλειωτο στρες ναι , αδρεναλίνη σκαρφαλωμένη στα ύψη ναι ,
< οι σφαίρες σφυρίζουν απαίσια όταν περνούν από κοντά σου >
όμως αγωνία όχι .

Είναι θέμα απόφασης φίλε μου .
Θέμα απόφασης στο τι βρέθηκες , οικειοθελώς ή μη , μπλεγμένος .

Εάν δεν κατάλαβα κάτι ήταν αυτή η αναφορά σου σε κάποιες ουσίες .
Τι σχέση έχουν με τα όσα έγραψα ?
Λυπάμαι δε σε κατάλαβα .
Εάν αναφερόσουν σε μένα , ομολογώ πολύ άνετα ότι έχω πιεί τόννους αλκοόλ .
Όμως αυτό δεν είχε μήτε έχει κάποια σχέση με τις όποιες μάχες ή ρίσκα ή αποφάσεις πήρα .
Μπορεί να είχε σχέση στο να μού φτιάξει τη διάθεση ,
< ή να μού τη χαλάσει , ανάλογα την ώρα  :) >
αλλά δεν είχε ποτέ να κάνει με τις αποφάσεις μου περί ζωής ή θανάτου .

Θέλω να πιστεύω ότι κάποια παρεξήγηση έγινε πάλι .
Συνηθισμένη στo NET .

Φιλικά πάντοτε .