Εμφάνιση μηνυμάτων

Αυτό το τμήμα σας επιτρέπει να δείτε όλα τα μηνύματα που στάλθηκαν από αυτόν τον χρήστη. Σημειώστε ότι μπορείτε να δείτε μόνο μηνύματα που στάλθηκαν σε περιοχές που αυτήν την στιγμή έχετε πρόσβαση.


Μηνύματα - Len2

Σελίδες: [1]
1
Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Απ: Άθεοι Μεσσίες
« στις: 31/10/08, 17:48 »
rakendite τι 7, τι 17... ουσιαστικά λίγο άλλαξα απο τοτε... χεχε(κ ακομα λιγοτερο σκοπευω ν αλλαξω στα επομενα 10 χρονια!) ;)
οχι δεν το παιρνω τοσο σοβαρα, απλως ειμαι λιγο τελειομανης, οταν γράφω κάτι θελω να ειναι καλό...  Όχι δεν ζητάω κριτική, δέ θα τη δεχόμουν... συμβουλές ζητάω.

την ξαναδιαβασα την απαντηση μου, kupier, και το ποιημα, πάνω από 1 φορα... αλλα γνωμη δεν αλλαξα .. ??? εξηγησε μου σε παρακαλο το λαθος μου....

~Η Ιερουσαλημ του πουλημένη στους τουρίστες~ μεταφορικη η "Ιερουσαλημ"(όπως μεταφορικό και το προφήτης, για την αφοσίωσή του στις ιδέες του) που στην αρχή τον δέχτηκε με αγάπη, που ένιωθε πως ζει μαζί του τον πόνο του, τα όνειρά του, που όμως αυτο το βράδυ συνειδητοποιεί πως τον έχει ξεχάσει... τον έχει προδώσει για ιδέες πιο "εύκολες", πιο φτηνες... Ή, ίσως, ποτέ δεν πραγματικά η πόλη του, όπως  αυτος νόμιζε.(όπως, για έναν πιο αληθινό μεσσία, η Ιερουσαλημ ήταν η πόλη που τον λάτρεψε και τον πρόδωσε...)
Κυριολεκτικά, η φωτισμένη πόλη του είναι η Θεσσαλονίκη.

και παλι ευχαριστω πολυ που ασχολειστε... :)

2
Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Απ: Άθεοι Μεσσίες
« στις: 30/10/08, 19:23 »
Πρώτα απ ολα, σας ευχαριστω πολυ που ασχοληθηκατε με τους προηγουμενους στιχους που εχω "δημοσιευσει" εδω.
Είμαι, νομιζω, απο τους μικρότερους της "παρεας", ισως και η μικρότερη, δεν εχει πολυ καιρο που εχω αρχισει να γράφω και θα μου ήταν ιδιαίτερα χρησιμο οποιοδηποτε σχολιο-κυριως τα αρνητικα....

3
Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Άθεοι Μεσσίες
« στις: 30/10/08, 19:14 »
20 χρονών, άθεος προφήτης, παλεύει με τα πάθη  του, να μην τα χάσει,
να μην του πουν ότι συνήθισε…
μέσα στην πόλη του τη φωτισμένη
-η Ιερουσαλήμ του πουλημένη στους τουρίστες- δε πονάει πια μαζί του
κι εκείνος
πνιγμένος μες στις στάλες μιας βροχής
που τόσα χρόνια δεν τολμάει να ξεσπάσει…
Τινάζει τα μαλλιά του να τρομάξει τους εφιάλτες
Κοιτάζει τις ζωγραφιές στο κορμί του
τις χρειάζεται για να νιώθει ζωντανός
ρίχνει το χρώμα τους στο μαύρο του σημάδι μες στο σύμπαν
που όλο μικραίνει….


Κάπου βαθιά η ψυχή του κόσμου  τρεμοπαίζει ριγώντας τη δικιά μας λήθη….


Περπάτησε στην πλατεία όπως παλιά…
Αποφεύγοντας τα γνωστά πρόσωπα, τρέμοντας μην τον χαιρετήσουν….
Ψάχνει να βρει σε ποιο πεζούλι σπατάλησε όλο του το πάθος σε μια κιθάρα γεμάτη ξένες μελωδίες
Σε ποια φευγάτα χαμόγελα σπατάλησε όλη του την αγάπη;
Ψάχνει τα μπράτσα του για σημάδια- ήταν σίγουρος πως ήταν εκεί
Ψάχνει την καρδιά του για λαβωματιές… μα δεν βρίσκει τίποτα. Μόνο κενό.
Και  τρομάζει… «γιατί;»
Γιατί γελούσε; Γιατί δεν κλαίει; γιατί……


Η ψυχή του κόσμου θρηνεί τους ήρωες ντυμένη στα λευκά
Μα τώρα φορά μαύρα και προσπαθεί μάταια να αλλάξει τα θαμπά συνθήματα γραμμένα σε  ένα πανό γεμάτο αίματα….


Κάπου μακριά, του είπαν, τα αηδόνια κελαηδούν ακόμα


Ξημερώνει…



4
Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Απ: Όνειρα γλυκά, μελένια...
« στις: 30/10/08, 18:44 »
Η δικιά μου γνώμη ειναι να μην τις αλλάξεις αυτες τις λέξεις. Δινουν έναν πιο προσωπικο 'χαρακτήρα' στους στίχους σου...

5
Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Απ: ε????
« στις: 13/10/08, 16:12 »
ειλικρινα δεν καταλαβαινο γιατι δεν εχει ακομα σχολια!!
Ειναι, κατα τη γνωμη μου, χμμμ.. πως να το πω.. με εναν ιδιοφυη τροπο τρελλο, με ωραια τρελλα ομως...
Περιγραφεις ενα σταυροδρομι που ειναι μπροστα μας καθε στιγμή... δεν επιλεγουμε τον δρομο και τον περπαταμε, αλλα εχουμε μπροστα μας το διλημμα καθε λεπτο της ζωής μας, κι απλως συνεχιζουμε να επιλεγουμε...
Μια διαφωνία μονο: την μοιρα μας ΕΜΕΙΣ ΤΗΝ ΟΡΙΖΟΥΜΕ, ΕΜΕΙΣ ΦΤΙΑΧΝΟΥΜΕ ΤΗ ΖΩΗ ΜΑΣ με αυτη τη συνεχή επιλογη...
Ελπιζω να συνεχιζεις να διαλεγεις τον τελευταιο δρομο... αυτον επελεξα κι εγω...

Υ.Γ. μην απογοητευεσαι αν καποιος σου πει οτι αυτος ο τροπος γραφής δεν ειναι ποίηση... ειναι τέχνη.

6
Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Σιωπή μου... (7-08)
« στις: 14/09/08, 16:43 »
"Αυτή η σιωπή μπορεί έναν άνθρωπο να τον τρελάνει…"
 έγραφε… φανταζόταν, Ζούσε, φώναζε!
Περίμενε, περίμενε, περίμενε…

Κραυγή-σιωπή, Πάθος και Δύναμη, Επανάσταση
(για ποιόν άγνωστο σκοπό μου;)
"Αυτή η σιωπή σε λίγο θα με πνίξει"…
Ένα παιδί στη μέση μιας έρημης πόλης, ξέρει τι ζητά?

Αγάπη, Έρωτες, Τρέλλα λαμπρή σαν τα νιάτα σου
Η σιωπή σαν πάπλωμα το καλοκαίρι
Το οξυγόνο λίγο, η δίψα σου απέραντη

Τα ρολόγια δε σταματούν ποτέ…
Οι ερωτευμένοι πεθαίνουν το φθινόπωρο…
Νιώθεις το χρόνο να νοτίζει τον αέρα με αγωνία.
Τι δέ θα προλάβεις να γνωρίσεις;

Ένα παιδί στη μέση μιας έρημης πόλης ξέρει τι ζητάς μα δε σε ξέρει…
Ποιος Θεός? Φωνάζει, Ποια η Ελπίδα σου?
Ένα αγόρι που ξέρει πως η ομοιοκαταληξία δε μετρά...

Η ζωή χρειάζεται ήρωες, το ξέρεις είναι λάθος.
Εσύ θέλεις τους ήρωές σου, για να κρατηθείς
Μα Αυτοι-που-είναι-πάνω-απ-όλα ξέρουν!
..οτι όλα αυτά δεν έχουν καμία σημασία…

7
Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Απ: Κλείσε τα μάτια
« στις: 05/09/08, 11:00 »
Φοβερά λογια, πράγματι έτσι θέλουνε τα ''θηρια'' να ζουμε... με τα μάτια κλειστά...

8
Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Απ: 18,11
« στις: 05/09/08, 10:57 »
Ωραιο, αν και λιγο δυσκολο να το καταλαβει κανεις...

9
Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Απ: Ένα παιχνίδι!
« στις: 04/09/08, 23:39 »
by the way.. αν κανεις εχει καμια ιδέα για διορθώσεις που χρειάζεται να κανω θα το εκτιμουσα πολυ αν το έγραφε..  :)

10
Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Απ: Ένα παιχνίδι!
« στις: 04/09/08, 23:37 »
Σας ευχαριστω πολυ ολους.. ειχα αρχισει να απογοητεύομαι απο την... ''αναξια στιχουργια" μου...

11
Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Απ: Ένα παιχνίδι!
« στις: 03/09/08, 18:26 »
μμμ... μάλλον τάβλι θα έλεγα!  ;) (χρειάζεσαι καί τύχη καί να ξέρεις τους κανόνες της)
όχι δεν είναι μελοποιημένο...
ευχαριστώ πολύ για το σχολιό σου papou...

12
Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Ένα παιχνίδι!
« στις: 03/09/08, 13:22 »
Είναι η ζωή ένα παιχνίδι που σου τάχθηκε
Μα εσύ τη θάλασσα καλείς ή τα άγρια βράχια της;…

Άσε με να πιστεύω πως η ανάσα μου
Θα φέρει ανέμους τόσο δυνατούς…
Τα μάτια μην τραβάς από τα αινίγματα
Τα δάκρυα μην τραβάς απ’ την ψυχή μου….

Διαβάζεις στίχους για τρελούς, εραστές της ζωής
Λες «ο επόμενος θα γράφει και για μένα»…

Άσε με να ελπίζω ξένα ψέματα
Άσε με να σκοντάφτω στο σκοτάδι
Τα λόγια σου μη σπαταλάς (γι αυτούς που δεν ακούνε)
Το γέλιο μου μη μου το κλέβεις απ΄ τα χείλη…

Είναι η ζωή ένα παιχνίδι για όσους ξέρουνε να χάνουν
Μα εσύ το ξέρεις πως δεν είσαι απ’ αυτούς…

Άσε με να πιστεύω ξένα όνειρα
Άσε με να σκοντάφτω στο σκοτάδι
Τα μάτια μην τραβάς από τα αινίγματα
Τα λόγια σου μη σπαταλάς για μένα…

13
Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Πίσω από μια ξένη Οδύσσεια
« στις: 01/09/08, 18:38 »
Μες στο μυαλό μου οι μνήμες μπλέκονται
Η μοναξιά και το σκοτάδι να βαθαίνει
Οι λέξεις σου μικρές πνοές του ανέμου
Χαρίζω το όνομά σου σε φαντάσματα
Μπερδεύω τα στιχάκια μου μ αινίγματα

Χλωμό φεγγάρι απ έξω τρεμοσβήνει
Η ζέστη σφίγγει γύρω από τα βλέφαρα
Η ευωδιά από μαραμένα τριαντάφυλλα…
Ανάμεσα στη ζάλη μου σαν σπίθα στην ομίχλη
«Αυτό το βράδυ μέθυσα για σένα»…

Πότε θα μάθω πως δέ σ αγαπω?
Νομίζω μου ψιθύριζες αλήθειες κάθε βράδυ…
Τώρα δεν ξέρω αν ήταν άλλο παρά μύθοι
Βγαλμένοι απ το ποτήρι ενός άλλου ποτού…
Κι η νύχτα πιο βαθιά από ποτέ…


Ο στρόβιλος θα λήξει το ξημέρωμα?
Αυτή η Οδύσσεια ποτέ δεν τελειώνει….

14
Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Ως πότε
« στις: 29/05/08, 00:16 »
Ως ποτε;
Ως πότε θα αντιγράφω στίχους άλλων;
Ως πότε θα ζηλεύω την ταραχή τους;

Ως πότε θα λέω πως θα δω τον ήλιο στην αυγή
μα θ' αποκοιμιέμαι στο σκοτάδι;
Κι ως πότε ακόμα θα υποκρίνομαι πως τον είδα;...

Ως πότε θα παλεύω να πιστέψω
ότι ο κόσμος μπορεί να αλλάξει μ' ένα τραγούδι
που ποτέ μου δεν τραγούδησα, δεν ζωγράφησα τους στίχους του στους τοίχους των Μεγάλων;

Ώς πότε θα λαχταρώ για ένα δάκρυ
να μου θυμίσει πως ακόμα η ψυχή μου ζεί, ζητάει,
τρέχει, παλεύει με την λογική για να με φτάσει;

Ως πότε, Κύριε, θα αντιγράφω στίχους άλλων
που σαν τρελή ζηλεύω,
ως πότε θα ποθώ λίγες νότες ζωής και στην δική μου πένα;.....

15
Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Απ: Του κοριτσιού το βλέμμα...
« στις: 07/04/08, 11:55 »
Ξερω για πιο συναίσθημα μιλάς, το εκφράζεις τέλεια...
Πολύ καλό.

16
Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Απ: ΣΑΝ ΔΕΝ ΝΤΡΕΠΟΜΑΣΤΕ!
« στις: 07/04/08, 11:52 »
Σωστά όλα αυτά που λες, αλλά έχω μια αντίρρηση για όλα τα παρόμοια τραγούδια: δεν είναι ''αυτοί'', είναι "εμείς"
που φέραμε την χώρα κ τον κόσμο ολόκληρο σ' αυτή την κατάσταση. Εμείς με την αδιαφορία μας, που προσκυνάμε αυτόν που μας δίνει τις μεγαλύτερες ανέσεις αντί τις μεγαλύτερες ιδέες. Δεν σε κατηγορώ, έχω γράψει κ εγώ παρόμοια ποιήματα, απλά νομίζω πως πλέον χρειαζόμαστε πράξεις κι όχι απλά να προσπαθούμε να ξυπνήσουμε τον κόσμο μες απ' τους στίχους μας.

17
Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Απ: 14.3.2008
« στις: 02/04/08, 21:43 »
Στ στίχο ''θ' αγοράσω λίγη άνοιξη απ' τη χαρά σου'' εννοώ πώς προσπαθώ να νιώσω την άνοιξη μέσα απ' τη χαρά των αισιόδοξων ανθρώπων, αυτών που πραγματικά ξέρουν πως να ζουν ελεύθερα, χωρίς κανέναν δεσμό στην ψυχή... ή κάτι τέτοιο... πράγματι δε βγάζει νόημα.

18
Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Απ: 14.3.2008
« στις: 02/04/08, 14:41 »
Πείτε κάτι ρε παιδια!! Ενα σχολιο, καλό, χάλια, κάτι τελσπάντων :-\ :-\

19
Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / 14.3.2008
« στις: 01/04/08, 16:02 »
Σημερα θ'αγοράσω
λίγη άνοιξη απ'τη χαρά σου
λίγη θάλασσα απ'τα μάτια σου
Να τα φορέσω και να βγώ στους δρόμους.
Να φωνάξω πως ακόμη ζώ.

Δε θα πιστέψω πια
στις σκιές που δαίμονες μου πούλησαν για όνειρά
Δεν πιστεύω πια.

Η ζωή προχωρά
και δε σε ακούει όταν την φωνάζεις απ' το μπαλκόνι
Κι εγώ
Παραληρώ μες στα μέσα του Μάρτη
για όσα δέ θέλω να πιστέψω πως δεν έχουν πνοή...

Σελίδες: [1]