Εμφάνιση μηνυμάτων

Αυτό το τμήμα σας επιτρέπει να δείτε όλα τα μηνύματα που στάλθηκαν από αυτόν τον χρήστη. Σημειώστε ότι μπορείτε να δείτε μόνο μηνύματα που στάλθηκαν σε περιοχές που αυτήν την στιγμή έχετε πρόσβαση.


Μηνύματα - diji grampsas

Σελίδες: 1 [2] 3 4 5 ... 10
26
Βαδίζοντας σε τόπους μυστικούς
Δίχως να ξέρεις πού θα βγει
Παίρνεις το δρόμο μία Αυγή
Κι όλα σου φαίνονται εντάξει.

Έχεις να μάθεις πιο πολλά
Μες στη ζωής την απονιά
Από τα χρόνια που περνάν
Η μοίρα θα τα αλλάξει.

Μέσα από ανθρώπους φωτεινούς
Σου χουνε μάθει μην ακούς
Όσοι μιλάνε για θνητούς
Η αλήθεια θα διδάξει.

Όλοι αυτοι που δεν πονούν
Είναι αετοί ψιλά πετούν
Η φωτιά σας δεν θα φτάσει
Τα φτερά για να τα κάψει.

27
Με μία σκέψη σου γεμίζω το ποτήρι
Αφήνω λίγα αποτσίγαρα σβήστα
Νιώθω πως μου έκανες απόψε το χατίρι
Την νύχτα να γεμίσεις στοργικά.


Σκέφτομαι τις μέρες που έμειναν στο ράφι
Τα λόγια που στέρεψαν αργά
Τα όνειρα που κάναμε στον χάρτη
Μα η αγάπη μας δεν θέλει να πονά.


Γεμίζω τώρα και πάλι το ποτήρι
Μα τώρα με λίγο θάνατο αργό
Ήσουν για μένα στολίδι
Ηρθε η ώρα στον χάρο να δοθώ.

28
Ένας κόσμος που νοθεύει
Τα όνειρα εκείνων των παιδιών
Είναι κλεισμένα σε μπουντρούμια
Δίχως φως δίχως Θεό

Είναι όντως εξαφανισμένα
Κάποιοι τα ψάχνουν για καιρό
Μήπως όμως είναι φιμωμένα
Για έναν απώτερο σκοπό

Μέσα σε τούνελ ερειπωμένα
Χωρίς να βλέπω γυρισμό
Με αλυσίδες είναι δεμένα
Κάποιοι τα έχουν σε βωμό

Κάνε κάτι βρε Θεέ μου
Πρέπει κάποιοι να τα βρουν
Πρέπει όλα να γλιτώσουν
Δεν αντέχουν να πονούν

16 Μαρτίου 2022

29
Δεν φοβάμαι να φωνάξω
Με του κόσμου την οργή.
Μα φοβάμαι να φωνάξω
Αφού ο κόσμος δεν μιλεί.

Δεν φοβάμαι να  φυλάξω
Την πονεμένη μου ψυχή.
Μα φοβάμαι να φυλάξω
Την υποκρισία της ψυχής.

Δεν φοβάμαι να σκεπάσω
Μία ανθρώπινη στιγμή.
Μα φοβάμαι να  σκεπάσω
Ψεύτικους ανθρώπους τις στιγμής.

Δεν φοβάμαι να στιβάξω
Μία υπέροχη ζωή.
Μα φοβάμαι να στιβάξω
Μία αλλοπρόσαλλη ζωή.

Δεν φοβάμαι να αλλάξω
Όπως θα άλλαζες και εσύ.
Μα φοβάμαι να αλλάξω
Αφού δεν άλλαξες και εσύ.

Δεν φοβάμαι να κοιτάξω
Μες στου πόνου την Αυγή.
Μα φοβάμαι να κοιτάξω
Μία κατάμαυρη Αυγή.

Δεν φοβάμαι να περάσω
Μία ζωή στην φυλακή.
Μα φοβάμαι να περάσω
Άδικα στη φυλακή.

Δεν φοβάμαι να εισπράξω
Μια ανθρώπινη στοργή.
Μα φοβάμαι να εισπράξω
Μία απάνθρωπη στοργή.



30
Με μια ελπίδα που χρόνια περιμένεις
κοντά σου να ρθει συνέχεια προσπαθεί
σαν κάτι να άλλαξε νομίζεις και επιμένεις
μα της τύχης το λουλούδι έχει τώρα μαραθεί.

Πολλοί σου έλεγαν πως θα αλλάξουν όλα
και πως θα βρεις και συ το μαγικό κλειδί
κάποιοι σε φλόμωσαν με ψεύτικα λόγια
και κάποιοι σε βοήθησαν με μαγικό ραβδί.

Πέρασες δύσκολα το ξέρω το είδαν όλοι
τίποτα δεν κερδίζετε σε τούτοι την ζωή
σκύβεις το κεφάλι σε μια ερειπωμένη πόλη
να αλλάξεις θέλεις ένα ηλιόλουστο πρωί.

Κράτα λοιπόν γερά το πλοίο της ζωής σου
και μην φοβάσαι πια μην πέσεις και πνιγείς
άλλωστε εσύ κρατάς τα γκέμια της ψυχής σου
και όχι τα ψεύτικα λόγια μιας νοσηρής στιγμής.

31
Τα μάτια σου ολόγυρα κοιτάνε
Τον κόσμο που νιώθεις να πονά
Μικρά παιδιά βλέπεις να ζητάνε
Από το θεό σου να μην τα τυραννά

Στα όνειρά πια δεν βλέπεις
Πατρίδες να κερδίζονται ξανά
Μόνο χάνονται και αυτά που έχεις
Το πάρτι της παρτίδας προχώρα

Σκέφτεσαι να αλλάξεις εσύ τον κόσμο
Με τα δύο χέρια σου πνιγείς την ψευτιά
Μα δεν ξέρεις πως αυτή έχουν τον τρόπο
Να μην μπορείς να νιώσεις λευτεριά

Το σύστημα είναι καλά στημένο
Και αυτοί που ξέρουν κυβερνούν
Ο χρόνος είναι πια χαμένος
Σε ένα παιχνίδι αιώνιου διχασμού


32
Γεια και χαρά Βραζίλη έχεις δίκιο το κομμάτι δεν έχει μπει στούντιο αυτό είναι demo που έχει ηχογραφήσει ο τραγουδιστής στο σπίτι του!
 Σε ευχαριστώ πολύ για τα καλά σου λόγια!

33
Άψυχη Καρδιά
Στίχοι: Δημήτρης (Digi) Γράμψας

34
Στίχοι: Δημήτρης (Digi) Γράμψας
Μουσική & Τραγούδι: Δημήτρης Αρβανιτάκης

https://youtube.com/watch?v=_VEAjjTyDv4

Πάνε και έρχονται τα ερωτικά σου βραδιά
Πονό και νιώθω να έρχεσαι κοντά
Κάτι αισθάνομαι από τα δικά σου χάδια
Όταν πάλι σε παίρνω αγκαλιά

Και να που τώρα μένω μόνος στο σκοτάδι
Με μια βαριά και άψυχη καρδιά
Κρυμμένος τώρα στο δικό σου χάδι
Χαμένος στην δική σου απονιά

Με φιγούρες να ποζάρουν ξεχασμένες
Σε άδειο σπίτι αιώνια μοναξιά
Εικόνες έρχονται μα είναι πληγωμένες
Σε ένα ταξίδι χωρίς παρηγοριά

Και να που τώρα μένω μόνος στο σκοτάδι
Με μια βαριά και άψυχη καρδιά
Κρυμμένος τώρα στο δικό σου χάδι
Χαμένος στην δική σου απονιά

https://grampsasdiji.blogspot.com/

35
Πάνε και έρχονται τα ερωτικά σου βραδιά
Πονό και νιώθω να έρχεσαι κοντά
Κάτι αισθάνομαι από τα δικά σου χάδια
Όταν πάλι σε παίρνω αγκαλιά

Και να που τώρα μένω μόνος στο σκοτάδι
Με μια βαριά και άψυχη καρδιά
Κρυμμένος τώρα στο δικό σου χάδι
Χαμένος στην δική σου απονιά

Με φιγούρες να ποζάρουν ξεχασμένες
Σε άδειο σπίτι αιώνια μοναξιά
Εικόνες έρχονται μα είναι πληγωμένες
Σε ένα ταξίδι χωρίς παρηγοριά

Και να που τώρα μένω μόνος στο σκοτάδι
Με μια βαριά και άψυχη καρδιά
Κρυμμένος τώρα στο δικό σου χάδι
Χαμένος στην δική σου απονιά

36
Μεθυσμένος πολεμάω τον εαυτό μου
Σουλατσάρουν στο μυαλό μου αναμνήσεις
Φευγαλέα επιπλέουν στο ποτό μου
Λέξεις αισθήματά η ελπίδα να γυρίσεις


Είμαι μόνος μα αγγίζω το κορμί σου
Εμφανίζεσαι και χάνεσαι στον χώρο
Σε κοιτάω μα δεν βλέπω την μορφή σου
Σε ένα άδοξο παιχνίδι με τον χρόνο


Κλίνω τα μάτια μου και χάνομαι μαζί σου
Σε μια αγάπη που πηγαίνει μέχρι τέλος
Μα είναι ψεύτικο ταξίδι η ύπαρξή σου
Και με ξυπνάει η λογική χωρίς να θέλω


Χωρίς να θέλω να πιστέψω σε έχω χάσει
Και η αγάπη μας τώρα έχει σβήσει
Αισθάνομαι να μου χτυπούν την πλάτη
Και να μου λένε φύγε φίλε έχεις μεθύσει


37
Καλησπέρα Βραζίλη σήμερα διάβασα το μήνυμά σου, Και φυσικά έχω απευθυνθεί σε τραγουδοποιούς και σύνθετες αλλά δυστυχώς δεν υπάρχει ενδιαφέρον γιατί ο κάθε τραγουδοποιός θέλει να προωθεί τους δικούς του στίχους κατά προτεραιότητα και αν δεν γράφει αυτός έχει συνεργασία με επώνυμους στιχουργούς, σύνθετες όπως και στα συγκροτήματα το ίδιο ισχύει. Αυτό όμως δεν με πειράζει γιατί το υλικό υπάρχει και θα υπάρχει έτσι κι αλλιώς το κάθε πράγμα έρχεται στην ώρα του πιστεύω. Να είσαι καλά για τα καλά σου λόγια

38
Τώρα έμεινε μόνη και δεν ξέρει πού να πάει.
Γυρνάει πίσω μόνο λίγο και κοιτάει.
Η ζωή της τόσο γρήγορα περνάει.
Ξανα παίρνει το δρόμο της ζωής και προχωράει.

Προχωράει σε έναν δρόμο μα πονάει.
Αυτά που ένοιωσε από κάποιους τα κρατάει.
Ξέρει καλά πως η ζωή δεν της χρωστάει.
Αν ο κόσμος της και πάλι ξεψυχάει.

Όμως έμαθε πολύ καλά να μην ξεχνάει.

Πώς την πόνεσαν οι άνθρωποι με ψεύτικες ελπίδες.
Πως της κλέψανε τα όνειρα οι άψυχες πατρίδες.

Πώς τη σκότωσαν μέσα στην κοιλιά το έμβρυο που δεν είδες.
Και έσβησε μόνη μία βραδιά από του κόσμου τις λεπίδες.



39
Παράξενες εκφράσεις στον κόσμο οι προτάσεις
πρόσωπα αδιάκριτα μουντά και αντιδράσεις
λεγόμενα αδιάντροπα και συνεχώς κατάλληλα
διχασμένα πρόσωπα μα της σιωπής παράλληλα.

Μπερδεμένες καταστάσεις μα και λίγες οι εμφάσεις
ταξιδιάρικα πιστεύω με παγωμένες στάσεις
οι ζωές μας καθώς πρέπει μα χαμένες στα δεν πρέπει
δύσκολα  βαριά φορτία που ο έρωτας δεν βλέπει.

Συναισθήματα καριέρας μες τα κύματα της μέρας
φευγαλέες ιστορίες και σε λύματα ξενέρας
τελειωμένες καταστάσεις σε ανούσιες περιστάσεις
έχουμε όλοι μας ξεφύγει μα γκουρμέ φριχτές οι τάσεις.

Παίζουμε σηκέ παιχνίδια σε όλα αυτά τα παραμύθια
και τα πούρα της Αβάνας που τα κάψαμε στα αλήθεια
ούτε ευρώ για παξιμάδι δεν μας έμεινε στο ράφι
ξύπνα λέω στο μυαλό μου πριν να πάνε όλα στράφι.



40
Καθισμένος πάνω στον βράχο μετράω τα κύματα που θα σε φέρουν ξανά κοντά μου άραγε θα είμαι τυχερός να βρεις στην θάλασσα
το γράμμα που σου έχω στείλει

Έχει μια γλυκιά μυρωδιά απόψε η αλμύρα
μα εγώ δεν σκέφτομαι τίποτα παρά μόνο 
απλώνομαι στην νύχτα και προσμένω
το άγγιγμα σου πάλι

Μα το ξέρω πως δεν θα ρθείς γλυκιά μου
Νεράιδα του νερού
Αν μπόρεσα κάποτε να γευτώ της νιότης σου το στερνό  σημάδι
ήταν γιατί σε έψαξα στην κάθε φυσαλίδα
του μαγικού νερού σου

Δεν γνώρισα τίποτα πιο σπουδαίο παρά
μόνο εκείνη την νυχτιά που στο πρόσωπό μου ένιωσα το φιλί απ'τα δικά σου χείλη

Μα τώρα έχουν περάσει ώρες μέρες χρόνια και ατέλειωτη αιώνες....

Ο βράχος έχει ματώσει από τα κύματα που
άσπλαχνα τον δέρνουν....
μαζί του δέρνομαι και εγώ καμπουριασμένος μέρα νύχτα....
και ακόμα περιμένω να φανείς.


41
Ακριβώς αυτό είχα στο μυαλό μου έτσι κι αλλιώς ο στίχος του παραπέμπει μόνο σε ρεμπέτικο! Σε ευχαριστώ πολύ για τα καλά σου λόγια!

42
Επειδή σιγά-σιγά προσπαθούμε όλοι μας να ορθοποδήσουμε και να γλυκάνουμε λίγο τις ψυχές μας δημιουργώντας ωραίες μουσικές και τραγούδια αν ενδιαφέρεται κάποιος να μελοποιήσει στίχους επικοινωνήστε εδώ.
Οι περισσότεροι είναι έντεχνοι και ροκ.

https://grampsasdiji.blogspot.com/?m=1

43
Μες του Μάνου το κουτούκι
ήρθε ο Γιώργης με μπουζούκι
κι ο Βαγγέλης με το ντέφι
απόψε θα έρθουμε σε κέφι.

Βάλε και συ ρε θανασάκη
να πιούμε όλοι το ουζάκι
και όταν έρθουμε σε ζάλη
θα πιούμε όλο το μπουκάλι.

Απ το μπουκάλι του καπνού
πάμε φύγαμε για αλλού
στις μαστούρας μας την πλάνη
γίναμε όλοι μας τζιμάνι.

Ρίξε βρε Γιώργη τη πενιά
μες του Μάνου την γωνιά
για να μείνει η μαστούρα
κέρνα μας καμία τζούρα.


44
Σε γνώρισα μία νύχτα σε εκείνο το μπαράκι
Στην Σόλωνος ξενύχταγες και έπινες ποτάκι
Την ώρα που αντίκρισα τα μάτια σου στο πλήθος
Τα στήθια μου φτερούγισαν σαν άγγελοι ξοπίσω

Αμέσως το κατάλαβα πως βρήκα το μπελά μου
Και μάλλον πως θα γνώριζα τον έρωτα καρδιά μου
Τον έρωτα που έψαχνα στου χρόνου τα ταξίδια
Μα πάντα την πάταγα γιατί όλα ήταν ίδια

Έτσι λοιπόν ξεκίνησα και ήρθα πιο κοντά σου
Την ευκαιρία έψαχνα να κλέψω μία ματιά σου
Και εκεί που ήτανε όλα μια χαρά και φαίνονταν ωραία
Ξάφνου διαπίστωσα πως έχεις και παρέα
Τα πόδια μου ξεκίνησαν να τρέμουνε λιγάκι
Γιατί απλά κατάλαβα πως είχες γκομενάκι

Και εκεί που υπολόγιζα πώς σε έχασα στα αλήθεια
Γύρισες το κεφάλι σου και μου πες καληνύχτα
Μου πες ακόμα πώς θα ρθεις αύριο το βραδάκι
Για πάρτη μου να πιεις σε τούτο το μπαράκι

Με χρώματα και μουσικές απόψε τραγουδάω
Για σένανε καρδούλα μου στα όνειρα τα σπάω
Δεν ξέρω αν θα γίνουνε τα όνειρα μαζί σου
Μα σίγουρα ματάκια μου πεθαίνω στο κορμί σου




45
Έρχονται στιγμές θολές και άχρωμες
Σε ένα μέλλον που μοιάζει να εκδικείται
Φεύγουνε χάνονται τα όνειρα αδιάβατα
Το σώμα αδύναμο προσπαθεί να
προσποιείται

Τα φωτεινά χαμόγελα τώρα δεν γελούν
Στις πλατείες το πλήθος δεν μιλάει
Κοιτάει με βλέμμα αδιάφορο πικρό
Τον ήλιο που από πάνω τους περνάει

Οι παιδικές μας οι χαρές έπαψαν και αυτές
Παιδιά να διασκεδάζουν
Όλα άλλαξαν γιατί ο χρόνος δεν μπορεί
Nα βλέπει τον κόσμο μας που πια δεν αγαπάει

Αυτά που ζήσαμε παλιά δεν έρχονται ποτέ ξανά
O πόνος δεν περνάει
Στα γνωστά μας τα λημέρια δεν υπάρχουν χέρια
Mόνο κοφτερά μαχαίρια που κόβουν και πονούν



46
Αυτό το όμορφο το δειλινό δεν το πουλάω
Γραπώνομαι από της γης τον ουρανό και προσκυνάω
Μεθώ με ανοιξιάτικες μοσχοβολίες και παπαρούνες στάχτη
Ξαπλώνομαι στην αμμουδιά στην ξενιτιά και στα καμμένα δάση
Δεν σας μιλώ δεν πολεμώ μόνο αφήνομαι εδώ
Και από ανθρώπους που μισώ πίνω οξυγόνο δεν μεθώ
Για αυτή την άδικη ζωή και τη μοντέρνα τάση.

Δ.Γ. 23 Ιανουαρίου 2020

47
Τώρα έμεινε μόνη και δεν ξέρει πού να πάει.
Γυρνάει πίσω μόνο λίγο και κοιτάει.
Η ζωή της τόσο γρήγορα περνάει.
Ξαναπαίρνει το δρόμο της ζωής και προχωράει.

Προχωράει σε έναν δρόμο μα πονάει.
Αυτά που ένοιωσε από κάποιους τα κρατάει.
Ξέρει καλά πως η ζωή δεν της χρωστάει.
Αν ο κόσμος της και πάλι ξεψυχάει.

Όμως έμαθε πολύ καλά να μην ξεχνάει.

Πώς την πόνεσαν οι άνθρωποι με ψεύτικες ελπίδες.

Πως της κλέψανε τα όνειρα οι άψυχες πατρίδες.

Πώς τη σκότωσαν μέσα στην κοιλιά το έμβρυο που δεν είδες.

Και έσβησε μόνη μία βραδιά από του κόσμου τις λεπίδες.


48
Μήπως ήρθε η ώρα να κοιτάξεις ποιος είσαι
για να μάθεις τι κάνεις την αυλαίας σου κλείσε
στα σκοτάδια σου ψάξε τα κομμάτια σου σμίξε
μήπως ήρθε η ώρα τα προβλήματα λύσε.


Μήπως ήρθε η ώρα να ανοίξεις της πύλες
την ψυχή για να σπρώξεις να γράψει της ρίμες
στα τεφτέρια σου άσε της χάρες μα και λύπες
στα όνειρα σου να αρπάξεις τις στιγμές σου εκείνες.


Τα σκουπίδια σου κάψε την πανοπλία σου φορά
παρακάτω θα τα βρεις στο μονοπάτι προχώρα
άστα πίσω μην ψάξεις γιατί έρχεται η ώρα
να κερδίσεις το αύριο να σμιλεύσεις το τώρα.


Και αν κάποιοι σου στήσανε κείνα τα χρονιά
πλεκτάνη μεγάλη με πειραγμένα τα πιόνια
τώρα ήρθε η ώρα να τους δείξεις ποιος είσαι
στης αληθείας το χάδι το ψέμα τους σβήσε.

49

Μέσα στα απόκρυφα μονοπάτια της σκέψης μου,
αιχμαλωτίζω τον ίδιο μου τον εαυτό, με εικόνες
βγαλμένες από βουβό κινηματογράφο,
με λέξεις πρόθυμες να εκτεθούν στην λάμψη του
αλλοπρόσαλλου και μυστηρίου κόσμου μου.


Κοιτάζοντας το χιόνι αντιλαμβάνομαι πως
τίποτα δεν μένει ανικανοποίητο στο βάθρο της
ανεφθινότητας περιμένοντας το σκοτάδι.


Μια κουβέντα, ένα πρόσωπο, ένα χάδι,
εμφανίζονται μέσα σε λέξεις, χαρίζοντας
ενιαίες που ντρέπονται να φανούν δυνατές
πάνω στα μίζερα και κουφά βλέμματα ανθρώπων,
που σχηματίζουν ασπρόμαυρους κλόουν με
πράσινα μάγουλα και κόκκινες μύτες.


Το ρυάκι που τρέχει αδιάκοπα ανάποδα στον χρόνο,
σχηματίζει κρυφές ρωγμές σε έναν χώρο που τίποτα
δεν κυλάει το ίδιο, όπως το να ονειρεύονται οι
άνθρωποι ότι υπάρχουν και ζουν για πάντα μαζί.


Σήμερα πήρα το θάρρος να γράψω σκέψεις της
οποίες είχα αφήσει καιρό να γουρμάσουν όπως
γουρμάζει ένα φρούτο πάνω σε μια καλοσχηματισμένη
ρίζα, περιμένοντας να ταξιδέψει και αυτοί στον
μουδιασμένο και χαζό μας κόσμο, σε έναν κόσμο που
τίποτα δεν υφίσταται και τίποτα δεν μένει για πάντα
κομψό.


Τα όνειρα που έκανα από παιδί κατακερματίζονται ένα ένα
όχι γιατί το επέλεξα εγώ άλλα γιατί τα μαστίγωσαν οι
άνθρωποι πριν καλά καλά βρουν ψυχή για να πετάξουν.


Σε μια αιωνιότητα δεν προσέχουμε τα υποσυνείδητα
μηνύματα που έχουν σταλεί στον συνειδητό μας κόσμο
από τους μέντορες της τύχης και κατά συνέπεια
εγκλοβιζόμαστε σε αυτόν τον υλικό κύκλο του ψεύτικου
κόσμου μας.


Τα φτερωτά ψέματα υπάρχουν για να μας θυμίζουν πως
τίποτα δεν έγινε τυχαία χωρίς κάποιος πρώτα να
γκρεμίσει της αλήθειες.


Η κλεψύδρα της σχετικότητας μας καθιστά υπεύθυνους
για το πως θα κυλήσουμε στον χρόνο και στο χώρο χωρίς
να γίνουμε αντιληφθεί από τον ίδιο μας τον εαυτό.

50

Τα σύννεφα σκεπάζουνε αυτόν τον τόπο
με ένα δάκρυ σου στερεύεις της αλήθειες
και ο κόσμος σου χαμένος στις συνήθειες
ελπίζει σε ένα μέλλον με άλλον τρόπο.


Σέρνεσαι ολόψυχα σε δρόμους και βρυχάσαι
τα μάτια σου κοιτάζουν ολόγυρα που να σαι
μήπως και στείλανε η μέδουσες σημάδι
στα άδυτα της μοίρας σου θες να σαι.


Περπάτησες σε γέφυρες που ήταν παλιά λημέρια
ξανάζησες οράματα που χες ξανά πονέσει
με όργανα και μουσικές κοιτάζοντας τα αστέρια
ελπίζοντας στο αύριο να πάρεις μία θέση.


Σεργιάνισες στα όνειρα της μάνα σου το χάδι
μα τίποτα δεν γλίτωσε στου χρόνου την απόχη
όσο και αν ήθελες της άμοιρης το δάκρυ
το κρύψανε της τρέλας σου τα τέρατα στην νιότη.

Σελίδες: 1 [2] 3 4 5 ... 10