Εμφάνιση μηνυμάτων

Αυτό το τμήμα σας επιτρέπει να δείτε όλα τα μηνύματα που στάλθηκαν από αυτόν τον χρήστη. Σημειώστε ότι μπορείτε να δείτε μόνο μηνύματα που στάλθηκαν σε περιοχές που αυτήν την στιγμή έχετε πρόσβαση.


Θέματα - Desert Rose

Σελίδες: [1]
1
Ψάχνεις κάτι όμορφο να βρεις
μα υποφέρεις,
στιγμές γυρίζουν στα αυλάκια της ψυχής
χωρίς να ξέρεις..

Πονάς, γελάς, ζητάς και παίρνεις
μα κάτι λείπει,
η αγκαλιά αυτή να χάνεσαι να γέρνεις
να φεύγει κάθε λύπη..

Ρωτάς τι νιώθω και πως ζω
μα δε σε νοιάζει,
όταν σε βλέπω αιμορραγώ
και με τρομάζει..

Σκιές του σήμερα, του χθες
με κυνηγάνε
κι αν εγώ μέσα μου κρατάω δυό στιγμές
εκείνες με πονάνε..

Αγάπη κι έρωτα για κάτι τόσο ωραίο
κι όχι μόνο,
τη ζήλια και το διχασμό αναπνέω
και ματώνω..

Σ' αναζητώ κάθε βραδιά στο όνειρό μου,
αληθινά να υπάρχεις
κι ύστερα γελώ μ' αυτόν τον πηγαιμό μου
για να μην κλάψω όταν εσύ δε θα' ρθεις..

Σαν με κοιτάς στα μάτια χάνομαι σου λέω
μα εσύ φεύγεις,
γυρνάς το βλέμμα κι εγώ καίω,
μα δεν το ξέρεις..
                   σ' αγαπάω...

3-4-06

2
Μετά από καιρό.. ξαναποστάρω κάτι!  :)

Προσπαθώ να ξεχάσω όλα όσα πονάνε
να κοιτάξω αλλού και να βρω την αγάπη
κι όχι εκείνο το βλέμμα, μια αυταπάτη
μα οι δυό μας στιγμές στο μυαλό μου γυρνάνε

Κοιτάζω τριγύρω και είσαι παντού
στην κουζίνα, στο χωλ, στο κρεββάτι
στα σεντόνια κρυμμένη πάλι δεν κλείνω μάτι
και πως να ξεφύγω απ τα παιχνίδια του νου;

Στον καθρέφτη κοιτώ και σε βλέπω κοντά μου
μ' αγκαλιές και φιλιά σαν εκείνο το βράδυ
με κοιτάζεις στα μάτια και μου λες μ'ένα δάκρυ
"συγγνώμη, δε φταις, μόνο φύγε μακρυά μου!"

Τα κεριά τρεμοσβήνουν και τα μάτια μου στάζουν
στη γωνιά θα κουρνιάσω σαν να ήμουν μωρό
πως κατάφερα κι έφτασα εγώ ως εδώ;
"κοιμήσου μικρή" δεν θα πεις, μόνο πως όλα αυτά σε τρομάζουν
και γω χάνω όλα όσα με νοιάζουν...

3
Πέρασαν μέρες που χεις φύγει από το σπίτι
μα την καρδιά μου τυραννάω συνεχώς
με πνίγει απόψε αυτή η γνώριμη η λύπη
μα πως φαντάστηκα πως όλα θα ναι αλλιώς;..

Μου πήρες την ανάσα μου το ξέρεις;
πνίγομαι στην άβυσσο που αφήνεις
κι όμως πρόλαβα και σε κανα να θέλεις
πριν κιόλας με γνωρίσεις να ξεφύγεις

Μικρή η ζωούλα μου, περνάει
τρέχω στους δρόμους σαν χαμένη, με κατηγοράω
"δε σου μαθαν πως τ' όνειρο κρατάει
λίγες στιγμές, μέχρι να πεις χαμογελάω;"..

Δε ζήτησα για μένα τίποτα να κάνεις
μη φοβηθείς μόνο καρδιά μου,είναι αρκετό
να είμαι δίπλα σου και συ να μην τα χάνεις
πες μου γιατί αυτό δε σου είναι εφικτό;

Με όσα κάνεις και μου λες αιμορραγώ
γίνομαι ράκκος και δεν είναι υπερβολή
μια αγκαλιά σου να' χα μoναχά εγώ
ευτυχισμένη μαθε πως θα ήμουνα πολύ

Και τώρα έφτασα να μένω να παρακαλάω
τον εαυτό μου να σε βγάλει απ' το μυαλό
μου είναι αδύνατο κι εγώ αγκομαχάω
σαν το πουλί που χάνεται...βουβό

Για σένα θα ταξίδευα μακρυά
όμως τον δρόμο παίρνω πίσω και γυρνάω
σπίτι μου είναι η μοναχική καρδιά
μόνο άκου όσα για σένα τραγουδάω...

4
Επιβάτες του πόνου
σε ταξιδι μικρό
σαν διαβάτες του δρομου
πληγωμένοι κι οι δυό

Θεατές μιας ταινίας
με πλοκή βαρετή
στρατηλάτες ταχείας
μα χαμένοι, νεκροί

Κουρασμένη λεχώνα
σιωπηλός μαχητής
καθε νέο χειμώνα
και μαζί θα τους βρεις

Προδομένοι κουρσάροι
στη ζωή μοναχοί
ξεχασμένοι σαν φάροι
που θαφτήκαν στη γη

Πονεμένοι ασθενείς
στο βωμό της αγάπης
χαραγμένος βαρύς
της ζωής τους ο χάρτης

Πολεμάνε τον ήλιο
μα μη ξαφνιαστείς
το φινάλε το ίδιο
δε μπορείς να κρυφτείς...

                                                 Γι'αυτους που η μοίρα  άφησε να πολεμάνε
                                                 έχοντας ήδη χαράξει την πορεία τους...

5
Και ξαφνικά,δωμάτιο άδειο
πως σ'ένα αστέρι λαμπερό
σε άλλον κόσμο μακρυνό
ταξίδι μου χες πει θα πάμε αύριο..

Και ξαφνικά,μόνο κενό
σε πάζλ κομμάτια η ζωή
πόσο θ'αντέξω την πληγή
κι η σκέψη σου έχει κολλήσει στο μυαλό..

Και ξαφνικά,χείλη στεγνά
χωρίς εσένα δεν μπορορώ
ψεύτικα όνειρα θα βρώ
και η μορφή σου χαραγμένη πιο βαθειά..

Και ξαφνικά,λείπει η αγκαλιά
χωρίς αιτία να γυρνάς
εμένα τώρα προσπερνάς
και δε θυμάσαι καν πως μου δινες φιλιά..

Και ξαφνικά,είσαι αλλού
κλαμμένα μάτια μόνο αφήνεις
της καρδιάς την πόρτα κλείνεις
και στη ζωή μου τριγυρίζεις πια παντού..

Και ξαφνικά,εγώ πληγωμένη
εσύ άλλο πια δε μου μιλάς
ούτε σε νοιάζει δε ρωτάς
μα μια καρδιά που πονά μένει εδώ, περιμένει...

6
Έκλεισα τα μάτια κι ονειρεύτηκα τη θάλασσα
ξεκίνησα να ταξιδεύω με τη σκέψη μόνη
είπα να χαθώ για λίγο μα χάλασα
τη γαλανή σου εικόνα κάτω από το σεντόνι..

Άρχισα να σ'αναζητώ σε πελάγη μακρινά
κάτω από ήλιους φλογερούς και καλοκαίρια
θέλησα να υπάρξω εκεί κοντά σου όπως παλιά
μα εσύ άπλωνες για άλλη πια τα δυό σου χέρια..

Χειμωνιάτικη αύρα μπαίνει μες την καρδιά μου
και λουλούδια νεκρά με φαρμάκι αγάπης
χωρίς αντίκρυσμα μένει τώρα η άδεια ματιά μου
μαθημένη από σένα σε λόγια απάτης..

Προσπαθείς να κρυφτείς σε μια ξένη αγκαλιά
και οι τύψεις σε πνίγουν όταν σβίνουν τα φώτα
εσύ διάλεξες να παίρνεις από άλλες φιλιά
και μένα με άφησες με τα χιόνια τα πρώτα...

7
Σήμερα οι σκέψεις σταματήσαν
γράφω δύο νότες στο χαρτί
συναισθήματα μονάχα ξεχειλήσαν
πάλι σήμερα δεν βγήκε η φωνή

Είναι παράξενο που νιώθω πάλι μόνη
το μυαλό μου έχει χάσει επαφή
θέλω να ξεφύγω μα όλοι οι δρόμοι
σήμερα φαντάζουν μακρυνοί

Τι 'ναι πια αυτό που λείπει απ' τη ζωή μου;
γιατί δεν μπορώ να νιώσω δυνατή;
όλα τρεμοσβήνουν μα μια θυμισή μου
είναι αυτή που με κρατάει ζωντανή

Αντί να προχωράω γυρίζω πίσω
σε όσα μου σκοτώνουν τη ζωή
θεέ μου,πάλι απόψε θα δακρύσω;
έλα και δώσε μου μια δεύτερη πνοή

Πάλι η στιγμή να μου ζητάει να πληρώσω
ψεύτικα όνειρα ν' ανοίγουν την πληγή
κάνει φασαρία,τι να νιώσω;
πάλι η ψυχή μου εδώ βουβή

Πως να σταματήσω να υποφέρω
από κάτι που θα μένει πάντα εκεί;
γιατί αγάπη μου, αφού εσένα θέλω
σου αφήνω την καρδιά μου τη μικρή

Αδύνατο να συγκεντρώσω εδώ τρεις λέξεις
ζαλίζομαι,θα πέσω μοναχή
δε θέλω να σε κάνω να πονέσεις
είμαι μια ευαίσθητη ψυχή, ερημική...



8
Θέλω να σου γράψω απόψε ένα τραγούδι
με δυο στίχους να μιλούν για τη ζωή
και να στο χαρίσω σαν λουλούδι
για όλα όσα εμείς ζήσαμε μαζί...

Θέλω να μιλήσω πάλι στη σιωπή σου
για όλα αυτά που τώρα με πονούν
είναι σήμερα μαχαίρι η θύμισή σου
και γω χωρίς τίποτ' απ' αυτά που με παρηγορούν...

Θέλω να φωνάξω για ν' ακούσεις
όσα γράφω τώρα βγάζει η ψυχή
μοναχά φαρμάκι μη με λούσεις
γιατί δε μπορώ να φύγω απ' τη ζωή...

Θέλω να διαβάσεις όσα λέω
κι αν στο τέλος φύγεις από εδώ
μοναχά να ξέρεις πάλι πως για σένα κλαίω
κι είμαι ακόμα εδώ και τραγουδώ...

9
Κάτι με πνίγει,
και είναι βαθύ
σαν στον παράδεισο
θλιμμένη γιορτή

Κάτι μου γνέφει,
να πάω πιο εκεί
μα δε βλέπω μπροστά μου
σκηνη αδειανή

Κάτι μιλάει,
μα τρέμει η φωνή
και δυο μάτια κλαμμένα
μια πόλη νεκρή

Κάτι κοιτάει,
οι δρόμοι κενοί
βαμμένο κατάρτι
με θέα στη γη

Κάτι σφιρύζει,
η νύχτα σκυφτή
σαν μια μελωδία
από ταινία βουβή

Κάτι παλεύει,
να βγει στην ακτή
μα χάνομαι πάλι
στη σκέψη μου αυτή

Κάτι τελειώνει,
και στο είχα πει
τη γαλήνη μου νιώσε
χαμένη ευχή...

   


10
Μια ζωή σε μια σκιά του εαυτού μου
σαν σε ταινία εγώ να παίζω την καλή
μα είναι όλα μια κραυγή του εγωισμού μου
αφού από πίσω εγώ δεν είμαι λογική

Χρόνια τώρα να στηρίζω τις σιωπές μου
με ψευτοστίχους που σκοτώνουν τη ψυχή
γιατί δε ρώτησε κανείς για τις ευχές μου;
τρεις θα' θελα,μα ξέρω πάει πολύ

Φτερά ονειρεύομαι να έχω να πετάω
για να αφήνω μια ζωή εφιαλτική
σ' αυτόν τον κόσμο τώρα πια αγκομαχάω
στο είχα πει μα δε με άκουσες ζωή..

Στ' αστέρια θέλω ν' ανεβεί και η καρδιά μου
να πάει ψηλά όπως της έταξες εσύ
θέλω να βγουν αληθινά τα όνειρά μου
χωρίς ν' αφήσω εδώ την τελευταία μου πνοή..

Ψυχή καθάρια, και γι' αυτό παρακαλάω
αυτή που έχω τώρα δε μ' ακολουθεί
πρέπει ν' αντέξω λίγο ακόμα κι ας πονάω
γιατί η ζωή μετά δε θα' ναι αρκετή...

11
Είναι οι λέξεις φίλε μου μυστήριο
είναι η ζωή μας φυλακή
τα όνειρά μου έχουν γίνει πια μαρτύριο
με το μολύβι γράφω κάτι στο χαρτί

Ζωή που μοιάζει με παράνοια ολική
και όλοι γύρω να κοιτάζουν σαστισμένοι
με μια πνοή τώρα να φεύγει μοναχή
και μια ελπίδα σαν σε κούτα στιβαγμένη

Είναι όλα βρώμικα εδώ,πως το αντέχεις;
ζεις σε έναν κόσμο με φονιά τη λογική
όσα έχουν όλοι, ίδια είναι μ' όσα έχεις
μα ότι συναίσθημα στο κόβουνε εκεί

Είσαι ανίκανος να βγεις εδώ να νιώσεις
σε κοροιδεύουν όλοι στη στιγμή
σκύβεις υποταγμένα, θα πληρώσεις
αφού σε σέρνουνε οι άλλοι σαν σκυλί

Ξύπνα επιτέλους,η ζωή σου σου ανήκει
μη ψάχνεις θύματα για ότι σε πονά
κάθεσαι εσύ για να σε φάνε εδώ οι λύκοι;
ρε, πάνε κόντρα τώρα που η ζωή σου σε κρατά

Μην ακούς λόγια από κάποια που δε ξέρεις
εγώ σου λέω απλά να ζεις με την καρδιά
κι αν όλα αυτά σε κάνουν τώρα να υποφέρεις
ίσως μονάχα εμένα η ζωή μου με τρυπά

Είναι οι σκέψεις άνθρωπε τεκμήριο
γι αυτό που είσαι.Ή μήπως είναι απειλή;
Έλα και βάλε στο πληντύριο
απομεινάρια από μια ψεύτικη ζωή...





12
Αναστενάζεις.
Κοιτάζεις γύρω σου και ξαφνικά τρομάζεις
και σε πειράζει που είσαι διαφορετική

Γρινιάζεις.
Και όλο προσποιείσαι τάχα δήθεν πως αλλάζεις
μα μένει η πληγή σου ανοιχτή

Και κατσουφιάζεις.
Όταν ζητούν να βλέπεις δίχως να καταδικάζεις
να κάνεις σαν να είναι πάλι σήμερα γιορτή

Διαβάζεις.
Αυτούς τους στίχους και νομίζεις πως μου μοιάζεις
μα είναι η ψυχή σου καθαρή;

Τρομάζεις.
Όταν δε ξέρεις άλλο πια που να κοιτάζεις
σε τριγυρίζει μια εικόνα πνικτική

Φωνάζεις.
Δεν είναι φοβερό να κουβεντιάζεις
κι όμως κανείς να μην ακούσει τη φωνή;....


Για μια έφηβη που γνώρισες κι εσύ....

13
Είναι ένα πολύ "άτσαλο" ποίημα, αλλά πα' όλα αυτα σας το γράφω.. Οι παρατηρήσεις σας θα μου ήταν πολύ σημαντικές....


Μεταίωρη σ'έναν κόσμο που δεν καταλαβαίνω
προσπαθώ να μάθω να ζω χωρίς εσένα
είναι δύσκολο στο λέω που ανασαίνω
και τώρα αδιάφορα κοιτώ, βαριεστημένα

Είναι αλήθεια η θύμισή σου απόψε
εκείνη που με κάνει να μελαγχωλώ;
ή μήπως είναι η πληγή μου; σώσε,
ότι έχει απομείνει από μένα ακόμα εδώ

Θέλω να μιλήσω μα δε βγαίνει η φωνή
στέκει κάτι εκεί μπροστά μου
η μορφή σου μοιάζει τώρα με απειλή
και γω χάνομαι μέσα στη θάλασσά μου

Είναι κάτι βράδυα σαν κι αυτό
που όλο λέω πως θααλλάξω και θα φυγω
μα είναι φαίνεται απ τη μοίρα μου γραφτό
να μην μπορώ εγώ απο σένα να ξεφύγω

Μεγάλο πράγμα η απόσταση
πέρα απ τη λογική
και γω να βλέπω από αντανάκλαση
αφού δε φτάνω για να πάω ως εκεί

Φοβάμαι να σ'αγγίξω
γιατί κάθε φορά που το κάνω εσύ ματώνεις
στ' ορκίζομαι θα το νικήσω
γι αυτό άλλο πια μη μετανιώνεις

Μου φτάνουνε τα δάκρυα που έχω
τα λόγια μου τελειώσανε εδώ
μα κάθε φορά που δεν θα αντέχω
τώρα δεν θα ανησυχώ...
ξέρω πια που θα σε βρώ...

Στην 5η στροφή...αυτό το απόσταση- αντανάκλαση δεν ταιριάζει άλλα δεν ξέρω πως να το δωσω...  Help...  :(

14
Ξύπνησα σήμερα με δυο-τρεις άδειες σκέψεις
κοίταξα γύρω μου και είδα όλο υποσχέσεις

Δε σου ζητώ παρήγορια
το ξέρεις, είμαι πια σε άλλη αγκαλιά

Ζητώ μονάχα μια στιγμή που να μπορεί
να διώξει όλα όσα είχε πλάσει η λογική

Πως με ένα άγγιγμα αρχίζεις να πονάς
έλα καρδιά μου, αλλο τώρα μη ζητάς

Ξέρεις πως χάνονται αυτοί που αναζητούν
όλοι εκείνοι που μόνοι ψάχνουν κάτι για να βρουν

Και γω η άμοιρη που έχω μείνει ακόμα εδώ
τι άλλο πια μου μένει απ το να τραγουδώ;

Θα το φωνάζω πια το σ'αγαπώ για μια ζωή
για όλες τις μικρές στιγμές που ζήσαμε μαζί...

15
Μια στιγμή μονάχα ήταν,δυο λεπτά και πάλι μόνη
άδειοι σήμερα οι δρόμοι, φύγαν όλοι, αγκωμαχώ
στέκομαι τώρα κρεμασμένη απ' το μπαλκόνι
κι όσο κι αν κρύβομαι να καταλάβω προσπαθώ
πως η αγάπη μου για σενα είναι μικρή,δεν το μπορώ

Κλείνω τα μάτια και αισθάνομαι φωτιά
τα δάκρυά μου δε μου φτάνουν να τη σβήσω
κι αν παρασύρομαι όλο και πιο μακρυά
στ' ορκίζομαι καρδιά μου, άλλο πια δε θα δακρύσω
ήρθα κοντά σου και στο λέω,τώρα πια εγώ θα ζήσω

Η ευτυχία μου ξεχείλιζε και ήταν φανερή
απ' όταν κερδισα μια θέση στην καρδιά σου
μα ξέρεις, λένε πως η μοίρα είναι σκληρή
και μ'έκανε να φύγω τόσο λίγο απ' τη ματιά σου
αν ήξερα θα έτρεχα κρυφά στην αγκαλιά σου

Κάποια πράγματα ψυχή μου στη ζωή
συμβαίνουν σπάνια κι είναι μοναδικά
μπορούν να αλλάξουν εντελώς τη λογική
και κλαίω αλήθεια που δε μπορώ να σου τα πω καμιά φορά
στο υπόσχομαι ζωή μου, θέλω να τα διώξω μακρυά

Ήρθε λοιπόν, γύρισε πίσω και πονάει
λέει όσα κράτησε ακόμα στην καρδιά
σαν το πουλί που χάθηκε, γερνάει
και δε μπορώ πια να του ρίξω ούτε μιατιά
να τον λυπάμαι θέλει,τώρα αυτό ζητά

Μα εγώ αγάπησα εσένα τώρα πια
το αισθάνομαι σου λέω, είμαι ευτυχισμένη
για την δική σου την καρδιά έχω ανοίξει τα πανιά
και ας με είχαμε οι άλλοι ξεχασμένη
θα την πατήσω πια τη μαύρη μου την ειμαρμένη...



Σε εκείνον που είναι εδώ, για εκείνον που γύρισε...

16
Έτσι γράφτηκε το τέλος
σε μια ιστορία θλιβερή
σκίζει τώρα τη σάρκα μου το βέλος
που εσύ πέταξες, μαζί και με σπαθί

Τώρα μόνος θα γυρίζεις μες τα βράδια
δίχως να ξέρεις που πηγαίνεις, που πατάς
τώρα πως σε αφήνω μέσα σε σοκάκια άδεια;
είμαι σίγουρη για σένα πως μπορείς να περπατάς;

Κάθε μέρα που περνάει και σε πληγώνω
πες μου, πως αντέχεις ως εδώ;
Είπες "όχι!αξίζεις να ματώνω"
κι εγώ έμεινα εδώ και σε κοιτώ

Παράξενη που είναι η ζωή μου
μακρυά απ όσα θέλει η λογική
κι εγώ να θέλω να αφήσω την πνοή μου
μα η πληγή μου να μην είναι αρκετή

Στην αγκαλιά σου μια στιγμή μονάχα φτάνει
να διώξει πίκρες και σημάδια της ψυχής
"να φοράω λευκά, καρδιά μου, κάνει;"
και ας τελειώσει με το τραγούδι της αυγής...

17
Λόγια που δεν πίστευα ότι θα πω
πράγματα που νόμιζα θα αφήσω πίσω
όλα αυτά που τώρα σου χρωστώ
θα με κάνουν όλα απόψε να λυγίσω

Νόμιζα πως ήξερα που πάω
ήθελα να προχωρήσω
μα έμεινα εδώ να σε ρωτάω
δίχως να μπορώ να ηρεμίσω

Πες μου,που είναι ο δρόμος για τα αστέρια;
σε παρακαλώ,δείξε μου να πάω
δε θέλω άλλα πικραμένα μεσημέρια
ούτε και νύχτες μόνη να πονάω

Θέλω να βγω απ' αυτή τη φυλακή
ν'ανοίξω τα φτερά για άλλους κόσμους
στ' ορκίζομαιδε θα κοιτάω πια εκεί
μα τώρα χάνομαι σε πλήθος με αγνώστους

Ζωή που κρέμεται σε μια κλωστή
κι εγώ να πολεμάω με εικόνες
θεέ μου, ας είχα μία τόση δα στιγμή
μα όλες όσες ζήσαμε, χαθήκανε πια μόνες...

18
Ήσουν εκεί μα δε μιλούσες
κι όταν σε ρώτησα γιατί
εσύ δε μου απαντούσες
μα εγώ κατέβαινα της μοίρας το σκαλί

Όταν σε φώναζα δε γύριζες το βλέμμα
είπες θα πέθαινες αν μ'έβλεπες εκεί
κι εγώ απέμενα με μάτια δακρυσμένα
να αγωνιώ για ότι άλλο θα συμβεί

Μη μου μιλάς πια, κανείς μας δε μπορεί
είπες θα μ'άφηνες μα δε σε άκουσα
έλα τώρα και πάρε με μαζί
γιατί είναι δύσκολο και μάτωσα

Πως το μπορείς τώρα να χάνεσαι;
πες μου,τι κάνεις και πως ζεις;
λόγια που ξέρω πως αισθάνεσαι
πως το μπορείς άλλο να μην τα πείς;

Έκανα λάθη, πάλεψα,δε ρώτησε κανείς
μόνο εσύ ήσουν εδώ και με κοιτούσες
μα εγώ δεν πίστεψα για σένανε πως ζείς
και δεν κατάλαβα πως μόνος ξαγρυπνούσες

Μη φύγεις, μου είναι δύσκολο, πονάω
ξέρω πως σου ζητάω πολλά
μη φύγεις, έχω αρχίσει να γερνάω
και τώρα πια η ζωή μου με νικά...

19
καλημερα ή καλησπέρα σε όλους..  :)

Θέλω να πω 2-3 πράγματα πριν γραψω όσα έχω... Εγώ σε αυτό το φορουμ δε γνωρίζω και κανένα..Δεν το επιδείωξα και βέβαια αφου απ ότι έχω καταλάβει πολύ από εδώ βρίσκεστε και εκτός ιnternet.. Ίσως μάλιστα και ελάχιστοι να με έχουν προσέξει. Αλλά μου φαίνεται ένα πάρα πολύ πετυχημένο φορουμ. Με το σχολείο δεν έχω ειδικά φέτος καθόλου χρόνο και εκτός αυτού κρίνω ότι είμαι ακόμα αρκετά μικρή για να γράφω κάτι ώριμο και ολοκληρωμένο...Παρ'όλα αυτά εχω αρχίσει και εγώ και γράφω κάποιοια πράγματα,η γνώμη σας θα μου ήταν υπερπολύτιμη.. Ευχαριστώ...


Αύριο που θα ρθείς να με δείς
σε παρακαλώ μη με ταράξεις
φτάνει μόνο να είσαι συνεπής
και όλα στη ζωή μου θα τ'αλλάξεις

Γιατί ένα σου βλέμμα μοναχά
ένα χαμόγελο, εκείνο το δικό σου
μπορεί να διώξει τόσες σκέψεις μακρυά
γι αυτό προσπάθησε να είναι το καλύτερό σου

Υπάρχει ένα σημείο στη ζωή
που όλα φαίνονται σαν να 'χουνε τελειώσει
ενώ εσύ ζεις τη κάθε μέρα, την πικρή
χωρίς να έρχεται κανείς για να σε σώσει

Μα πόσα λίγα ξέρει ο ανθρώπινος ο νους
και πόσα άλλα του τα κρύβει η καρδιά μας
γιατί εκείνη έχει άγρυπνους φρουρούς
και βλέπει όσα δε γίνονται μπροστά μας

Μη με ρωτήσεις που τις βρίσκω τέτοιες λέξεις
είναι βαρύ να μη θυμάσαι τι έχεις πει
δε θέλω άλλο να γεμίζω υποσχέσεις
αφού όλα τα όνειρα για μας έχουν κοπεί

Ξέρω πως θά ναι,πως θα νιώσουμε και οι δύο
και είμαι σίγουρη,το ξέρεις και εσύ
δε θέλω να ναι αυτό το τελευταίο μας αντίο
για σένα θα κοιτάω πάντα εκεί...


Μου έκλεισες τα μάτια πιο σφιχτά και μου πες "κοίτα!
πες μου τι βλέπεις τώρα που πονάς?"
"Όλα τ'αστέρια τ'ουρανού", σου είπα, "σβήστα!"
μα εσύ ψιθύριζες:"εκεί θα είμαι κάθε που θα μ'αναζητάς"...


    Για ότι περιμένω να γίνει αύριο...

20
Όσες στιγμές κι αν έχουν περάσει
εσύ, μένεις πάντα εδω
όσες ζωές κι αν έχω αλλάξει
εσύ,είσαι πάλι εδω
όσα ταξίδια και αν έχω κάνει
η σκέψη σου, μόνη πάλι εδω
όσες φορές κι αν έχω γελάσει
το δάκρυ σου.. πάντα εδώ..

Θέλω τόσα να σου πώ
μια στιγμή να σε αγγίξω
έλα πάλι στο ονειρό μου
μοναχά να σ'αντικρυσω

Όσες σκέψεις και να κάνω
μόνο τη δική σου δε ξέχνώ
όσα όνειρα και να χτίζω
το δικό μας θέλω να ακολουθώ
όσα τραγούδια και να γράφω
μόνο για σένα πάντα μιλώ
όσο και αν θέλω να ξεφύγω
πάντα...μένω εδώ...

Θέλω τόσα να σου πω
μια στιγμη να σε αγγίξω
έλα πάλι στο ονειρό μου
μοναχά να σ'αντικρυσω...

21
 Πριν καποιο καιρο μπηκα τυχαια σε ενα chat και μου μιλησε ενας αντρας,μουσικος.. Μου ειπε οτι εχει καρκινο και θα πεθανει σε λιγες μερες (ισως εχει ηδη σβησει). Δεν τον γνωρισα καν αλλα μου εδωσε ενα χαμογελο και με εκανε να κοιταξω τη ζωη αλλιως. Μου ζητησε και του υποσχεθκα να γραψω κατι για εκεινον οταν θα εχει πια φυγει και  :'(  θελω να το μοιραστω μαζι σας..

   Δημητρη,αλητη...για σενα ειναι αυτο...ελπιζω να το ακουσεις απο εκει ψηλα

Γράφω ένα τραγούδι απόψε
το πιο όμορφο απο όλα ως εδώ
μοιάζει με λουλούδι,νιώσε
όλα όσα θέλω να σου πω

Δε σου μίλησα ποτέ για τη ζωή μου
κι όμως είμαι καθυσμένη τώρα εδώ
λόγια που δε γνώρισα ποτέ μου
μ'έχεις βάλει να σου τραγουδώ

Πήρες την κιθάρα σαν με είδες
άρχισες να παίζεις τον σκοπό
έβγαζαν τα μάτια σου αχτίδες
κι έμεινα εδώ να σε κοιτώ

Κοίταζες με ένα παράπονο τον κόσμο
χάρηκες σαν μ'άκουσες κοντά
γύρισα και ρώτησα το λόγο
είπες πως θα φύγεις μακρυα

Δάκρυα στα μάτια μου κυλήσαν
ήρθες και τα σκούπισες εσύ
είπες πανε αυτά τωρα χαθήκαν
πρέπει να κοιτάς παντα Εκεί

Άνοιξα τα μάτια για να δω
είπες να μην χάσω την ελπίδα
μ'έκανες και πάλι να χαμογελώ
κι όμως ξέρω οτι ποτέ μου δε σε είδα

Είπες θα με βλέπεις απο εκεί ψηλά
κι εγώ υποσχέθηκα ποτε να μην ξεχάσω
θυμάμαι τώρα τη ματωμένη σου καρδιά
κι ακομα περιμένω να πετάξω...     


Σελίδες: [1]