Μηνύματα

1

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Απ: δως μου τα μάτια σου να κλάψω

« στις: 27/01/20, 08:20 »

Άμα μου έρθει κανένα ακόρντο, μπορώ;

Φυσικά και μπορείς!!

2

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / δως μου τα μάτια σου να κλάψω

« στις: 23/01/20, 12:40 »

Πέρασα από τις Συμπληγάδες
ατσάκιστος μα άφησα πίσω
άλλους να πνίγονται χιλιάδες
και πώς να μου το συγχωρήσω;

Είδα παιδιά σκελετωμένα
βιάστηκα κι άλλαξα κανάλι
είναι μακριά, είπα, από μένα
ας τα νοιαστούνε κάποιοι άλλοι

γι αυτό κι ένα σταυρό σηκώνω
για κάθε που έστρεψα το βλέμμα
από τον θάνατο ή τον πόνο
για κάθε «τι με μέλει εμένα;»

Έγινα πέτρα να μη σπάσω
μα πλήρωσα το τίμημά μου
δωσ’ μου τα μάτια σου να κλάψω
δεν έχουν δάκρυα τα δικά μου...

3

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / στ' άχυρα βελόνα

« στις: 04/04/18, 07:35 »

[/font][/color]

[/color]Είχες στα μάτια σου του ηφαιστείου τη λάμψη κείνη την ατιθάσευτη φωτιά, της νιότης όταν ψιθύριζες στη μάνα σου « μην κλάψεις, θα είμαι πίσω πριν καλά καλά το νιώσεις» «είναι παράξενοι οι δρόμοι της θαλάσσης» σου είπε μονάχα και τα λόγια της μαχαίρια «σου ρίχνει η νύχτα πετονιά κι άμα δαγκάσεις ξεχνάς και χάνεται η ζωή απ’ τα δυο σου χέρια» «ψάχνω για εκείνο το ολοπόρφυρο κοχύλι μόλις το βρω την άλλη μέρα θα γυρίσω»... μα έχουν περάσει από τότε χρόνοι χίλιοι και ούτε η σκέψη σου ποτέ δεν ήρθε πίσω κι αργά κατάλαβες πολύ, σου πήρε αιώνα πως κυνηγώντας τ’ άπιαστα και τα μεγάλα έχανες την ουσία, στ’ άχυρα βελόνα την ώρα που έφευγε η ζωή στάλα τη στάλα [/color][/font][/color] [/t][/t]

[/td][/tr][/table]

4

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / αδερφοφάδες

« στις: 29/03/18, 12:00 »

Γυμνή σε βρήκα, μ’ αδειανό και σκοτεινό το βλέμμα
κι η ανάσα σου ίσα που έβγαινε απ’ τα βάθη του λαιμού
στην πλάτη σου είχες μια πληγή π’ ανάβλυζ’ άλικο αίμα
από σαΐτα, μαχαιριά; Ή δάγκωμα αγριμιού;

Στα χείλη σου έφερα νερό γλυκό να ξεδιψάσεις
χρόνια σε τόπους άνυδρους που έζησες και ξερούς
κι ήταν νερό της λησμονιάς να πιεις και να ξεχάσεις
εκείνους σε πλήγωσαν , τους ξένους, τους δικούς

Τα μάτια σου άνοιξες δειλά και κοίταξες την πλάση
Κι έμοιαζες με ορίζοντα στο χρώμα το αυγινό
«όλα μπορεί ο άνθρωπος» μου πες «να τα ξεχάσει
δε λησμονιέται μοναχά τ’ άδικο απ’ αδερφό»

κι ευθύς πετάξαν δυο πουλιά, δυο άγριοι συκοφάδες
δεν τραγουδούσαν, μα έλεγαν λόγια του γδικιωμού
κατάρες για τους άδικους για τους αδερφοφάδες
για όλους που σφετερίζονται τον πόνο του αλλουνού

5

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / μη λες

« στις: 20/03/18, 10:10 »

Μη λες τη λέξη θάλασσα, μη λες τη λέξη κύμα
μπρος σε καράβι απόμαχο, δεμένο στη στεριά
που ακούει μέσα του φωνή να του φωνάζει «κίνα!»
αλλά δεν έχει αντοχές να πάει πουθενά
μη λες τη λέξη λευτεριά, μη λες τη λέξη αέρας
μπρος σε κλουβί, σε φυλακή, σε μένα αν μ’ αγαπάς
πιόνι αισθάνομαι άβουλο στου κόσμου τη σκακιέρα
δεν ξέρεις τι είναι να σου λέν’ οι άλλοι που θα πας
μη λες τη λέξη ουρανός σ’ όποιον φτερά δεν έχει
και σ’ όσους για τα χαμηλά τους έταξε η ζωή
δεν είναι πόνος πιο βαρύς: ό,τι μισείς ν’ αντέχεις
να λαχταράς, να καίγεσαι αλλά να μην μπορείς…
Μη λες για τον παράδεισο, για θεία δικαιοσύνη
σ’ εκείνους που δεν άγγιξε πότε χέρι θεού
αν θες για αγάπη μίλα μου, μα όχι από ελεημοσύνη
αγάπη είναι να πονάς στον πόνο του αλλουνού

6

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / κι όμως

« στις: 15/03/18, 08:54 »

[/u][/font][/color]

[/color] Έχω μες στο μυαλό αποθήκες κουτιά χιλιάδες, κρύπτες , ράφια για τις γλυκές που γεύτηκα ήττες σαν μέλι πάνω από ξυράφια Μακριά από μούχλα κι υγρασία μες σε ντουλάπι εντοιχισμένο κρύβω καλά μια προδοσία στόμα του Ιούδα φιλημένο όλα τα ελαφρυντικά μου και τα «προτέρου εντίμου βίου» έβαλα με τα σφάλματά μου σ’ ένα συρτάρι του ψυγείου Τις ενοχές μου έχω πετάξει μες στον νιπτήρα του Πιλάτου κι είμαι για όλους, σ’ όλα εντάξει... Κι όμως γιατί είμαι του θανάτου;[/color][/u][/font] [/t][/t]

[/td][/tr][/table]

7

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / εφηβεία ετών σαράντα

« στις: 09/04/12, 19:46 »

να μεγαλώσω κάποτε Βιαζόμουν
να κάνω πράξη όσα ονειρευόμουν
μα τώρα που μεγάλωσα
είδα πως κατανάλωσα
τα νιάτα μου σ’ ότι πολύ φοβόμουν

Ποτάμι ο καιρός κι έχει κυλήσει
Δεν βρήκα όμως στ’ άλυτα μου λύση
Και σκιάζομαι τον ίσκιο μου
Μα πιο πολύ που πίσω μου
Εκείνα που αγάπησα έχω αφήσει

Τα βράδια όλα που πέρασαν
Τα χρόνια που με γέρασαν
Τα νιώθω ένα – ένα να ανασαίνουν
Κι εγώ να γράφω ποίηματα
Για θάλασσες και κύματα
Γι αγάπες που ποτέ τους δεν πεθαίνουν

Βιαζόμουνα να μεγαλώσω πάντα
Τον ήλιο για να φτάνω απ’ τη βεράντα
Κι αργά το πήρα είδηση
Πως μέσα στη συνείδηση
Μιαν εφηβεία ζω ετών σαράντα

8

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / με θλίβει

« στις: 26/10/10, 12:08 »

δίψαες για πέλαος κι εγώ για μια πατρίδα
κίτρινο μες στα μάτια η νιότη κεχριμπάρι
και μ’ ένα ασέλωτο χρυσόμαλλο κριάρι
πετάξαμε προς τον βορρά, την Προποντίδα

σαλπάραμε κατά το ασήμι, το χρυσάφι
την ώρα π’ άναβαν τα ουράνια σπαρματσέτα
μα έκρυβε ο χρόνος μες στον κόρφο του φαλτσέτα
θανατερή και κοφτερή σαν το ξυράφι

όμως εμείς κι οι δυο μαζί στην εφηβεία
στην άγνοια μέσα, κοροϊδεύαμε γελώντας
τους αποτρόπαιους χρησμούς που έλεε μασώντας
της δάφνης φύλλα στους Δελφούς κάποια Πυθία

κοιτάζω τώρα τη σκιά σου να μακραίνει
μέσα στη θάλασσα που πήρε τ’ όνομά σου
δε με λυπεί που πια δεν βρίσκομαι κοντά σου
με θλίβει που η ψυχή από αισθήματα φτωχαίνει

9

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / όνειρο

« στις: 20/10/10, 08:33 »

έκλεισα τα φύλλα του παράθυρου
τάισα  τη νύχτα σπόρια του ροδιού
για να ξεχαστεί …. και τούτο το όνειρο
να μπορώ για πάντα  να θωρώ:

είμαι   λέει σε βάρκα κι είσαι πλάι μου
κι όπως πλέουμε  στο κέντρο τ’ ουρανού
σου μιλώ  λόγια  αγάπης άηχα
που η ψυχή τ’ ακούει μοναχά

κι έχεις λέει το  χέρι σου το χέρι μου
νιώθω στην καρδιά μου τα ίχνη του σεισμού
κι από ένα  φεγγάρι άτι ασέλωτο
δίναμε στο πέλαγος  λωτό

ξέχασε μας πέλαο μεσοπέλαγα
λέγαμε, και μη μας βγάζεις σε στεριά
όνειρο που θρέφεσαι απ’ τη μνήμη μας
κράτησε αιώνια για μας

10

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / βγάζω εισιτήριο

« στις: 23/09/10, 09:49 »

χαμένος μέσα στα ρηχά που αγκυροβόλησα
σε χρόνια δίσεκτα και σε καιρούς της άπνοιας
να μάθω ήθελα απλά γιατί δεν μπόρεσα
γιατί συγχώρεσα
την ατολμία της σάρκας

θυμώνει η θάλασσα που δεν την εταξίδεψα
και βρέχει ο ουρανός που δίστασα να αγγίξω
ξυπνούν τα όνειρα που μόνος μου παγίδεψα
και που τα κήδεψα
προτού καν να τα ζήσω

σηκώνω όλο το στερέωμα στην πλάτη μου
δε νιώθω βάρος, με βαραίνει αυτό μονάχα:
ότι η πιο μεγάλη απ’ όλες αυταπάτη μου
ήταν η αγάπη μου
ήταν πως ζούσα τάχα

τραβάω μια μπίλια στου καιρού το αριθμητήριο
και μια γραμμή να ακυρωθούν τα περασμένα
κρυφά ποτίζω τη ματαίωση δηλητήριο
βγάζω εισιτήριο
για το άγνωστο, για μένα

11

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / για όσο θα ονειρεύομαι

« στις: 15/09/10, 08:13 »

έριξα τη σκέψη μου μες στ’ άπατα
στις στροφές της μνήμης που δε σταματά
κι όνειρα , εφηβείες, πρώτοι έρωτες
αναγεννηθήκανε ξανά απ’ το χτες

κι είπα, όλα είναι τόσο εφήμερα
κι όσα ζούμε είναι μόνο μια φορά
λάμψη σε νερό πελάγους διάφανου
σήμερα δικά μας κι αύριο αλλουνού

ήρθ’ η μέρα και το φως της ζήλεψα
έβαλα τα ακέραια χώρια απ’ τα λειψά
άνοιξα πατζούρια και παράθυρα
να ακουστεί η ευχή μου απ’ όλους καθαρά:

αχ να ζούσα για όσο θα ονειρεύομαι
για όσο λέω στης σκέψης τα ταξίδια, ναι
κι όταν σταματούσα να αγαπιόμουνα
να με κάνει ο χρόνος τίποτα ξανά

12

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Απ: οδοί διαφυγής

« στις: 28/06/10, 06:52 »

σ' ευχαριστώ για το σχόλιό σου

13

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / οδοί διαφυγής

« στις: 27/06/10, 22:09 »

δείξε μου δρόμο ουρανέ να βγω να περπατήσω
ετούτη η γης  δε με χωράει,  με γέμισε πληγές
το θάνατό μου στο λαιμό ήθελα να πατήσω
πριν μεγαλώσω και  γενώ απόσπασμα απ’ το χτες

δείξτε μου θάλασσες  μια οδό κάτω από τα νερά σας
που στου ηφαιστείου να οδηγεί, την πύρινη ψυχή
να κλέψω από τη θέρμη του, να βάλω στην καρδιά σας
άνθρωποι που δεν ξέρετε αγάπη τι θα πει

μίσος στο μίσος  χόρτασα, κι απάτη στην απάτη
πάρε με τόξο ουράνιο τέρμα οι αναβολές
πιο πέρα απ’ τον ορίζοντα, πέρα απ’ την αυταπάτη
μέχρις εκεί που βρίσκονται της νύχτας  οι εκβολές

τους στίχους μου τους ταπεινούς έλα και πάρε αέρα
στροβίλισέ τις λέξεις μου , μάθε τις να πετούν 
μες στις στοιβάδες των νεφών στα στρώματα του  αιθέρα
γιατί  ποτέ δε μάθανε στη γη να περπατούν

κι εσύ φεγγάρι αυτάρεσκα  που βλέπεις τη μορφή σου
μέσα  στα καταγάλανα της θάλασσας νερά
έλα σύρε την καυτή, πα στα μαλλιά μου,  αφή σου
και πες μου ψέματα: « η ζωή δεν είναι μια φορά»

14

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / ένα όνειρο

« στις: 15/06/10, 10:15 »

από μακριά η ζωή σαν να μου γνέφει
θυμίζοντάς μου πόσα μου χει δώσει
κι εγώ απ’ τον ουρανό να χαμηλώσει
ζητώ, για να κρυφτώ στ’ άσπρα του νέφη

στο νου μου φέρνω όσα επιθυμούσα
τα μάτια κλείνω κι όμως δεν κοιμάμαι
πάντοτε, από παιδί ,ήμουν… θυμάμαι
πιο πίσω πάντα απ’ ότι κυνηγούσα

στην εφηβεία που έχω αφήσει πίσω
μια θάλασσα με φέρνει κύμα – κύμα
διστάζω μα τολμώ το πρώτο βήμα
και παίρνω φόρα να την ξαναζήσω

κι όλους που μ’ αγαπήσαν δίχως δόλο
στο νου μου φέρνω κι όσους αγαπούσα
και νόμισα απ’ το χέρι τους κρατούσα
μα ήταν ένα όνειρο , όλο κι όλο

15

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / χρησμός

« στις: 30/05/10, 07:01 »

Στον καπνό και στην αιθάλη
πνίγηκε κι απόψε πάλι
των ματιών το φως
ψάχνοντας στα πονεμένα
πνίγηκα κι εγώ σ’ εμένα
κι έμεινα μισός

στη φωτιά και στο μαχαίρι
σαν να μ’ έσπρωξε ένα χέρι
μα δεν λέω πονώ
δίνω μέλι στις πληγές μου
και στις δώδεκα ψυχές μου
λάβδανου ποτό

ξέρω στο ευτελές μου ντύμα
του θανάτου έχω το στίγμα
μα όσο ακόμη ζω
και πριν στον καιρό υποκύψω
θα ‘θελα να εξοστρακίσω
τη φοβία του μπρος

απ’ τα δυο σου μπλε μαντεία
ήπια αιώνια εφηβεία
κι έλαβα χρησμό:
«θα σαι πάντα ήξεις αφήξεις
αν τη σκέψη δεν τραβήξεις
από το κενό»…

16

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / στο μηδέν μου

« στις: 26/05/10, 08:15 »

πάνω στη θάλασσα θα αφήσω όσα αγάπησα
να επιπλέουν σαν σπαράγματα από πλοίο
για να θυμίζουν πως στα κύματα περπάτησα
και που ναυάγησα
να δείχνουν το σημείο

κι ανηφορώντας πα στα στρώματα τα’ ανώτερα
του αιθέρα, όλα θα ξεχάσω τα χαμένα
και πως θηρεύοντας για αιώνες τα’ ανυπόστατα
φύγαν αερόστατα
τα χρόνια μου ένα – ένα

στον άνεμο θα αφήσω όσα χρόνια ανέχομαι
θα εξοστρακίσω όλα που μου φέρναν τρόμο
και θα απαντήσω στη ζωή: «να ζήσω δέχομαι
πίσω σου έρχομαι
και δείξε μου το δρόμο»

κι αφού πετάξω στον καιάδα ότι έχω ανάπηρο
κι αφού τεντώσω ως το τέρμα τις χορδές μου
ουράνιο σώμα να κατρακυλήσω, διάπυρο
να αγγίξω τ’ άπειρο
να φτάσω στο μηδέν μου

17

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / παλάτι αντοχής

« στις: 23/05/10, 21:15 »

Έσκαψα στέρνα στον καιρό
και την ξεχείλισα νερό
να μπω να κολυμπήσω
γιατί σε θάλασσα ανοιχτή
φοβάται η σκέψη να ανοιχτεί
μη δε γυρίσει πίσω

Κλείνω καλά την κλειδωνιά
Να μην ακούω φωνή καμιά
Τραβάω τις κουρτίνες
η μέρα νύχτα να γενεί
κι αυγή ποτέ να μη φανεί
γιατί μου φέρνει μνήμες

παλάτι έχτισα αντοχής
μέσα στα βάθη της ψυχής
να κυβερνούν οι τύψεις
που με γυρίζουν πίσω εκεί
σ' ότι έχει ολότελα χαθεί
και σ' ότι μου 'χει λείψει

Δρόμο άνοιξα στον ουρανό
να βαφτιστώ στον κεραυνό
φωτιά να μεταλάβω
να κάνω στο κορμί κακό
που άφησε να διαβεί ο καιρός
χωρίς να καταλάβω

18

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / σ' ένα μου όνειρο

« στις: 20/05/10, 07:20 »

σ’ ένα μου όνειρο βαθύ και πελαγίσιο
σ’ είδα μα εσύ έκανες τάχα πως δε μ’ είδες
είχες τα μαύρα σου μαλλιά δεμένα πίσω
τα μάτια σου άστραφταν, μικρές πυγολαμπίδες

κι ενώ περίμενα να ‘ρθεις να μου μιλήσεις
από μακριά μου στέλνεις το φιλί του Ιούδα
κι όπως αρχίζουν του μυαλού οι κατολισθήσεις
μικρή η ψυχή μου εγκλωβισμένη πεταλούδα

κι όμως μαζί είχαμε πορευτεί θυμάμαι
πλάι στο ηφαίστειο πριν εκραγεί της Θήρας
και σου χα πει ψιθυριστά πως δεν φοβάμαι
τι να μας κάνει, αν είμαστε μαζί, η Μοίρα

τριγύρω τώρα εγκάτάλειψη μυρίζει
κι οσμή αναδίδω σήψης πριν να χω πεθάνει
αφού μια σ’ έχει το κορμί μου και σ’ αγγίζει
και μια πετάς πάνω στα νέφη και σε χάνει

19

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / τα ερείπια του μυαλού μου

« στις: 19/05/10, 06:10 »

βραχνό λαγούτο οδηγεί απόψε την ψυχή μου
ως μπαίνει μέσα στο βαθύ λαγούμι της σιωπής
κι αναρωτιέμαι νόημα αν έχει πια η ζωή μου
αφού όσα πόθησα πολύ τα έχω απαρνηθεί

όμως σαν σπίτι που έπεσε και προσκυνά το χώμα
μα τα θεμέλια του ειν’ θαρρείς ακόμη ζωντανά
νιώθω μες στην ερείπωση του σώματος μου, ακόμα
να υπάρχει κάτι πιο βαθύ …. κάτι που δεν γερνά

κι όσο κι αν θες αδίσταχτο θεριό να με χαλάσεις
μάθε , δεν παραδόθηκα ποτέ μου αμαχητί
κι εφτά στιλέτα κάρφωσα στο σώμα της θαλάσσης
για κάθε που μου βούλιαξε στα βάθη της σκαρί

μα ως πότε θα καπνίζουνε τα ερείπια του μυαλού μου;
γιατί δεν σβήνουν οι φωτιές αφού έπιασε βροχή;
με την ευτέλεια να κυλά στις φλέβες του καιρού μου
στίχους δε θέλει μα σπαθί ετούτη η εποχή....

20

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Απ: Ο λεκές σου

« στις: 16/05/10, 22:54 »

φανταστικό όπως όλα σου Θανάση, να είσαι καλά

21

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / είπα

« στις: 16/05/10, 20:26 »

είπα στη θάλασσα: μπορώ
να περπατήσω στο νερό
είπα: μπορώ να κάνω
τ’ αδύνατα όλα δυνατά
να πάω απ’ τον καιρό μπροστά
κι απ’ τη ζωή πιο πάνω

είπα στη νύχτα: φτάνει πια
έχω φτερά, έχω κουπιά
κι αρκεί να το θελήσω
μπορώ να πλεύσω ωκεανούς
να κατακτήσω ουρανούς
μπορώ να σε νικήσω

και στην ψυχή μου μη δειλιάς
είπα, μπροστά είν’ ότι αγαπάς
κι ότι έφυγε, έχει φύγει
βρες ένα τρόπο, μι' αφορμή
από το δανεικό κορμί
να βγεις να πας ταξίδι

μα ύστερα κλείστηκα ξανά
στα όριά μου τα στενά
στης θλίψης τη θαλάμη
που είν’ όλα γύρω μου σαθρά
που είναι η ζωή μια χαρακιά
απάνω στην παλάμη

22

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / προδοσία

« στις: 13/05/10, 07:43 »

Είπες: «θα φύγω σ’ άλλη γη θα πάω σ’ άλλα μέρη
με τον καιρό θα μετρηθώ στ’ αλώνια του μυαλού
θα κόψω τον ομφάλιο λώρο μ’ ένα μαχαίρι
που στο κατάρτι με κρατά δεμένο του καιρού»

τα όνειρά σου ανάθρεψες με περηφάνιας γάλα
απάνω στον αυχένα τους μην ανεχτούν ζυγό
κι είπες «εγώ γεννήθηκα για πράγματα μεγάλα
πίσω απ’ τη μοίρα να συρθώ δεν θα καταδεχτώ»

πάντα σου ότι αγάπαγες το αγάπαγες περίσσια
της προδοσίας δεν γνώριζες τη γεύση τη στυφή
και φύτευες μες στ’ άγονα κιτριές και κυπαρίσσια
γι’ αυτό μυρίζεις άνοιξη και θάνατο μαζί

αψήφησες τι σου ‘λεγαν όλοι οι μαντατοφόροι
«απ’ όσους δώρα φέρνουνε, καλά να φυλαχτείς»
τώρα τα τείχη σου χτυπούν με λύσσα οι σταυροφόροι
κι εσύ δεν έχεις δύναμη να τους αντισταθείς…

23

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Απ: Ανακατεύτρες οι σιωπές

« στις: 11/05/10, 08:37 »

πανέμορφο είναι φίλε μου, χαίρομαι να συναντώ παντού... να είσαι καλά

24

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Απ: μάνα (μελοποιημένο)

« στις: 11/05/10, 08:27 »

ευχαριστώ για τα καλά σας λόγια. μπορείτε να το ακούσετε στη σελίδα
http://www.musicwave.gr/el/members/member_info.asp?cat_id=2&id=4524&show=p

25

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / η αγάπη σου

« στις: 11/05/10, 07:37 »

είχε η αγάπη σου απ’ την απάτη σου
ένα μονάχα γράμμα διαφορά
όπως η άβυσσος και ο παράδεισος
απέχουν μόλις λίγα εκατοστά

ρωγμή στη στέρνα μου, βέλος στη φτέρνα μου
η σκέψη σου, κι αδειάζει το μυαλό
λάμα είναι ατσάλινη σε θήκη γυάλινη
η μνήμη σου … μα σκύβω τη φιλώ

φωτιά στα σύννεφα
θα βάλω σήμερα
να κάψω όσα χρόνια με γερνούν
και μες στη θάλασσα
όσα δεν άλλαξα
θα ρίξω να τα πάρει να χαθούν

τι μου ‘ρθε κι άνοιξα μες στα μεσάνυχτα
την πόρτα; τάχα ποιον να υποδεχτώ
κι άκουσα βήματα ήχο από κύματα
θρόισμα πτώσης φύλλων στο κενό