Μηνύματα

51

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Απ: Στον PAPOU

« στις: 27/09/07, 15:53 »

Ησύχασε μωρέ παππού, να "κράζω" εγώ δεν ξέρω
ένα στιχάκι γράψε μου και δέκα θα σου φέρω...   

52

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Απ: Στον PAPOU

« στις: 27/09/07, 11:01 »

Α ρε παππού, είχες δεν είχες, έγινες και πηγή έμπνευσης... 

53

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Απ: "Απολογισμός"

« στις: 15/09/07, 20:55 »

Papou, αν αυτό που έγραψα (αρχικά) δεν είναι αυτοκριτική, τότε τι είναι?

Pinelopi, γλυκύτατη όπως πάντα... Σε ευχαριστώ!

54

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Απ: Της Ιερής της Παρθενιάς (άραγε "δουλεύει ?")

« στις: 13/09/07, 23:46 »

Gregori, με τιμά που ζητάς τη γνώμη μου… Θα την πω λοιπόν, κι ας κινδυνεύουμε να κατηγορηθούμε πως σε τούτη δω την ενότητα «αλληλοευλογούμε» τα… γένια μας! Οι στίχοι σου είναι υπέροχοι. Η θεματολογία σου με εκπλήσσει, όχι δυσάρεστα. Ναι, μοιάζουν βγαλμένοι από μυθιστόρημα του Ξενόπουλου, ξυπνούν ήχους καντάδας και θα τους ταίριαζε να ‘ναι γραμμένοι σε παλιό επιστολόχαρτο με φτερωτούς Έρωτες και μουτζούρες από μελάνι. Κάπου κάπου έρχεται στα ρουθούνια και μια μυρωδιά ναφθαλίνης αλλά δε με ενοχλεί. Πάντα μ’ αρέσει να χώνω τη μούρη μου σε παλιά μπαούλα… Προώθησέ το.

55

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Απ: "Απολογισμός"

« στις: 11/09/07, 21:43 »

Βλέπω Παππού, τα ξέχασες τα περί συντομίας
και εν πολλοίς μας έκανες μάθημα ανατομίας!
Τι νόμιζες, μας έλειπαν γνώσεις αυτού του είδους
και θα φωνάζαμε «εύρηκα!!!» μετά του Αρχιμήδους?
Λεπτομερώς εκθείασες πέη μα και αιδοία
που από τη γλαφυρότητα μ’ έπιασε μια… αηδία!
Και να μην σπεύσεις να με πεις πουριτανή κι αθώα
που τρέμει στην αναφορά του Διαμαντή του βόα
έχω μαζί με τα άλλα μου τα… ζηλευτά στολίδια
τη φήμη και το γόητρο γυναίκας με… αρ…δια!
Μα, άλλο ειν’ το θέμα μας κι εκεί θε να γυρίσω
φοβούμενη όμως πάντοτε μην και τυχόν σε πείσω
γιατί αυτό θα σήμαινε άρση στιχοπλοκίας
και του Λαλάκη επιστροφή στα της δολοπλοκίας.
Το πρόβλημά μου αγαπητέ δεν είναι η συνουσία
και αν εκείνη στη ζωή χαρίζει την ουσία
ούτε αμφέβαλα ποτέ πως τα εν λόγω μέλη
ταιριάζουν όπως το ξινό γιαούρτι με το μέλι
το παραπέρα κι έπειτα εμένα απασχολεί
όταν τα μέλια πάψουνε κι αρχίσει η χολή.
Τι να ‘ναι εκείνο άραγε που κάνει εσάς τ’ αγόρια
και το γυρνάτε στην τρελλή σαν μυριστείτε ζόρια?
Γιατί ενώ τους όρκους σας δίνετε μ’ ευκολία
πάντα τη δύσκολη στιγμή δείχνετε αδυναμία?
Και πως αφού ως ισχυρό φύλο εσείς λογιέστε
στην πιο μικρή αναποδιά πάνω σας κατουριέστε?
Αυτά τα ερωτήματα αν θες απάντησέ μου
κι έπειτα για του έρωτος τις χάρες μίλησέ μου!
Α, και μην πεις η ισότητα πως έχει την ευθύνη
η Καλλιρρόη η Παρέν κι οι άλλες σαν εκείνη!
Ακόμα κι εκεί άτιμοι μας κλέψατε στο ζύγι
«ισότητα» μας δώσατε και όπου φύγει – φύγει!
Και μείναμε σαν τα οζά ζεμένες στο μαγκάνι
να συνδυάζουμε εναλλάξ άρβυλο και φουστάνι
κατάσταση που έγινε τραγούδι (θα το ξέρεις…)
που περιγράφει ακριβώς τη Μέρα Μίας Μαίρης…

56

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Απ: "Απολογισμός"

« στις: 09/09/07, 12:05 »

Πραγματικά φίλοι μου πολύ χαίρομαι για την τροπή που έχει πάρει το όλο θέμα. Εύχομαι μόνο να χαίρονται εξίσου και οι συντονιστές μας εδώ και να μην σπεύσουν να μας… επαναφέρουν στην τάξη! (ε φασόλι μου?)
Και συνεχίζω ως απάντηση στα παραπάνω:

Φίλε μου Αλέξη, έλαβα το γράμμα σου
κι εκεί που λες για το λειψό και δίχως χάντρες κομπολόι
μου μπήκε στο μυαλό κι εγώ αντάμα σου
να αρχίσω το μακρύ το… μοιρολόι!
Μα έπειτα θυμήθηκα ταξίδια μου
προς την εκπάγλου καλλονής πολίχνη του Ναυπλίου
όπου, όπως λέει κι ο Greg, ζαλίστηκαν τα… φρύδια μου
απ’ την πληθώρα των χαντρών στους τοίχους του μουσείου.
Μη σκας λοιπόν Αλέκο, μη ζορίζεσαι
γιατί όσες κι αν σου λείψουνε από το νήμα χάντρες
μιλιούνια υπάρχουν απ’ αυτές και μη σκοτίζεσαι
αρκούν να μας καλύψουν άπαντες, γυναίκες κι άντρες!

Κι εσύ «Λαλάκη» τέκνο μου που έχεις απορίες
και μας ρωτάς αν άραγε είναι δικαιολογία
η εμμονή που έχουνε στον κόσμο αυτό οι κυρίες
να αναζητούν τη Λογική μες στην Ανδρολογία,
μάθε ότι η πικρή μου πείρα μου το δίδαξε
πως όσοι επί της γης αυτής χαίρουν αδρής τριχοφυΐας
-ο άσπλαχνος Θεός έτσι τα μοίραξε,
κι αλίμονο, συχνότατα στερούνται ευφυΐας!

Για σε Γρηγόρη, τι να πω, με τάραξες
μου διέκοψες το λήθαργο της θερινής ραστώνης
και δε σου έφτανε που τους ρυθμούς μου άλλαξες,
παρά εννοείς με αυτά που λες, βαθιά να με… πληγώνεις!
Ακούς εκεί «καράβι σέρνει»! μα, που τ’ άκουσες?
φήμες και λόγια των κακών Γρηγόρη τούτα μοιάζουν
κι αν στου Μετσόβου τις κορφές βαπόρι απάντησες
και στου Χελμού τις παρυφές βαρκούλες να κουρνιάζουν,
αρσενικών παλιοδουλειές και του Θεού καπρίτσια
που ανέκαθεν με κιβωτούς τους άρρενες προικίζει
ώστε στα δύσκολα να φεύγουνε μακριά απ’ τα κορίτσια
κι από ψηλά να βλέπουνε τη γη να πλημμυρίζει!

Τέλος, Παππού, σου το ‘πα κι άλλοτε
στ’ αμπελοχώραφά σου εγώ ποτέ δεν μπαίνω
πάντα πιστή σ’ εκείνα που είπα κάποτε
να ξέρεις μέχρι τέλους παραμένω!
Αφού όμως εσύ με το καλό εκόπιασες
στο φτωχικό μου από έμπνευση αμπελάκι
και με καλές κουβέντες το γραφτό μου μπόλιασες
στάσου να… σου τα ψάλλω ένα χεράκι!
Για ποιο μυαλό καλέ μιλάς, για ποια φιλοσοφία?
στριμώξανε τέτοια αγαθά οι άντρες στα βρακιά τους?
γιατί εγώ από παιδί είχα την απορία
αν τίποτ’ άλλο εκεί χωρά εκτός απ’ τ’ αχαμνά τους!
Αν κάτι ξέρεις γράψτο εδώ
με τη μορφή των στίχων
κρίμα δεν είναι που απορώ
«εξ απαλών ονύχων»?

Αναστάση, Συννεφούλα, σας υπερευχαριστώ για τα καλά σας λόγια!

57

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / "Απολογισμός"

« στις: 08/09/07, 10:23 »

Ασθμαίνουσα επιβάτιδα συρμών και λεωφορείων
διαρκώς περιοριζόμενη στας θέσεις των ορθίων
ταξίδεψα aller - retour και πάντα εντός ορίων
μικροπρεπών ενδοιασμών κι ερώτων ηλιθίων.

Απρόσεκτη κι επιεικής σχεδόν μέχρι βλακείας
με τρόπους και ανατροφή σωστή και comme il faut
άπλωνα το ξεράδι μου κι ασχέτως ηλικίας
διάλεγα ό,τι μου γυάλιζε μέσ’ από το σωρό.

Μα πριν ακόμα να χαρώ το νέο απόκτημά μου
αυτό που τόσο επάσχισα για να τ’ αξιωθώ
γονυπετώ κι ομολογώ, φρικτό το αμάρτημά μου
μα έσπευδα εν μια νυκτί, φευ, να τ’ απαρνηθώ.

Αυτού μου του καμώματος πηγή δεν ήτο η λύσσα
γυναίκας ελαφρόμυαλης, ακόρεστης κι αήθους
ούτε και θα μου άξιζαν τα πούπουλα κι η πίσσα
οι ύβρεις και τ’ ανάθεμα του ενάρετου του πλήθους

Μα οσάκις θέλησα να δω πιο μέσα και πιο πίσω
απ’ τις αρρενωπές πτυχές σωμάτων σφριγηλών
τη θέα αντιμετώπιζα κενών υποκαμίσων
ψυχών ακαλλιέργητων και χαλαρών φρεννών.

Και όσο κι αν προσπάθησα στο της μεταμελείας
το ευγενές το άθλημα να εξασκώ τον νου
ποθούσα κατά συρροήν και όχι εξ αμελείας
το έγκλημα της συντροφιάς του άρρενος κοινού.

Καλών φίλων παραίνεσις και συμβουλή γονέων
ουδέποτε ανέκοψαν του πάθους την ορμή
γιατί είν’ ως φαίνεται γραφτό των ατυχών θηλέων
να ρέπουν οικειοθελώς προς την καταστροφή.

Όντας λοιπόν πλέον μεστή και πλήρης εμπειρίας
φέρουσα τα παράσημα σκανδάλων και λαθών
ελπίζω εις την έλευσιν της τρίτης ηλικίας
να μ’ απαλλάξει απ’ τα δεινά ερώτων και παθών.

Κι όσοι από σας τυγχάνετε αρσενικών γεννήτορες
κι επαίρεστε για τα καλά υμών και υμετέρων
μη χαίρεστε που φέρατε στον κόσμο επιβήτορες
σκεφτείτε και τους τλήμονες γονείς των θυγατέρων.

Δεν είναι η θεοπρεπής λατρεία του φαλλού τους
που θα ανοίξει διάπλατα αγκάλες κορασίων
δώσατε λίγη προσοχή στα του εγκέφαλού τους
ίνα μη χαρακτηρισθούν κι αυτοί «ερασταί των οπισθίων».

58

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Απ: Οι Τρείς Χάρες

« στις: 08/09/07, 10:21 »

Καλωσήρθες και πάλι Gregori! Αν μη τι άλλο, κάθε φορά που ποστάρεις στίχους σου εδώ, έχουμε να... λέμε και χαίρομαι γι' αυτό! Όσο για τις "Τρεις Χάρες" σου, πολύ μου άρεσαν και μου άφησαν ένα πλατύ χαμόγελο. Όχι, δεν θα το δω "κοινωνιολογικά" το θέμα, "καμμένος" ή όχι, 50αρης ή 20αρης, μ' αρέσει ο τρόπος που γράφεις. Μόνη μου παρατήρηση είναι πως θα προτιμούσα να λείπει η λογοκρισία στη δωδέκατη στροφή, όχι τίποτα άλλο, αλλά για να... ακριβολογούμε!

(Σε... μερική αντιπαραβολή και για να ικανοποιηθεί και το αίτημα του φίλου μου του alex, ανεβάζω κάτι δικό μου στο ίδιο νήμα )

59

Δικές μας συνθέσεις και τραγούδια / Απ: "Συνοδοιπόρος σιωπηλός"

« στις: 20/08/07, 21:54 »

Δεν ξέρω τι να γράψω και τι να πω... Ενθουσιάστηκα! Αποχωρώ σιγοτραγουδώντας και σφυρίζοντας...

60

Δικές μας συνθέσεις και τραγούδια / Απ: actr - Ενα τραγούδι για σένα

« στις: 10/07/07, 12:27 »

Μας αρέσει, μας αρέσει... Μουσικά, φυσικά, δεν είμαι σε θέση να το κρίνω, αλλά καθετί που έχει μέσα του αλήθεια και ψυχή, το αποδέχομαι και το εγκρίνω χωρίς πολλά πολλά σχόλια και χωρίς να στέκομαι σε λεπτομέρειες. Αυτό που θα ήθελα ίσως είναι λίγο περισσότερο "feeling", μια ιδέα χρώμα στη φωνή παραπάνω, έτσι, για να πείσεις κι αυτούς που δεν ξέρουν . Αλήθεια, τους στίχους σε ποιον τους χρωστάς? Για την έμπνευση δε ρωτάω, ξέρω: στην "μπέμπα"!!! 

61

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Απ: Επίλογος

« στις: 25/06/07, 19:54 »

Ένας από τους ομορφότερους επίλογους που γράφτηκαν ποτέ!

62

Μουσικά νέα και συζητήσεις / Απ: Πιο ερωτικό τραγούδι

« στις: 11/06/07, 20:30 »

Jeanne Manson - Avant de nous dire adieu 

63

Δικές μας συνθέσεις και τραγούδια / Απ: RUNNING

« στις: 28/05/07, 11:05 »

Τελικά, φίλε Βαγγέλη, "έτρεξες μακριά"! Κι αυτός είναι ένας λόγος που σας ζηλεύω εσάς τους μουσικούς: ότι μπορείτε με τη μουσική σας να το "σκάσετε" όποτε θέλετε. Στη διάρκεια του κομματιού την... κοπάνησα κι εγώ για λίγο και ακολούθησα της ξέπνοη πορεία του. Μουσικά, φυσικά, δεν μπορώ να το κρίνω, αλλά και μόνο για τα 3.39' φυγής που μου χάρισε, το αγάπησα!

64

Λάθη και προτάσεις / Απ: Πρόβλημα στην... υποδοχή!!!

« στις: 23/05/07, 09:50 »

Καλά... τόσο απλό... 
Ευχαριστώ Βασίλη.

65

Λάθη και προτάσεις / Πρόβλημα στην... υποδοχή!!!

« στις: 22/05/07, 12:24 »

Δεν έχω πια καλωσόρισμα. Δεν έχω πρόσβαση στη λίστα μη αναγνωσμένων μηνυμάτων. Δεν έχω επίσης πρόσβαση και στα πμ μου... Γενικά όταν συνδέομαι δε βλέπω πια το πινακάκι που περιείχε όλα τα παραπάνω. Γιατί?

66

Άνθρωπος και ζωή / Απ: Ποίηση

« στις: 18/05/07, 14:08 »

Από τα Ερωτικά του Γιάννη Ρίτσου
Γυμνό Σώμα

Είπε:
ψηφίζω το γαλάζιο.
Εγώ το κόκκινο.
Κι εγώ.
Το σώμα σου ωραίο
Το σώμα σου απέραντο.
Χάθηκα στο απέραντο.
Διαστολή της νύχτας.
Διαστολή του σώματος.
Συστολή της ψυχής.
Όσο απομακρύνεσαι
Σε πλησιάζω. Ένα άστρο
έκαψε το σπίτι μου.
Οι νύχτες με στενεύουν
στην απουσία σου.
Σε αναπνέω.
Η γλώσσα μου στο στόμα σου
η γλώσσα σου στο στόμα μου-
σκοτεινό δάσος.
Οι ξυλοκόποι χάθηκαν
και τα πουλιά.
Όπου βρίσκεσαι
υπάρχω.
Τα χείλη μου
περιτρέχουν τ᾿ αφτί σου.
Τόσο μικρό και τρυφερό
πως χωράει
όλη τη μουσική;
Ηδονή-
πέρα απ᾿ τη γέννηση,
πέρα απ᾿ το θάνατο.
Τελικό κι αιώνιο
παρόν.
Αγγίζω τα δάχτυλα
των ποδιών σου.
Τι αναρίθμητος ο κόσμος.
Μέσα σε λίγες νύχτες
πως πλάθεται και καταρρέει
όλος ο κόσμος;
Η γλώσσα εγγίζει
βαθύτερα απ᾿ τα δάχτυλα.
Ενώνεται.
Τώρα
με τη δική σου αναπνοή
ρυθμίζεται το βήμα μου
κι ο σφυγμός μου.
Δυο μήνες που δε σμίξαμε.
Ένας αιώνας
κι εννιά δευτερόλεπτα.
Τί να τα κάνω τ᾿ άστρα
αφού λείπεις;
Με το κόκκινο του αίματος
είμαι.
Είμαι για σένα.

Αθήνα 24.9.80

67

Άνθρωπος και ζωή / Απ: Κολλήματα...

« στις: 17/05/07, 11:49 »

Σιχαίνομαι:
1ο Να απευθύνομαι σε κάποιον (ευγενικά πάντα) και να με αγνοεί. Μία δύο τρεις, στο τέλος θα τον πνίξω επιτόπου.
2ο Να μου κλείνουν το τηλέφωνο στα μούτρα. Αυτόν, θα τον πνίξω την επόμενη που θα τον πετύχω.
3ο Αυτούς που "χαμουρεύονται" μέσα στα Μ.Μ.Μ.
4ο Τις φράσεις κλισέ ειδικά όταν προέρχονται από άτομα με τα οποία θεωρώ πως έχω μια οικειότητα (π.χ. "να σαι καλά", "τα λέμε", "χάρηκα που τα είπαμε, που σε είδα" κλπ)
5ο Τις προσφωνήσεις "κοπέλλα μου", "κούκλα μου", "μωρό" και τα συναφή.
6ο Να μου απαντούν στον ενικό άνθρωποι στους οποίους εγώ απευθύνομαι στον πληθυντικό.
7ο Κάποιος που σηκώνεται από το τραπέζι να μην ξαναβάζει την καρέκλα του στη θέση της.
8ο Τους βλάσφημους (τρελλαίνομαι όμως!!!!  )
9ο Να μου δανείζονται πράγματα, κυρίως βιβλία, και να μην τα επιστρέφουν μέσα σε λογικά χρονικά πλαίσια. Αν δεν έχεις σκοπό να το διαβάσεις, μην το ζητάς ρε φίλε!
10ο Τους μεμψίμοιρους, τους κακομοίρηδες, τους κλαψιάρηδες, τους πονηρούς, τους κουτοπόνηρους, τους άνευ λόγου καλαμοκαβαλάρηδες, τους άξεστους, τους ψεύτες και ιδιαίτερα τους κακούς ψεύτες, τις γυναίκες που φέρονται σαν άντρες για μαγκιά, τους "τζάμπα μάγκες" αρσενικούς και τέλος, ΤΟΥΣ ΜΑΝΤΡΑΧΑΛΟΥΣ ΠΟΥ ΕΠΙΔΙΔΟΝΤΑΙ ΣΕ ΔΙΑΦΟΡΕΣ ΑΘΛΟΠΑΙΔΕΙΕΣ ΣΤΗΝ ΠΑΡΑΛΙΑ ΚΑΙ ΜΕ ΛΟΥΖΟΥΝ ΜΕ ΑΜΜΟ!!!!!

Αυτά προς το παρόν... Ένα μικρό δείγμα... 

68

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Απ: ΜΑΝΤΙΝΑΔΕΣ !!!!

« στις: 09/05/07, 15:39 »

Χαρά που πήρε ο κύρης σου
σαν του πανε: "αγόρι!"
αλίμονό του, γίνηκε
πουλάδα το... κοκκόρι!

Κάλλιο μου το χω να περνώ
μονάχη μου τα χρόνια
παρά με σένα που φορείς
τζάμπα τα παντελόνια!

69

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Απ: Όλα και Τίποτα

« στις: 19/04/07, 15:52 »

Έψαχνα pinelopi να βρω στους στίχους σου κάποιους να παραθέσω κι έλεγα: αυτόν... όχι αυτόν, αυτόν! ή μάλλον αυτόν! Τίποτα... Όλα... Κι είναι πολλές οι περιστάσεις που, αν μιλούσα, αυτά θα λεγα... Σ' ευχαριστούμε που "μιλάς"...

70

Μουσικά νέα και συζητήσεις / Απ: Ποιο είναι το τραγούδι που θα διαλέγατε για να κάνετε μία αφιέρωση

« στις: 15/04/07, 19:37 »

Joan Jett - Bad Reputation

I don’t give a damn about my reputation
You re living in the past it’s a new generation
A girl can do what she wants to do and that’s
What I’m gonna do
An I don’t give a damn about my bad reputation

Oh no not me

And I don’t give a damn about my reputation
Never said I wanted to improve my station
And I’m only doing good
When I’m having fun
And I don’t have to please no one
And I don’t give a damn
about my bad reputation

Oh no, not me
Oh no, not me

I don’t give a damn
about my reputation
I’ve never been afraid of any deviation
And I don’t really care
If you think I’m strange
I ain’t gonna change
And I’m never gonna care
about my bad reputation

Oh no, not me
Oh no, not me

And I don’t give a damn
about my reputation
The world’s in trouble
There’s no communication
And everyone can say
What they want to say
It never gets better anyway
So why should I care
about a bad reputation anyway
Oh no, not me
Oh no, not me

I don’t give a damn about my bad reputation
You’re living in the past
Its a new generation
And I only feel good
When I got no pain
And that’s how I’m gonna stay
And I don’t give a damn
about my bad reputation

Oh no, not me
Oh no, not
Not me, not me
 

71

Κάδος ανακύκλωσης / Απ: Τραγούδια που ακούσατε σήμερα πάνω από 10 φορές

« στις: 11/04/07, 16:58 »

Άσε με εμένα - Χρήστος Θηβαίος
Στίχοι: Active Member
Μουσική: Σωκράτης Μάλαμας
Πρώτη εκτέλεση: Σωκράτης Μάλαμας

Βαριά μου τύχανε
άρρωστο μπόλι
κι ας μην υπήρχανε
τα είδαν όλοι.
Βαριά τ' ανύπαρκτα
και ριζωμένα.
Κάτσε και κοίτα τα
κι άσε με εμένα .

Άσε με εμένα
κλαδί γυρτό.
Άσε με εμένα,
δε βρίσκω ίσκιο να κρυφτώ.

Άδικα φύγανε
έφταιγες ψεύτη
κι άδικα ήρθανε
σε χρόνο κλέφτη.
Όσα μας είπανε
τα 'χαμε μάθει
κι όσα ξεμείνανε
τα 'χουμε πάθει.

Άσε με εμένα
είναι γραφτό
άσε με εμένα,
σε ξένο χώμα θα θαφτώ.


Και προβλέπεται να το ακούσω αρκετές φορές ακόμα... 

72

Λοιπά / Απ: Φραση που σας εκανε εντυπωση.......

« στις: 01/04/07, 18:30 »

"Η τέχνη του πολέμου είναι η τέχνη της εξαπάτησης. Όταν μάλιστα κάποιος παρουσιάζεται διαφορετικός από αυτό που πραγματικά είναι, αυξάνει τις πιθανότητες να νικήσει". (Sun Tse, "L' Art de la guerre", 5ος π.Χ. αιώνας)

Λόγω της ημέρας...

73

Λοιπά / Απ: Τραγούδια με τσιγάρα...

« στις: 30/03/07, 12:14 »

Πολυ καλο πραγματι αλλα, βρε αδερφε, τι σχεση εχει με το τσιγαρο? (εκτος απο το ποσο μπορει να καπνισει κανεις ακουγοντας το...  )

74

Λοιπά / Απ: Τί καταγωγή έχετε;

« στις: 28/03/07, 10:54 »

Πατερας λακωνας με καταγωγη απο Λακωνικη Μανη (απ' οπου οι παππουδες την κοπανησαν για να γλιτωσουν απο καποια βεντετα...  ). Γεννηθηκε και μεγαλωσε εδω:

Μητερα γερμανιδα (Arzberg, Oberfranken - Bayern το βασιλειο της πορσελανης). Γεννηθηκε και μεγαλωσε εδω:

Κι εγω ζω και "μεγαλωνω" στην Αθηνα?!!!!!!! 

75

Δισκοπαρουσιάσεις και κριτικές / Απ: Εν Λευκώ - Νατασσα Μποφίλιου 2007(single)

« στις: 27/03/07, 18:07 »

Θα διαφωνησω... Βρισκω τα δυο αυτα κομματια εξαιρετικα ενδιαφεροντα με ιδιαιτερη, ηδη αποκτηθεισα αδυναμια, στο φερον τον τιτλο του single. Ειχα καιρο ν' ακουσω κατι καινουριο τοσο αρτιο απο καθε πλευρα και κυριως - εμμονες ειναι αυτες...- στιχουργικα. Τωρα βεβαια αν αυτων επεται και ενα ολοκληρωμενο αλμπουμ αναλογου ενδιαφεροντος, ακομα καλυτερα!